Tíminn - 22.11.1966, Blaðsíða 7

ÞRIÐJUDAGUR 22. nóvember 1966
ÞINGFRETTIR
TÍMINN
ÞINGFRETTIR
Ríkið leggi Iðnlánasjóöi jafn
mikið fé og iðnaðurinn sjálfur
Þórarinn Þórarinsson, Jón
Skaftason, Einar Ágústsson og
Halldór E. Sigurðsson hafa lagt
fram frumvarp um breyting á lög
um um iðnlánasjóð. Meginefni
fundarins er það, að ríkissjóður
leggi sjóðnum árlega jafnhátt fram
lag og nemur framiagi iðnaðarins
sjálfs til sjóðsins. Ennfremur kiveð
ur frumvarpið á um að lántökuheim
ild Iðnlánasjóðs verði hækkuð úr
150 milljónum í 250 milljónir
bróna.
í greinargerð með frumvarpinu
segir m-a.:
„Iðnaðurinn býr við mikinn og
vaxandi lánsfjárskort, þrátt fvrir
nokkra eflingu Iðnlánasjóðs að
undanförnu. Með frv. þessu er
stefnt að því að rétta nokkuð hlat
iðnaðarins í þesssum efnum, en
þó engan veginn svo, að fullnægj-
andi geti talizt nema til bráða-
birgða. Mikil þörf er á því að taka
öll lánamál iðnaðarins til gaum
gæfilegrar athugunar með það
fyrir augum, að hann fái þá úr-
lausn, að samkeppnisaðstaða
hans yerði verulega styrkt að
þessu . leyti og grundvöllur lagð
ur að raunhæfri eflingu hans
á sem flestum sviðum.
Aðalbreytingarnar á Iðnlána-
MINNING
SVEINN G. BJÖRNSSON
sjóðslögunum, sem felast í þessu
frv. eru tvær.
í fyrsta lagi er lagt til, að fram
lag ríkisins verði jafnhátt tekj-
um þeim, sem sjóðurinn fær af
gjaldi því, sem iðnaðurinn greið
ir til sjóðsins. Tvö Iðnþing hafa
borið fram þessa sjálfsögðu kröfu,
og er ekki víinzalaust, að Alþingi
dragi lengur að verða við nenm,
þar sem framlög ríkisins til hlið-
stæðra fjárfestingarsjóða land-
búnaðar og sjávarútvegs eru jafn-
há framlögum þessara atvinnu-
greina til sjóðanna.
í öðru lagi er lagt til, aö ián
tökuheimild sjóðsins sé hækkuð úr
150 millj. kr. í 250 millj. kr.“
skrifstofustjóri
★★ Gylfi Þ. Gíslason, viðskiptamálaráðherra, mælti í gær fyrir
frumvarpi ríkisstjórnarinanr um, að heimilt verði að cndurgreiða
togurunum verðjöfnunargjald á olíu. Er hér mn all verulega fjárhæð
að ræða.
★★ Magnús Jónsson, fjármálaráðherra, mælti fyrir frumvarpi um
staðfestingu bráðabirgðalaga um síldarflutningaskip í neðri deild.
Frumvarpið er komið frá efri deild og var samþykkt þar ágreinings-
laust.
Þegar mér barst andtátsfregn
Sveins G. Björnssonar, skrifsbofu
stjóra, fannst mér sem ský drægi
fyrir sólu, því frá honum stafaði
ætíð' birta gleði og góðvildar, til
allra í nærveru hans.
Minningar frá liðnum áratugum
leituðu á hugann. Minningin rm
þáð, hversu opnum örmum, mér,
ókunnu ungmenni, var tekið af
honum og konu hans á heimili
þeirra á Njálsgötu 39, er ég kom
þangað í fyrsta sinn fyrir nær
30 árum. Minningar um ótal
ánægjulegar samverustundir, með
honum og fjölskyldu hans, þar
sem jafnan ríkti glaðværð og gest
risni.
En við það, að rifja upp öil
mín góðu kynni af þessum látna
vini mínum birti aftur í huga
mér. Þá dró ský frá sólu.
Sveinn G. Bjömsson var fæddur
14. júlí 1897, að Stafnðhóli í
Skagafirði, og ólst upp hjá for-
eldrum sínum, Birni Jónssyni,
skipstjóra og bónda á Karlsstöð-
um í Fljótum og konu hans Guð-
ríði Hjaltadóttur.
Árið 1914 kom Sveinn hingað
til Reykjavíkur og hóf skósmiða-
nám, en jafnframt aflaði hann sér
bóklegrar fræðslu, án skólagöngu.
Veturinn 1929-30 dvaldi hann við
nám í Nelsons College í Edinborg,
en kynnti sér jafnhliða starfserni
á pósthúsinu þar í borg. Annarrar
menntunar naut hann ekki, en
kunni vel þá list að læra í lífsins
skóla, enda hafði hann góða
greind, samhliða þrautseigju og
dúgnaði.
Sveinn hóf störf hjá Pósfchús-
inu í Reykjavík 1. marz 1920, og
vann hjá þeirri stofnun til dauða-
dags. Sökum mannkosta sinna óx
vegur hans þar stig af stigi, unz
hann varð næst æðsti maður stofn
unarinnar, og sjálfkjörinn til að
gegna störfum póstmeistara í fjar-
veru hans.
Um störf Sveins á Pósthúsinu
munu væntanlega aðrir skrifa, en
það veit ég, að hann var , virtur
þar sem yfirmaður, vegna' þekk-
ingar sinnar, ósérhlífni og rétt-
sýni. Samvizkusemi hans og ná-
kvæmni var frábær, og hann
hafði grundvallaða þekkingu á
öllu því er að póstmálum laut.
Stjórnsamur var hann, en stjórn-
aði af lipurð, ætlaðist til að menn
ynnu verk sín vel og trúlega, en
krafðist þó ætíð meira af sjálfum
sér en öðrum. í samstarfi við
undirmenn sína komu fram beztu
kostir hans. Til hans gátu allir
leitað, er vanda bar að höndum,
því allir treystu honuip til hins
bezta, og það að yerðugu.
Helzta áhugamál Sveins, fyrir
utan starfið og heimilið, var tón-
listin. Þegar hann kom heim til
okkar hjónanna, gat hann setið
eins og í leiðslu er ég lék fyrir
hann hljómplöt'ur með frægum
.söngvururn, eða annarri sígildri
tónlist. Á þvj sviði, sem öðrum,
var hann sjálfmenntaður, haíði
næmt eyra og ágæta tenórrödd,
enda gerðist hann félagi í Karla-
kór Reykjavikur ekki löngu eft-
ir stofnun hans. Bættist kórnum
þar ekki aðeins góður söngmað-
ur, heldur einnig frábær liðsmað-
ur í öllu því er að félagsstarfinu
laut. Var hann brátt kosinn í
stjórn kórsins og var formaður
hans lengur en nokkur annar, eða
alls 17 ár. Sýnir það hversu mikils
ólits og trausts Sveinn hefur
notið þar sem annars staðar.
í formannstíð hans fór kórinn
fimm söngferðir til útlanda, og
voru ekki lítil störf og ábyrgð,
sepi hvíidi á formanninum. Þótt
aðrir önnuðust fararstjórn varð
formaður kórsins að koma opin-
berlega fram fyrir hans hönd við
móttökur og veizlu'höld. Allt slikt
leysti Sveinn svo af hendi að til
sóma var fyrir hann sjálfan og
kórinn.
Sveinn var að eðlisfari félags-
lyndur, þótt stundum mætti ætia
að líann væri hlédrægur. Glað-
lyndur var hann og spaugsamr.r
í góðra vina hópi, og bjó yfir
smitandi gleði, ef svo mætti að
orði komast.
Árið 1923 kvæntist Sveinn eftir-
lifandi konu sinni, Stefaníu' Ein-
arsdóttur, sem reyndist honum
ómetanlegur lífsförunautur. Voru
þau hjónin mjög lík að eðlisfari
glaðlynd og góðviljuð, enda var
heimili þeirra ekki aðeins með
myndarbrag, heldur ríkti þar
andi einingar og ástríkis, og það-
an munu margir fleiri en ég, eiga
góðar minningar. Þau hjónin eign
uðust fjögur börn .Eitt dó í
bernsku en hin eru uppkomin og
búsett hér í Reykjavík.
Ég kveð Svein G. Björnsson með
'hjartans þökk fyrir allt hið góða.
á samleið okkar, og við hjónin
sendum konu hans og börnum
jnnilegar samúðarkveðjur og biðj-
um þeim huggunar og blessunar.
AÐVORUN
um stöðvun atvinnurekstrar
vegna vanskila á söluskatti
Samkvæmt kröfu tollstjórans í Reykjavík og heim-
ild í lögum nr. 10, 22. marz 1960, verður atvinnu-
rekstur þeirra fyrirtækja hér í umdæminu. sem
enn skulda söluskatt III. ársfjórðungs 1966, svo
og söluskatt eldri ára, stöðvaður, þar til þau
hafa gert full skil á hinum vangreiddu gjöldum
ásamt áföllnum dráttarvöxtum og kostnaði. Þeir,
sem vilja komast hjá stöðvun, verða að gera full
skil nú þegar til tollstjóraskrifstofunnar, Arnar-
hvoli. %
p'y,
EgiII Bjamason.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 21. nóvember 1966,
Sigurjón Sigurðsson.
VELRITUNARSTULKA
i
með góða dönsku- og ensku'kunnáttu getur fenjÉ
ið starf við skeytamóttöku ritsímans í Reykjav^®
frá 1. desember n.k. Eiginhandar umsóknir, þar
sem getið er aldurs og menntunar sendist mér fyr-
ir 28. þ.m.
Ritsímastjórinn.

FJÖLHÆFASTA
FARARTÆKID
jr
A

BENZIN EÐA DIESEL
HflIOVESZtUKIK
HEKLA hf
Laugavegi j
/70-/72