Tíminn - 21.11.1967, Síða 6

6
TÍMINN
ÞRIÐJUDAGUR 31. nóvember 1967.
Gerum fast verStilboð í tilbúnar eldbúsinnrétt-
ingar og fataskópa. —- Afgreiðum eftir móli.
Stuttur afgreiðslufrestur. — Hagkvæmir
greiðsluskilmólar.
Hver sl'ópur f eldhúsinnréttingunní lækkar um 500—1200 kr.
tömu gæöum haldiö.
ODDUR H.F. HEILDVERZLUN
KIRKJUHVOLI 2. HÆÐ REYKJAVÍK
r SÍMI 21718 E. KL. 17.00 42137.
§
SIEMENS HEIMILISTÆKI
BRUNAVARDASTOÐUR
Ákveðið hefur verið að fjölga brunavörðum í
Slökkviliði Reykjavíkur frá 1. jan. 1968 að telja.
Samkvæmt 10. gr. Brunamálasamiþykktar fyrir
Reykjavík má ekki skipa í steður þessar aðra en
þá, sem eru á aldrinum 22—29 ára. Þeir skulu
hafa óflökkað mannorð, vera andlega og líkam-
lega heilbrigðir og hafa fulla líkams- og starfsorku.
Laun samkvæmt kjarasamningi starfsmanna
Reykj avíkurborgar.
Eiginhandarumsóknir um stöður þessar, ásamt
upplýsingum um náms- og starfsferil, sendist und-
irrituðum fyrir 5. des. n.k-
20. nóvember 1967.
Slökkviliðsstiórinn í Raykjavík.
ÖKUMENN!
Látið stilla í tíma.
HJÓLASTILLINGAR
MÓTORSTILLINGAR
LJÓSASTILLINGAR
Fljót og örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN
& STILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100
RAFVIRKJUN
NýlagnLr og viðgerðir. —
Simi 41871. — Þorvaldur
Hafberg, rafvirkjameistari.
SlvKII
B0RÐ
FYRIR HEJMILI OG SKRIFSTOFUR
DE
UUXE

“U
= s r T3 s| r
TT— -11
■ frAbær gæði ■
■ FRÍTT STANDANDI ■
■ STÆRÐ: 90x160 SM ■
■ VIÐUR: TEAK ■
■ FOLÍOSKÚFFA ■
■ ÚTDRAGSPLATA MEÐ ■
GLERI A
■ SKÚFFUR ÚR EIK ■
HÚSGAGNAVERZLUN
REYKJAVÍKUR
BRAUTARHOLTI 2 - SÍMI 11940
Attræð í dag:
ANNA NORDAL
frá Ólafsfirði
Fyrir tíu árum sendi faðir minn
frú Önnu Nordal afmæliskveðju
þennan dag. Hún var þá nýflutt
úr Norðurlandi og langri samvist
í héraði lokið. Hann sagði í upp-
hafi, að norsk skáldkona hefði ein-
hverntíma látið þau orð falla, að
nóvemfoer væri dapurlegasti tími
ársins. Þá væri myrkrið í algleym
imgi til beggja handa.
„En sumum dögum fylgir samt
unaður og fegurð", sagði hann
„jafnvel þótt sé á þessum dimma
árstíma. Og þannig hugsa ég mér
21. nóvember afmælisdag frú
Önnu Nordal frá Ólafsfirði. Hann
ber svipmót hennar sjálfrar og
allra þeirra minninga, sem ég á
og geymi um þessa góðu og elsku
legu konu. Þar er bjart um að
litast, sól og vor, en ekkent skamm
degi“.
Þessi orð vil ég nú gera að mín
um, er ég hugsa í dag til minna
hollu og glöðu vina, frú Önnu og
síra Ingólfs. Og ég veit, að þeir
eru margir, vinir þeirra og gömul
sóknarböra, sem hugsa eitthvað
á þennan veg nú og kysi öllu
framar að mega hverfa til þeirra
og njíta gleði hins góða vinafund
ar, eins og svo oft á liðnum árum.
En þótt fjarlægðin hefti för og
ekki verði notið ljúfra samvista
á heimili frú Önnu, erum við þó
ekki með öllu afskipt. Hin björtu
áhrif afmælisbarnsins, sem safn-
azt hafa í sálina við löng kynni
koma nú fram. Og dagurinn er
bjartur. Ummæli norsku sl?áldkon
unnar eiga engan stað þennan
nóvemberdag, því að hann er eins
og vorið, eins og blíður blær þess
um Jónsmessuna norður við yzta
haf.
Frú Anna er fædd 21. nóvember
1897 og voru foreldrar hennar
VOGIR
cg varahlutir í vogir,
ávallt fyrirliggjandi.
Rit- og reiknivélar.
Sími 82380.
Húnvetningar, móðirin Sóibjörg
Jónsdóttir frá Hjallalandi í Vatns
dal, en faðir hennar Jóhannes Nor
dal frá Kirkjubæ í Vindhælis-
hreppi. Jóhannes er kunnur maður
en hann sá um byggingu fyrsta ís-
hússins í Reykjavík og annaðist
rekstur þess í áratugi. Sonur hans,
en hálfbróðir fiú Önnu, er dr.
Sigurður Nordal prófessor.
En þó að frú Anna eigi frændur
beggja foreldra í Húnaþingi er
hún lítt bundin ættstöðvum sín
um þar, því að hún ólst upp í
Rieykjaivík. Var hún ung tekin til
fósturs á rausnarheimilið Rauðar-
á, þar sem hvort tveggja fór sam
an hjá hinum þekktu ágætis-
hjónum, Vilhjáimi Bjarnarsyni og
Sigríði Þorláksdóttur, hin gamla
íslenzka sveitamenning og hið
bezta úr bæjarbragnum.
Tuttugu og þriggja ára giftist
svo Anna úr húsum fósturforeldr
anna að Rauðará ungum guðfræði
stúdent, Ingólfi Þorvaldssyni frá
Krossum á Árskógsströnd. Þrem
vetrum síðar vígðist hann prestur
til Lundarbrekku, Ljósavatns- og
Þóroddstaðarsókna í Suður-Þing
eyjaprófastsdæmi. Prestsetrið var
á Vatnsenda, illa hýst. Voru það
viðbrigði báðum, enda eigi síður
höfðingssetur á Krossum en Rauð
ará. Að ári liðnu var síra Ingólfi
veitt prestsembættið á Ólafsfirði
og fluttust þau þá í kauptúnið þar.
En góðar minningar geyma þau
hjónin frá tímanum með Þingey
ingum, og er hvergi að sjá, að
ytri erfiðleikar hafi skyggt á
þetta ævintýraár æskunnar.
Starfstíminn á ÓLafsfirði varð
langur og heilladrjúgur. Þau urðu
þar samfleytt j 33 ár, og þeim
stað er nafn þeirra bundið.
Frú Anna er mikil húsmóðir.
Heimili.ð sem hún bjó manni
sínum og sonunum þremur á
Ólafsfirði var svo hlýtt og fegrað,
að þangað var unun að koma.
Hinar þröngu stofur í litla prests
húsinu rúmuðu ótrúlega höfðing
legan búnað. Langferðamönnum á
þessum afskekbta stað var þar
vís gisting eftir kátustu kvöldræð
ur, en gestum og gangandi hvort
heldur voru heimamenn eða að-
komnir, var veittur hinn lystileg
asti beini. Smekkvísi prestsfrúar
innar og gestrisni er svo fullkom
in, að þegar hún ber á borð er
eins og búin veizla, þótt rilefnið
gæti kallast hversdagslegt. Minn-
ist ég þessa bæði, þegar ég kom
á heimili frú Önnu og síra Ingólfs
á Ólafsfirði með foreldrum mínum
og svo síðar í þeirra fylgd eða
einn míns liðs, að Hagamej -t5,
efitir að þau urðu að segja lausu
emþættinu nyrðra og voru flutt
suður. Mótttökur og viðmót þess-
ara elskulegu hjóna er alveg hið
sama hvort þar er prófasturinn á
vísitazíuferð eða ungur skólapiltur,
sem er kominn til að leita ráða og
upplyftingar.
Það eru einmitt minnin frá
mörgum slíkum samverustundum,
sem koma fram í hugann í dag. Og
er þá nema von, að nóvemberdimm
an hverfi og vor sé yfir?
Með afmæliskveðjunni sendi ég
ykkur hjartanlegar þakkir fyrir
alia elskulega samfundi, frú Anna
og síra Ingólfur. Þegar ég kvaddi
var alltaf efst í huganum hve
skemmtilegt yrði að hitta ykkur
næst. í dag er það aðeins í and-
anum. En það er ekki síður mikils
virði — að fá bjartan vordag í
hugann í ofanverðum nóvember.
Ágúst Sigurðsson,
frá Möðruvöllum.