Tíminn - 01.08.1967, Blaðsíða 8

TÍMINN

Framsóknarfélögin í Reykja-
vík efndu til skemmtiferöar
til Vestmannaeyja um helgina
og var farkosturinn, m.s. Esja.
Fjölmenni var í förinni, sem
tókst í alla staði hið bezta. Ljós
myndari Tímans, Gunnar, tók
myndirnar hér á síðunni í för
inni. Efst sjást nokkrir þátttak
endtr í borðsai skipsins — þá
er mynd úr Sjóminjasafni
Vestmannaeyja— og ' neðst
eru nokkrar konur í sólbaði á
þilfari skipsins, og til hægri
skoða þátttakendur í förinni
Byggðasafn Vestmannaeyja
undir leiðsögu Þorsteins Þ.
Víglundssonar, safnvarðar.
■I
-
á
'y&m
ÞRIÐJUDAGUR 1. ágúst 1967.

Á VÍÐAVANGI
Meira að segja steypt
rör flutt inn
Alþýðublaðið birti mjög at-
hyíjlisverða frétt á forsíðu á
sunnudaginn, og er ástæða til
að endurprenta hana í heild:
„Það vakti nokkra athygli
við Reykjavíkurhöfn fyrir fá-
einum dögum, að skipað var
upp miklu magni af steinsteypt
um rörum, sem merkt voru
ÍSAL, Straumsvík. Hvert þess-
ara röra vegur tæplega hálft
tonn, og hlýtur flutningskosnað
ur því að vera mjög hár.
Blaðið náði tali af einum
framkvæmdastjóra ÍSAL og
spurði, hvort leitað hefði verið
upplýsinga um verð og gæði
íslenzkra röra, áður en kaup
þessi voru gerð. Kvað hann svo
vera, en í Ijós hefði komið, að
sænsku rörin væru ódýrari og
því hefðu þau verið keypt.
Hjá Pípugerð Reykjavíkur-
borgar fengum við hins vegar
þær upplýsingar, að ÍSAL hefði
ekki spurzt fyrir um rör frá
þeim, en aftur á móti hefðu bor
izt fyrirspumir frá einstökum
verktökum við álbræðsluna í
Straumsvík. Rétt er líka að geta
þess, að skömmu eftir að blaðið
hafði talað við framkvæmda-
stjórann hjá ÍSAL, var hringt
frá skrifstofu þeirra og óskað
upplýsinga um rör í Pípugerð-
inni.
í lögbundnum samningi um
álbræðsluna er kveðið svo á,
að innflutningur af hálfu ÍSAL
eða verktaka þess á öllum efn-
um, vélum, búnaði o.fl. skuli
undanþeginn aðflutnings- og
útflutningsgjöldum. Þar af leið
andi má ætla, að sænsku rörin
séu tollfrjáls, en tollur á inn-
fluttum steinsteyptum rörum
er 35%. Þannig verður aðstaða
sænskra og íslenzkra pípugerða
jöfn gagnvart kaupendum í
Straumsvík að innflutnings-
kostnaði undansldldum. Má
mikið vera ef sænsku rörin eru
ódýrari þrátt fyrir þann kostn-
að. Hins vegar verður ljóst,
af fengnum upplýsingum, að
ÍSAL hefur ekki talið íslenzku
rörin athugunarverð, fyrr en
þau sænsku voru komin á hafn
arbakkann í Reykjavík.“
Smámynd af vondum
samningi
Það, sem Alþýðublaðið lýsir
hér skilmerkilega, er aðeins
smámynd af því, hve fráleitur
álsamningurinn svonefndi er í
ýmsum greinum og forsmekk-
ur af því, sem koma hlýtur,
eftir því sem framkvæmd hans
vindur fram. Fyrst ekki er einu
sinni hægt að nota rör steypt
á íslandi, geta menn ímyndað
sér hvemig þetta verður. Það
verða áreiðanlega ekki íslenzk
ir atvinnuvegir, eða íslenzk iðn
fyrirtæld, sem fleyta rjómann
af byggingu álverksmiðjunnar.
Jón Grétar Sigurðsson
rtérpð'dómslögmaSur
Austurstræti 6.
Simi 18783.