Tíminn - 17.09.1967, Blaðsíða 7

SUNNUDAGUR 17. sept. 1967.
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Kristján Benediktsson Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb) Andrés Kristjánsson. Jón Helgason og IndriBi
G Þorsteinsson Uulltrúi ritstjórnar- Tómas Karlsson Aug-
lýsingastjóri: Steingrimui Gislason Ritstj.skrifstofui l Eddu-
búsinu. símai 18300—18305 Skrifstofur: Bankastræti 7 Af-
greiðslusími 12323 Auglýsingasimi 19523 Aðrar skrifstofur,
simi 18300 \skriftargjald ki 105.00 á mán. lnnanlands. — t
lausasölu ki 7.00 eint. - Prentsmiðjan EDDA h. f.
Staðreyndir
í stjórnarblöðunum getur öðru hvoru enn að lesa
það, að allt hafi verið í öngþveiti, þegar vinstri stjórnin
lét af völdum 1958, en riú sé öðru vísi um að litast eftir
nín ára viðreisnarstjórn.
Vissulega ætti það ekki að þykja frásagnarvert, þótt
sitthvað hafi færzt til betri vegar á undanfömum níu
árum, þari sem þjóðin hefur aldrei búið við hagstæðara
viðskiptaárferði- Þrátt fyrir þetta og allt öngþveitistal
stjómarblaðanna um ástandið, þegar „vinstri stjómin
lét af völdum, blasa nú við eftirgreindar staðreyndir:
að afkoma atvinnuveganna er yfirleitt stómm lakari
nú en í árslok 1958, og þeir þurfa á mildu meiri aðstoð
að halda, ef þeir eiga ekki að stöðvast eða dragast stór-
lega saman,
að skuldir þjóðarinnar við útlönd, að frádregnum
inneignum bankanna, hafa aukizt stórlega síðan vinstri
stjómin lét af völdum,
að útgjöld ríkisins hafa margfaldazt og álöögurnar,
sem ríkið leggur með ýmsum hætti á borgarana, eru
nú miklu meiri en þá,
að kaupmáttur tímakaups verkamanna er sízt meiri
nú en þá, ■
að aukizt hefur stórlega jafnvægisleysi í byggð lands-
ins, og tilheyrandi vandamál,
að lánsfjárhöft og vaxtahöft, sem einkum draga úr
framtaki hinna efnaminni, hafa stóraukizt,
að skipulagsleysi og glundroði í f j árfestingarmálum
hafa aukizt úr hófi fram,
að verðmæti gjaldmiðilsins — krónunnar — hefur
íýmað svo stórkostlega, vegna óðadýrtiðar, að það er
nú í mörgum tilfellum helmingi minna en fyrir 9 árum,
að afsalað hefur verið hinum einhliða rétti til út-
færslu á fiskveiðilandhelginni, en hann átti þjóðin óskert-
an fyrir 9 árum.
Ef stjórnarblöðin treysta sér til að mótmæla því, að
þetta séu staðreyndir, er skorað á þau að gera það.
Grikkland og Nato
Ástæða er til að fagna því, að þrjár Norðurlanda-
þjóðirnar, Svíar, Norðmenn og Danir, hafa ákveðið að
kæra grísku fasistastjórnina fyrir mannréttindadómstóli
Evrópu. Væntanlega gerist Island einnig aðili að þessari
kæru eða veitir henni á annan hátt fullan stuðning sinn.
Þetta mál snertir hins vegar NATO enn meira en
Evrópuráðið. NATO er stofnað til að verja frelsi og lýð-
ræði. Það er að vísu ekki hlutverk NATO að hafa íhlutun
um innanlandsmál þátttökuþjóðanna. En hér stendur
sérstaklega á- Hér hefur her, sem notið hefur frarrilaga
frá NATO, vikið lýðræðisstjórn frá völdum og beitir
síðan þjóðina mesta ofbeldi. Slíkt getur NATO ekki látið
afskiptalaust. Annars bregzt það skyldu sinni um varð-
veizlu frelsis og lýðræðis.
Það getur haft alvarlegustu áhrif fyrir framtíð NATO,
ef það tekur ekki Grikklandsmáhð föstum tökum. NATO
verður að beita öllum áhrifum sínum til að endurreisa
lýðræðið í Grikklandi.
TÍMINN 7
ERLENT YFIRLIT
íhaldsflokkurinn brezki býr
sig undir herferð gegn Wilson
Harðskeyttur baráttumaður skipaður formaður landssamtaka flokksins.
Aníhony Barber
Sú hefð ríkir hjá brezka.
íhaldsflokknum, að formaður
þingflokksins, sem er jafnan
aðaiforingi flokksins, tilnefnir
í reynd formann landssamtak-
anna, þótt að nafni til sé hann
kjörinn af miðstjérn flokksins.
Pormennskan í landssamtökun-
um er erfitt og þýðingarmikið
starf, en henni fylgir að vera
eins konar framkvæmdastjóri
flokksins. Pormanni landssam-
takanna er ætlað að hafa yfir-
umsjón með allri flokksstarf-
seminni utan þings. Honum er
ætiað að vinna að eflingu flokks
starfsins um landið allt.
Þegar Sir Alex Douglas-Home
var forsætisráðherra, skipaði
hann ungan og glæsilegan þing.
mann, Edward du Cann, for-
mann landssamtakanna. Hann
>ótti á ýmsan hátt minna á
Kennedy Bandaríkjaforseta í
framgöngu. Talsvert er deilt um
hvernig hann hefur reynzt, en
vafalaust verður honum þó ekki
gefið að sök. að flokkuxinn
hefur tapað tveimur þdngkosn-
ingum í formannstíð hans.Hann
fékk líka verulega uppreisn á
síðastl. vori, þegar íhaldsflokk
orinn vann mikið á í bæjar-
stjórnarkosningunum. Du Cann
lét Mka fljótlega í ljós eftir
pað, að hann vildi fcaetta for-
mennskunni. Sögusagnir herma,
að það hafi m.a. stafað af því,
að þeir hafi ekki átt skap sam-
an hann og Edward Heath, for-
maður þingflokksins. Þessar
sögusagnir mögnuðust mjög,
þegar du Cann lagði niður for-
mennskuna í síðastl. viku og
annar maður var kjörinn í stað
hans.
Það mun þó sennilega hafa
ráðið mestu um þessa breyt-
ingu. að Heath hefur talið nauð
synlegt að bneyta nokkuð um
baráttuaðferðir og starfshætti
og slikt yrði bezt gert undir
forustu nýs manns. Þrátt fyrír
vaxandi óvinsældir ríkisstjóm-
ar Wilsons, hafa vinsældir
íhaldsflokksins ekki aukizt að
sama skapL Einkum virðist þó
Heath ganga illa að afla sér
fyigis almennings. Hann hefur
þó ferðazt meira og tekið meiri
batt í flokksstarfinu en nokkur
fyrirrennari hans hefur gert.
Margir telja það helzt spilla
fyrir Heath ,að hann hafi ekki
nein sérstök litrík einkenni, sé
of hversdagslegur. Wilson er
á ýmsan hátt óvenjulegri.
VALIÐ á hinum nýja for-
manni landssamtakanna, Ant-
hony Barber, þykir benda ó-
tvírætt til þess, að Heath ætU
að herða sóknina gegn stjórn
Verkamannaflokksins og gera
hana stórum harðskeyttari en
hingað til. Hinn nýji formaður
er ekki jafnoki du Canns í út-
iti og framkomu, en hann er
miklu harðfengnari baráttumað
ur. Hann er jafnframt seigur
og ötull starfsmaður. Það þykir
bvi líklegt, að starfsemi íhalds
flokksins muni eflast og harðna
undir forustu hans.
Pyrsti blaðamannafundurinn,
jem hann mætti á eftir að hann
tók við formennskunni. bar
þess ljós merki, að ætlunin er
að herða sóknina gegn stjórn-
inni. Barber taldi það efalaust,
að íhaldsflokkurinn myndi
vinna í næstu þingkosningum.
Þennan spádóm byggði hann á
því. að menn væru að missa
tiltrú tíl stjómarinnar í sívax-
andi mæU. Hún stæði hvergi
við það, sem hún hefði lofað
fyrir kosningarnar. Alveg sér-
staklega myndi þó tiltrúin til
Wilsons minnka, og sjálfur
kvaðst hann ekki hafa minnsta
snefil af tiltrú til Wilsons.
Hann vék sér fimlega undan,
þegar hann var minntur á
akveðin dæmi þess, að ekki
hefði íhaldsflokkurinn heldur
staðið við öU kosningaloforð
sdn.
ANTHONY BARBER, sem
Heaíh virðist nú leggja traust
sitt á, er 47 ára gamall. Hann
tók þátt í síðari heimsstyrj-
öldmni frá upphafi sem flug-
maður. Árið 1942 skutu Þjóð-
verjar flugvél hans niður og
tóku hann tU fanga. Honum
tókst skömmu sáðar að strjúka
ásamt nokkrum félögum sínum,
en náðist aftur. Eftir það not-
aði hann fangelsistímann tU að
lesa lög. Að styrjöldinni lok-
inni, lauk hann lagaprófi I Ox-
íord. Árið 1950 var hann fyrst
í. framboði fyrir íhaldsflokk-
tnn. en náði þá ekki kosningu.
Hann náði hins vegar kosningu
á aæsta ári og hélt sama kjör-
dæminu óslitið til 1964. Hann
féU þá, en sigraði í aukakosn-
xngu á næsta ári.
Atvikin höguðu því svo til,
að hann hélt jómfrúræðu sína
: þinginu annan daginn, sem
nann átti sæti þar. Óvenjulegt
er, að nýliðar láti svo fljótt
til sin taka. Honum var veitt
sérstök athygli eftir það og
spáð vaxandi frama. Flokkur-
;nn fól honum ýmis trúnaðar-
störf í þinginu og 1958 út-
nefndi Macmillan hann sem sér
stakan fulltrúa sinn í þinginu.
Síðar hlaut Barber ýms að-
stoðarráðherrastörf, unz fcann
var skipaður heilbrigðismála-
ráðherra í október 1963, þegar
Sir. Alex myndaði ráðuneyti
sitt. Hann gegndi því starfi
ekki nema í rúmt ár, en þó
nógu lengi til þess að vinna
sér þar mikið álit.
Síðam íihaldsflokkurinn lentd
i stjómarandstöðu, hefur Bar-
ber látið mikið til sín taka í
þinginu og verið manna harð-
skeyttastur í ádeilum á stjórn-
ina. Hann fékk það verkefni
að halda uppi baráttunni gegn
þjóðnýtingu stáliðnaðarins og
bótti gera það með miklum
agætum. Hann hafði bersýni- E
lega þrautkynnt sér alla mála-
vexti og reyndist auðvelt að út-
skýra hin flóknustu atriði. Þessi
barátta hans var vonlaus. en
nún bar þann árangur að
þreyta stjórnarsinna og efla
álit Barbers sem baráttumanns
og þingskörungs.
Þeir Heath og Barber hafa
lengi verið góðir vinir. Heath
lagði mikið kapp á, að Barber
tæki við formennsku landssam
.akanna, en Barber játaðist því
ökki fyrr en hann hafði loforð
íyrir því, að hann héldi henni
fram yfir næstu þingkosningar.
Og víst þykir að hann fer
nú strax að undirbúa þaer, þótt
oaai verði sennilega ekki fyrr
en eftir 3—4 ár.
Þ.Þ.