Alþýðublaðið - 08.09.1989, Blaðsíða 2

2
Föstudagur 8. sept. 1989
MPYÐIMLMIIÐ
Útgefandi: Blað hf.
Framkvæmdastjóri: Flákon Flákonarson
Rítstjóri: Ingólfur Margeirsson
Fréttastjóri: Kristján Þorvaldsson
Dreifingarstjóri: Sigurður Jónsson
Setning og umbrot: Leturval, Ármúla 36
Prentun: Blaðaprent hf.
Áskriftarsíminn er 681866
Áskriftargjald 1000 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 75 kr. eintakið.
ÁBYRGÐARLAUS
STJÓRNARANDSTAÐA
Á EKKIAÐ RÁÐA ÖRLÖGUM
RÍKISSTJÓRNAR
Það styttist í sveitarstjórnarkosningar. Þær verða haldnar á
næsta ári og enginn fær hróflað við því. Það er undarlegt að ekki
skuli gilda sömu lögmál um sveitarstjórnir og Alþingi íslendinga.
Komist ríkisstjórn í minnihluta og fái samþykkta á sig vantraust-
tillögu verður hún að víkja frá og þá getur allt eins þurft að kjósa.
Flið sama er uppi á teningnum ef getulaus ríkisstjórn situr. Telji
forsætisráðherra ekki vænlegt að setja hana lengur á getur hann
rofið þing og boðað til kosninga. Þessi óvissa um hvað við taki,
ef stjórn er ekki líft á stóli, lamar íslenskt stjórnkerfi.
Um sveitarstjórnir gilda aðrar reglur. Ef bæjar- eða sveitarstjórn
verður ekki stjórnað sökum ósamlyndis leita sveitarstjórnamenn
annarra leiða og reyna að mynda nýjan meirihluta um málefni, en
ekki kemur til kosninga. Þetta hefur alls ekki gefist illa. Með þessu
fyrirkomulagi hvílir ábyrgðin jafnt á stjórn sveitarfélags sem
minnihluta.
M þetta er minnst á þessum vettvangi þar sem það hefur líka
viðgengist að spyrða saman málefni sveitarfélaga og starf ríkis-
stjórna hverju sinni. Einkum á þetta við þegar Reykjavík ber á
góma. Ástand og horfur í Sjálfstæðisflokki í Reykjavík hafa mest
áhrif á heilsufar þeirra ríkisstjórna sem sitja í hvert sinn. Hefði til
dæmis ekki gengið saman með stjórninni og Borgaraflokki nú
hefði Sjálfstæðisflokkur haft það í hendi sér hvenær kosið yrði
til Alþingis.
Par með var komin upp sú staða að líðan sjálfstæðismanna í
Reykjavík réði framtíð ríkisstjórnar Steingríms Flermannssonar.
Sjálfstæðisflokki var t.d. í lófa lagið að láta stjórnina lafa fram yfir
sveitarstjórnarkosningar. Þá hefði líklegast trónað ámóta ríkis-
stjórn og sú sem Gunnar Thoroddsen stýrði , en hún skildi við
seint og um síðir með verðbólgu í 80% og annað eftir því.
Það þarf einhvern veginn að koma í veg fyrir svona pattstöðu.
Það er óeðlilegt að stjórnarandstaða geti með slíku móti lamað
æðstu stjórn og beri enga ábyrgð. Sums staðar sitja ríkisstjórnir
út kjörtímabilið hvað sem raular og tautar, ef ekki sér í aðra starf-
hæfa stjórn. Rétt eins og segja má að gildi um sveitarstjórnir á
íslandi. Það hefur ekki gefist illa hér. Og hvers vegna ættu ekki
að gilda sömu reglur á Alþingi og í sveitarstjórnum?
HJÁLP TIL SJÁLFSBJARGAR
Sjálfsbjörg samtök fatlaðra eru 30 ára um þessar mundir. Félag-
ar í samtökunum hafa á átakanlegan hátt sýnt þjóðinni hvaða
fötlun það er að geta ekki ferðast um landið á fjórum jafnfljótum
eða í bíl undir eðlilegum kringumstæðum. í dag lýkur fjársöfnun
félaganna til sundlaugar og vonandi til að bæta aðra aðstöðu í
húsakynnum samtakanna. Tokum af myndarbrag undir með
þeim.
Við erum minnt á að þjóðin er eitt. Allir eiga sama rétt til að
njóta þess sem lífið býður.
ÖNNUR SJONARMIÐ
JÓNA Ingibjörg Jónsdóttir, kyn-
fræöingur og dálkahöfundur
PRESSUNNAR fjallar um dónaleg
símtöl í síöasta dálki sínum. Jóna
hefur starfsins vegna fengið ýmsar
upphringingar þar sem menn hafa
viljað ræða um annað en veðrið.
Jóna hefur því greinilega komið
sér upp vörnum við dónunum sem
eru að ónáða hana og miðlar af
þessari lífsreynslu sinni til lesenda
PREISSUNNAR í blaði gærdagsins.
Grípum niður í skrif Jónu:
„Það sem er óþægilegast við
Jóna Ingibjörg: Langbest að leggja
rólega á þegar donarnir hringja.
öll dónasímtöl er að maður veit
ekkert hver er að hringja og hef-
ur ekkert tækifæri á að verja sig.
Þeir sem hringja dónasímtöl
hafa sjaldan samband að öðru
leyti við „fórnarlömbin", jafnvel
þó þeir hóti því. Langbest er að
bregðast við á þann hátt að
Jeggja rólega á. Maður ætti held-
ur aldrei að gefa upplýsingar í
síma um sjálfan sig fyrr en sá
sem hringir hefur kynnt sig. Ef
barn er eitt heima og einhver
ókunnugur hringir er best að
kenna því að svara því til að
pabbi/mamma kemst ekki í sím-
ann núna“. Ef dónasímtölin
halda áfram er hægt að láta
rekja þau. Þá leggur maður tólið
við hliðina á símanum, fer síðan
í annan síma og biður um að láta
rekja símtalið. Ef í hart fer og
ekkert lát verður á dónasímtöl-
um hafa sumir brugðið á það ráð
að láta ekki skrá símanúmer sitt
og þá er hvorki hægt að finna
viðkomandi í símaskránni né í
upplýsingum. Einnig er hægt að
hafa stóra flautu við höndina og
gefa asnanum á hinum enda lín-
unnar ærlegt flaut. Það ætti að
vekja hannl
LEIÐARAHÖFUNDUR Þjóðviljans
tekur Þorstein Pálsson leiðtoga
stjórnarandstöðunnar á beinið í
gær. Þjóðviljinn skrifar:
„Þorsteinn hefur gagnrýnt ÓI-
af Ragnar Grímsson harðlega og
sagt að algjör óstjórn ríki nú í
fjármálaráðuneytinu. Segir
hann ástandið í ráðuney tinu orð-
ið svo slæmt að ekki sé hægt að
taka orð Ólafs Ragnars alvar-
lega.
Reyndar eru fiestir flokks-
bræður Þorsteins hættir að taka
hann alvarlega, að minnsta kosti
taka þeir ekki yfirlýsingu hans
um stefnuleysi flokksins í at-
vinnu- og efnahagsmálum alvar-
lega, enda ljóst að það eina sem
þar er boðað er aukinn ójöfnuð-
ur í þjóðfélaginu án þess að
vandi ríkissjóðs sé leystur.
Þegar Þorsteinn sat í fjármála-
ráðuneytinu var ekkert gert til
þess að draga úr ríkisútgjöldum
þrátt fyrir að flokkur hans hafi
boðað báknið burt. Því síður
þorði Þorsteinn að mæta hallan-
um með því að jafna skattabyrð-
inni á landsmenn. Nei, Þorsteinn
sat með hendur í skauti á meðan
fjárlagagatið stækkaði.
Það sem af er þessu ári hafa
hinsvegar aðgerðirnar verið
látnar tala og árangurinn af því
er nú sjáanlegur. Þrátt fyrir
meiri samdrátt í þjóðfélaginu en
ráð var fyrir gert hefur fram-
kvæmd fjárlaga gengið betur
eftir en undanfarin ári. Ríkis-
stjórnin hefur haft kjark til þess
að draga saman seglin. Slíkt
kann að baka tímabundnar óvin-
sældir en þjóðin hefur ekki efni
á mönnum sem slá um sig með
ábyrgðarlausum yfirlýsingum
og neita að kannast við fyrri
gjörðir sínar. Menn sem kipptu
grundvellinum undan atvinnu-
vegunum og hlupust svo burt frá
öllu saman vegna þess að þeir
þorðu ekki að kljást við vand-
ann.
Annars er það af slappleika stjórn-
arandstöðunnar að segja, að þegar
Morgunblaðið þarf að hirta ríkis-
stjórn Steingríms getur blaðið aldrei
vitnað í Þorstein en verður sí og æ
að vitna í Þjóðviljann og Alþýðu-
blaðið sem hafa haldið uppi mál-
efnalegu aðhaldi á ríkisstjórnina.
Segir það ekki alla söguna um linku
formanns Sjálfstæðisflokksins?
KJARTAN Ragnarsson leikari er
harðorður í garð dagskrárgerðar-
manna útvarpsins í viðtali við síð-
ustu PRESSU. Kjartan segir:
„Peningarnir stjórna öllu og
nú hlustar enginn Iengur á út-
varp eða horfir á sjónvarp. Öll
þessi „massamötun" er stór-
hættuleg. Allur þessi hávaði sem
fólk býr við í dag er stórhættu-
legur. Ungt fólk verður að hafa
einhvern hávaða í eyrunum,
sama hver hann er eða hvaðan
hann kemur. Það verður bara að
hafa eitthvert tæki sem framleið-
ir hávaða daginn út og daginn
inn. Dagskrárgerð á útvarps-
stöðvunum er ekki lengur neitt
mál. Það eru bara fengnir ein-
hverjir sem kunna varla að tala
íslensku, þeir taka svona 15
sentimetra þykkan bunka af
plötum, láta vaða út í loftið og
bulla. Það eru dagskrárgerðar-
menn nútímans.
Einn með kaffinu
Veistu hvað Sjálfstæðisflokk-
urinn á sameiginlegt með dín-
ósárisnum? Að vera stærsta
skepnan í dýraríkinu með
minnsta heilann!
DAGATAL
Sendiherra í stjórnarandstödu?
Albert er á leiðinni aftur.
Eg er alveg handviss um það.
Fyrst kom hann með yfirlýsingar í
útvarpið. Þær yfirlýsingar urðu til
þess að utanríkisráðherra varð að
minna sendiherrann á það að
hann væri ambassador en ekki
pólitíkus. En Albert á erfitt að
muna hvað hann er.
Þegar hann var fjármálaráð-
herra gat hann til dæmis aldrei
munað að hann væri ráðherra og
hélt alltaf að hann væri heildsali.
Þegar hann sat á þingi, mundi
hann aldrei að hann var þingmað-
ur og hélt alltaf að hann væri
knattspyrnumaður. Og þegar
hann var kominn í Sjálfstæðis-
flokkinn hélt hann stöðugt að
hann væri enn í Samvinnuskólan-
um.
Enda fór sem fór.
En nú er Albert kominn í dipl-
ómatíuna með skipun um að
halda kjafti. Það er sennilega erf-
iðasta skipun sem Albert hefur
nokkru sinni fengið og sennilega
skilur hann svoleiðis ábendingar
alls ekki.
Utanríkisráðherra var varla bú-
inn að tyfta hann fyrir útvarpsvið-
talið fyrr en ambassadorinn var
kominn í nýtt viðtal. í þetta skipti
var það PRESSAN sem hafði það
upp úr sendiherra að menn væru
alltaf að tala við sig, það væri bara
enginn friður fyrir mönnum sem
vildu fá hann aftur í pólitík. „Það
er eins og fólk vanti einhvern sem
það getur hallað sér að — ein-
hvern sem það getur leitað til þeg-
ar vandinn steðjar að,“ segir amb-
assadorinn í viðtali við PRESS-
UNA.
Það er ljóst að þjóðin er búin að
gefast upp á því að leita til Stein-
gríms. Hann er bara í lax og talar
kínversku þegar á hann er yrt.
Ekki batnar það þegar menn
reyna að halla sér að leiðtoga
stjórnarandstöðunnar. Þorsteinn
er svo lítill að á honum finnast
ekki einu sinni axlir.
Hvað er til ráða?
Jú, biðja bjargvætt þjóðarinnar,
mann mildi og peninga að koma
aftur heim. Þetta skilur Albert.
Þess vegna megum við búast við
Albert aftur heim. Þegar allt verð-
ur komið endanlega á heljarþröm.
Þá birtist Albert.
Eins og Batman.
Sendiherrann segir ennfremur í
viðtalinu við PRESSUNA, að
hulduherinn vilji að hann snúi aft-
ur. „Hulduherinn heldur mikilli
tryggð við mig," segir sendiherr-
ann. Albert mun sennilega vera
eini ambassador í heimi sem er
með einhvern hulduher að baki
sér. Yfirleitt eru sendiherrar ein-
mana embættismenn sem þjóna
sínum ríkisstjórnum í útlöndum.
En ekki Albert. Þannig lagað.
Hann er er með þjónandi huldu-
her heima fyrir. Sem þjónar hon-
um. Svona eiga menn að koma sér
fyrir.
Hins vegar lýsir sendiherrann því
yfir, strax að loknu hóli um utan-
ríkisráðherra, að hann muni ekki
gera vart við sig á landsfundi Sjálf-
stæðisflokksins í haust.
Það er ekki ónýt yfirlýsing frá
sendiherra.
Kannski við megum búast við
svipuðum yfirlýsingum frá öðrum
sendiherrum?
Ég veit eiginlega ekki hverjir
geta varpað öndinni léttar: sjálf-
stæðismenn, utanríkisþjónustan
eða landsmenn almennt?
Annars er þetta orðið dálítið
flókið dæmi. Albert var formaður
Borgaraflokksins þegar hann var
dubbaður upp í sendiherra. Svo
klofnaði Borgaraflokkurinn og Al-
bert lét ýmislegt falla. Síðan fór
Borgaraflokkurinn í ríkisstjórn.
Albert sagði eitthvað í útvarpið
sem hann mátti ekki af því hann er
sendiherra. En er hann ekki enn-
þá meðlimur í Borgaraflokknum
þótt hann sé ekki lengur formaður
flokksins?
Er ekki Albert þá aðili að ríkis-
stjórn?
Eða tilheyrir Albert nýjum
flokki sonar síns, Inga Björns? Ef
svo er, þá er Albert sendiherra í
stjórnarandstöðu.
C'est la vie!