Alþýðublaðið - 19.07.1989, Blaðsíða 2

2
Miðvikudagur 19. júlí 1989
MMÐUMMB
Útgefandi:
Framkvæmdastjóri:
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
Dreifingarstjóri:
Setning og umbrot:
Prentun:
Blað hf.
Hákon Hákonarson
Ingólfur Margeirsson
Kristján Þorvaldsson
Sigurður Jónsson
Filmur og prent, Ármúla 38
Blaðaprent hf.
Áskriftarsiminn er 681866
Áskriftargjald 900 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 50 kr. eintakið.
SAMEINING
NEYTENDUM í HAG
Brunabótafélag íslands og Samvinnutryggingar hafa verið
sameinuð undir einum hatti í stærsta tryggingafélag lands-
ins, Vátryggingafélag íslands. Tryggingafyrirtækjum fækkar
örlítið við sameininguna og vonandi verður nýja fyrirtækið í
fararbroddi til að lækka iðgjöld og efla þjónustu. Sá hlýtur og
tilgangurinn að vera. Það kom spánskt fyrirsjónirað samrun-
inn skyldi ekki í fyrstunni leiða til að iðgjöld lækki, en von-
andi er að annað leiöi framtíðin í Ijós. Sameining fyrirtækja
er ekki nýlunda, en svo virðist sem staða efnahagsmála í
landinu nú reki menn til að ganga saman eða hefja víðtæka
samvinnu.
*
A veigamiklum sviðum gengur ríkisvaldið fyrir og er það
vel. Viðskiptaráherra hefur beitt sérfyrirsameiningu og sam-
vinnu í bankakerfinu sem ætti að leiða til hagræðingar. Ekki
er að efa að almennur skilningur ríkir um gildi hagræðingar.
Vöruverð og þjónusta á íslandi er allt of dýru verði keypt og
þolir engan veginn samanburð við útlönd. Engar mælistikur
ná yfir okurverð á ýmsum matvælum í landinu og sjálfvirkt
verðkerfi ýmissa þjónustugreina er óþolandi. Ekki tekur
betra við, þegar það kemur svo í Ijós að við greiðum með út-
lendingum svo að þeir geti etið framleiðslu okkar, sem við
flytjum út. Á borði Steingríms landbúnaðarráðherra liggur
kostaboð frá einhverjum manni vestan úr Bandaríkjunum
sem býðst til að greiða einar 30 krónur íslenskar fyrir kílóið
af lambakjötinu. Landbúnaðarráðherra hefur hafnað boðinu
og sagt að við þyrftum að minnsta kosti helmingi meira til
þess að maðurinn stæðist keppinauta hans aðra, sem kaupa
íslenskt kjöt í dag. Það er hlægilegt að við skulum fá langt
innan við eitt hundrað krónur fyrir hvert kíló að innlendri
gæðaframleiðslu sem við flytjum út ásamatímaog íslenskir
neytendur greiða fram undir eitt þúsund krónur fyrir sama
kjötið, ef þess er neytt innanlands.
Það er fagnaðarefni að viðskiptaráðherra hafi falið Hag-
fræðistofnun Háskóla íslands að kanna vöruverð og verð-
myndun á matvælum hér á landi, eins og greint var frá i gær.
Dæmin um allt of hátt vöruverð hér eru mýmörg og það er tví-
mælalaust rétt sem haft er eftir aðstoðarmanni ráðherra í Al-
þýðublaðinu í gær að hátt matvælaverð eigi stóran þátt í að
Iífskjör hér á landi séu til muna lakari en launin ein gefa til
kynna. Bent hefur verið á að allt umstang í kringum innflutn-
ingsé alltof mikið. Heildsalareru áöllum hæðum í Reykjavík
og hægt erað pantasömu vörunafrá fjölda heildsala. Auðvit-
að hækkar þettavöruverð til munaog dregur þannig úr kaup-
mætti. íslendingar sem hafa flakkað á erlendri grund sjá ber-
um augum í verslunum erlendis hversu óhagstæður saman-
burðurinn er. Þessa dagana er til dæmis verið að flytja inn
kartöflur, sem kosta tíu sinnum meira út úr búð á íslandi en
erlendis.
f EINUM SDKKABUXUM
Sáttasemjara ríkisins tókst að koma samningi milli flug-
freyjaog Flugleiðaog þar með að forða verkfalli. Margirvoru
á því að Flugleiðamenn væru með allt niðrum sig er þeir
gerðu sokkabuxur á flugfreyjur að úrslitamáli. Tvennar
sokkabuxur á mánuði sem flugfreyjur höfðu fallist á urðu að
einum og á þá sáttatillögu var fallist.
Einar sokkabuxur til eða frá eru farnar að skipta sköpum í
millilandaflutningum og fer að verða spurning um hvort ekki
beri að endurskoða lög um vinnudeilur. Til dæmis hvort ekki
sé rétt að takmarka samningaviðræður við skynsemi eða að,
minnsta kosti það sem er ofan við mittisstað.
ÖNNUB SJÓNARMIÐ
Reikningsmeistarar DV
Frumlegt blað, DV. í gær birti
blaðið fréttaskýringu um fjár-
magnstilfærslur ríkisstjórnarinnar
og klikkti út á forsíðu að tæpir tólf
milljarðar hafi runnið til atvinnu-
veganna í tíð ríkisstjórnar Stein-
gríms Hermannssonar. Og á sama
tíma ólmast Jónas ritstjóri í leiður-
um yfir bruðli og óráðsíu ráðherr-
anna.
Það er eins og DV-menn hafi enn
ekki skilið að flestallar ríkisstjórnir
heims, ef ekki allar styðji við bak
ýmissa atvinnugreina með einhverj-
um hætti. Það er meðal annars gert
til að halda niðri atvinnuleysi og
tryggja þjóðarframleiðslu.
Að sjálfsögðu ber að hafa aðhald
í ríkisrekstri og koma skikki á sjálf-
virkni í kerfinu. En menn verða að
sjá hlutina í félagslegri heildar-
mynd.
Hinn peningalegi útreikningur
DV á einu og öllu er orðinn svo
barnalegur að halda mætti að blað-
ið telji að allt mannlif felist í bein-
hörðum krónum og aurum. Manns-
lifið, atvinnan, sjálfsvirðing hvers
og eins að halda vinnu og vera við
störf; allt er þetta einskis metið á
síðum DV, þar sem ritstjórinn og
hjálparkokkar hans sitja við reikni-
vélina og tölvurnar sínar og draga
frá og leggja saman og fá að lokum
einhverjar niðurstöður til að velta
sér upp úr. Þá skrifa hjálparkokk-
arnir „fréttaskýringar" og síðan
skrifar ritstjórinn leiðara um þessa
loddara og sjónhverfingamenn;
ráðherrana.
En sennilega hefur DV aldrei orð-
ið hlægilegra en í gær, þegar einn
hjálparkokkurinn á ritstjórninni
raðaði upp þúsundköllum í „frétta-
skýringu" og komst að því að fjár-
magnstilfærslur ríkisstjórnar Stein-
gríms Hermanssonar væri nítján-
föld hæð Hallgrímskirkju ef seðl-
unum yrði staflað upp í einn strók.
Lesum þessar fróðlegu reiknings-
kúnstir „fréttaskýrandans:“
„Samtals hefur ríkisstjórnin var-
ið rúmum 11,7 milljörðum í ýmsar
fjármagnstilfærslur til atvinnuveg-
anna. Eins og áður sagði er ráðgert
að bæta enn við tilfærslurnar til
sjávarútvegs og loðdýraræktar.
Lauslega áætlað má því meta þær
tilfærslur sein ríkisstjórnin hefur
þegar staðið fyrir og þá tilfærslu
sem þegar er komin á teikniborðið
upp á um 14 milljarða króna.
Flestir eiga erfitt með að gera sér
í hugarlund hvað það eru í raun
miklir fjármunir. Ef 14 milljörðum
væri skipt í eitt þúsund króna seðla
og þeim staflað upp, yrði staflinn
um 1,4 kílómetrar að hæð. Það er
tæplega nítjánföld hæð Hallgríms-
kirkju.“
Skyldi Hallgrímur sálugi Péturs-
son koma nú og segja: Fréttaskýr-
endur DV — ekki meir, ekki meir!
Hvernig mæla skal
uppstaflaða þúsundkalla
Samkvæmt þessum útreikning-
um DV er einn milljarður í upp -
'Stöfluðumþúsundköllum hundrað
metrar á hæðina. Ein milljón er þá
metri að hæð, samkvæmt þessum
útreikningum og þarafleiðandi eru
tíuþúsund krónur einn sentímetri
að hæð.
Nú má spyrja: Gerðu reiknings-
meistarar DV ráð fyrir nýjum, slétt-
pressuðum seðlum frá Seðlabank-
anum eða notuðum, krumpuðum?
Þeir fyrri hljóta að taka minna
pláss en þeir síðarnefndu. Reikn-
uðu DV-menn einnig með auknum
þrýstingi á seðlasúluna eftir því sem
hún hækkaði. Pappír er jú gletti-
lega þungur eins og allir miklir
bókasafnarar þekkja.
En skemmtilegast af öllu hlýtur
þó að vera sú sjón sem blasti við,
þegar ritstjórn DV lá á hnjánum að
stafla upp þúsundköllum og mæla
á þeim hæðina.
Og þá vaknar spurningin: Hve
hár stafli var mældur? Voru þús-
undkallarnir notaðir sem blaðið
hagnaðist af opinberum auglýsing-
um um nauðungaruppboð þá vik-
una?
Sokkabuxur handa
flugþjónum
Það hefur vakið nokkra athygli
hve hart flugfreyjur hafa sótt að fá
aukapör af sokkabuxum vinnu
sinnar vegna í undangengnum
samningum við Flugleiði. Að lok-
um fór svo að þær hrepptu eitt par
af sokkabuxum á ári. Sem er sann-
kölluð kjarabót.
En nú er spurt: Hvað fengu flug-
liðar?
Fengu þeir einnig sokkabuxur á
ári? Eða hafa þeir tekið á sig kjara-
rýrnun með því að fá engar sokka-
buxur? Og hvað með jafnréttismál-
in hjá Flugleiðum ef svo er? Eða má
vera að flugþjónar hafi fengið eitt-
hvað annað en sokkabuxur? Og
hvað þá?
Annars sagði orðheppinn maður
það skrifara, að réttast væri að flug-
mennirnir greiddu flugfreyjunum
sokkabuxurnar — þeir rifu þær
oftast hvort sem væri.
DAGATAL
Stefán og Ludó leika síðasta
lagið á hlöðuballi Steingríms
Eg er nokkuð ánægður með Stef-
án Valgeirsson.
Hann segir bara sem svo: Ef ég
fæ ekki peninga i loðdýraskottin
og peninga í húsnæðiðsmál lands-
byggðarinnar, þá er ég farinn. Þá
hafið þið ekki staðið við það sem
þið lofuðuð þegar stjórnin var
mynduð. Stefán er vanur Lúdó-
leikari. Hann veit hvernig á að
koma sínum mönnum í höfn. Þar
með telja margir virtir fréttaskýr-
endur að Stefán og Lúdó-sveitin
að norðan hafi ef til vill leikið síð-
asta lagið á hlöðuballinu hans
Steingríms.
Var þessu lofað?
Það hlýtur að vera fyrst Stefán
segir það. En það fyndnasta er að
það er eins og Stefán sé einn um
þessar óskir. Svo er nú aldeilis
ekki. Steingrímur óskar einskis
frekar en að vilji Stefáns nái fram
að ganga. Steingrímur vill, að Ioð-
dýrabændurnir fái sitt.
Helst vill hann gera það þannig
— ef ég þekki hann rétt — að þrá-
ast við kröfum Stefáns svo að
borgarbúar, neytendur og skatt-
greiðendur haldi að hann sé á
móti því að velta milljörðum í
vonlausa aukabúgrein, en að lok-
um mun hann ferðast um lands-
byggðinasem hinn frelsandi engill
loðdýrabænda. Maðurinn sem
kom málinu í höfn.
Það finnst mér líka dálítið fynd-
ið, að Alþýðubandalagið vill en-
fremur að óskir Stefáns rætist.
Steingrímur J. — sem er orðinn
miðjumegin við Framsókn — vill
loðdýraskott á hvern bæ og finnst
ekkert sjálfsagðara en að pakkið í
Reykjavík borgi loðfeld lands-
byggðarinnar.
Hann er nefnilega að norðan
sjálfur.
Steimgrímur J. vill, eins og
nafni hans Hermannsson, ferðast
um kjördæmið sitt og slá sér á
loðið brjóst.
Kratarnir eru alltaf með ein-
hverja stæla í málefnum Ioðdýra-
bænda. Jón Baldvin hefur nú
bara sagt opinbera: Stopp! Ekki
eyri meir! En eflaust eiga kratarn-
ir bágt að berjast við ofureflið í
ríkisstjórn þar sem stjórnarbrotið
Stefán og Lúdó heimtar peninga
handa loðdýradrápurum og bæði
Framsókn og Allaballar eru sam-
mála í hjarta sínu þótt þeir setji
opinberlega stút munninn.
Hvað eiga aumingjans kratarn-
ir að gera?
Nei, eins og ég segi: Stefán er
minn maður. Hann segir það sem
honum býr í brjósti. Ekkert bölv-
að hálfkák: Við viljum peninga
skattgreiðenda í áframhaldandi
dellu og það þýðir atkvæði fyrir
mig og Lúdó-flokkinn minn að fá
þessa peninga.
Ekkert mjálm.
Sannleikann beint út.
Hvernig væri að stjórnmála-
mennirnir væru allir svona heið-
arlegir? Væri ekki gaman að heyra
Steingrím Hermannnsson segja:
„Ég vil refaskott. Ég tel að það
afli mér atkvæða og fylgis á
landsbyggðinni. Og það er ríkið
sem borgar hvort sem er. Okkur
framsóknarmönnum hefur alltaf
verið sama um ríkisútgjöldin,
bara ef þau tryggja okkur áfram-
haldandi völd í atvinnulífi og í
stjórnmálum.“
Væri ekki unaðslegt að heyra
Steingrím J. segja: „Ég vil meiri
fjárveitingar ríkisins í loðdýra-
rækt. Ég veit að þetta er botnlaus
vitleysa en ég er ríkissinnaður
maður og tel að það efli hag minn
fyrir norðan að gefa loðdýra-
bændum peninga af sunnan. Og
svo vil ég fá að bora í fleiri norð-
lensk fjöll.“
Og væri ekki góð tilbreyting ef
kratarnir myndu bara þegja?
Og hlusta stilltir á Stefán og Lú-
dó leika síðasta lagið á hlöðuball-
inu hans Steingríms?
Kannski vanga við framsókn-
armaddömuna á meðan?