Tíminn - 10.06.1967, Side 6

VETTVANGUR
ÆSKUNNAR
6
TÍMINN
LAUGARDAGim 10. júní 1967
UNGT FÖLK UM ALLT LAND
Hermann Einarsson:
I felferð æskumm
Ég kýs Framsóknarflokkinn
fyirst og fremst vegna þess, að
hann er eini flokkuirinn, sem
hefnr beitt sér fyrir þeim hreyf
ingu, sem ég tel farsælasta fyrir
þjóðfélagið, en það er samvinnu
hreyfingin. Álit mitt byggi ég á
þeim kynnum, sem ég hef haft
bæði af Framsóknarflokknum og
samvinnuhreyfingunni út um land,
bæði í þéttbýli og í sveitum. Sam
vimnuhreyfingin hefur sannað til
verurétt sinn með farsælli Lausn
á yerzlunanmálum og atvinnumál-
um heilla byggðalaga.
Ég kýs Framsóknarflokkinn einn
ig vegna þess, að ég treysti hon-
um bezt til að vinna að gengi og
velíerð æskunnar í þessu Landi.
Saga flokksins í menntamálum sýn
ir glæsilega hug hans til þeixra
mála. f því sambandi má benda
á héraðsslkóLa, bamaskóla og
gagnfræðaskóLa víða um Land. Enn
fremur mennitaskóLana, sérstaklega
á Akureyri, Þjóðleikhúsið og Há-
skóla íslands. AlLar þessar stofn
anir eiga tiLveru sína meina og
mirnna FramsóknarflokkniUm að
þakka. Hins vegar hefur þróun í
menntamáium orðið heldur hæg
undianfarin ár og skóiakerfinu er
í dag að mínu viti mjög ábóta-
vant, einkum og sérflagi vegna
þess að of mikið tillit er tekið til
iífaldurs skóLabama í stað skóla
þroska hvers og eins. Ég tel að
vinna þurfi^að velferð hvers ein-
staklings í þjóðfélaginu eins og
þroski hans gefur tilefni til hon-
um sjálfum og þjóðfélaginu til
heilla. Mikið skortir á að skóLa
húsnæði sé nægilegt víða um
Land, hvað þá heldur að skóiamir,
sem fyrir eru, séu nægilega vel
búnir af kennslutækjum. Kennara
skorturinn hefur það ennfremur
í for með sér, að fjöldi barna og
unglinga getur ekki notið þeirrar
tilsagnar, sem lög gera ráð fyrir.
Skapa verður kennurum þá að-
stöðu, bæði í launum og starfsskil
yrðum, að kennsLa verði eftirsókn
arvert ævistarf. Bftir rúmlegia ára
tugs stöðnun í menntamálum, tel
ég það brýna nauðsyn að gefa
núverandi menntamálaráðherra
frí frá störfum og að Framsókn ,
arflokkurinn taki aftur við þeirri i
uppbyggingarstarfsemi í mennta j
málum ,sem hann hefur löngum !
haft forustu um á sinum ferli.
Hermann Einarsson
Árdís Björnsdóttir:
Hrærígrautur í herbúðum ÁSþýðuhandalagsins
urimn, hafa metið brýnustu hags-
munamál unga fólksins. Unga fólk
ið mun efalaust sýna þeim í þess-
um kosningum, að það vfli fá
betri stjórn á málefnum sínum og
málefnum þjóðarinnar, heldur en
verið hefur á undanförnum árum.
ig undanfarna mánuði, að alit skyn
samt fólk er blátt áfram agndofa
af undrun. Ef menn kjósia Alþýðu
bandialagið viita þeir hreint ekk-
ert hvað þeir eru í raun og
veru að kjósa. Hrærigrauturinn í
herbúðum þeirra er svo algjör.
í fyllstu hreinskilni get ég ekki
séð, að ungt fólk eigi um miarga
kosti að velja í þessum kosning-
um. Við erum orðin löngu leið á
stjórnleysi og handahófsvinnu-
brögðum þessanar ríkisstjómar og
hve sinnulaus hún hefur verið um
málefni unga fólksins. Húsnæðis-
málin eru eitt bezta dæmið um
það, hve lítils þessir flokkar, Sjálf
stæðisflokburinn og ALþýðuflokk
Og ekki ætti að vera erfitt að
velja á mflli stjómarandstöðuflokk
anna. Kommúnistar, eða Alþýðu-
bandalagið, hefur hagað sér þann
Það væri ábyrgðarlaust að kjósa
svo sundnaða fylkingu til þess
að fá betri stefn-u og breytta
stjóm. Framsóknarflokkurinn er
eini flokkurinn, sem unga fólkið
í landinu getur kosið til þess að
fá raunverulega breytingu á stjórn
íslenzkra mála og úrlausn á brýn-
ustu hagsmunamálum unga fólks-
ins. Ég er sannfærð um það, að
fjöldi ungs fólks mun sýna það
í verki við kjörborðið, að það
treystir Framsóknarflokknum bezt
islenzkra flokka til þess að ráða
bót á erfiðleikum þjóðarinnar og
búa ungu fólki betri kjör.
Árdís Björnsdóttlr
Friðrik Jónsson:
Hæfasta stefnan
Ég kýs Framsóknarflokkinn
fyrst og fremst vegna stefnu hans
í þjóðmálum, sem ég tel hæfasta
fyrir íslenzkar aðstæður og ís-
lenzk vandamál. Stefna flokksins
er sprotitin af þjóðlegri nóf og er
í nánum tengslum við óskir og
hag fólksins um allt Land.
Viarðandi kjör og starfsaðstöðu
iðnnema má nefna, að stjórnar
völdin hafa búið svo flla að okk
ur, að enginn iðnnemi getur lifað
af þeim kjörum, sem honum eru
boðin við nám. Það er t. d. algjört
hneyksli að nemendum í hús-
gagnasmíði skuli vera borgaðar að
eins 4000,00 kr. á mánuði. Það er
hverjum manni augljóst, að eng-
inn getur lifað af slíbum launum
eða unað við slík kjör. Þessi slæmi
aðbúnaður dregur ennfremur úr,
að menn leggi stund á iðnnám og
verður til þess að fjöldi þeirra,
sem hefur nám hæfctir fyrr en var
ir. Ég vfl minma á, að Framsóknar
flokkurinn hefur hvað eftir annað
á ALþingi flutt frumvörp og tfl-
iögur um að bæta iðnfræðslu, kjör
og. starfsaðstöðu iðnnema. Ríkis
stjórnin hefur hins vegar hunzað
þessar tillögur hvað eftir annað.
Ungir iðnnemar um allt Land
hala að mímun dómi beina og
ríka hagsmuni af því að skipt
verði um stjóm hið fyrsta og
málefnum þeirra komið í betra og
viðunandi horf.
En ungir menn verða að hugsa
meira en um eiginn hag. Þeir
verða lLka að hugsa um hag og
velferð þjóðarinnar. Það hljóta
allir að sjá, sem í alvöru íhuga
þá erfiðleika sem við er að etja
í íslenzku þjóðfélagi, að Fram-
sóknairflokkurinn er eini flokkur-
inn, sem býður upp á munhæfa
stefnu til úrlausnar á þessum erf
iðleikum. Framsóknarflokkurinn
er eini flokkurinn, sem er fær
um að ráða fram úr vandamálum
þjóðairinnar. Það á að vera ung
um mönnum fagnaðarefni að
styðja Fnamsóknarflokkinn og
veita honum brautargenigi til að
framkvæma hina glæsflegu stefnu
sína.
Friðrik Jónsson
• •
Oflugur málsvarí
Her á eftir fer viðtal við Pál
Lýðsson, ungan og mynadr-
egan bónda á Suðurlandi,
miðstjórnarmann Framsóknar-
fiokksins og ainn af forystu-
mönnum ungra Framsóknar
manna.
— Hver eru að þínum dómi
helztu vandamál landbúnaðarins?
— Það virðist að dómi sumra
andstaðinga okkar hálfgert feimn
ismai að t.ala um vandamál í sam
bandi við landbúnað Það er kall-
aður „barlómur“ og mér virðist
af sumu, að þessi stétt, bændum-
ir, séu settir sér á plan með það
að mega ekki lýsa sök á hendur
þeim, sem með völd hafa farið
undautarin ir Samt viðurkenna
andstæðingar okkar það, þegar þeir
ræða þessi mál við ýms tækifæri,
að , landbúnaðurinn svari enn
ekki vöxtum af þvi kapítali, sem
i hann er lagt“ svo ég vitni í orð
þekkis Sjálistæðisbónda austur í
Amessýslu. Það mætti taka einfalt
dæmi þessu til sönnunar. Fyrir
meira en 10 árum var ungum
áhugamanni um búskap boðin jörð
austur í Flóa fyrir 5—6 hundruð
þúsund. Hann hvarflaði frá því, og
reisti sér hús á Selfossi. Það kost-
aði hann áiíka upphæð. En fyrir
fjórum árum yar þetta hús komið
verðgildi upp á meira en milij.
kr., en jórðin stóð í sínu upphaf-
lega verði. Þetta tel ég hættuleg-
asta vandamál landbúnaðarins.
Við purfum að fá ungt fólk úr
öllum stéttuiri þjóðfélagsins 1 bú-
skap. Það eru bændaefni alls stað-
ar til iön eignaskipti eru lítt mögu
leg milli borgarbúa og sveitamanns
þegar dæmi eins og ég lýsti eru
enn þann dag i dag yfirgnæfandi.
— flvers vegna er svona erfitt
fyrir ungt fólk að hefja búskap?
— Ungt fóik hlýtur alltaf að
hefja búskap í sveit. Ég hef þá
trú, að jarðn a.m.k. í nágrenni
Revkiavíkur — og yfirleitt í öll-
um betri sveitum landsins — verði
setnai framvegis eins og áður. Það
tekur sonu, við af föður, og svo
aumir verða íslenzkir bændur
aldre. að þeir geti ekki komið
á eðiiiegum ábúðarskiptum milli
kynsioða. En þetta er oft vægast
j sagt mjög erfitt frumbýlingar-
j ástand sem ungir menn og konur
Lenda í nú á miðri tuttugustu öld.
Það skal viðurkennt, að menn fá
nú nokkuð Lán tii dráttarvéla-
kaupa einhverja glyrnu tfl að
eignast jörð, en aðalstaðreynd
málsins neitar enginn, að ef meta
á jörð aldraðs bónda á fullu verði
og seija hana svo ungum bónda
með öllum þeim umbúðum, sem
l gerðai hafa verið, þá er jörðin
í engu minna verði en fasteign í
Reykjavík Og hver talar um, að
næg ián fáis* til slíkra kaupa,
þegai nú er bannað að lána út á
nema eitt peningshús á ári hjá
Stoíruánadeik' landbúnaðarins?
— Hvernig er með atvinnuhorf
ur núnia austan Fjalls, þar sem
flestir hlutir snúast um Landbún-
aðinn?
— Það má segja, að hingað til
hafi atvinna verið næg, og sums
staðar mikil. Árnesingar leita
ekki mikið í Búrfell enn sem
komið er. Og samvinnufélögin
hiaf>a hingað tii getað haldið upp
þróttmiklu atvinnulífi. Þá skal
ég ekki heldur draga í efa dugnað
einstaklinga í sumum þorpunum.
En þetta snýst sem sagt mest allt
um Landbúnaðinn, og nú vitum
við, að mjólkurframleiðslan er
að dnagast saman. Þessu fagna
sumir, a. m. k. kosti annar stjóm
arflokkurimn, kratar. En er rétt að
fagnia strax? Ég minnist þess, sem
kunningi minn og krataframbjóð-
andi, Unnar Stefánsson, var að
segja okkur á framboðsfundinum
á Selfossi, að nú í sumar myndu i
um 40—60 unglingar ganga at-'
vinnulausir á Selfossi. Þetta er nú j
reyndar óstaðfest. En memgur máls j
ins er þessi. Þegar reyna á með j
skipuiagsbundnum aðgerðum eða i
óskipulögðum að fækka bænda-
stéttinni, þá kemur sú fækkun al-
veg ein fram í þéttbýlli héruðum.
Bændur þar hugsa sér, að þeir
geti horfið að öðrum störfum og
setið þó um kynrt. En þeir, sem
fjær búa, og þar sem minna er
um aðra atvinnu, þeir þrauka i
lengstu lög á búunum.
Og úr því við fórum að minnast
á minnkandi atvinnu á Selfossi eða
þar um slóðir, þá væri ekki úr vegi
að minnast á það, að nú er upp-
bygging samvinnufélaganna í Ár
nessýslu sannanlega hindruð. Það
á að nota tímann núna , þegar tíma
bundinn samdráttur er í fram
leiðslunni, og taka vinnuafl í að
koma upp fyrirhuguðum Sam-
vinnusmiðjum Kaupfélags Árnes-
inga og Mjóikurbús Flómanna. En
í það fæst ekkert lán ennþá, hvern
ig sem eftir er leitað. KaupféLagið
Höfn, sem er á margan hátt dug
andi og vaxandi fyrirtæki, það
Páll Lýðsson
fær ekki heldur nein lán í nauð
synlega verzlunarbyggingu. Eru
þó Sjálfstæðismenn þar í stjórn,
og æt'tu að geta þar nokkuð um
vélt. Og Sláturfélag Suðurlands
hefur hug á að reisa kjötiðnaðar
stöð í sambandi við sláturhús sit.t
á Selfossi. Það á langt 1 land, ef
ekki verður þegax spyrnt við fót
um á þessari háskaiegu leið í lána
málum, og lireinlega áður en við