Alþýðublaðið - 19.12.1995, Qupperneq 7

ÞRIÐJUDAGUR 19. DESEMBER 1995
afnaðarmaðurinn
B3
/ðuflokkinn fyrir þremur árum. Fljótlega lét
ðarmaður. í dag er Ingvar Sverrisson vara-
daráðs, varamaður í stjórn Dagvistar barna, í
imum tíma svo ekki sé fastar að orði kveðið.
sinu
-og komum
Valhöll
kannski ekki síst vegna þrýstings okk-
ar unga fólksins.
Nú hafa heyrst þœr raddir að Al-
þýðuflokkuríiin eigi að bjóðafram sér
í nœstu sveitarstjórnarkosningum í
sem flestum kjördæmum. Er þetta ekki
bara hjáróma bergmál fortíðarinnar?
Það held ég, ef menn vilja berja
hausnum við steininn endalaust þá er
það allt í lagi. En menn ættu að hafa
það í huga að það er einmitt í sveita-
stjórnarkosningum sem upphafið að
sameiningu ætti að vera því þar er
minnstur skoðanaágreiningur milli
jaíhaðannanna
Rökstuðningur fyrir þessu hefur
verið sá að það sé eina leiðin til að
vekja upp flokkstaif. Þar sem flokkur-
inn býður fram með öðrum deyi innra
starf hans. Hver er þin skoðun á því?
Ja, flokksstarfið hefur nú varla ver-
ið að sliga menn held ég, flokkur er
hins vegar ekkert annað en það sem
fólk vill að hann sé og ekki hægt að
kenna því um að ekki séu sérstök
framboð flokksins í öllum krummask-
uðum landsins . En vissulega mun
flokksstarf í hinum nýja draumaflokki
verða mun betra en það litla sem fram
fer í þeim flokksbrotum sem nú eru í
íslenskum stjórnmálum, fyrir utan
auðvitað kommúnistana í Valhöll.
Yfir í persónulega hagi: Hver er
Ingvar Sverrisson ?
Ingvar er Breiðhyltingur, sonur
Sverris Friðþjófssonar og Elísabetar
Ingvarsdóttur. Bróðir minn er hand-
boltahetja og heitir Sverrir Þór. Ég er
alinn upp í Reykjavík og er ekki af
krataættum nema að litlum hluta. Við
skulum vona að stór jafnaðarmanna-
ætt verði til út frá mér. Fyrsta skrefið í
þá átt er sonurinn, Viktor Marteinn,
sem ég á með ástinni í lífi mínu,
Breiðholtsmærinni Hólmfríði Björk
Óskarsdóttur. Hún heldur því reyndar
alltaf fram að hún sé frekar Skagfirð-
ingur en Reykvíkingur. En að minnsta
kosti e'r Viktor Marteinn krati því
hann er alltaf að telja puttana á sér
eins og Jón foringi.
Attu einliver áhugamál fyrir utan
stjómmálin?
Ég bað þig að spyija ekki svona erf-
iðra spuminga.
O, fyrirgefðu, hmm... ég endurorða
spuminguna, einhver önnur afskipti af
félagsmálum hlýturþú að hafa haft?
Jú, ég var fomiaður nemendafélags
Fjölbrautarskólans í Breiðholti, en í
raun má segja að það hafi verið fyrstu
afskipti mín af stjórnmálum. Nem-
endafélag FB er stærsta nemendafélag
landsins og veltir gífurlegum fjármun-
um. Stjóm þess er því ekkert annað en
pólitík. Eftirminnilegast frá þeim tíma
er þegar ég tók þátt í kosningabarátt-
unni um formannsembættið, en í hana
eyddi ég um áttatíu þúsund krónum
sem voru peningar sem ég fékk fyrir
auglýsingar sem birtust í kosninga-
blaði mínu. Það var mjög góð og ódýr
barátta sem skilaði mér 80% fylgi.
Framtíðaráœtlan ir?
Þú átt við hvort ég ætli að vera
áffarn í pólitík? Þá er það alveg óráðið
enda ekki til neitt svar við því. Ég ætla
að minnsta kosti að sjá vel fyrir fjöl-
skyldu minni og ala son minn upp til
að verða góður þegn eins og ég.
Að lokum, ertu ennþá ungur og
reiður, eða kannski bara ungur?
Ég er ungur, svo mikið er víst og
reiður yfir verðlagi í þjóðfélaginu, yfir
afturhaldssemi og óréttlæti sem fram-
ið er af tveimur stærstu flokkum
landsins.
Eitthvað að lokum?
Beijumst, félagar!
Reykjavíkurlistinn er
veruleiki, þó hann sé
líkastur draumi.
Hörður Arnarson skrifar
Lítið eitt af Svavari, Þórhildi og Sameiningunni
Það verður ekki sagt
að ég byrji pistlaferil
minn í Alþýðublaðinu
með nýjungagirni í
málefnavali. Svavar
Gestsson og Samein-
ingin hefur verið helsta
hugarfóstur blaðsins frá
því síðsumars, nema ef
til vill fyrir utan heilag-
an Guðna frá Simbak-
^oti. Nú mitt f jóla-
glögginu heldur fram-
haldssagan áfram með
milliþætti Þórhildar Þórleifsdóttur,
framverði femínista og einnar fárra
kvenna sem hefur einkarétt á að
stunda kvennapólitík! Rétt eins og ég
hafi ekki verið búinn að lofa sjálfum
mér að skrifa um eitthvað sem les-
endum þætti í senn frumlegt og
skemmtilegt! Ég er einn af þeim
sem hef gengið með þá glóru í höfð-
inu á undanfömum misserum; að nú
sé stundin runnin upp þar sem við
„róttækir umbótasinnar", samein-
umst í eina sæng. Sameinaðir erum
við stærri og sterkari en lögfræðinga-
landslið Davfðs og þegar af verður,
fær Davíð loks að kenna á styrk Gol-
íats. En þessi draumsýn mín fjarlæg-
ist hægt og rólega er nær dregur jól-
um. Með þessu áframhaldi snýst hún
upp í andhverfu sína og ég vakna
fljótlega upp með martraðir af til-
hugsuninni einni saman, ef sameina
á alla „róttæka umbótasinna", sem
ekki þola forsætisráðherrann. En
hvað er það sem veldur mér hugar-
angist og knýr mig til frásagna hér
og nú? Svarið er að finna í nýlegum
greinaflokki í Alþýðublaðinu eftir
einn af fremstu furstum Alþýðu-
bandalagsins og hins vegar í þeim „-
merka“ sjónvarpsþætti Stefáns Jóns á
Stöð 2 er ber heitið Almannarómur.
Svavar Gestsson hefur farið mikinn í
greinaflokki sínum í Alþýðublaðinu
nýlega, eins og lesend-
um er kunnugt og verða
skrif hans að teljast dýr-
mæt heimild um hug-
myndaheim miðaldra
kreppukomma á 10. ára-
tugnum, svo ég vitni nú
í Hringborðspistil Birgis
Hermannssonar frá 6.
þessa mánaðar. Ég ætla
nú ekki að fara tíunda
greinar Svavars enda
hafa þeim verið gerð
góð skil í Alþýðublað-
inu að undanförnu. Það sem vakti
hins vegar undrun mína við lestur
greinaflokks Svavars voru viðbrögð
hans við sprengjuárásum Jóns Bald-
vins Hannibalssonar, bæði á hann
persónulega og Alþýðubandalagið. í
raun hef ég talið Sovétgrýlu Svavars
og félaga dauða hugmynd um langt
skeið, og í bamslegri trú minni hald-
ið að Svavar hafi eitthvað vaxið og
dafnað hugmyndafræðilega síðastlið-
in 30 ár. En greinaflokkur Svavars
gefur hugmyndum Jóns Baldvins byr
undir báða vængi og er í raun besta
heimild formanns Alþýðuflokksins
fyrir kenningu sinni. Svavari tókst
loksins í grein sinni að sannfæra okk-
ur hin um mikilvægi gamla stalíns-
þjóðernissósialismans í hugmynda-
heimi Alþýðubandalagsins nú svona
rétt fyrir aldámótin 2000. Ein af
drottningum Kvennalistans, Þórhild-
ur Þorleifsdóttir var miðpunktur í Al-
mannarómi hjá Stefáni Jóni um sam-
einingu vinstri manna þann sjöunda
þessa mánaðar. Þórhildur lýsti því
fljótlega yfir að hún væri ekki í pólit-
ík til þess að sameina vinstri menn,
hún væri í pólitík til að efla „kvenna-
pólitík." Markmið sem loðað hefur
við Kvennalistann í 12 ár og er út af
fyrir sig mjög þarft málefni. En hvað
er „kvennapólitík"? Á sokkabandsár-
um Kvennalistans átti hugtakið
Samband ungra jafnaðarmanna hefur tekið upp
viðræður við aðra vinstrimenn um sameiningu
vinstrimanna. Ef þessir sömu vinstrimenn end-
urspegla að einhverju leyti hugmyndir forystu-
manna sinna í Alþýðubandalaginu og Kvenna-
listanum segi ég „nei takk", við hinni einu
sönnu Sameiningu.
kvennapólitík við þær konur er vildu
efla þátt kvenna í stjómmálum. Ein-
ungis með fjölgun kvenna á Alþingi
verða „sérhagsmunir kvenna tryggð-
ir“, nokkuð sem allir jafnaðarmjnn
geta tekið undir. En tímamir breytast
og mennirnir með! Þórhildur og vin-
konur hennar eru nú komnar með
nýja skilgreiningu á kvennapólitík:
Hispurslaust svaraði hún því í þætt-
inum að Jóhanna Sigurðardóttir og
Margrét Frímannsdóttir ásamt (öll-
um) sjálfstæðisstelpunum túlkuðu
ekki á nokkurn hátt sjónarmið
kvenna og væm þar af leiðandi ekki
til þess fallnar að halda vörð um eða
efla „kvennapólitík“ á Alþingi. Á
sarna hátt og Lenín og félagar vissu
einir hvað verkalýðnum var fyrir
bestu hefur Þórhildi og vinkonum
hennar tekist að hafa vit fyrir öllum
kynsystrum sínum á íslandi. Hug-
myndafræði Þórhildar verður síðan
enn hlálegri í ljósi þeirrar reynslu er
fengist hefur með Reykjavíkurlistan-
um. I 12 ár hefur Kvennalistinn stað-
ið í ströngu á Alþingi og flestar em
þær ósáttar við hversu hægt miðar,
enda það eina áþreifanlega sem þeim
hefur áunnist að skerða persónuaf-
slátt hjóna. Á sama tíma hefur
Reykjavíkurlistinn orðið mesta gæfu-
spor þeirra sem vilja efla áhrif
kvenna í pólitík, það er lærdómur
sem Þórhildi finnst ekki mikið til
koma. Samband ungra jafnaðar-
manna hefur tekið upp viðræður við
aðra vinstrimenn um sameiningu
vinstrimanna. Ef þessir sömu vinstri-
menn endurspegla að einhverju leyti
hugmyndir forystuinanna sinna í Ál-
þýðubandalaginu og Kvennalistanum
segi ég „nei takk“, við hinni einu
sönnu Sameiningu.
Höfundur er formaður ungra
jafnaðarmanna í Hafnarfirði.