Alþýðublaðið - 04.01.1995, Síða 3

MIÐVIKUDAGUR 4. JANÚAR 1995
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Grænt, grænt, grænt...
Það er alltaf ákveðin stemmning
sem fylgir nýársdagsmorgni; flestir
eru enn í fastasvefni, enn eimir eftir
af púðurlyktinni í loftinu, maður
veltir fyrir sér nýju ári og hvað það
beri i skauti sér. En það er ekki bara
púðurlyktin sem minnir á flugelda-
sýningu gærkvöldsins. Hvert sem
litið er, í öllum görðum og úti á göt-
um eru prik, pappi og flöskur sem
hafa þjónað sem skotpallar. Og þar
mun þetta bíða uns snjóa leysir,
unglingavinnan tekur
til starfa og fólk fer að
hreinsa til í görðunum
sínum. Engum dettur í
hug að tína upp leifar
síns fýrverkerís og
henda í tunnuna, allir
eru í gleði?vímu yftr
þessum stórmerkilegu
áramótum. „Hva!
Þetta er atvinnuskap-
andi hohoho" sagði nágranninn
kankvís á svipinn og grýtti stjörnu-
Ijósinu í fallegum boga út á götu.
Flokkun
Fyrir tæpum tveimur árum var
settur upp lítill dallur við hliðina á
ruslafötu heimilis höfundar. Þar
skyldi allur lífrænn úrgangur fara og
var það dauðasynd að ruglast á döll-
um. Fyrrnefndur nágranni hló sig
máttlausan þegar hann fór að sjá
hvern fjölskyldumeðliminn á fætur
öðrum tínast út í eitt horn kartöflu-
garðsins bak við hús, vopnaðan
skóflu í annarri hönd, með illa lykt-
andi poka í hinni. Eg viðurkenni að
vissulega er stundum freistandi að
lauma pokanum bara út í tunnu í
stað þess að þurfa að hjakkast í
moldinni í kartöflugarðinum, eink-
um á veturna. Og lyktin maður
úff..., hann fyllist nefnilega furðu
lljótt, dallurinn, og allir eru vissir
um að hafa grafið síðast. (Við höf-
um nefnilega ekki pláss fyrir 2 til 3
hólfa safnhaug, en næsta sumar er
stefnan að bæta aðstöðuna). Ná-
granninn fékk enn eitt tækifærið til
hláturkasts þegar hann sá okkur
fylla bfl, sem við höfðunt fengið að
láni, af dagblöðum síðustu mánaða
- bruna svo í Sorpu til að losna við
þau í endurvinnslu. Snúa svo heim
rauð af bræði - við hittum á eina
daginn í viku sent er lokað. „Bara
gera þetta jafnóðum, krakkar, hoho-
ho“ og nágranninn skellti Mogga
gærdagsins í
ruslið og veif-
aði til okkar.
Til hvers í
ósköpunum
að vera að
þ e s s u ?
Kannski þetta
sé bara þessi
ótrúlega yftr-
g e n g i 1 e g a
þrjóska sem einkennir mitt fólk.
Nei, tilgangurinn hlýtur að vera ein-
hver.
Þróun
Þeim sem vilja reyna að vera
„umhverftsvænir" (svo ég noti nú
það ofnotaða orð) eru hins vegar
rnikil takmörk sett. Almennar
drykkjarvörur færðu ekki nema í
fernum, nema þú eigir kú úti í garði
- en þá heid ég nú að hinn títtnefndi
nágranni færi að líta í fasteignaaug-
iýsingarnar. Og þar sem þetta er
þrátt fyrir allt indæliskarl viljum við
ekki missa hann úr hverfinu. I
Þýskalandi geturðu komið með
mjólkurflöskumar þínar og látið
fylla á þær. Hlutfall ferna í almenna
mslinu er gríðarlegt - fáránlegt. Það
er ekki undarlegt að eigendur Tetra-
Pak verksmiðjanna séu einir ríkustu
menn heims. Markaðurinn er ómett-
andi. Það sem er þó undarlegast er
vöruþróunin. Lítið á ABT-mjólkina:
örlítil jógúrt í plastmáli með álloki.
Pallborðið
Þorn
Arnorsdotlir
skrifar
Samfast því er annað
plastílát með álloki, sem
inniheldur örlítið muslí og
plastskeið í plastumbúð-
um! Lítið á hinn nýja „-
Kalda“. Þykkar plast-
flöskur - beint í ruslið.
Utanurn eina papriku þarf
frauðplastsbakka og hálf-
an fermetra af plasti. Það
eina sem þarf er dulítil
hugsun. Láta svona vöru-
tegundir týnast út af
markaðnum samkvæmt
náttúru valskenningu
Darwins nteð því að snið-
ganga þær.
Spretta
Við Islendingar erum
viss um að búa í hreinasta
og fallegasta landi heims,
og flestir eru álíka vissir
um að svo verði unt aldur
og ævi, og að við þurfum
ekkert að gera til að halda
því svo. Það er rangt.
Starfsemi Soipu á langt í
land með að skila tilætl-
uðum árangri. En hún er
fyrsta skreftð. Svo ég vísi
aftur til þýðverskra, þá
eru þar gámastöðvar í
hverju hverfi. Það hefur
hins vegar sýnt sig að Is-
lendingar em enn svo
miklir villimenn að það er
ekki grundvöllur fyrir
ómönnuðum gámastöðv-
um hér - enn. Eg er hins
vegar viss unt að kartöfl-
urnar okkar spretta mun
betur en kartöflur ná-.
grannans.
Hötundur er líffræðinemi og
formaður Félags ungra jafn-
aðarmanna í Kópavogi.
„Það er alltaf ákveðin stemmning sem fylgir ný-
ársdagsmorgni ... Hvert sem litið er, í öllum
görðum og úti á götum eru prik, pappi og flösk-
ur sem hafa þjónað sem skotpallar. Og þar mun
þetta bíða uns snjóa leysir, unglingavinnan tek-
ur til starfa ... „Hva! Þetta er atvinnuskapandi
hohoho“ sagði nágranninn kankvís á svipinn og
grýtti stjörnuljósinu í fallegum boga út á götu.“
Eftirlætis frambjóðandi
Alþýðublaðsins, Egg-
ert Haukdal, lætur ekki
deigan síga við undirbún-
ing sérframboðs síns. Nú
samþykkir hvert sjálfstæð-
isfélagið á Suðurlandi á
fætur öðru áskorun á Egg-
ert að hætta við framboð
en hann lætur það sem
vind um eyru þjóta. Sunn-
lenska fréttablaðið segir
frá umtöluðum fundi í
sjálfstæðisfélaginu Kára
þarsem ályktað var gegn
framboði Eggerls. Þegar
niðurstaða leynilegrar at-
kvæðagreiðslu lá fyrir, tók
Eggert sig til og yfirheyrði
fundarmenn, hvern á fætur
öðrum, en enginn þorði að
gangast við því að hafa
ályktað gegn honum.
Svona eiga sýslumenn að
vera! Á fundi flokksfé-
lagsins á Hellu varálykt-
un gegn framboði Eggerts
samþykkt með 26 atkvæð-
unt gegn 10, svo okkar
maður greinilega að
minnsta kosti þriðjungs-
Bartar
dagsins
„Vituskuld hef ég snemmu kunnuð
að nefna nafn Guðmundar Pálmason-
ar (vitavarðar
við erfiðasta
vita landsins,
einsog
kynnti sig sjálf-
ur með við-
höfn) og þekkt
hann í sjón, því
að hann var
mjög auð-
kenndur: Lágur
maður meðQuðmundur
yexti. stórbein-pá|mason
ottur, en skarp-
holda, meiri um lendar en herður,
klofstuttur, innskeifur og allra manna
hjólfættastur, ljós á hár og þunnhærð-
ur, fölur yfirlitum, grá augu, greini-
lega skásett, andlit breitt um kinnbein,
en mjókkaði mjög niður. munnur inn-
fallinn, Ijósir, læpulegir bartar huldu
meira neðri vör en hina efri, líkt og á
rostungi, vöxtur og ytirbragð tnong-
ólskt ... Guðmundur var jafnan flím-
legur og þó um leið drýgindalega
brosandi, og hefég aldrei vitað mann
kunna betur að sameina yfrið steigur-
læti og alveg takmarkalaus undirdán-
ugheit."
Úr ritgerö Vilmundar Jónssonar land-
læknis sem nýverið birtist í jólablaöi
Skutuls, málgagns jafnaöarmanna á
Vestfjörðum.
tekið algerum stakkaskipt-
um, eftir yfirhalningu hjá
förðunarfólki, hárgreiðslu-
meisturum og tískufata-
sérfræðingum. Á litlu
myndinni sést skelegg
baráttukona, en sú stóra
gæti eins verið af nor-
Hinumegin
fylgi innan Sjálf-
stæðisflokksins. Og
Eggert gefur ekki
mikið fyrir andstöðu
gegn sér, og spyr
blaðamann Sunn-
lenska: „Hefur þú
trú á að örfáir menn
geti skipað mér
svona fyrir?“ Áreið-
anlega ekki! Áfram
Eggert...
Við getum ekki
stillt okkur um
að birta úrklippu af
fyrirsætu vikunnar í
Víkuifréttum. Hún
er engin önnur en
Drífa SigfúsdóUir
forseti bæjarstjórnar
í „Suðurnesjabæ"
og frantbjóðandi í
nýlegu
prófkjöri
Fram-
sóknar.
Einsog
sjá ntá
hefur
Drífa
- Ég er það sem ég er!
Fimm á förnum vegi ifBtuijóð?
Skjöldur Sigurjónsson, dans-
stjóri: Já, ég les mikið af Ijóðum.
Uppáhaldsljóð mitt er Flóttinn eftir
Stein Steinar.
Gunnar Sverrisson, Ijósmynd-
ari: Já, ntjög oft. Uppáhaldsljóð-
skáld mitt er Sverrir Hermannsson
yngri.
Edda Bjarnadóttir, blóma-
skreytingakona: Alltof sjaldan,
en það stendur til bóta. Sigurður
Pálsson er mitt uppáhaldsljóðskáld.
Guðmundur Ragnarsson,
nemi: Voðalega lítið en mér fínnst
Steinn Steinar ntjög góður.
Guðmundur Tómasson, að-
stoðarbankastjóri Norræna-
fjárfestingabankans: Stundum, en
ég á ekkert sérstakt uppáhaldsskáld.
Viti menn
Sóðaskapur „tískufyrirbæri“
við Þinghólsskóla í Kópavogi -
skólast jóri og formaður
foreldrafélags kvarta: Hrækt
og migið upp um alla veggi
skólans.
Fyrirsagnir í Tímanum í gær.
Óvenjulegt ritverk frá fram-
kvænidastjóra íslandsbanka:
Asmundur sendir frá sér
Ættir og uppruna Krists
- eitthvað á bak við allt sem
maður gerir, segir Asmundur
Stefánsson.
Fyrirsagnir í DV í gær. „Þetta er ekki til
fjölmiðlaumfjöllunar. Allavega ekki á
þessu stigi," sagði Ásmundur.
Stjórnvöld segja ekki rétt frá
mannfallinu. Um er að ræða
mannfall, sem líkja má við
þjóðarmorð, og hermennirnir
hafa ekki hugmvnd um fyrir
hverju þeir eru að berjast.
Viktor Sheinís, rússneskur þingmaður,
um ástandið í Grosní.
Morgunblaðið í gær.
Sigaði lögreglu á 85 ára konu
sína vegna framhjáhalds.
Fyrirsögn í DV í gær.
„Það er þá eina góða verkið
sem hann hefur unnið um
ævina,“ sagði hún.
Ættingi ungrar stúlku sem fjöldamorð-
inginn Frederick West myrti - að tjá sig
um sjálfsmorð hans. Mogginn í gær.
Meirihluti bókarinnar er
reyndar þokkalega þýddur en
innan um finnast kaflar sem
eru hreint út sagt ótrúlegir
aflestrar og eiga fátt skylt með
íslensku.
Ritdómur Kristjáns Kristjánssonar um
bókina Listi Schindlers sem nýverið
kom út hjá Fjölva. Fimm þýðendur eru
skrifaðir fyrir verkinu.
Morgunblaðið í gær.
Annars snerust áramótin
okkar ekki um skaup
Guðnýjar Halldórsdóttur,
kommúnista úr Mosfellsbæ,
sem hafði lýst því yfir að
hennar æðsta takmark væri
að fella íhaldið.
Árni Sigfússon að tjá sig um
áramótaskaupið í Tímanum í gær.
í þessari bók er stungið á
ýmsum kýlum með
kerfisbundnum og skipulegum
hætti og hvergi slakað á
fræðilegum kröfum.
Þessvegna er þessi bók mun
athyglisverðari og áhrifamciri
en „bankabækur“ og blaða-
greinar, þarsem íslenska
„kerfið“ er gagnrýnt, og hún á
heima á náttborði sérhvers
alþingismanns.
Ritdómur Ólafs Stephensens um bók-
ina Embættismenn og stjórnmálamenn
eftir Gunnar Helga Kristinsson.
Morgunblaðið í gær.
Hughrifin voru þau, að
Bryndís væri sýknt og heilagt
á lúxusflakki í útlöndum,
dansandi á næturklúbbum,
eyðandi milljónum á kostnað
skattborgara. Þessu var Logi
að reyna að klína á hana.
Atli Heimir Sveinsson tónskáld; aðsend
grein í Mogganum i gær þarsem hann
gagnrýnir harðlega fréttaflutning Loga
Bergmanns Eiðssonar í Sjónvarpinu.