Tíminn - 11.08.1967, Blaðsíða 7

Tíminn - 11.08.1967, Blaðsíða 7
FÖSTUDAGUR 11. ágúst 1967 TÍMINN 7 VEGUM A GATNAMÖTUM VARÚÐ Á UMFERÐ Þriðjungur allra umferðar- slysa hér á landi á sér stað þegar ökutæki miætast þ.e.a.s. þegar tveir ökiumenti stefn-a sro, að leið ir þeirra skerast. Það er ekki einungis á vega- métum, sem slíkt á sér stað. Það á sér einnág stað undir þeim kringonstæðum, að ökumaður æti ar að talka beygju, t.d. hægri beygjiu og annað ökuteeki nálgast tfrá vinstrd. Meginorsök þessara slysa er oftast sú, að ökutækin eru á of miklum hraða, eða að Gkumennirnir fylgjast ekki nœgi- l»ga vel með umtferðinni í kring um sig. Önnur algeng orsök þessara siysa er sú, að ökuimenn virða ■ekki regluna alkunnu „VAflR'Úð TIL VI'NSTiRI". Skyldan að vfkja. „Vinstrireglan", megininntak þessarar regiu er það, að öku- menn eru skyldugir til að vítoja fyrir umferð frá vinstri. Þessi regla gefur þó engan veginn, þeim er frá vinstri koma, rétt til að aka átfram viðstöðulaust. Það verðum við að hafa hugfast. Það er hægt að tala um skyktuna tii að vífeja, en þess ber að minnast, að það gefiur þeim ökumönnum er frá vinstri tooma engan rétt. Ökumaður sem kemuir frá vinstri, er einnig skyildur til að sýna varkárni og honum ber að hatfa það í huga, að það er engin vissa fyrir því, að sá ökumaður er frá hægri kemuir, virði riegl- una um að víkja fyrdT umlferð frá vinstri. Það er óvarkárni og skeytingar leysi varðandi þessa reglu, sem hefúr orsakað fjölda umferðar- slysa á liðnum árum. þeir koma frá hægri eða vinstri, eru skyldugir til að sýna var- toárni. Undir vissum kringumstæðit.m er þörf á sérstaklega mikilli gætni t.d. þegar ekið er af vegi þar sem umferð er lítii og inn á mikla umferðarigötu. Þeir ökumenn, sem vilja aka á öruggan hátt, gera sér það að reglu, að nema staðar þegar þeir koma að mikilii umiferðargötu, líta vel í kring um sig óg aka ekki inn á götuna, fyrr en nægileg eyðia verður í umferðinni, til að það sé framkvæmanlegt á örugg- an hátt. Þetta skulum við hafa í huga, því að einmitt slíkar að- stæður eru öft tii staðar hérlend- is. Undantekningar frá „vinstri- reglunni“. Á hinni svonefndu vinstri reglu eru tvær mikilvægar undantekn- ingar, sem gera það að verkum, að ökumenn eru skyldir að víkja fyrÍT umferð frá hægri Þessar undantekningar eru: 1. Sá sem kemur að aðaibraut, er skyldur að vikja fyrir umferð á aðalbrautinni, hvort sem hún kemuir frá vinstri eða hægri. Ökumenn á aðalbrautinni eiga að geta treyst því, að ökumenn af hliðargötum haldi þessa reglu. Tilgangurinn mieð því að hafa þessar aðalbrautir, er sá, að um- ferð á miklum umferðargötum geti giengið greitt og örugglega. Þegar ökumenn aka eftir aðal braut, eru þeir ekki bundnir þeirri regiu að víkja, sem gildir á öðrum akbrautum. Það leiðir því af sjálfu sér, að ökumaður af hliðargötu verður að vera sér- stafelega varkár og hann má ekki aka inn á aðaiforautina, þannig að hann hindri, eða sé umferð á aðalibraut til óþæginda á nokk- urn hátt. 2. í vissum tilfelilum gildir „vin'Strireglan“ ekki vegna að- stæðna. Það er augljóst, að ekki er rétt að ökumaður á akbraut sé skyldur að víkja fyrir umferð, þó frá vinstri sé, ef ökutæki koma ut frá eintoavegum, löndum, lóð- um,. bifreiðastæðum eða aka írá brún akbrautar. Þessir staðir eru öft ekki merktir, þannig að erfitt væri fyrir öbumann að sjá þá, fyrr en hann væri kominn alveg að þeim. Það er þess vegna skylda þeirra sem aka frá þessum stöðum, sem nefndir hafa verið, að vítoja fyrir allri umiferð á þeim vegi, er þeir ætla að aka inn á. Stöðvunarskyldan. Til þess að gera innakstur á aðalbraut hættuminni, hefur stöðv unarskyldan verið lögboðin. stöðv unarskyldan gerir það að verkum að ökumenn verða að nema stað- ar áður en þeir aka inn á aðal- braut og fá þar af leiðandi betri tíma til að Mta í kring um sig og dæma allar aðstæður, áður en þeir aka yfir eða beygja inn á aðalbrautina. Fyrst ber að athuga, hvort nokkuð annað farartæki sé á leið eftir aðalbrautinni og reyna síð- an að dæma sem nákvæmast um hraða þess og gera sér þannig grein fyrir, hvort nægur tími se til að aka inn á aðalbrautina, ?ða hvort heWur eigi að bíða betra færis. Skyldan til að nema staðar, getur átt sér stað, þótt ekki sé það geifið til kynna með sérstöku merki. Þar sem sett hetfur verið bið skyldumerki, skal sá sem kemur af hliðarvegi, skilyrðdslaust víkja fyrir umferð þess vegar, sem hann ekur inn á eða yfir, hvort sem um er að ræða aðalbraut eða ekki. Draga skal úr hraða i tæka tíð og nema staðar ef nauðsyn kreifiur. Skylt er að nema staðar, þegar ekki er fulikomin útsýn yfir veginn. Að sjálfsögðu er öllum þeim sem aka út frá bifreiðastæðum, benzínstöðvum og þess háttar, skyiit að nema staðar er þeir koma að þeim vegi, er þeir ætla að aka inn á, en á þeim stöðUm eru oftast ekki noin stöðvunarmerki. Að nema staðar. Meginreglan fyrir stöðvunar- skyldu er, að ökutæki sem kem- ur eftir hliðarbraut sé stöðvað áð ur en komið er að aðalbrautinni, .að ökumaður dragi veruiega úr ferð og stöðvi ca. 2-3 bíllengdum frá, þannig að þeir sem aka eftir aðalbrautinni geti verið vissir um, að ekki verði ekið viðstöðu- laust í veg fyrir þá. Þegar öku- miaður sem stöðvað hefur, ekur af stað aiftur, heft,r hann öku- tækið í fyrsta gír og því gott vald á gangihraða. Hann nálgast gatnamótin hægt og rólega, horf- ir til hægri og vinstri þegar hann fær sjónvídd inn á aðalbrautina og ef ekkert annað ökutaski nálg- ast etftir aðaibrautinni, ekur hann yfir eða inn á hana. Unda ntekningar. Þegar ökumaður lögregluibif- reiðar, slökkvi- eða sjúkrabifreið- ar geftr hljóð og Ijósmerki er öllum vegfarendum skylt að víkja úr vegi í tæka tíð. Stjórnendum annarra ökutækja er skylt að aka til hliðar eða nema staðar. Ef t.d. sjúkraibifreið mieð hljóð og Ijós- mierki nálgast aðalbraut, skulu ökumenn á aðalbrautinni skilyrð- islaust víkja. Sjúkraibifreiðar, slökkvi- eða lögreglubifreiðar, eru ekki skyldar að stöðva við stöðvunarskyldumerki eða um- ferðarljös, ef þær eru með ljós- og hljóðmerki, enda gæti öku- menn þeirra sérstaklegrar var- úðar. Víkið fyrir gangandi vegfarend um. Þegar ökumenn nálgast stað, þar sem almenningsvagn, strætis- vagn eða langferðalbiíreið hefur numið staðar, skal hann bægja ferðina tímanlega og syna ytrusiu varkárni. Ef fólk er að stíga út úr vagninum,' ætti ökumaðurinn að nema staðar og leyfa fólkinu að ganga yfir gangbrautina. Sérstaka varkárni skal viðhafa. ef viðkomandi bttreið er skóla- vagn. Ætti ökumiður þá skilyrðis laust að nema staðar. Allir ökumenn sama hvort HESTAR OG MENN EITT OG ANNAÐ UM KAPPPEIDAR Eitt og annað um kapp- reiðamótið í Faxalborg 23. júlí s. 1.. í síðustu grein minni, hélt ég því fram að skerpa hesta væri ekki þrautreynd fyrr en beitt hefði verið saman fyrstu hestum í riðli hverjum og auk þess hrafli af þeim hestum, sem beztum tíma hefðu náð, enda hefir þetta verið föst regla í kappreiðum Fáks, reynd asta félagi landsins. Dómnefnd in ákveður hestana eftir beztu vitund, oft er einhver óánægð ur með þá ákvörðun og sýnist ýmsum annað réttara, sem líka getur vel verið, en um það tjáir ekki að deila hart. Rétt sekúndubrot eru vandfundin, enda sér hver glöggur maður að tími er ónákvæmur í ýms- um sprettum næstum á hveri um kappreiðum. Jafnvel eru dæmi til þess í sumar, að dóm- nefnd beygi sig ekki fyrir myndum. Þetta er mjög óhyggi l«2t. Nú eru þau gleðitíðindi að segja, að skyndimyndir eru aö færast i aukana og gott væri að dómnefndir þyrftu ekki að kveða upp úrskurð fyrr en mynd lægi fyrir, enda virðast þau vinnubrögð á næsta leiti. Faxaborg. Hestamannafélagið Faxi hélt sitt árlega mót sunnudag- inn 30. júlí s. 1. Veður var gott og margt um menn og hesta. Form. félagsins, Friðlþjófur Þorkelsson setti mótið með hvatningarræðu til hestamanna og áhorfenda að hafa í heiðri góða samkomusiði. Þulur var Guðráður Davíðsson, bóndi. Þetta mót var svo fjölþætt, sem verða mátti á einum degi Góðhestakeppni, skeið, viðvan ingahlaup, 300 og 350 m. sprett ir. Mótið fór fram að venju- legum hætti, með samblandi af reglusemi og skeytingar- leysi. Hið betra kom fram á ýmsan hátt, svo sem skynsam Iegum ábendingum til áhorf- enda, sem margir ræktu, svo sem það að fara frá dómpalli og snúrunni og til sætis í brekk- unni, en skeytingarleysið var fólgið einkum í tvennu: mörgu fólki leiðst að óhlýðnast skip- unum og óskum þular, þeim að setjast í brekkuna og skyggja ekki á aðra. Jafnan var þétt- skipað af mönnum og hestum við dómpall utan skeiðvallar og standandi fólki móti dóm- palli brekkumegin. Síðar kom fram að ekki var hægt að hafa nema tvo hesta í riðli í 350 m. sprettunum. Fullyrt var, að þessi ráðstöfun var notuð vegna þess, að láðst hafði að gera við úrrennsli á skeiðvell inum! Tími var svo látinn ráða og mun það einsdæmi í 350 m. spretti. Þó má ef til vill færa þetta undir veika heimild í reglunum. Hefi ég áður lýst fyllstu andúð á þessu ákvæði og mun ég hafa flesta hesta- menn með mér í því sjónar- miði, hvað þá ef slík ráðstöfun stafar af kæruleysi í undirbún íngi. Góðhestadómar fóru fram kvöldið fyrir mótið. Valinkunn ir hestamenn voru þar að verki og var góðhestalhópreiðin á mótsdaginn mjög sæmileg. Dómunum hefir þegar verið lýst í blöðum. Þulur stjórnaði knöpum og starfsliði með prýði en áhorfendur höfðu sína hentisemi eins og fyrr segir. Heima í Faxaborg voru veit- ingar góðar og vel útilátnar. Þar gætti óvenjulegrar regiu- og röggsemi af hendi þeirra kvenna, sem framreiddu og fyrirkomulag þar inni lýsti bæði hagsýni og hugulsemi. Á móti þessu voru reyndir 40 hestar á fyrnefndum sprett færum. Þar af hlutu 12 hestar verðlaun- Þetta tel ég góða ráð stöfun. Einnig var verðlaumm- um hyggilega skipt og á vinsæl an hátt- Skeið I. verð. 2500 kr. II. v. 2000 kr. III. v. 1500 kr. Stökk 250 m. 1500 , 1000, og 500 kr. Stökk 300 m. 2000, 1500 og 1000 kr. Ötökk 350 m-, 2500, 2000 og 1500 kr. Alls kr. 19.500.00. Áður hefir verið skýrt frá nöfnum þeirra hesta er verð- laun hlutu og eigenda þeirra. Tímavarzlan gekk fljótt og var gallalítil. Til samanburðar voru verð laun á fjórðungsmótinu á Hellu þan.nig: Skeið, I. verðl. kr. 10.000, II. v. kr. 5000, III. v. kr. 2500. Stökk, 300 m., 6000, 3000 og 1500 kr. Þolhlaup, 800 m., 10.000, 5000, 2500 kr. Alls kr. 45.500, sem skiptust milli 9 hesta, en 58 voru reynd ir. í bæði skiptin er um ákvarð anir þeirra manna að ræða> sem til þeirar verka voru vald Framhald á bls 12

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.