Tíminn - 15.03.1967, Síða 9

MIÐVIKUDAGUR 15. marz 1967
Útgefandl: PRAMSÚKNARiFLOKKURINN
Framkvæmdastjórl: Krlstján Benediktsson. Kitstjórar: pórarinn
Þórarinsson (áb), Andrés Krtstjánsson, Jón Helgason og Indriði
G Þorsteinsson Fu'lltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson Ang-
(ýsingastj.: Steingrtmur Gislason Ritstj.skrifstofur > Bddu-
húsinu. símar 18300—18305 Skrifstofur: Bankastræti ) Al.
greiðslusimi 12323 Auglýslngasiml 19523 Aðrar skrifstofur,
siml 18300 Askriftargjald fcr 105.00 á mán Innanlands. — il
lausasölu kr. 7.00 eint — Prentsmiðjan EDDA n. t.
Bráðabirgðaúrræðin
Undaixíarna daga hefur Alþingi rætt um frv. ríkis-
stjórnarinnar um bráðabirgSaaðgerðir til að koma í veg
fyrir stöðvun fiskveiðanna og fiskiðnaðarins. Þær um-
ræður hafa leitt í ljós, eins glöggt og verða má, að þar
er aðeins tjaldað til einnar nætur. Bæði fulltrúar út-
gerðarinnar og fiskiðnaðarins lýsa yfir þvi, að þessar að-
gerðir séu alveg ófullnægjandi og færa ótvíræð rö’k
máli sínu til stuðnings. Útgerðarmenn og eigendur fisk-
vinnslustöðva sætta sig við þessar bráðabirgðaaðgerðir
í trausti þess, að raunhæfari og víðtækari ráðstafanir
verði gerðar síðar á þessu ári.
Um þetta gildir hið sama og hina svonefndu verð-
stöðvun. Henni er ekki ætíað að gilda nema fram á
haustið. Þá verða þrotnir þeir peningar. sem hægt
er að verja til niðurborgana, og sennilega mun fyrr.
Forsætisráðherrann hefur játað í umræðum í þinginu, að
ætlast sé til að þingið taki þessi mál til nýrrar með-
ferðar strax eftir kosningar.
Það ber þannig allt að sama brunni. Með hreinum
bráðabirgðaráðstöfunum hefur ríkisstjórnin keypt sér
frest fram yfir kosningarnar. í skjóli þessara bráðabirgða-
ráðstafana á að reyna að leyna þjóðina því, hvernig
komið er. í kosningabaráttunni ætla stjórnarflokkamir
að halda því fram, að allt sé í stakasta lagi, þjóðin þurfi
ekki neitt að óttast, ef þeim verði falið að stiórna áfram.
Þjóðin hefur kynnzt slíkum starfsháttum stjórnar-
flokkanna áður. Árið 1959 fór stjórn Alþýðuflokksins
með völd, studd af Sjálfstæðisflokknum. Hún hélt dýr-
tíðinni í skefjum með hreinum bráðabirgðaráðum og
síauknum niðurgreiðslum. Fyrir kosningarnar um haustið
var þjóðinni sagt, að nú væri búið að stöðva dýrtíðina.
Nu væri ekki annað að gera en að kjósa Alþýðuflokk-
inn og Sjálfstæðisflokkinn. Meirihluti þjóðarinnar trúði
þessu. Fyrsta verk þessara flokka eftir kosningar var
að fella gengið miklu meira en þörf var á, afnema dýr-
tíðaruppbætur á laun, draga úr íbúðabyggingum og
þrengja lífskjörin á margvíslegan hátt.
Þessi saga mun endurtaka sig nú, ef stjórnarflokk-
arnir halda völdum. Stjórn þeirra er orðin þreytt og
uppgefin og kann ekki annað til verka en að endurtaka
gömlu misheppnuðu „úrræðin“ Það, sem þarf, er ný
stefna, sem miðar að því að létta álögum af framleiðsl-
unni, skapa viðunanleg lánskior og gera henni á þann
hátt mögulegt að tryggja almenningi bætt lífskjör. Slíkt
getur ekki orðið, nema þjóðin skipti bæði um stjóm og
stefnu í næstu þingkosningum.
List, sem laðar
Ánægjulegt er til þess að vita, hve sýningin á mál-
verkum Þórarins B. Þorlákssonar í Listasafni ríkisins,
hefur verið vel sótt. Fregnir nerma að sýningargestir séu
orðnir um sex þúsund, og er nú ákveðið að sýningin verði
opin fram yfir páska.
Þórarinn B. Þorláksson er meira en frumherjinn
í íslenzkri inálaralist. Hann var í senn snjal! og lærður
listamaður. Af því að þetta tvennt fór saman, er hann
okkur svo mikilvægur. Að skoða verk hans er áhrifarík
kennslustund. ekki aðeins verðandi listmálurum, heldur
þeim, sem vilja þjálfa sig til þess að njóta góðrar málara-
listar.
TÍMINN
ERLENT YFIRLIT
Samþykkir De Gaulle nú aðild
Breta að Efnahagsbandalaginu?
Úrslit þingkosninganna eru líkleg til að stuSla að því
Mendes France aö kjósa
ÚRSLITIN í síðari umferð
þingkosuinganna í Frakklandi
urðu talsvert á aðra leið en
spáð hafði verið. Spádómarnir
hljóðuðu yfirléitt á þann veg,
að Gaullistar myndu halda vel
meiriihlutanum eða fá frá 255
—280 þingsæti, en þingsæti eru
alls 483. Niðurstaðan varð sú,
að þeir fá 244 eða 245 þing-
sæti eða 10 færri en þeim hafði
verið spáð minnst og um 40
færri en þeir höfðu fyrir kosn-
mgarnar. Þessi tæpi meirihluti
beirra nægir til þess, að þeir
geta myndað meirihlutastjórn
á þingi, en hins vegar þurfa
þeir helzt á meiri yíuðningi að
halda til þess að geta komið
fram málum. Líklegt þykir, að
beir leiti beins eða óbeins
stuðnings miðflokks Lecanuets,
sem beið mikinn ósigur í kosn-
ingunum. Reyndist hér sem oft-
ar erfitt fyrir miðflokk að
haida stöðu sinni, þegar tvær
aðalfylkingar berjast, Gaullist-
ar voru öðrum mogin og bandal.
vinstri flokkanna hinum meg-
»n. Fyrir kosningarnar hafði
Lecanuet lýst yfir því, að hann
myndi styðja Gaullista, ef þeir
þyrftu á að halda á þingi. Ekki
■ít olíklegt, að Gaullistar þiggi
bað boð, þar sem bersýnilega
skiptir miklu fyrir þá í fram-
tíðinni, að ná samfloti við mið-
flokkinn. Litlar líkur eru til
pess, að Gaullistar haldi velli
í næstu kosningum, nema þeim
takist að ná einhverri sam-
vinnu við miðflokkinn.
ÞAÐ KOM nokkuð á óvart,
að vinstri flokkarnir fengu hag
stæðari úrslit en búist hafði
verið við. Sigur sinn eiga þeir
vafalaust fyrst og fremst
pvi að þakka, að mikil óánægja
er með stjórn de Gaulles á sviði
innanlandsroála. Bæði bændur
og launþegar eru óánægðir með
kjör sín, enda hefur stjórn de
Gaulle verið íhaldssöm í kjara-
málum. Vinstri flokkarnir og
bó einkum kommúnistar deildu
'yrst og fremst á de Gaulle
tyrir stjórn innanlandsmálanna.
en héldu utanríkismálum lítt
tram. Um sinn lýstu komm-
únistar stuðningi við utanríkis-
stefnu de Gaulle, eins og t. d.
v.arðandi afstöðu hans til NATO
og viðleitni hans til að bæta
sambúðina við Austur-Evrópu.
Sumir telja, að afstaða de
IGaulle í þessum málum hafi
verið óbeinn stuðningur við
fcommúnista, þar sem hún hafi
iregið úr einangrun þeirra varð
andi utanríkismálin. Aðrir
halda því fram, að það sé þess-
ari afstöðu de Gaulle að þakka,
ið ósigur Gaullista varð ekki
.niklu meiri i kosningunum.
EFTIR kosningarnar er nú
nest um það rætt, hvort úrslit
þeirra muni hafa einhver áhrif
á stefnu de Gaulles. Líklegt
oykir, að de Gaulle muni sjálf-
’ir halda því fram, að þau muni
sngu breyta um stefnu hans.
FullvíSt þykir líka, að hann
felii þau stuðning við afstöðu
hans til NATO og Bandaríkj-
anna. Hins vegar þykir ekki
ósennilegt, að þau geti breytt
einhverju um afstöðu hans til
aðildar Breta að Efnahags-
bandalagi Evrópu. Andstaða
hans gegn aðild Breta var t.d.
harðlega fordæmd af miðflokkn
um, sem Gaullistar þurfa nú
helzt að eiga vingott við. —
Méndes-France, sem náði kosn
ingu og de Gaulle er talinn
meta mest af andstæðingum
sínum, fordæmdi líka þessa af-
stöðu hans. „Evrópa er ekki
Evrópa, án Bretlands" sagði
Mendes-France í kosningaræð-
■im sínum. Hins vegar lýsti
Mendes-France sig í stórum
dráttum sammála de Gaulle
varðandi afstöðuna til NATO
jg Bandarikjanna.
Sá orðrómur barst út í sáð-
asti. viku, að Frakkar gætu
hugsað sér að veita Bret-
landi aðild að Efnahagsbanda-
laginu, en ekki fleiri ríkjum í
bráð. Hin ríkin, sem leitað
hafa eftir inngöngu, yrðu að
sætta sig við aukaaðild, a. m.
k. fyrst um sinn. Ástæðan er
sögð sú, að Frakkar vilji ekki
hleypa inn ríkjum, sem þykja
líkleg til að fylgja Bretum að
málum, meðan bandalagið er
í sköpun. Slíkt gæti veitt Bret
um óeðlilega mikil áhrif innan
bandalagsins.
Frá London berast þær frétt
ir, að Wilson sé að verða von
góður um, að de Gaulle fallist
á aðild Breta. Wilson mun lika
reiðubúinn til að ganga langt til
móts við de Gaulle.
ÞÓTT kosningaúrslitin séu
ekki líkleg til að breyta neinu ,
varðandi utanrikisstefnu de ’
Gaulles, nema þá i sambandi
við aðild Breta að Efnahags-
bandalaginu, munu þau að lík-
indum hafa veruieg áhrif á af-
stöðu Gaullista varðandi inn
anlandsmálin. Úrslitin hafa ieitt
ótvírætt í Ijós, að almenningur
er óánægður með stjórn
þeirra, einkum þó bændur og
launþegar. Ef GauUistar eiga
að gera sér nokkrar vonir umx
að halda völdum eftir daga de
Gaulles, verða þeir að koma
miklu meira til móts við kjara
kröfur almennings, en þær
snerta ekki aðeins hærra kaup,
heldur bætt húsnæði, betri
menntunarskilyrði o. s. frv.
Þótt þingið hafi takmörkuð
völd samkv. stjómarskrá þeirri,
sem de Gaulie hefur sett Frakk
landi, munu áhrif þess tvímæla-
laust aukast við þá breytingu,
sem nú hefur orðið á flokka-
skipun þar. Vinstri menn geta
látið miklu meira taka til sín.
Ekki sizt mun þvi verða veitt
athygli, hvort Mendes-France
tekst að láta eitthvað að sér
kveða. Heppnist honum það,
hafa andstæðingar Gaullista
ekki annað sigurvænlegra for
setaefni í næstu forsetakosning
um. Þó munu kommúnistar
sennilega ragir við að styðja |
hann. sökum þess, hve óháður |
hann er. ÞJ>. 1