Alþýðublaðið - 25.01.1994, Qupperneq 5

Þriðjudagur 25. janúar 1994
VIÐTAL
ALÞÝÐUBLAÐIÐ 5
Kynning Alþýðublaðsins á frambjóðendum flokksins í kjöri á sameiginlegan lista til borgarstjórnarkosninga
GUNNAR GISSURARSON stefnir á 4. eða 9. sæti sameiginlegs framboðs til borgarstjórnar Reykjavíkur
- Gunnar hefur kynnst af eigin raun atvinnumálum og húsnæðismálum Reykvíkinga og segir
AÆTLANAGERÐ BORGARINNARIMOLUM
„Stjórnun borgarinn-
ar og velmegun íbúa
hennar snýst ekki um
stórar og glæstar haiiir
eða fallega minnisvarða.
Hún snýst fyrst og síðast
um fólk, - fólkið sem
byggir þessa góðu borg,
Reykjavík“, segir Gunn-
ar Gissurarson, 44 ára
tæknifræðingur, fram-
bjóðandi í kjöri Alþýðu-
flokksfólks á lista til
þeirra sæta sem flokkur-
inn mun skipa á hinum
sigurstrangiega sameig-
inlega lista minnihluta-
flokkanna í borgar-
stjórn. Alþýðublaðið tók
Gunnar Gissurarson tali
í gær.
Gunnar Gissurarson er
jafnaðarmaður fram í fing-
urgóma og hefur starfað
fyrir flokkinn allt frá unga
aldri. Hann sat í stjómum
Félaga ungra jafnaðar-
manna og Sambands ungra
jafnaðarmanna og um hríð
var hann varafonnaður
Æskulýðssambands Is-
lands. Þá sat Gunnar í
stjóm Alþýðuflokksfélags
Reykjavíkur og í flokks-
stjóm. Hann hefur einnig
setið í Sambandsstjóm
Landssambands iðnaðar-
manna og er nú varafor-
maður stjómar Rann-
sóknastofnunar bygging-
ariðnaðarins og varamaður
í byggingamefnd Reykja-
víkur og formaður Félags
íslenskra húshlutafram-
leiðenda.
Ungur lærði Gunnar
húsasmíði við Iðnskólann í
Reykjavík, varð meistari í
sinni iðn og bætti við sig
tæknifræði hér heima við
Tækniskóla Islands. Eftir
námið hóf hann störf sem
rekstrarstjóri tæknideildar
Húsnæðisstofnunar ríkis-
ins í fimm ár og önnur
fimm ár hjá Byggung í
Garðabæ. Hann þekkir þvr
af eigin raun það sem nefnt
hefur verið byggingabasl
hjá ungu fólki. I starfi sínu
annaðist hann meðal ann-
ars um byggingu 1000
leiguíbúða á vegum Hús-
næðisstofnunar og fór víða
um landið meðan á bygg-
ingu þeirra stóð.
Til starfa
í Tansaníu
Árið 1980 var merkilegt
ár hjá fjölskyldu Gunnars
Gissurarsonar. Þá ákvað
hann og fjölskylda hans,
Hulda Kristinsdóttir, og
synir þeirra tveir, Kristinn
Már, nú 25 ára, og Gissur
Öm, 20 ára, að halda til
Tansaníu í Afríku. Þar
hafði Gunnar fengið starf
við verkefni á vegum
danska utanríkisráðuneyt-
isins við rekstrarráðgjöf í
landinu.
„Það vom 10 störf í boði
og 550 Norðurlandabúar
- samanber að Ráðhús sem átti að kosta 700-800 milljónir kostaði fjórum sinnum meira
Gunnar Gissurarson ásamtkonu sinni, Huldu Kristinsdóttur, og tvíbur-
unum Onnu Lilju og Evu Björk. Þau hjón eiga tvo uppkomna syni,
Kristin Má, 25 ára, sem er við nám í hagfrœði í Trier í Þýskalandi, og
Gissur Örn, 20 ára, nema íframhaldsskóla.
Alþýðublaðsmynd / Einar Ólason.
sóttu um. Það æxlaðist svo
að ég var ráðinn ásamt
mági mínum Braga Ragn-
arssyni. Það varð svo úr að
við ákváðum að taka þessu
tilboði, enda þótt það væri
vissulega erfið ákvörðun.
En við sjáum ekki eftir
þessum þrem ámm sem
við vomm í Tansaníu.
Þama suður frá starfaði
ég að rekstrarráðgjöf og
aðstoðaði við að byggja
upp hverskonar starfsemi
sem gæti komið íbúunum
til góða. Vandamálin í
landinu vom mörg eins og
títt er um þróunarlöndin.
Hugsunarháttur fólksins er
allt annar en við eigum að
venjast og hlutirnir taka
miklu lengri tíma en við
eigum von á. En þetta var
lærdómsrík og ævintýraleg
dvöl meðal góðs og elsku-
legs fólks.
Þessi lífsreynsla leiddi
okkur líka fyrir sjónir
hversu gott við höfum það
á íslandi, og hversu ríkir
við emm íslendingar, mið-
að við stóran hluta heims-
ins. Fólkið er fátækt í
Tansaníu, en það er gott
fólk og lífsglatt og þama
eignuðumst við marga
góða vini. f landinu bjuggu
um það bil 10 af hundraði í
borgum og bæjum, en aðr-
ir í sveitum. Aðeins um
5% landsmanna em svo-
kallaðir valdhafar, fólk
sem hefur það miklu betra
en aðrir landsmenn“.
Til starfa á
heimavellinum á ný
Eftir heimkomuna til ís-
lands stækkaði ijölskylda
þeirra Gunnars og Huldu
svo um munaði, því 11
mánuðum eftir að heim var
komið fæddust tvíburat-
elpumar Anna Lilja og
Eva Björk, sem nú em 9
ára gamlar.
Nú tóku við störf hjá
Gluggasmiðjunni, fyrir-
tækinu sem Gissur Símon-
arson, faðir Gunnars stofn-
aði á sínum tíma, fyrirtæki
sem boðið hefur upp á
fjöldamörg störf í bygg-
ingariðnaði og þjónustu.
Síðastliðin 10 ár hefur
Gunnar ásamt Símoni
bróður sínum rekið
Gluggasmiðjuna. Á síð-
ustu misserum hefur bygg-
ingariðnaðurinn verið í
lægð og bryddað á at-
vinnuleysi.
Gunnar sagði í viðtalinu
að sér væri engin launung
á því að of margir sam-
borgarar okkar lifðu í dag
við kröpp kjör, ekki síst
nú, þegar atvinnuleysið
hefur látið á sér kræla og
hefur stigmagnast á stutt-
um tíma.
Gunnar Gissurarson
þekkir af eigin raun vanda-
málin sem fylgja atvinnu-
leysinu.
„Það er jafn erfitt fyrir
atvinnurekandann og
starfsmanninn, þegar kem-
ur til uppsagnar. Það em
þung spor, en því miður
ekki annað að gera. Mér
hefur oft gramist það að
horfa uppá ríkt sveitarfélag
eins og Reykjavík, þegar
það gerir stórinnkaup á
ýmsum iðnvarningi er-
lendis, þegar ljóst er að
hægt er að fá vömna á inn-
lendum markaði, jafngóða
og á svipuðu verði“, segir
Gunnar. „Oftast sýnist
manni að ráðamenn tali
um íslenskan iðnað eins og
hvert annað gæluverkefni
sem í raun hafi litla þýð-
ingu. Þetta gera menn sem
reikna ekki dæmin sín
heima. Það em nefnilega
fleiri þættir mikils virði en
fiskurinn einn og sér.
Menn verða að muna að
spamaður í innflutningi er
jafngildi gjaldeyrisöflunar.
íslensk vinna þýðir að
starfsmenn greiða skatta
og þurfa ekki atvinnuleys-
isbætur. Vemlegur hluti
vömverðsins myndast í
sköttum og álögum á fyrir-
tækið sem framleiðir vör-
una, það rennur til ríkis og
sveitarfélaga. Þannig get
ég nefnt sem dæmi úr tré-
smíði að fjórðungur að-
fanganna er erlendur, en
þrír ljórðu af verðinu
myndast hér innanlands.
Af þessum hluta fá ríki og
bær 25% til 30% til baka“,
segir Gunnar.
Fjárfestíngarfyllerí
Gunnar Gissurarson
segir að atvinnuleysið sé
að hluta til okkar eigið til-
búna böl. Atvinnustigið
megi styrkja og bæta stór-
um ef ný stefna yrði tekin
upp gagnvart iðnaði og
þjónustu, til dæmis ef stór
kaupandi eins og Reykja-
víkurborg tæki að kaupa
innlent í stað erlends.
„Þegar byggðar em hall-
ir eins og Ráðhúsið og
Perlan, fer stór hluti kostn-
aðarins í erlénd aðföng af
ýmsu tagi, en tiltölulega
lítið í innlendan kostnað.
Aðra sögu er að segja af
byggingu á íbúðarhús-
næði. Slíkar byggingar em
mun vinnuaflsfrekari á
innlendum markaði og
skapa því fleiri störf. Ég tel
að fresta hefði mátt bygg-
ingu Perlunnar og Ráð-
hússins meðan mesta
þenslan var á bygginga-
markaði. Á sama tíma og
ráðist var í þessi gæluverk-
efni, vantaði tilfinnanlega
íbúðir fyrir unga sem
aldna. Perlan og Ráðhúsið
nýtast fáum borgarbúum,
þessar byggingar em mest
fyrir augað. Enn á ný virt-
ist borgarstjómarmeiri-
hlutinn ætla á fjárfesting-
arfyllerí, þegar ráðast átti í
endurreisn Korpúlfsstaða.
Það var fyrst og fremst fyr-
ir þrýsting fulltrúa Nýs
vettvangs að sú vitleysa
var stöðvuð“, segir Gunn-
ar.
Bor^arsjóður
- privateign?
„Hvað eftir annað kem-
ur það í ljós að sjálfstæðis-
rnenn líta á borgarsjóð sem
sína prívateign, sem komi
skattgreiðendum lítið við.
Þessum hugsunarhætti
þarf að breyta. Það á ekki
lengur að vera eins og nátt-
úmlögmál að sjálfstæðis-
menn ráðskist með fé
fólksins í framkvæmdir
sem enginn hefur beðið
um, og gagnast ekki nema
sárafáum einstaklingum.
Hér verður að gera breyt-
ingu á. Borgarbúar eiga
heimtingu á að útsvömm
þeirra sé varið í þeirra eig-
in þágu, en ekki í hags-
munagæslu Sjálfstæðis-
flokksins og í þágu þeirra
sem vinna á hans vegurn
við fámennislýðræði þar
sem enginn þorir að taka
sjálfstæða ákvörðun nema
skipun berist ofan frá“,
sagði Gunnar.
„Eitt af helstu verkefn-
um borgarstjórnar er að
deila út því fjármagni sem
er til ráðstöfunar úr borgar-
sjóði. Það verður að vanda
til þessarar skiptingar og
tryggja þarf að fjármagnið
verði borgarbúum til sem
allra mestrar hagsældar og
því réttlátlega deilt niður á
verkefni þar sem þörfin er
mest. Því skiptir það máli
hveijir veljast i þessi störf
og hvaða áherslur borgar-
fulltrúar hafa í þeim efn-
um. Biðlistar af ýmsu tagi
em ekkert náttúmlögmál.
Þetta er ofur eðlilega
spurning um forgangs-
verkefni. Nú hafa tekjur
borgarinnai' dregist saman
á síðustu ámm. Þá er eina
leiðin til að snúa þessari
þróun við að efla atvinnu-
lífið og aðstoða við upp-
byggingu þess. Atvinnu-
rekstrinum í borginni þarf
að skapa eðlileg rekstrar-
skilyrði og kosta nokkm til
að svo megi verða. Sú fjár-
festing mun skila sér til
baka með vöxtum og
vaxtavöxtum. Hér þarf ný-
sköpun atvinnulífs og al-
mennra atvinnuuppbygg-
ingu. Hvert og eitt einasta
nýtt starf er gulls ígildi. Ég
veit að tækifæri okkar í
dag em ótalmörg, ekki síst
eftir að landið er orðið
hluti af hinu Evrópska
efnahagssvæði“, sagði
Gunnar.
Stórbæta þarf
áætlanagerð
„Ég legg þunga áherslu
á að við stjómun borgar-
innar verði áætlanagerð og
framkvæmdir stórlega
bættar.
Það er undarlegt til þess
að hugsa að Ráðhúsið sem
Davíð Oddsson sagði
mönnum að kæmi til með
að kosta 700 til 800 millj-
ónir króna, köStaði 3000
milljónir, þegar upp var
staðið. Menn sem gerðu
svona áætlanir fyrir einka-
fyrirtæki fengju áreiðan-
lega pokann sinn“.
Skilur ekki
frjálshyggjuna
Við spurðum Gunnar
hvort það væri ekki eðli-
legra að hann hefði klæðst
Heimdallarbúningi á unga
aldri, eða gengið í Vörð og
látið af þeim kæk að hugsa
um stjómmál á gmndvelli
jafnaðarstefnunnar.
Gunnar hlær og segir:
„Það er ekkert náttúmlög-
mál að þeir sem stjóma
fyrirtækjum landsins séu
sjálfstæðismenn. Sem bet-
ur fer ekki. Afkoma þjóð-
arinnar byggist fyrst og
fremst á því að starfandi
séu fyriitæki, sem hafa í
þjónustu sinni starfsmenn,
sem tækifæri hafa á að fá
góð laun til að framfleyta
sér og ljölskyldu sinni.
Sem betur fer em margir
innan raða jafnaðarmanna
stjórnendur eigin fyrir-
tækja, ekki síst minni fyrir-
tækja og meðalstóna.
Áreiðanlega em þeir sam-
mála mér um það að gangi
reksturinn vel, þá eigi
starfsfólk að njóta þess á
einn eða annan veg. Það er
allavega mín hugsun. Enda
þótt ég eigi hlutdeild í
rekstri fyrirtækis, gæti ég
aldrei gefist á hönd þeim
hugsunarhætti sem heltek-
ið hefur Sjálfstæðisflokk-
inn, fijálshyggjunni, ég
hreinlega skil ekki slíkan
hugsunarhátt. Sú stefna
miðar að því að þeir sterku
verði sterkari og þeir veiku
veikari. Þetta hefur mér
alla tíð fundist ljót hugsun.
Nú skilst mér að innan
Sjálfstæðisflokksins sé
obbinn af atkvæðunum
sannir jafnaðarmenn í
hjarta sínu. Það er í raun
óeðlilegt traust sem flokk-
urinn sá hefur fengið gegn-
um árin sem „flokkur allra
landsmanna". Það fær
varla staðist að almúgafólk
styðji þann flokk með at-
kvæði sínu eins og gert
hefur verið. Nú ætti þetta
fólk að flykkjast um sam-
eiginlega listann sem boð-
inn verður fram við borg-
arstjórnarkosningamar í
maí. Ég er ekki í nokkmm
vafa um að atkvæði greidd
þeim lista munu skila sér í
mun betur rekinni borg. Þá
verður lögð áhersla á að
peningar skattgreiðenda
skili sér í atvinnuuppbygg-
ingu, og í framkvæmdum
sem stuðla að því að það
verður betra að búa í
Reykjavík en nokkm sinni
fyrr. Þá verður gengið í
það að útrýma hvimleiðum
biðlistum, sem hvarvetna
blasa við, í húsbygginga-
málum, öldmnarmálum,
dagheimilismálum, heima-
þjónusm, á ég að telja upp
fleira“, sagði Gunnar Giss-
urarson að lokum.