Tíminn - 06.02.1968, Blaðsíða 11

ÞRIÐJUDAGUR 6. febrúar 1968
n
Spaugsamur prestur spurði
stúlku, sem var prúðlbúin og
með slæðu fyrir andlitinu,
hvcwt hún hefði nokkurn tíma
séð kú með slæðu.
Nei, svaraði stúlkan, en ég
heif séð naut í hempu.
Svona
mér
reyndi að flýta
gat.
Prestur einn bjó með ráðskonu, og var það sumra álit, að
kært væri með þeim. Vinaboð var eitt sinn 'hjá presti, og var
þar sýslumaður ásamt fleiri gestum.
Sýslumaður fór úr boðinu nokkru fyrr en aðrir, en um sama
leyti saknar prestur silfurskeiðar og hyggur, að sýslumaður hafi
tekið skeiðina af hrekk við sig og muni skila henni aftur.
Nú líður vika og ekkj finnst skeiðin.
Prestur skrifar þá sýslumanni og tjáir honum, að silfurskeið
hafi horfið samtímis því að hann fór heim, og spyr hann kurteis-
lega, hvort hann viti nokkuð um hana, án þess þó að hann vilji
drótta að honum að hafa tekið hana á óleyfilegan hátt.
Sýslumaður skrifar presti aftur og segir í bréfinu:
Án þess að drótta neinu ósæmilegu að þér, þá vil ég taka það
fram að þú hefur ekki sofið í þínu rúmi síðustu vikuna, því þar
er skeiðin.
SLKMMUR
OG PÖSS
Suður spilar sjö hjörtu í
spilinu hér á eftir og hvernig
er bezt að spila það?
4 ÁK6
V 1098
4 1083
* D752
A G1052 A D73
V 532 V 4
4 94 4 7652
* G1094 4> ÁK863
4 984
V ÁKDG76
4 ÁKDG
* -----
Vestur spilar út laufa gosa,
og sennilega mundu flestir
trompa með sexinu og taka síð
an tvívegis tromp og vona að
að þau skiptist 2-2 hjá mót-
herjunum. Þegar það er ekki
tapast spilið. Betri spilarar
auka hins vegar möguleika
sína með því að spila öfugan
blind (dummy reverse), sem
gefur miklu meiri möguleika.
Laufa G er trompaður með há-
trompi, litlu hjarta spilað unn
ið á 8, trompar aftur lauf með
hátrompi, spilar litlu trompi
og vinnur á 9, og trompar
þriðja laufið. Síðan er spaða
spilað á K og siðasta laufið
trompað heima. Suður á nú
ekki fleiri tromp heima og spil
ar spaða á Ás, og vinnur slag
á hjarta 10 og kastar spaða sín
um heima- Og fjórir hæstu í
tígli gera 13 slagi — það er sjö
á tromp, tveir á spaða, og fjór
ir á tígul. Öfugur blindur —
ljótt orð, en við eigum víst
ekkert befcra — er mjög
skemmtilegur spilamáti og
afar algengur, en þvi miður
eru alltof fáir, sem færa sér
hann í nyt.
Hjón ein suður með sjó áttu
son í Ameriku.
Þau höfðu frétt, að hann
væri dáinn, en sú frétt reynd
ist ósönn.
Þau fá nú bréf frá syni sín
um, en þau voru ekki læs á
skrift og fengu mann til að lesa
bréfið fyrir sig.
Þegar fram í bréfið kemur,
segir karlinn.
— Nú, hann minnist ekkert
á, að hann sé dáinn.
Þá segir kona hans.
— Ertu frá þér maður!
Heldurðu að hann geri það
fyrr en siðast.
Ónafngreindur bóndi, sem
þekkfcur var fyrir öfgafullar frá
sagnir, sagði eitt sinn frá þvi
að hann hefði vaðið Langá að
vorlagi, og hefði jakaburður
verið svo mikill í ánni, að hann
hefði hvað eftir annað orðið að
beygja sig undir jakana.
Einn áheyrandi hans spurði,
bvort honum hefði ekki verið
óskaplega kalt.
— Nei, blessaður vertu, svar
aði bóndinn, ég var kófsveitt
ur allan tímann.
27. krossgáta:
Lárétt: 1 Prettara 6 Slæm 8 Fljót
9 Hérað 10. Lærdómur 11 Fæði
12 guð 13 Ekki 15 Gröftur.
Krossgáta
Nr. 27
Lóðrétt: 2 Úrkoma 3 Naf
ar 4 Þrammir 5 Dýr 7 Mast
ur 14 Eins bókstafir.
Ráðning á 26. gátu.
1 Götur 6 Lán 8 Odd 9 Gól
10 Ull 11 Tin 12 Iðu 17 Gin
15 Sanga.
Lóðrétt: 2 Öldunga 3 Tá 4
Ungling 5 Losti 7 Glaum 14
In.
TÍMINN
43
staðar fyrir framnn kerruna.
Gamli klárinn ókyrrðist og þau
stóðu öll eims og lömuð. Adam var
falinn í hendur yfirvaldanna
umdir beru loflti, án minnsta
möguleika til að kornast aftur í
íelustað sinrn í kerrunni.
Maðurinn sam af bifhjól-
inu steig, var umgur og bringu-
breiður, mjóleitur með yfirskegg
er lagði niður með báðum munn-
vikjum. Hann virti þau fyrir sér
hvert af öðru og glotti.
— Eruð þið í einihverjum vand
ræðum, hrópaði hanin yfir árnið-
inn.
— Nei, við erum ekki í nein-
um vandræðum, svaraði Jamak. —
Nema ég hefi farið villur vegar,
Niagatov liðþjáiLfi. — Það er orð-
ið svo langt síðan ég hefi farið
að heiman M Zara Dagh, að
ég haf farið inn á ranga leið.
— Já, auðvibað, það er skiljan
legt. Liðþjálfinn strauk fingrun-
um án afláfcs upp og niður skálm-
arnar á einkennitsbuxum sínum.
Hann bar loðhúfu, skO'thylkjabelti
og skammibyssu í hylfci. Hann leit
til Adams. — Og þér? Hvaðan
ber yður að?
— Ég var hér á gangi eftir veg
inuim, svaraði Adam hikandi. —
Þetta fólk er svo vingjannlegt að
bjóða mér að aka með sér.
— Er það virkilega. Hvar hafið
þér fengið þessi föt?
— Það eru mín eigin fiöt.
— Og málhreiimur yðar?
— Ég er að sunnan.
— Og skilríki yðar.
— Þeim er ég búinn að týna.
Adam reyndi að vera hikandi og
heimisiku'legur í rómi, en vissi þó
að það stoðaði honum lítt. Augu
liðþjálfans voru of athugul og ár-
vöikuil til þess. Þeim varð ekki
undianfcomu auðið. Ailt rnælti á
móti honuim. Hanrn sá skelfinig-
uma í svip Lissu og hélt áfram:
— Þetta fólk er mér algerlega ó-
kunnugt og kemur mér efckert
við. Ef þér takið mig fastan, þá
munið, að þau eru saklauts.
— Það var svona, mælti lið-
þjálfinn lágum rómi. — Þér eruð
Amieríkum'aðurinn. Það var rétt af
yður að reyna ekki að slá ryki
í augu mér. Snúið yður við. Þeg-
ar Adarn hiikaði dró hann upp
skamimibyissuna og hrópaði yfir
hiávaðann í ánni: — Snúið yfckur
öll við. Jamak, farið aiftur að
vagninum. Lissa, standið kyrr.
— Trúið mér . . . hóf Adam
mális á ný.
— Hvers vegna skyldi ég trúa
yður? Þau voru að hjálpa yður
tiil að flýja. Allir vita að þau eru
svikarar. Skyldi ég vera svo
heimiskur að skilja ekki, hvað ég
er að finna hér? Þið eruð öll
handtekin.
Adam sá eklkert annað en ógæfu
þá er hann hafði stofnað þeim
Jamak og Jelenku í. Hann fyllt-
ist örvæntingu. Flóttatilraun hans
hafði verið fljótíænnisil'eg og illa
byggð, enda höfðu þau efcki kom-
izt lengra en þessar fáu mílur.
Hann horfði aftur og fram eft-
ir auðuim veginum. Það voru eng-
ir verðir meðfram úfnu fljótinu.
Niðri í gljoifrinu iamdi straum-
þuniginn löðrinu við dökka harnr-
ana, og hann hugsaði með sér:
Það er þessi maður einn, sem
stöðvar okkur Það er hann einn,
sem eyðileggur allt fyrir okkur.
— Hvað ætlið þér að gera við
mdg? spurði Adam.
— O, það verður farið vel með
yður svaraði liðþjálfinn og
gíLotti.
— En þetta fólk?
Maðurinn hió. — Þau verða
skotin.
Adam sneri sér við með hægð,
eins og hann ætlaði að stíg.a upp
í kerruna. Bann var að . ná sér
eftir óbtamn. Hann var nú viss
urn hvað hann yrði að gera. Lið-
þjálfinn var aðeins i tveggja
skrefa fjarlægð. Um leið og hann
sneri sér við eins og til að draga
sig í hlé, stökk hann snöggiega
á manninn og greip tiil skamm-
byssu hans. Honum hafði næst-
uim tekist að ná henni, en fótur-
inn brást honum og á síðasta
augnabliki lét hann undan áreynsl
unni Oig hnefinn lenti á handlegg
liðþ'jiáifans af litlu afli.
Skotið hlijóp af svo undir tók
í gjánmi. Lissa hljóðaði upp. Um
leið og Nagatov sló hann í illsku
með skeptinu, varð hann þess var,
að J-arnak fór upp í kerruna.
Hann hneig niður á hendur og
kné, og fékk helu fyriir eyrun.
Liðþjáifinn bölvaði. Fyrsta skiot-
ið, sem hlaupið hafði úr byssunni
fyrir einskæra ti'lviljuin, fór rak-
ieitt niður í rykið á veginum.
Nú lyfti hann byssunni og steig
aftur á bak, um leið og Adam reis
á fætur að nýju.
— Adam!
Hann heyrði Lissu hrópa um
leið og hann stökk aftur á lög-
regiluþjóninn, en særður fótur
hans sbóðst ekki fiimi Nagatovs.
Hann sá glampamdi stáli beint að
sér. en allt í einu fylltist svip-
ur mannsins sikelfingu. Adam sá
ekki hvað fraim fór að baki hon-
uim. Hann sló til andstæðings
síns í ofboði og hnefinn buldi á
kjálka hans. Liðþjá'lfinin riðaði við
og féli til jarðar, velti sér í ör-
vílnan þvert yfir veginn og þaut
á fiætur með byssuna á lofti.
Áður en Adaim næði að stökkva
á hann að nýju, skaut Nagatov.
Um Leið heyrði Adam annað skot
á bak við sig og leit um öxl.
H’ann sá Jamaik standa uppi í
'kerrunni með gamla, tyrbneska
riffilinn í höndunum. Liðþjálf-
inn æpti og gamli maðurinn
skaut aftur. Líkarni Nagato'vs valt
út fyrir veginn og fram undir
klettabrúnina yfir bullandi ið-
unni. Þar iá hanm enn glottandi
á grúifu og lyfti byssuncii í
þriðja sinn. Adaan reyndi að
standa upp, en roksvimaði og
blóðið hljóp fram í augu hans.
Jamak hleypti af tyrkneska riffl-
inum hvað eftir ann,að, en hanin
stóð á sér. Þá rak gamii mað-
urinn upp hálfkæft óp og stökk
niður miilli liðþjálfans og mæðgn
anna, rétt í þvi er hann hleypti
af síðasta skobinu.
Með því að neyta allrar sinnar
heljiarorku tókst Jamak að kom
ast yfir veginn tiil Liðþjáifans —
og fram hjá honum. Adam sá ryk-
gusu þyrlast út frá brjósti gamla
mannsins, þar sem kúlan gekk
inn í hann.
Og í sama bili hurfu þeir báð-
ir sýnum.
Adam staulaðist á fætur með
hægð. Hann gekk varlega fram á
brúnina og leit niður. Þar var
ekkert að sjá utan svarta hamra
og fossandi löðurhnúta. Þá
heyrði hann einhvern koma hlaup
andi til sín, hann snéri sér við
og greip Lissu i faðm sinn. Hún
var náföl og skjálfandi.
— Sórð þú þá,
— Nei. hvorugan.
— Hann p’abbi sá að lið-
þjálfinn miðaði á mig Og byss-
an var óvirk í síðasta skiptið,
svo hann . . . hann . ..
— Segðu ekki meira. Hann
virti fyrir sér í ráðaleysi skelfing
una, sem skein úr svip hennar.
Bún greip andann á lofti. Svo
leit hann til Jelenku. Gamla kon
ain tók síðasta missi sínum án
sýniiiegr'ar g'eðshrærmgar.
— Farðu tii móður þinn-
ar, mælti hann rólega. — Ég ætla
að koma bifhjólinu fynr.
— Hvað hefurðu í hyg'gju?
spurði Lissa tryllinigslega.
— Við verðum að halda áfram.
— En það getum við ekki, æpti
hún. — Skiilurðu það ekki? Pabbi
var mieð skilríkin sem leyfðu okk
ur um/feirð yfir brúna. Án þeirra
koimumst við ekkert — anuað en
heim í koifann aftur.
Hún kraup á kné og stairði nið-
ur í flauminn sem byltist í gljúfr
inu f-yrir neðan. En þar sást ekki
snefilil af bvoru'gu líkinu.
Hann reisti Liissu á fætur. Það
var sem hún gengi í svefni.
— Farðu aftur til kerrunnar,
sagði hann.
Er hún smeri sér við eins og
svefngengill, flýtti hann sér að bif
Þriðjudagur 6. febrúar
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.00 Við vinnuna
1440 Við, sem heima sitjum
15,00 Mið-
degisútvarp
1600 Veður-
fregnir. 16.00 Framburðar-
kennsla í dönsku og ensku. 17.
00.00 Fréttir Við græna borðið
Hjalti Elíasson flytur bridge
þátt- 17.40 Útvarpssaga barn-
anna: „Hrólfur" eftir Petru
Flagestad Larsen. 18.00 Tón-
leikar 18.45 Veðurfregnir 19.00
19.20 Tilkynningar 1930 Dag-
legt mál Trygevi Gíslason cand.
mag. flytur þáttinn 19.35 Upp
eldismál Ása Jónsdóttir flytur
erindi 20.00 Balletttónlist. 20.
20 Upphaf enska þingsins. Jón
R. Hjálmarsson skólastjóri
flytur erindi. 20.40 Lög unga
fólksins Hermann Gunnarsson
kynnir 2130 Útvarpssagan:
„Maður og kona“ Brynjólfur
Jóhannesson leikari ies (18)
22.00 Fréttir og veðurfregnir
22.15 Harðir dómar Oscar Clau
sen flytur síðara erindi sitt 22.
45 Á hljóðbergi 2350 Fréttir
í stuttu máli. Dagskrárlok.
Miðvikudagur 7. febrúar
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.00 Við vinnuna
14.40 Við. sem heima sitjum
15.00 Miðdegisútvarp 16.00
Veðurfregn-
ir 16.40
Framburð
arkennsla í esperanto og þýzku.
17.00 Fréttir. Endurtekið tón
listarefni. 1740 Litli barnatím
inn Anna Snorradóttir stj.
18.00 Tónl 19.00 Fréttir 19
20 Tilkynningar 19.30 Daglegt
mál Tryggvi Gíslason cand.
mag. flytur þáttinn. 19.35
Tækni og vísindi Dr. Vilhjálm
ur G Skúlason flytur fyrsta
erindi sltt uro nautnalyf 19.55
Kammertónlist 20.35 Heyrt og
séð Stefán Jónsson á ferð með
hljóðnemann. 2135 Tónlist eft
ir tónskáld mánaðarins, Jón
Leifs. 22.00 Fréttir og veður-
fregnir. 22.15 Kvöldsagan:
„Maður i hulstri1’ smásaga eft
ir T°ieVo' G»i' Kristjánsson
þýddi Hiidut Kalman les 22.
40 Djassþáttur Ó1 Stephensen
kynnir 23.10 Frönsk tónlist. 23.
25 Fréttir í stuttu máli. Dag
skrárlok.
————'ft''
H