Vísir - 10.04.1976, Blaðsíða 14

vtsrn
Raftæki — Gjafavörur
Lampar — Kaffikönnur — Brauðristar
KARTOFLURNAR"
slá öll fyrri met...
Hárþurrkur — Ryksugur — Hrærivélar —
Borðkveikjarar — Krullujárn —
Straujárn — Grilltæki — Rakvélar —
Ferðaútvörp — Rafmagnsvekjaraklukkur —
Viðgerðir á lömpum
Raftœkjaverzlunin Kastljós
Laugavegi 118 — Sími 16625
NEYTENDAÞJÓNUSTAN
Kvörtunarþjónusta
starfar í
yðar þágu
Tökum við kvörtunum vegna gallaðrar
vöru og þjónustu frá kl. 17—18.
Neytendaþjónustan,
Langholtsvegi 176.
Sírni 37460
Anna Bencdiktsdóttir hringdi
Ég hef samband við ykkur til
þess að kvarta yfir afspyrnu
lélegum kartöflum sem okkur
er boðið upp á. Fyrst liðum við
kartöfluskort i langan tima og
þegar kartöflurnar loks koma
eru þær slik hryggðarmynd sem
raun ber vitni.
Þessar kartöflur slá öll fyrri
met hvað snertir léleg gæði.
Ég keypti kartöflur fyrir
nokkru og hugðisthafa franskar
kartöflur. bess vegna skrallaði
ég þær hráar. En það var
ógeðslegt sem við blasti, Feitir
ormar skriðu sprelllifandi á
þeim.
Venjulega kaupi ég fimm
kilóa poka. Hann hefur hingað
til dugað vikuna. Nú eru
kartöflurnar hins vegar svo
slæmar að það er varla nema
þriðjungurinn sem er nothæfur
af þeim kartöflum sem keyptar
eru.
Nýju kartöflurnar eru af-
spyrnu lélegar.
Fimmta
herdelldin?
Kolbrún Sölvadóttir skrifar:
Eru bretar búnir að koma sér
upp fimmtu herdeild i þorská-
striðinu hér á miðunum?
Ef svo er ekki, hvers vegna
láta þá áhafnir f jölmargra neta-
og togbáta, sem ekki eru þó
undir heraga, gera sig að veiði-
þjófum og samherjum breta,
sem eru að reyna að eyðileggja
fiskimið okkar?
Bretar voru búnir að hagnýta
sér Islensk fiskimið, eftir þvi
sem þeir sjálfir segja, i 6 hundr-
uð ár, eða frá þvi fiskgengd var
hér svo mikil, að þeir gátu óá-
reittir stundað veiðar upp undir
landsteinum. En þegar svo var
komið, eftir þessi 6 hundruð ár,
að fiskimiðin voru að verða upp-
urin, vegna sivaxandi ásóknar
þeirra og annarra útlendingaog
ekki varð hjá því komist að
setja skorður við gegndarlausri
ofveiði, fylltust breskir Ut-
gerðarmenn heift, og fengu ráð-
andi stjórnmálamenn og hern-
aðaryfirvöld til þess að taka
þátt I svo lúalegum hefndarráð-
stöfunum, að slikt þekkist varla
nú orðið nema meðal róna eöa
bófaflokka. Sem sé, að eyði-
leggja þau verðmæti, sem þeir
komast ekki lengur yfir að nýta
sjálfir eða fá ekki að nýta.
Núhefur sá sorglegi atburður
gerst, að islenskir veiðiþjófar,
sem eiga þó einskis að hefna, en
hafa þvert á móti notið aðstoðar
þjóðar sinnar við að koma sér
upp veiðitækjum sinum, hafa
gerst samherjar breta við að
eyða fiskstöfnunum á þeim
svæðum sem nauðsynlegast
hefur þótt að friða. Þeirra til-
gangurer að sækja, i skjóli nátt-
myrkurs, auðfenginn stórgróða
á mið langt innan islenskrar
landhelgi og á alfriðuð svæði.
Með þessu eru þeir, af heimsku
eða græðgi, að slá vopnin úr
höndum okkar i landhelgisdeil-
unni. Þvi að nú geta andstæð-
ingar okkar sagt, að engin þörf
sé á friðun fiskimiðanna, þar
sem islendingar stundi sjálfir
smáfiskadráp i stórum stil á
svæðum sem þeir þykist vera að
friða.
Gegn athæfi þessara óláns-
sömu veiðiþjófa duga engar
smávegis fésektir, sem þeir
geta borgað með broti af ágóða
einnar veiðiferðar. Það þarf að
margfalda sektarupphæðirnar,
gera afla og veiðarfæri upptæk
og birta i' fjölmiðlum myndir af
bátunum sem verið hafa við
þessar veiðar, skipstjórnar-
mönnum þeirra og útgerðar-
mönnum. Það myndi sennilega
verða til þess að fleiri slægjust
ekki i hóp þessara veiðimanna,
ef hætta væri á að alþjóð fengi
að sjá, svo ekki yrði um villst,
hverjirhafaátthér hlut að máli.
tslenskir veiðiþjófar hafa gerst samherjar breta viöaöeyða fiskistofnunum á friðunarsvæöum.