Lesbók Morgunblaðsins - 19.04.1997, Page 3

Lesbók Morgunblaðsins - 19.04.1997, Page 3
LESBéK MOHGl\BI.AI)SI\S ~ MENMNG I.ISIIB 15. TÖLUBLAÐ - 72. ÁRGANGUR EFNI Áttatíu ár Kristinn Sigmundsson syng- ur í París þessa dag- ana. I samtali við Þórunni Þórsdóttur segir hann frá þvi sem hann er að fást við og fjallar þá bæði um óperuna og ýmislegt annað sem fylgir lífi söngvar- ans. eru í dag frá stofnun Leikfélags Akur- eyrar og er tímamótanna minnst með hátíðarsýningu á Vefaranum mikla frá Kasmír. Reyndar má rekja upphaf sjón- leikja á Akureyri allt aftur til 1860 en leikfélag var stofnað 1917. Ein merkustu tímamót í sögu Leikfélags Akureyrar urðu árið 1973 þegar atvinnuleikhús var stofnað á Akureyri. Kínverjar reyna að hafa hemil á mannfjölgun, en samt fjölgar þjóðinni um 15 milljónir á ári, segir Sólveig K. Einarsdóttir, sem hefur nokkrum sinnum verið á ferðinni í Kína og fylgst með breytingum þar. Hús Hillebrandts heitir nýtt leikrit eftir Ragnar Arnalds, sem verður frumsýnt á Blönduósi á mið- vikudaginn. Leikritið fjallar um landnem- ana á Blönduósi, frumherjana sem hófu verslunarrekstur við ósa Blöndu fyrir rúmum hundrað og tuttugu árum. En leik- ritið fjallar ekki bara um verzlun og við- skipti, heldur allar hliðar mannlífsins, þ.á m. ástina. Stjörnuspár eru vinsælar í blöðum en stjörnuspeki á ekkert skylt við vísindi, segir Þorsteinn Eggertsson í grein, og telur að sljörnu- spekingar hafi misskilið lögmál stjörnu- spekinnar frá upphafi. Faðirinn Konur JÓNAS HALLGRÍMSSON A SUMARDAGINN FYRSTA Þökk sé þér, Guð! fyrir þenna blund, er þá ég um síðstu vetrarstund; hann hressti mig, og huga minn huggaði fyrir máttinn þinn; nú hefir sumarsólin skær sofnaðan þínum fótum nær vakið mig, svo að vakni þín vegsemdin upp á tungu mín. Höfundur, faðir alls, sem er, um alheimsgeiminn hvar sem fer, þú, sem að skapar Ijós og líf, landinu vertu sverð og hlíf; myrkur og villu og lygalið láttu nú ekki standa við, sumarsins góða svo að vér sannlega njótum rétt sem ber. Vorblómin, sem þú vekur öll vonfögur nú um dal og fjöll, og hafblá alda’ og himinskin hafa mig lengi átt að vin. Leyfðu nú, Drottinn! enn að una eitt sumar mér við náttúruna; kallirðu þá, eg glaður get gengið til þín hið dimma fet. er þekktasta leikrit Strindbergs og talið byggt á hans eigin hjónabandi og skiln- aði. Þar er ástin stríð milli kynjanna og vopnin eru afbrýði, öfund og efi. Um Strindberg og Föðurinn skrifar Einar Þór Gunnlaugsson kvikmyndagerðarmaður. settust að hringborðsumræðum á Nor- rænu kvikmyndahátíðinni í Rúðuborg á dögunum. Til þeirra var sérstaklega boð- ið tæplega tuttugu kvikmyndagerðarkon- um frá Norðurlöndunum og Eystrasalt- slöndunum. Jónas Hallgrimsson, 1807-1845, þarf varla að kynna, enda voru „lista- skóldinu góða“ gerð góð skil ó 150. órtíð hans fyrir tveimur órum. Ljóð- ið er birt í tilefni þess að sumardagurinn fyrsti, þessi einstæði islenzki hótíðisdagur, er í næstu viku. MENN SEM BURRA Forsíðumyndin er af ferðamönnum á Kínamúrnum. RABB EfTIRFARANDI frétt birtist fyrir skömmu í Dagblaðinu og skaut mörgum kennaranum skelk í bringu og er þó sú stétt flestu vön. Foreldrarnir sviptu siglífi Það hafa verið myrkir kaflar í ævi Slobos. Faðir hans, sem var prestur rétttrúnaðarkirkj- unnar í Svartfjallalandi, fyrirfór sér er Slobo var 21 árs. Þegar Slobo var 7 ára framdi uppáhaldsfrændi hans sjálfsvíg. Þegar Slobo var orðinn 33 ára og farinn að klifra upp metorðastigann hjá kommún- istum hengdi móðir hans sig. Hún hafði verið kennari. Svo mörg voru þau orð og má nú hver draga sína ályktun. Hins vegar er ljóst að skv. þessari frétt er fátt hættulegra en vera kennari. Þetta vita þeir best sem lagt hafa starfið fyrir sig. Þetta hef ég líka lengi vitað. Fyrir nokkrum árum ákvað ég að eign- ast aðsetur úti á landi meðan ég enn væri í óhengdu formi. Þar ætlaði ég að dveljast mér til hvíldar og hugarhægðar úti í náttúrunni og safna þreki og kjarki til að fást við starf mitt að nýju. Fyrir guðs mildi komst ég yfir sumarbústað á geysi- fögrum stað við Þingvallavatn og hef unað þar alsæll árum saman þegar frí gefast og langar nánast aldrei að fara að dæmi veslings móður hans Slobos. Segja má að ár hvert hefjist sumardvöl- in um páskahelgina þótt vitaskuld sé ekki komið sumai' og enn allra veðra von. Svo var og nú um nýliðna páska að við hjónin öxluðum skinn okkar og héldum austur. Veður var rysjótt en páskadagurinn bætti það allt upp, bjartur og óumræðilega fag- ur. Við settumst út og nutum veðurblíðunn- ar og létum okkur dreyma um aðsteðjandi sumarsælu. En viti menn. Fár veit hverju fagna skal og það sannaðist nú. Við vorum ekki ein í heiminum fremur en fyrri daginn. Skyndilega var öll kyrrð rofin og nágranni minn, stoltur eigandi mikils jeppa og þriggja snjósleða var kominn á kreik og hafði mannað alla sleðana. Til að gera langa og leiða sögu stutta máttum við una því að sleðarnir þytu allt í kringum okkur allan þennan fagra dag með þeim feikilega gný sem jafnan fylgir slíkum tækjum. Ferðirnar voru vitaskuld án markmiðs og tilgangs. Mennirnir óku bara fram og aft- ur og síðan aftur og fram. Gekk svo allt til kvölds. „Ekkert er ægilegra en þögnin," segir í einu ljóði eftir Birgi Svan Símonarson og eru það víst orð að sönnu. Svo virðist sem stór hluti landsmanna, einkum af sterkara kyninu, eigi í stórfelldu stríði við kyrrð og þögn, fái hrikaleg fráhvarfsein- kenni eins og eftir lotulangt fyllirí og geti í heild ekki á heilum sér tekið fyrr en djöf- ulgangurinn hefst að nýju. Þetta er síður en svo eingöngu einkenni „vetrarmannanna". Þessa sömu menn má gjarna sjá á sumrin á gríðarstórum hraðbát- um á vatninu með svo stórar vélar að bát- arnir standa nánast lóðréttir. Þessar ferðir eru undantekningarlaust án nokkurs fyrir- heits eins og ferðir snjósleðamannanna. Mánudaginn annan í páskum ókum við til Reykjavíkur sem leið lá yfir Mosfells- heiðina. Þar mátti sjá margan tröllaukinn farkostinn, oft með gönguskíðmenn í eftir- dragi - sem varia getur talist hættulaust á þjóðvegum landsins. Skyndilega mættum við stórum jeppa á talsverðri ferð. Við drógum okkur í hlé og hægðum ferðina en hvað blasir þá annað við en heljarmik- ill sleði sem jeppinn dró í bandi. Og sleðinn var náttúrlega ekki á réttum vegarhelm- ingi heldur mín megin og fór mikinn. Eg átti nú um tvo kosti að velja, stinga mér út af veginum og leggjast þar á hliðina eða mæta ferlíkinu af karlmennsku - sem ég og gerði. Varð af árekstrinum talsverð- ur hávaði. Jeppinn sem sleðann dróstöðv- aði og út úr honum stigu ung hjón. Ég hafði náttúrlega látið þennan atburð fara svo í taugarnar á mér að ég mun ekki hafa vandað þeim kveðjurnar og sniðgekk víst allar kurteisisreglur. Ég spurði manninn hvort hann hefði ekki vitað af sleðanum góða. Hann taldi sig hafa vitað allt um sleðann enda hefði sonur hans setið sleðann þar til fyrir skömmu er hann datt af honum. Við hjón- in störðum á manninn orðlaus. Svo spurð- um við hann hvort þau hjónin væru að reyna að drepa barn sitt. Okkur var þá bent náðarsamlegast á að vera ekki með dónaskap á almannafæri. Sagan er ekki lengri og við ókum í bæinn og máttum vart mæla. En, góðir lesendur, við megum sem sé eiga von á því að mæta bílum á þjóðvegum landsins og aftan í þeim hanga sleðar og á sleðun- um sitja börn. Þessi staðreynd er þyngri en tárum taki. Umferðin kostar ótal manns líf og heilsu ár hvert. Væri ekki hægt að fækka slysunum til muna með því ein- göngu að draga úr því sem ekkert er ann- að en hreinn glannaskapur. ÞÓRÐUR HELGASON LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 19. APRÍL 1997 3

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.