Alþýðublaðið - 05.12.1984, Blaðsíða 6

6
Alyktun flokksþings Alþýðuflokksins um velferðarmál:
Velferðarríki fólksins
eða fyrirtækjanna?
í íslensku þjóð-
félagi má nú
víða sjá þess
merki að áhrif
jafnaðarstefnunn
ar hafa dvínað
og að félagslegt
öryggi á í vök að
verjast. Þessu
verður að breyta.
Hornsteinninn í stefnu
jafnaðarmanna er hug-
sjónin um jafnrétti, félags-
hyggju og samhjálp ann-
ars vegar og hins vegar
kenning um hagstjórnar-
aðferðir, sem treysta stoðir
efnahags- og atvinnulífs til
að ná markmiðunum um
réttlátara þjóðfélag og
félagslegt öryggi.
Mat jafnaðarmanna á þjóðfé-
lagsgerðinni mótast að miklu leyti
af því annars vegar hvernig mann-
réttindum er háttað og svo hins veg-
ar, hvernig afraksturinn af því sem
framleitt er skiptist á milli borgar-
anna. Efnahagslegt misrétti er stað-
reynd og launafólk fær því einatt
ekki eðlilega hlutdeild í afrakstri
framleiðslunnar.
Þótt auðhyggjumönnum verði tíð-
rætt um sameiginlegan kostnað, þá
tala þeir minna um sameiginlegan
gróða. Hann er einatt einkamál.
Gróði verður þó sjaldnast til, nema
margir leggi hönd að verki. Tvö-
feldni auðhyggjumanna kemur
skýrast fram í því, að sjálfsagt þykir
að þjóðnýta tap einkarekstursins,
meðan sameiginleg útgjöld í þágu
fólksins eru oftast talin af hinu illa.
„Munurinn á jafnað-
armönnum og auð-
hyggjumönnum felst í
því að siðferðismat
jafnaðarmanna á
mannréttindum er
mun víðtœkara en
mat auðhyggju-
manna.H
Munurinn á jafnaðarmönnum
og auðhyggjumönnum felst þannig
í því, að siðferðismat jafnaðar-
manna á mannréttindum er mun
víðtækara en mat auðhyggju-
manna.Því hneigjast auðhyggju-
menn til að skera niður fjárveiting-
ar til almannatrygginga og annarra
félagslegra þátta á tímum samdrátt-
ar. Þeir sjá á þeim fjárveitingum
„Velferðarríki fólksins
er að verða að vel-
ferðarríki fyrirtœkj-
anna, þar sem al-
menningur greiðir sí-
fellt hœrri gjöld fyrir
félagslega þjónustu,
en fyrirtœki og bank-
ar fá stöðugt meiri
umbun frá hinu opin-
bera.“
engan siðferðilegan mun og t.d. á
fjárveitingum til alls konar milliliða
sem maka krókinn jafnvel við óarð-
bærar fjárfestingar.
Þegar jafnaðarmenn tala um sið-
ferðilegan rétt til almannatrygg-
inga, þá tala auðhyggjumenn um að
kaupa þjónustu. Þegar auðhyggju-
menn segja að þjóðin hafi ekki efni
á að halda uppi velferðarríki með
„Félagshyggjufólk má
aldrei sofna á verði
sínum og ganga út
frá því sem vísu, að
almannatryggingar og
félagslegt öryggi séu í
allra augum ófrávíkj-
anleg skilyrði í gerð
menningarþjóðfé-
lags.u
sameiginlegum sjóði, þá vilja þeir
að menn fái sömu þjónustu og að
hún sé greidd úr eigin vasa. Ef þetta
yrði í reynd, þá hljóta hinir efna-
minnstu sð verða útundan og að
fara á mis við þjónustu heilbrigðis-
og tryggingakerfis. Jafnaðarmenn
telja hins vegar að allir eigi að hafa
sama rétt og sama kost í þessum
efnum.
Þetta eru í hnotskurn dæmi um
mismunandi mat á auðgildi og
manngildi, sem sýna ljóslega and-
stæður í stefnu jafnaðarmanna og
.auðhyggjumanna.
í íslensku þjóðfélagi má nú víða
sjá þess merki að áhrif jafnaðar-
stefnunnar hafa dvínað og að fé-
lagslegt öryggi á í vök að verjast og
er á undanhaldi.
Afleiðingarnar blasa alls staðar
við:
• Velferðarríki fólksins er að
verða að velferðarríki fyrir-
tækjanna, þar sem almenning-
ur greiðir sífellt hærri útgjöld
fyrir félagslega þjónustu en fyr-
irtæki og bankar fá stöðugt
meiri umbun frá hinu opinbera.
• Óréttlætið í tekjuskiptingunni
hefur vaxið gífurlega þannig að
í raun má tala um tvær þjóðir í
einu landi.
• Þrátt fyrir lengstan vinnudag
launafólks á íslandi eru meðal-
laun hér þau þriðju lægstu í
Evrópu.
• Hver fjölskylda verður að geta
treyst á tvær fyrirvinnur, ef
endar eiga að ná saman með
nauðsynleg útgjöld. Heimilin
og samheldni fjölskyldna eru
því undir miklu álagi. Alvarleg-
ir örðugleikar blasa við í lífs-
baráttu einstæðra foreldra.
• Á meðan laun hækka um
20,3%, hækka útgjaldaliðir
heimilanna um allt að 86%.
fórnir launafólks eru samt
einskis metnar og áfram skal
vegið í sama knérunn.
• Fjármögnun til húsnæðismála
er í algjöru uppnámi, lánakjör
til fólks sem er að eignast hús-
næði er óviðunandi með þeim
afleiðingum, að neyðarástand
er að skapast hjá mörgum íbúð-
arkaupendum og húsbyggjend-
um.
• Félagsleg þjónusta og almanna-
tryggingar eru skornar niður
enda hefur eftirspurn eftir að-
stoð félagsmálastofnana aldrei
verið meiri.
• Aldrei fyrr hefur reynt eins á úr-
lausnir varðandi dagvistun
barna vegna fyrirvinnumál-
anna. Unnir áfangar í skóla-
málum reynast standa á brauð-
fótum og framhaldsmenntun
stefnir í að verða forréttindi.
• Meðan skattalækkanir fyrir-
tækja og banka nema stórfelld-
um upphæðum, hækkar lyfja-
og læknisþjónusta gífurlega,
sem kemur þyngst niður á efna-
litlu fólki.
Ljóst er að hér ríkir hugmynda-
fræði auðhyggjumanna. Jafnaðar-
menn fordæma harðlega árásir
þeirra og ríkisstjórnar þeirrar er nú
situr á velferðarstofnanir Islend-
inga. Jafnaðarmenn byggðu upp
velferðarkerfið og það hefur skap-
að öryggi og festu í íslensku þjóð-
lífi. Þau viðhorf hafa heyrst, að
markmiðum jafnaðarmanna sé náð
í megindráttum í velferðarmálum,
en sú hægri stjórn sem nú ríkir í
landi félagshyggjufólks, hefur
opnað augu landsmanna óþyrmi-
lega fyrir þeirri staðreynd, að
félagshyggjufólk má aldrei sofna á
verði sínum og ganga út frá því sem
vísu, að almannatryggingar og fé-
lagslegt öryggi séu í allra augum
ófrávíkjanleg skilyrði í gerð menn-
ingarþjóðfélags.
s
ÞOKULJOSA - OG KASTARASETT
Verð kr. 2.080,00 settið. — Póstsendum.
_____Gerið verðsamanburð_
QJvarahl uti r ™rg83™