Alþýðublaðið - 11.06.1996, Blaðsíða 7

ÞRIÐJUDAGUR 11. JÚNÍ1996
ALÞÝÐUBLAOIÐ
7
ö r n u r
■ Jean Harlow var kynbomba fjórða ára-
tugarins. Hún var einungis tuttugu og
sex ára þegar hún lést. Kolbrún Berg-
þórsdóttir rifjar upp sorgleg örleg þess-
arar dáðu stjörnu
Kyntáknið
með gull-
hjartað
Ein frægasta kynbomba hvíta tjalds-
ins á þessari öld er Jean Harlow sem
var einungis tuttugu og sex ára þegar
hún lést. Aratugum eftir dauða hennar
voru skrifaðar um hana all sérkenni-
legar bækur sem reyndust góð sölu-
vara en mjög óáreiðanlegar heimildir.
f þeirn var dregin upp mynd af þokka-
gyðju sem var heimsk og kynóð og
haldin óeðlilegri sýningarþörf. Sann-
leikurinn var all fjarri þessari túlkun.
Hún fæddist í Kansas City árið
1911 og var skírð því sérkennilega
naíhi Hariean. Foreldrar hennar skildu
þegar hún var níu ára og móðir hennar
giftist aftur auðnuleysingja að nafni
Marino Bello sem reyndist henni ótrúr
eiginmaður og dóttur hennar afleitur
stjúpi. Ástæða er til að ætla að hann
hafi leitað á sjúpdóttur sína, sem fyrir-
leit hann en óttaðist um leið. Sextán
ára strauk Harlean að heiman til að
gifta sig en fjölskylda brúðgumans
hafði upp á hjónakomunum skömmu
eftir hjónavígsluna og þarmeð var sæl-
an á enda.
Harlean tók nú upp nafnið Jean
Harlow og leitaði fyrir sér í kvik-
myndaiðnaðinum. Hún þótti sérlega
lagleg og það var útlitið fremur en
hæfileikamir sem skapaði henni tæki-
færi. Reyndar vottaði ekki fyrir leik-
hæfileikum, en hlutverkin buðu svo-
sem ekki upp á mikil tilþrif. Henni
sást bregða fyrir í Borgarljósum Chap-
lins og einnig lék hún í nokkrum
myndum með Laurel og Hardy. Ho-
ward Hughes, sem hafði næmt auga
fyrir kvenlegri fegurð, gerði við hana
samning og eftir að hafa leikið í kvik-
myndinni Hell’s Angels var hún orðin
helsta kyntákn Bandaríkjanna, einung-
is m'tján ára gömul.
MGM kvikmyndafyrirtækið keypti
Harlow frá Howard Hughes og hugð-
ist stórgræða í kyntákninu. Þar kynnt-
ist Harlow Paul Bem, aðstoðarmanni
Irving Thalbergs forstjóra MGM.
„Hann segist elska andlega fegurð
mína,“ sagði Harlow sem allflestir
frískir karlmenn vildu deila með
rekkju. Bem var ekki frfskur í þeim
skilningi. Hann var of mikið gefinn
fyrir nána snertingu við karlmenn til
að geta talist heppilegur eiginmaður
ungrar konu sem hafði mikla kynhvöt.
Hann var blíðlyndur, taugabilaður og
viðkvæmur. Bern átti reyndar við
óvenjulegt vandamál að etja sem mjög
hafði markað sálarlíf hans. Kynfæri
hans vom agnarsmá. Sú minnimáttar-
kennd sem Bem fylltist vegna þessa
varð til þess að þegar mest reið á var
hann fullkomlega getulaus. En
Harlow, sem var þreytt á stöðugum at-
gangi karlmanna, var sannfærð um að
samband þeirra gæti fullkomnast í
andlegum sammna.
Harlow var á skammri ævi í stöð-
ugri leit að föðurímynd og taldi sig
hafa fúndið hana í Bem. Hún var tutt-
ugu og eins árs og Bern fjörtíu og
tveggja ára þegar þau giftist. Brúð-
kaupsdagurinn var upphafið á þeim
harmleik sem samband þeirra var.
Brúðurin vakti afbrýði eiginmannsins
með því daðra við karlmann stuttu eft-
ir giftingarathöfnina. Bem, sem í dag-
legri umgengni sýndist blóðlyndur og
dagfarsprúður maður, drakk ótæpilega
og á brauðkaupsnóttinni breyttist hann
í sadista sem barði konu sína svo
stórsá á henni. Daginn eftir héldu
hjónin móttöku þar sem vinir mættu
til að samgleðjast þeim. Enginn gat
merkt annað en að hið besta færi á
með þeim en þegar síðustu gestimir
vom famir æpti Harlow að eiginmanni
sínum: „Ef þú snertir mig einhvem
tímann aftur skal ég drepa þig.“
Opinberlega léku hjónin hlutverk
hamingjusams pars, en þegar opinbem
líft sleppti niðurlægði Harlow eigin-
mann sinn á alla lund. Hann var
beygður og miður sín vegna þess að
hafa lagt á hana hendur, auk þess sem
hann þjáðist af stöðugri afbrýðisemi.
Tveimur mánuðum eftir brúðkaup-
ið fannst Paul Bern látinn í baðher-
bergi þeirra hjóna. Hann hafði skotið
sig í höfuðið. Hann skyldi eftir skila-
boð til konu sinnar, sem dvaldist á
heimili móður sinnar: „Elsku vina
mín. Því miður er þetta eina leiðin til
að bæta fyrir misgjörðir mínar í þinn
garð og binda enda á auðmýkingu
mína. Eg elska þig. Þú veist að síðasta
nótt var einungis farsi...“
Bem hafði skotið sig eftir að hafa
gert misheppnaða tilraun til að sinna
konu sinni kynferðislega. Harlow
trylltist við fréttir af láti hans og
reyndi í örvæntingu að henda sér fram
af svölum.
Næsti eiginmaður Harlow var
kvikmyndatökumaðurinn Hal Rosson
sem var sextán ámm eldri en hún. Það
setti óneitanlega nokkum strik í sam-
heldni þeirra hjóna að Harlow átti
í ástarsambandi við Clark Gable
þann stutta tíma sem hún staldraði
við í hjónabandi með Rosson. Það
væri synd að segja að Rosson
hefði ekki endurgoldið eiginkonu
sinni svikin, en hann lagði marg-
oft hendur á hana og venjulega
svo illa að hún þurfti að leita á
náðir lækna. Hjónabandið stóð
einungis í átta mánuði.
Á hvíta tjaldinu var Harlow
harðsoðin, orðhvöt en vitgrönn
ljóska. Hún var í reynd alls ólrk
þeim persónum sem hún lék á
hvíta tjaldinu. Hún var hlý og
glaðlynd stúlka sem þótti hafa
sérlega skemmtilega ldmnigáfu.
Hún var vel lesin og hafði yndi af
tónlist. Hún skrifaði eina skáld-
sögu sem hún gerði sér vonir um
að MGM myndi kvikmynda og
hún sá sjálfa sig í aðalhlutverkinu.
Forráðamönnum fyrirtækisins
tóku þeirri hugmynd ekki af
neinni alvöm fremur en öðm sem
írá leikkonunni kom, en Louis B
Mayer einn forstjóra fyrirtækisins
leyndi ekki þeirri skoðun sinni að
Harlow væri ekkert annað en ómerki-
leg dræsa. Það var hún ekki en hún
átti til að misreikna sig all illilega í
ástarmálum, eins og tilfinningaríkt
fólk gjaman gerir.
Framan af var Harlow ekki hamp-
að af gagnrýnendum, sem sáu hana
sem fremur snoturt kyntákn og töldu
hana einungis brúklega upp á punt. En
skyndilega, og alls óvænt, tók leik-
konan að blómstra í gamanhlutverkum
á þann hátt að eftir var tekið. George
Cukor leikstýrði henni í frægustu
mynd hennar Dinner at Eight, en þar
stal Harlow myndinni auðveldlega frá
Óskarsverðlaunahöfunum Lionel
Barrymore, Marie Dressler og Wall-
Síðasta árið sem Harlow lifði lék
hún í myndinni Personal Property
ásamt Robert Taylor.
ace Beery. George Cukor sagði um
hana: „Jean Harlow reyndist vera
fædd gamanleikkona. Ég hafði séð
hana í nokkmm myndum og þar var
hún áberandi slæm. Bíógestir hlógu að
leik hennar í Public Enemy. Síðan sá
ég hana í myndinni Red Dust og hún
var blíð og kvenleg og hafði dásam-
lega hæfileika til að segja fyndnar
setningar eins og hún áttaði sig ekki á
því hvað hún væri að segja. Marilyn
Monroe hafði einnig þennan hæfi-
leika.“
Harlow var á uppleið. Hún var nú
trúlofuð leikaranum William Powell,
annaáluðum sjentilmanni sem
vinir hennar höfðu mikla trú á að
myndi reynast henni mun betur en
hinir misheppnuðu fyrri eigin-
menn hennar. Hún var að vinna
að vinna við kvikmyndina Sara-
toga ásamt vini sínum Clark Ga-
ble. Þau höfðu slitið ástarsam-
bandi en viðhéldu vináttunni. Ga-
ble sá ekki sólina fyrir ástinni í lífi
sínu, leikkonunni Carole Lom-
bard, og sagði nú um Harlow: „Ég
kann vel við hana af því það er
hægt að tala við hana eins og karl-
mann.“ Lombard bætti við: „Ég kann
vel við hana af því maðurinn minn
hugsar um hana sem karlmann."
Harlow veiktist mjög skyndilega
við tökur á Saratoga og var send heim.
Þar lagðist hún í rúmið og var með
óráði. Móðir hennar var áhangandi
Christian Science og trúði því að sjúk-
dórnar stöfuðu af andlegri villu sem
lækna mætti með trúarvilja einum.
Það hvarflaði því ekki að henni að
sækja lækni. Þegar samstarfsmenn
Harlow knúðu dyra örfáum dögum
síðar neitaði hún að hleypa þeim inn
og sagði að dóttir sín væri að hvílast.
Nú liðu nokkrir dagar en ekkert
heyrðist frá Harlow. Félagar Harlow
gerði aðra atlögu að móður Harlow og

Dinner at Eight þar sem hún fór á
kostum.
ruddust loks inn í húsið þrátt fyrir há-
vær mótmæli hennar. Harlow lá í rúmi
sínu hálf meðvitundarlaus og stundi af
sársauka. Hún var með háan hita og
hafði kastað upp. Sent var eftir lækni
sem sagði að han yrði að flytja sam-
stundis á sjúkrahús. Móðir hennar
harðneitaði að dóttir sín yrði flutt af
heimilinu. Um þetta var deilt fram og
aftur, en samstarfsmenn Harlow
ákváðu loks að tefja ekki tímann með
rökræðum heldur flytja Harlow á
sjúkrahús í trássi við vilja móður
hennar. Á sjúkrahúsinu börðust lækn-
ar fyrir líf Harlow en liðveisla þeinra
kom of seint. Harlow lést tuttugu og
sex ára að aldri. Banamein hennar
stafaði af bólgu í gallblöðrunni.
Síðasta kvikmynd Harlow, Sara-
toga, sló öll aðsóknarmet í Bandaríkj-
unum og gagnrýnendur fóru hlýjum
orðuni um leikkonuna og hæfileika
hennar. Mörgum fannst að þeir hefðu
getað sagt allt sem þeir nú sögðu
miklu fyrr, meðan leikkonan var enn á
lffi.
„Hún vildi ekki vera fræg, hún
vildi bara vera hamingjusöm," sagði