Alþýðublaðið - 25.05.1993, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 25. maí 1993
3
HEYRT, SÉÐ & HLERAÐ
„Á næstunni munu fóstrur á Islandi ganga til atkvæðagreiðsiu um það hvort starfsheiti þeirra
verður áfram fóstra eða hvort því verður breytt í leikskólakennari.“ (TIMINN)
FRAMFARASKREF:
FÓSTRUR GERAST
LEIKSKÓL AKENN AR AR...
„Á næstunni munu fóstrur á íslandi
ganga til atkvæðagreiöslu um það hvort
starfsheiti þeirra verður áfram fóstra
eða hvort því verður breytt í leikskóla-
kennari“,
- Þessi stórtíðindi hafa heyrst annað
slagið ífjölmiðlum upp á síðkastið. Nú síð-
ast mátti sjá þau í TIMANUM síðastliðinn
laugardag (22.05.1993.). ALÞÝÐUBLAÐ-
IÐ hefur heyrt þvífleygt að þessi atkvœða-
greiðsla komi aðallega til af því að síðan
1991 hefur yfirmaður leikskóla borið
starfsheitið „leikskólastjóri" ogfóstrurnar
vilja auðvitað ekki bera síður virðulegt
staifsheiti. Nokkrar uppástungur AL-
ÞÝÐUBLAÐSINS um virðuleg staifsheiti í
fóstrustéttinni: Uppeldistœknir, deildar-
stýra leikfanga, harnaþjálfi, leikstjóri,
pössunarfrœðingur, yfirmaður þroska-
ferlis...
svona í tilefni góðs bissness, en ég afþakk-
aði, það er svo eifitt að koma þeim í
verft'...
„Gunnar Þorsteinsson mun hafa rætt um
sundlaugarferð sína nýverið og sagði að á
sundstöðum „sýndu kvenmenn júgur sín og
nakin læri“. (ALÞÝÐUBLAÐIÐ)
„Á nokkrum vinnustöðum hafa verið afmörk-
uð „ilmlaus svæði“ og nokkur fyrirtæki hafa
gert umsækjendum um störf grein fyrir því að
notkun ilmvatna líðist þar ekki.“ (MORGUN-
BLAÐIÐ)
mála sig. (4) Bannað að naglalakka sig. (5)
Bannað að hafa munn óvarinn og snerta
fólk berhentur vegna smithœttu. (6) Bannað
að neyta nokkurs ilmsterks matar. (7)
Bannað að hlusta á tónlist. (8) Bannað að
vera í sömu fötum tvo daga í röð. (9) Bann-
að að reykja útundir beru loft og hvað þá að
aka híl. (10) Bannað að byggja mannvirki
yfir fimm metra há vegna sjónmengunar.
Hjálpi okkur allir heilagir, œtli ALÞÝÐU-
BLAÐIÐ þœtti krœsilegur vinnustaður ef
ritstjórnin yrði ilmlaus...
SJÁLFSVÍG
✓
-eftir herra Olaf Skúlason, biskup
Herra Ólafur Skúlason biskup íslands.
Alþýðublaðið hefur
vitnað í prédikun for-
stöðumanns Krossins í
Kópavogi, þar sem hann
fer hörðum orðum um
sjálfsvíg og meinta
ábyrgð þjóðkirkjunnar á
því, að slíkum ógæfuverk-
um fer fjölgandi. Hefur
blaðið beðið mig um við-
brögð við þessari ásökun
forstöðumannsins.
Lífið er gjöf Guðs. Við
berum ábyrgð á því frammi
fyrir honum og eigum að
ganga götu þess upplýst af
vilja Guðs og í samfélagi
við hann. Til þess að gera
þetta mögulegt höfum við
orð hans í Biblíunni og
anda hans, sem gerir kirkj-
una að samfélagi heilagra,
það er þeirra sem þiggja útvalningu
Guðs.
Það þarf enginn að velkjast í vafa um
það, að það er í móti vilja Guðs að taka
líf, drepa, og er þá eigið líf síst undan-
skilið. Sorglegt er það, þegar sjálfsvíg
eiga sér stað og snertir alla enn dýpra en
jafnvel slys og ótímabær dauði af völd-
um sjúkdóma.
Rætt hefur verið um orsakir sjálfsvíga
og er ekki vafi á því, að enginn grípur til
slíkra örþrifaráða nema allt sé svart í
kringum hann, svo að enginn vonar-
bjarmi nær að leika um viðkomandi og
líf hans. Slíkur maður á bágt og sama til-
fínning hlýtur að leita á eftirlifandi ást-
vini og þá með slíkum þunga, að vart má
undir rísa, þegar spumingar gerast
ásæknar um orsakir og hvort unnt hefði
verið að koma í veg fyrir þá uppgjöf,
sem leiddi til sjálfsvígsins.
Ég tel það af hinu illa að hafa uppi
harðorða dóma, hvort heldur er um lif-
andi fólk eða látið. Dómharka verður í
þessu tiltekna dæmi að áfellingu og þess
mun síst þörf, þegar svo hefur syrt að, að
örvænting fylgir. Og sem betur fer er
það Guð en ekki fulltrúar hans, sjálfskip-
aðir eða valdir með öðrum hætti, sem
eiga að taka að sér að dæma í nafni
Guðs. Og síst skyldi gleyma náð hans
eða friðþægingardauða Krists, sem lét líf
sitt fyrir alla, líka ræningja á krossi.
Kirkjan vill því koma til móts við þá,
sem eiga um sárt að binda vegna sjálfs-
vígs einhvers nákomins, og nær slík um-
hyggja þá ekki aðeins til næsta ástvina-
hrings, heldur í mörgum tilfellum einnig
til byggðarlagsins alls eða hluta þess. Að
auka á sársauka, hugsanlegar sjálfsásak-
anir og vonbrigði með dómhörku er ekki
í anda Jesú, sem bauð þeim, sem synd-
lausir eru að kasta fyrsta steininum.
Olafur Skúlason.
Sigurbjörn Bárðarson: „Ég þurfti að skipta
nokkrum kúm og kálfum, sem ég hafði eignast
í verslun, fyrir hross. Þarna fóru frám all-
frjálsleg viðskipti". (DV)
GÖMLU, GÓÐU VÖRUSKIPTIN:
SELDIHROSS FYRIR KÝR,
KÁLFA OG SVÍN...
„Eftir hádegi lét ég mig hverfa frá þar
sem ég þurfti að sinna brýnum erindum
fyrir austan fjall. Ég þurfti að skipta
nokkrum kúm og kálfum, sem ég hafði
eignast í verslun, fyrir hross. Þarna fóru
fram allfrjálsleg viðskipti því auk þessa
höfðu mér áskotnast nokkrar gyltur sem
fylgdu með í kaupunum sem gerð voru“,
- segir hrossajöfurinn Sigurbjörn Bárð-
arson meðal annars í „Dagur í lífi“ -dálkin-
um sem er fastur liður í laugardagsblaði
DV. Þetta sýnir að það er alveg á hreinu að
gamla, góða vöruskiptaaðferðin t viðskipt-
um lifir enn piýðilegu lífi og þá sérstaklega
á meðal þess þjóðflokks sem hér á landi
gengur undir viðurnefninu „hestamenn".
Spurningin er þessi: Hvað skrifaði Sigur-
björn í viðskipta-dagbókina sína um þessi
tilteknu viðskipti? „/ dag seldi ég Gvendi á
Hóli Grána 6578 og fékk í staðinn þrjár
kýr: Huppu, Auðhumlu og Skjöldu, tvo
kálfa: Baldur bola og Kalla kálf og þrjár
vœnar gylturfylgdu með í kaupbœti. Bónd-
inn bauð mér börnin sín í extra-kaupbœti,
KROSSINN:
GUNNAR KALLAÐUR
ÓSMEKKLEGUR OG
TAKTLAUS HRÆSNARI...
„Gunnar Þorsteinsson mun hafa rætt
um sundlaugarferð sína nýverið og sagði
að á sundstöðum „sýndu kvenmenn júg-
ur sín og nakin læri“. Sundlaugaiðkun
væri einungis til þess fallin að auka á
girnd og losta fólks! Varaði hann hlust-
endur sína eindregið við að leggja vana
sinn í að sækja slíka staði“,
- segir í frétt í ALÞÝÐUBLAÐINU síð-
astliðinn fimmtudag (20.05.1993.) þar sem
haldið er áfram að fjalla um vœgast sagt
furðulegar predikanir Gunnars Þorsteins-
sonar. í sömu frétt kemur fram að Ólafi
Skúlasyni hiskupi finnist yfirgengileg orð
prédikarans um kirkjulega meðferð þeirra
sem framið hafa sjálfsmorð. Einnig kemur
fram í fréttinni að lesendur ALÞÝÐU-
BLAÐSINS hafi hringt inn og sagt þá skoð-
un sína að orð prédikarans um þessi mál-
efni hafi verið með ólíkindum ósmekkleg,
takllausjátt annað en hrœsnin ein og préd-
ikarihn ætti sér undarlegan og vondan guð.
Já, þeir þwfa aðfara passa sig á kjaftœð-
inu í sérþessir sértrúar-prédikarar...
OFSTÆKI:
FYRST KOMU REYKLAUSIR
VINNUSTAÐIR, SÍÐAN
ILMLAUSIR...
„Veitingahús, hótel og kirkjur hafa
reynt að aðskilja þá sem anga af ilmvatni
og þá sem vilja vera lausir við megunina.
Á nokkrum vinnustöðum hafa verið af-
mörkuð „ilmlaus svæði“ og nokkur fyr-
irtæki hafa gert umsækjendum um störf
grein fyrir því að notkun ilmvatna líðist
þar ekki“,
- segir í frétt á forsíðu MORGUN-
BLAÐSINS síðastliðinn sunnudag
(23.05.1993.). ífiéttþessari kemurfram að
þetta séu afleiðingar baráttu ofnœmissjúk-
linga gegn óhóflegri notkun ilmvatna á al-
mannafœri og það hafi verið hið virta dag-
blað Wall Street Journal sem fyrst hafi
vakið athygli á þessu „vandamáli". Það er
margt skrýtið í kýrhausnum. A nœstu árum
eiga sjálfsagt fieiri bannöfgar eftir að líta
dagsins Ijós. 10 handahófsdœmi AL-
ÞYÐUBLAÐSINS um álitleg framtíðar-
bönn vegna sjón-, lyktar-, ilm- og snerti-
mengunar: (1) Bannað að mœta ótann-
burstaður í vinnuna. (2) Bannað að nota
hársprey ög þess háttar. (3) Bánnað að
Nýsköpun er nauðsyn
Fundur á Akureyri
Ræðumenn verða Jón Sigurðsson,
iðnaðarráðherra, Sveinn Hannesson,
Félagi ísienskra iðnrekenda og
Geir A. Gunnlaugsson, Marel hf.
Fundurinn er öllum opinn en höfðar einkum
til þeirra, sem láta sig varða atvinnumál.
Fjallað verður um aðgerðir og verkefni
til að styðja við frumkvæði í nýsköpun.
Fundartími: 27. maí 1993 kl. 20.30.
Fundarstjóri: Ásgeir Magnússon.
Staður: Hótel KEA.
Jón Sigurðsson,
iðnaðarráðherra.
Geir A.
Gunnlaugsson,
Marel hf.