Alþýðublaðið - 17.04.1991, Blaðsíða 5

Miðvikudagur 17. apríl 1991
5
Skattahœkkanir Davíös og fjölmiölar
*
n
UUGA
MEÐ ÞÖGNINNI
u
haqfræðinqur
skrifar
í ævisögu Árna prófasts Þór-
arinssonar sem Þórbergur
Þórdarson færði í letur kallar
Árni það „að ljúga með þögn-
inni“ þegar mannfólkið leið-
réttir ekki ósannindi þó það
viti betur. Því miður virðist
þetta vera ótrúlega áberandi í
íslensku þjóðfélagi.
„Fréttastofá' Stöðvar 2 hefur
ekki minnst einu orði á gífurlega
hækkun byggingarkostnaðar Ráð-
húss Reykjavíkur (þ.e. hækkun
upp á 1.400 milljónir) þrátt fyrir
nýlegar upplýsingar um það frá
borgaryfirvöldum sjálfum. Hún
hefur ekki heldur minnst á að
þrátt fyrir þetta heldur Davíð
Oddsson borgarstjóri því fram að
hækkun kostnaðar við byggingu
hússins „verði um 20% meiri en
gert var ráð fyrir í upphafi" þó að
þeir hafi upplýsingar í höndunum
sem sýna að kostnaðurinn hefur
þegar farið 107% fram úr áætlun
og þrátt fyrir umfjöllun um þetta í
blöðum og þrátt fyrir að hafa feng-
ið sendar fréttatilkynningar um
málið. Þetta ætla þeir ef til vill að
geyma þar til eftir kosningar eða
gleyma bara alveg. Almenningi
kemur þetta náttúrlega ekkert við
að þeirra mati. Þetta er svo sann-
arlega að ljúga með þögninni.
Fréttastofa ríkissjónvarpsins
hefur heldur ekki leiðrétt og upp-
lýst fólkið eins og henni ber að
gera að mínu mati þegar hún veit
betur. Hún birti þó viðtal við Guð-
rúnu Pétursdóttur, forsvarsmann
samtakanna Tjörnin lifi, þann 25.
febrúar sl„ en leyfði aðstoðarborg-
arverkfræðingi að villa um fyrir
almenningi með því að bera sam-
an áætlaðan byggingarkostnað nú
við áætlun sem gerð var löngu eft-
ir að framkvæmdir við byggingu
ráðhúss hófust til að fá út „hæfi-
lega“ hækkun. Þeir hafa fengið
gögn sem sýna fram á þessa gífur-
legu hækkun og gætu auk þess
lesið um þetta í blöðum (t.d. í
greinum undirritaðs í DV 5. mars
og 19. mars sl.) og hafa fengið
senda um þetta fréttatilkynningu
og vita því betur. Það virðist vera
tilfellið að þeir óttist að „styggjá'
borgarstjóra og geyma þetta þar til
eftir kosningar eða gleyma bara
alveg. Er þetta sjónvarp fyrir fólk-
ið i landinu eða einhvern forrétt-
indahóp?
Ef frétt á annað borð kemur þá
er íslenska aðferðin að útvatna
hana svo almenningur skilji ekki
hvað talað er um eins og í ofan-
greindu tilfelli því það heitir að
gæta „hlutleysis". Hér er ég ekki
að saka einstaka fréttamenn held-
ur finnst mér þetta vera heildar-
áhrif frétta hér á landi í allt of
mörgum málum. Eg álít að frétta-
menn eigi að skoða mál sjálfir og
fylgja þeim eftir þó það geti oft
verið erfitt en láti ekki aðila kom-
ast upp með útúrsnúninga. Grund-
vallarspurningar um aðal og auka-
atriði og mismun á nokkrum millj-
ónum eða þúsund milljónum
skiptir fólk að sjálfsögðu miklu.
Undirritaður hefur sýnt fram á
að skattar hafa stóraukist í stjórn-
artíð Davíðs Oddssonar sem borg-
arstjóra þrátt fyrir síendurteknar
fullyrðingar hans í fjölmiðlum um
að hann hafi lækkað skatta. Þetta
kemur fram í greinum undirritaðs
í DV síðasta fimmtudag og í grein
sem mér var lofað að birtist í Mbl.
eigisíðaren 16. apríl 1991. Borgar-
stjóri gengur meira að segja svo
langt að ætlast til að vera kosinn
til æðstu embætta hjáþjóðinni út
á þetta „afrek" sitt. Eg ber þar
saman árin 1981 og 1989 en fyrra
árið er síðasta heila ár vinstri
meirihlutans í Reykjavík en það
síðara er nýjasta árið með endan-
lega álagningu. Þetta byggi ég allt
á gögnum útgefnum af borgar-
stjórn Reykjavíkur. Á þessum tíma
hefur útsvar á mann hækkað um
tæplega 27% umfram verðlag.
Fasteignaskattar á hvern íbúa í
Reykjavík hafa hækkað um heil
39% á föstu verðlagi. Aðstöðu-
gjöldin hafa þó hækkað enn meira
eða um tæplega 70% á hvern ein-
asta íbúa í Reykjavík á föstu verð-
lagi. Það er ekkert skrítið að skatt-
ar hafi aukist á Reykvíkinga eins
og bruðlað hefur verið með fé al-
mennings. Það er nefnilega ekki
hægt að halda fram að fram-
kvæmdir hafi aukist gífurlega í
borginni þrátt fyrir lækkun skatta
eins og borgaryfirvöld hafa gert.
Hvaðan komu þá peningarnir?
Voru þeir galdraðir í borgarsjóð?
Davíð Oddsson segir í annarri
málsgrein í nýjum kosningabækl-
ingi sínum sem nú er að berast
landsmönnum. „Til að breiða yfir
stjórnleysið velja vinstri menn þá
einföldu leið að seilast ætíð dýpra
ofan í vasa skattborgaranna." í
Ijósi þess hver segir þetta myndu
skátarnir i spaugstofunni nú trú-
lega horfa á hvorn annan og segja:
„Vá!“
I tíð núverandi ríkisstjórnar hafa
skattar hækkað mikið en það hef-
ur þó verið viðurkennt og mikið
um það fjallað í fjölmiðlum.
Eg hef skorað á samtök laun-
þega og vinnuveitenda og stofn-
anir eins og Hagfræðistofnun Há-
skóla íslands og Þjóðhagsstofnun
að hafna eða staðfesta tölur mínar
um skatta á Reykvíkinga. Hafa
skattar Reykvíkinga á stjórnar-
tíma Davíðs Oddssonar hækkað
eins og ég segi, eða lækkað eins
og borgaryfirvöld segja? Ég skora
á þá að þeir upplýsi almenning
fyrir kosningar því það er meðal
annars kosið um skattamál því
„árangurinn" í Reykjavík er ein-
mitt eitt af áhersluatriðum for-
manns stærsta flokks landsins i
þessari kosningabaráttu.
Nú er það spurningin hvernig og
hvort fréttastofur sjónvarpsstöðv-
anna upplýsa almenning um skatt-
ana og byggingarkostnað ráðhúss
líka og raunar hvernig allir fjöl-
miðlar fara með mál þessi næstu
daga.
Reykjayík, 15. apríl 1991,
Einar Árnason hagfræðingur.
Afrakstur hagstjórnar tveggja framsóknaráratuga
islenska auðlindin er nú
þegar veðsett útlendingum!
Samkvæmt útreikningum
hagfræðinga við Háskóla ís-
lands gæti verðmæti alls ís-
Ienska aflakvótans nú numið
frá 16 til 28 milijörðum króna á
ári, og með 8% ávöxtunarkröfu
má þannig verðleggja íslensku
auðlindina um aldur og ævi á
200 milljarða króna á núvirði.
Miðað við bestu hugsanleg
skilyrði, meiri afla og betra
verð, gæti verðmæti þessarar
mikilvægustu auðlindar hæst
numið 350 milljörðum króna.
Samkvæmt upplýsingum
Seðlabanka íslands nema lang-
tímaskuldir íslendinga á nú-
verandi gengi tæplega 200
milljörðum króna.
Það liggur því fyrir, að eftir
tvo framsóknaráratugi er búið
að veðsetja mikilvægustu auð-
lind Islendinga með þeim hætti
að næstu kynslóðir Islendinga
þurfa að kaupa hana til baka af
erlendum lánardrottnum.
Svipaft ástand og i írak
Efnahagslegt og atvinnulegt
sjálfstæði íslensku þjóðarinnar er
því svipað hér á landi nú og hjá
frökum, sem þurfa að gjalda ofrík-
is Saddams Husseins síðustu tvo
áratugi með þeim hætti að næstu
kynslóðir Iraka verða að láta nær
allar olíulindir sínar af hendi til að
greiða stríðsskaðabætur.
Það eru framsóknarmenn, sem
hér á landi hafa ýmist stjórnað
efnahagsmálum eða sjávarútvegs-
málum, nema hvort tveggja væri I
senn, síðustu tvo áratugi — og
bera því öðrum fremur ábyrgð á
því að hafa framselt íslensku auð-
lindina til erlendra lánardrottna.
Framsókn sakqr aðra um
Það eru þessir sömu framsókn-
armenn, sem nú saka aðra stjórn-
málaflokka um það að vilja selja
útlendingum ísland!
Hinn bitri raunveruleiki er sá, að
með efnahagsstefnu framsóknar-
áratuganna hefur auðlindin þegar
verið lögð að veði. Það verður
verkefni nýrra stjórnvalda með
nýja stefnu að leysa hana til sín að
nýju.
Kiettarnir í hafinu — eða skerið
sem Framsókn steytti efnahag
landsins á.
Bjarni Sigtryggsson
blaðamaour
skrifar