Tíminn - 07.05.1967, Blaðsíða 3

Tíminn - 07.05.1967, Blaðsíða 3
iUNNUDAGUR 7. maí 1967. TfMINN MEO íNÓTQNQM Reykvískir dansstaðU — Síðari grein — Það sem einkennir mest dans sbaðina hér í Reykjavík á laug- ardögum eru hinar hvimleiðu biðraðir á vissum tímum kvölds ins. Oft eru þetta dyntir í dyra verðinum til að sýna þeim sem úti standa, hver hafi valdið. En því er ekki að neita, að ef langt er liðið á kvöldið, þá eru fatageymsLunúmerin oft á þrotum, og þá á að sjálf- sögðu ekki að hleypa fleirum inn. Yfirieitt er útilokað að panta borð á laugardögum, nema að viðkomandi ætli sér að snæða á staðnum. Hins vegar er það staðreynd, sem ekki verður framhj'á gengið, að þjónar haida óumheðið frá borðum, alit tii kl. 12 að miðnætti og hafa þá vissa fastagesti í huga, sem má treysta á, að skapi þeim góðar prósentiur af vín- drykkju, en ég vil taka það fram, að ekki eru allir vínveit- ingastaðir undir sama hatti, hvað þetta snertir. Hótel Borg er sennileiga elzti dansstaðiurinn í Reykjavík. Þar leikur hljómsveit Haulks Mort- hens, en hún byrjaði að leika þar fyrir nokkrum dögum. Söngvari«sí:auk Haufcs er A1 Bishop. Sagt er að „Borgin“ og Glaumbær séu griðastaður þeirra, sem ekki hafa náð lög- aldri, hvað sem hæ'ft ér í því. Engin fastráðin hljómsvieit er í Glaumbæ um þessar mundir. Lengi vel voru Ernir þar, en þessi hljómsveit virðist vera lið in undir l'ok og stegir fátt af syrgjendunum. Dumbó sextett og Steini hafa oft skemmt gestum þessa dansstaðar og þá yfirleitt á föstudögum eða sunnudögum og er þá jaifnan yfirfullt hús enda er þetta ákaf lega skemmtileg hljómsveit og vinsæl eftir því. Þjónustan í Glaumbæ hefur alta tíð verið langt fyrir neðan það, sem boð- legt má teljast og verður senni- lega ekki breyting á því, en húsakynnin eru hreint prýði- leg. Hljómsveit Ragnars Bjarnasonar. Þórskaffi er einn if ’'- • 'm „iþurru" dansstöðum þ.e.a.s þar eru ekki vínveitinaar. en þó er langt frá þvt, að það sjáist ekki vín á gestunum, hvað sem vetd ur. Það skildi þó ekki era vegna þess, að áttatíu prósent af gestunum fer fyrst á Röðul til að hita sig upp, og það er aldrei að vita nema að góð- hjartaður þjónn helli fyrir þá á kókflösku, svona rétt fyrir hálf tólf og þá er stefnan tek- in á „þurra“ staðinn. Það vill til að það er stutt á mi'lli. Þeir sem sækja þennan stað hafa margir hverjir gert það í ára- raðir. Þeir eru orðnir ómiss- andi hluti af innréttingunni, og svo er einnig um hljóm- sveitina Lúdó og Stefán. Hótel Saga hefur upp á að bjóða ákaflega skemmtilegan danssal, þar sem Súlnasalurinn er. Þar er rúmt um gestina, bæði á dansgólfinu og við ,borð- in. Þar er hljómsveit Rggnars Bjarnasonar, sem hefur staðið ákaflega vel í sínu hlutverki. Ragnar er í dag tvímælalaust okkar bezti dægurlagasöngvari. Þegar ég spjallaði við hann ný- lega, þá kom að upp úr dúrn- um, að í næsta mánuði verður breyting á bljómsveitinni, sem felst í því, að þvír meðlimir hljómsveitarinnar taka sér öðru hvoru bl'ástursh'ljóðfæri í hönd, eftir því sem á bezt við laga- valið, og er enginn vafi á því, að þetta verður kærkominn ný- breytni. Þiónustan í Súlnasaln um er ákaflega vel af hendi Leyst, enda þjónustuliðið fjöi- mennt og þægilegt í umgengni. Þá læt ég þetta nægja að sinni um reykvíska dansstaði. Benedikt Viggósson. LAUNÞEGASPJALL Fyrir viku birtust í blöðum borgarinnar ávörp, greinar og viðtöl í ti'lefni af 1. mai í þætti mínum þá ræddi óg nokk uð ýmis atriði í ávarpi Verfca- Lýðsmálanefndar Framsufcnar flokksins, en aufc þess birtu'st ’hór í blaðinu þann dag ýmsar athyglisverðar greinar um ýmsa þætti hagsmunamála verkalýðs og annarra launþega á íslandi. Ég tel óþarfa að refcja það nánar hór. Aftur á móti bef ég í hyggju að ræða hér lítillega nofcfcur þau atriði, er fram komu í ávörp- um Fulltrúaráðsins í Reykja- vík og BSRB og eins í grein- um og viðtölum í öðrum blöð- um, þar sem lesendur TÍMANS kynnu að hafa nokkra for- vitni á að kynnast þvi. / Langur vinnutími og lágt dagvinnukaup „Samninigsbundið kaup fyrir dagvinnu er almennt of lágt og vinnutími langur hér á landi. Launakjöir hinna lægst- launuðu nægja ekki til lífs- framfæris án aukatekna“ — segir í ávarpi BSRB, og flest- ir virtust þessu sammála. T.d. segir í ávarpi Fu'lltrúaráðsins „Samningsbundið dagkaup er alltof lágt. Á undanförnum ár- um hafa menn orðið a„ leggjia a sig áhæfilega mikla vinnú með allt of löngum vinnu- tana, ekki einungis hei.miJis- feður, heldur einnig konur og börn, til að halda í við sí; aukna dýrtíð og þarfir“. I Þjóðviljanum segir Tryggvi Emilsson, að „verkalýðsiféaög- in verða að knýja á um nýja samninga þar sem höfuðkraf- an yerður um rauntekjur fyr- ir stytta vinnudaginn". Verka- maður segir í viðtali í Mbl. að „mikið skortir á, að verka- maður hafi nægilegar ráðstöf- unartekjur af dagvannu einni saman og það finnum við bezt núna s.I. misseri, þegar auka- vinnan hefur dregizt saman og jafnvel jaðrar við ttoabundnu atvinnuleysi". Og bafnarverka- maður segir í Þjóðvdljanum: — „Kaup verður að hækka og viðunandi sem fyirsti áfangi er, að við fáum jafnmikið fyrir 8 stunda vinnu og við fáum nú fyrir 10 stundir. . • Okkur er brýn nauðsyn að taka upp baráttu fyrir þessu strax“. Óttinn við atvinnuleysið Annað axriði, sem víðast hivar kemur fram, er óttinn við atvinnuleysið — nú, þegar alilt á að vera í blóma að sögn stjórnavalda. Hafnar- verkamaðurinn segir í Þjóð- viljanum, að það sé „ölílum cð verða ljóst einmitt nú í vetur, þegar atvinna er minni en áð- ur, að velmegun, sem byggist á yfirvinnu, er fölsk og hrynur eins og spilaborg við fyrsta andblæ. Sá vandi, sem við stöndum frammi fyrir hafnar- verkamenn, eins og annað verkafólk, er að þurfa að lifa af 8 stunda vinnudegi. Ef 8 stunda vinnudagur „skellur11 yfir, eins og menn orða það nú, þá verður neyðarástand hjá fólki eins og málum er nú háttað." Óttinn við atvinnuleysið kemur einnig fram í ávarpi FuEtrúaráðsins. Þar segir, að „þegar vinna minnkar, s'kapast þvi vandræðaástand á alþýðu- heimilum. Samdrátturinn í atvinnu, sem orðið hefur í vet- ur, hefur stórum rýrt raun- tekjur alþýðufólks. . . Atvinnu- leysi á efcki að stytta vdnnu- ttóann. Verkalýðshreyfingin hílýtur að krefjast styttingu vinnutímans með óskertum tekjum og þess atvinnuörygg- is sem tryggir að heiidartekj- ur manna skerðist ekki, þótt óhóflegum vinnutíma linni'*. Stytting vinnuttoans með óskertum tekjum og aukið atvinnuöryggi — þessi tvö mál voru efst á baugi, þótt mörg önnur kæmu einnig fram. Forystumenn „mættu vera miklu kröftugri" Þjóðvi'ljinn hefur viðtal við eina Sóknarkonu, og spyr hana hvort hún sé ánægð með, hvernig forystumenn verka- lýðsins hafa haldið á málum verkalýðsins í baráttunni. Hún svarar: — „Þeir mættu vera miklu kröf'tugri". Mun hún . væntanilega eiga þar við m.a., að launþegar hafa flestir haft lausa samninga í rúmt hiáJft ár, og vart átt sér stað við- ræður við atvinnurekendur. Ekki vantar þó yfMýsingar um, að nú muni þeir herða sdg. í ávarpi Fu..urúaráðsins segir, að „enginn þarf að baida, að alþýðusamtökin láti skipulags leysi og hvers konar spáfcaup- mennsku í þjóðfélaginu aftra sér frá því að sinna ætluniar- verki sínu, að knýja fram hagsbætur vinnandi fólks". Tryggvi Emilsson segir í Þjóð- viljanum, að „verkalýðsfélög- in verða að knýja á um nýja samninga. . . “> Q'g bendir á, að augljóst sé, að „án baráttu næst engin kjiarabót, Verka- lýðshreyfingin er sterk, ef hún beitir sér, og það verður hún að gera, af fuMum einlhug, af fuiMri einurð". Marft annað kom fram á þessum degi, svo sem krafa BSRB um fullan samnings- rétt, kraf-an um lækkun bygg- ingarkostnaðar, lækkun skatta o.s.f.rv., en nánar verður efcki farið út í það hér. Forboðna ályktunin Æskulýðsfylkingin gaf út sérstakt eintak af málgagni sínu 1. maí. Forvitilegt var að sjá þar ályktun, sem þing ÆF í haust samþykkti, um verkalýðsmál, en blaðið segir að ályktunin hafi hvergi fengizt birt opinberlega fyrr en í því blaði. Mun lesendum væntan- lega þykja forvitilegt, hvað ungir svonefndk sósíalistar hafa að segja um forystu- menn verkalýðsfélaganna — en þeir teljast margir hverjir vera svonefndir sóslalistar. f ályktuninni segir, að „þeirri ríkisstjórn verzlunar- auðmagns og einkabrasks, sem nú sdtux að völdum, hefur tek- izt að láta ganga æ meira á rétt launþega án þess að verka lýðsihíreyfingin gripi til eðli- legra aðgerða, sem henni eru tiltækar"''. Síðan bendir þingið á, að „frumifcvæði einstakra Verka- lýðsfélaga til samningagerðar er heft, þannig áð starfsemi þeirra lamast, en vald til samnimgsgerðar færist á æ færri hendur, jafnvel manna sem ekki eru í lifandi tengsi- um við atvimnulífið og vinn- andi fólk". Telur þingiS, að „sú undan- látssemi, sem einkennt hefur verk alýðs'barát tun a að undan förnu, endurspegli vanmat for- ystumanna hreyfingarinnar á baráttuþreki vinnandi fólks og vMja þess að létta af sér imar- tröð óðaverðbólgummar og sí- vaxandi vinnuþrælkunar. Þing- ið fordæmir þessa afstöðu verkalýSsforystunnar". Er síð- an bent á nauðsyn þess, að sífeMd endurnýjun forystu í verkalýðsfélögU'num eigi sér stað — eða með öðrum orð- um að núverandi leiðtogar víki fyrir öðrum yngri. Ekki er verkalýðsforystan fögur að démi þessara ungu sósíalista. Og er þó þessi dóm- ur felldur fyrir mörgum mán- uðum. Elías Jónsson.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.