Vísir - 23.07.1976, Qupperneq 2

ISIK
spyr
f I REYKJAVÍK
Föstudagur 23. júH 1976.'
J
Ef þú ættir þess kost að
velja/ hvenær vildir þú þá
hafa verið uppi?
Soffía Guömuudsdóttir, iþrótta-
kennari:
,,Á timum Loðviks 14. og þá
helst i Frakklandi. Annars er
ágætt að lifa i dag! ”
Sigurður Ævar Ilarðarson, tré-
smiður:
„Þetta er nú háfleyg spurning!
En ætli það sé nú um nokkuð
annað að velja en nútimann.”
Svanhvit Sigurgeirsdóttir
starfst. Landakoti:
„Æ, ég veit þaö ekki, sjálfsagt
bara núna”.
Þröstur Þorgeirsson:
,,Ég vildi nú bara hafa fæðst
1966 eins og ég gerði! ”
Margrét Ponzi, vinnur heima hja
sér:
,,200 árum fyrir Krist, — el
hann hefur þá nokkuð komið, og
helst i Jerúsalem”.
LANDIÐ VIÐ KROFLU
SEM SEIG UM TVO
METRA HÆKKAR NÚ
UM 6,5 MM Á DAG
Hér sést vel yfir Kröflusvæðið, eins og það biasti við visismönnum, er þeir fóru þangað í heimsókn á
dögunum. Mynd: LA
Landris heldur stöðugt
áfram i Hlíðardal, þar
sem aðalathafnasvæðið
vegna Kröf luvirkjunar
er. Lætur nú nærri að
landið rísi um sex og
hálfan millimetra á dag
og hefur hækkað um 70
sm sl. 4 mán. Svæði það
sem hér um ræðir er það
sama og seig niður á sl.
ári, en þá seig landið um
allt að tveim metrum.
Landris og sig á víxl er
alls ekki neitt nýtt fyrir-
brigði, og þarf það alls
ekki að tákna að yfirvof-
andi séu meiriháttar
náttúruhamfarir.
Um þessar mundir er unnið að
rannsóknum á Kröflusvæðinu
og er tilgangur rannsóknarinn-
ar tviþættur, i fyrsta lagi eru
gerðar athuganir sem gætu
varað við eldsumbrotum á
Kröflu-ogMývatnssvæðinu, og i
öðru lagi er unnið að öflun
þekkingar á náttúruviðburðum
af þessu tagi, m.a. með tilliti til
mannvirkjagerðar á gosbeltum
landsins.
t skýrslu sem Norræna eld-
fjallastöðin, Veðurstofa íslands,
Raunvisindastofnun Háskólans
og Orkustofnun hafa nýlega sent
frá sér, er að finna ýmsar upp-
lýsingar um rannsóknir á
Kröflusvæðinu, bæði þær sem
fyrirhugaðar eru, og þær sem
þegar hafa verið framkvæmd-
ar. Þar kemur m.a. i ljós, að
vinnsla jarðvarma úr háhita-
svæðum geta haft svipuð áhrif á
yfirborðshæð og eldgos.
—AH
HÁSKÓLAMtNN ÓÁNÆGÐIR
MEÐ ÚRSKURÐ KJARADÓMS
„Kjaradómur hefur smám
saman á tveimur árum, með
dyggilegri aðstoð fjármála-
ráðuneytisins sett rikisstarfs-
menn 10-15% niður I launum
miðað við kjör á almennum
vinnumarkaði”, sagði dr. Jónas
Bjarnason i viðtali við VIsi i
morgun.
Sem kunnugt er felldi kjara-
dómur úrskurð sinn i kjara-
málum aðildarfélaga Banda-
lags háskólamanna, þann 17.
júli sl.
Samkvæmt lögum um kjara-
samninga opinberra starfs-
manna skal kjaradómur við úr-
lausnir sinar hafa hliðsjón af:
1. Kjörum launþega er vinna
við sambærileg störf hjá öðrum
en ríkinu.
2. Kröfum sem gerðar eru til
menntunar, ábyrgðar og sér-
hæfni starfsmanna.
3. Afkomu þjóðarbúsins.
Telja forsvarsmenn BHM, að
kjaradómur hafi sniðgengið
þessi lagaákvæði i úrskurði
sinum.
Þess má geta að launakjör á
almennum vinnumarkaði eru
a.m.k. 30% og allt upp I 65%
hærri en hjá sambærilegum
starfshópum háskólamanna i
rikisþjónustu.
Forsvarsmenn Bandalags
háskólamanna telja að engin
haldbær rök séu fyrir þvi, að
rikisstarfsmenn eigi aö liöa
meiri kjararýrnun en sambæri-
legir starfshópar á almennum
vinnumarkaði svo og launþegar
almennt, en sú hefur þróunin
verið sl. tvö ár.
Mikil óánægja rikir nú i röð-
um rikisstarfsmanna og sagði
dr. Jónas Bjarnason, að þeir
myndu leita allra tiltækra ráða
til að knýja fram kjarabætur.
—SE
Z«MTíW*ÍÍVtó ÞíGiIiiiíÍíilÍ tn
L ' — 0
Vestfjarðavegir og aðrir vegir
Þeir sem nota tækifærið og
fara „litla hringinn” um vest-
firði eftir að hafa farið „stóra
hringinn” umhverfis landið,
komast að raun um, að hægt er
að leggja langa vegi á islandi
um mjög erfitt land svo að segja
i kyrrþcy. Hvenær sem iagður
er einhver vegarspotti á „aðal-
svæði” iandsins, svo nefnt til
áðgreiningar frá þöglu svæð-
unum, er hamast á þeim fram-
kvæmdum nótt sem nýtan dag.
Þar má ekki vegur teppast svo
það teljist ekki til stórtiðinda, og
minnisstæð er öil umræðan, sem
varö um Ölafsfjarðarmúla,
þegar lagöur var vegurinn frá
Daivik til Ólafsfjarðar hér um
árið. En sannieikurinn um
Múlaveginn cr sá, að hann er
heldur ómerkileg framkvæmd
miðað við vestfirska vegagerð
upp og ofan. Og nú er hafin um-
ræða um breytingu á vegi yfir
Holtavörðuheiði, sem er ekki
einu sinni fjailvegur i vestfirsk-
um skilningi heldur minniháttar
byggðavegur. Þá eru minnis-
stæðar árlegar frásagnir af
vetrarfærðinni á svonefndum
Dalvikurvegi, sem allur er i
byggð og ekki merkilegri en ótal
sambærilegir vegarspottar aðr-
ir um allt land, sem enginn læt-
ur sig varða hvort heldur er fær
eða ófær.
A sokkabandsárum bilaum-
ferðar i landinu voru einstakir
staðir I hávegum hafðir i um-
ræðu fólks. Einstaka beygjur
voru taldar lifshættuiegar, og
norðiendingar kannast eflaust
enn við goðsögnina um Gilja-
reiti á öxnadaisheiði. En þeir,
sem óku um vestfiröi á likum
tima eða skömmu siðar, hata
efiaust hlegið sig máttlausa yfir
sliku rausi. Satt er það, að enn i
dag eru þeir margir Ólafsfjarð-
armúiarnir á vestfjörðum, sem
engum hefur þótt tiitökumál að
vegleggja, en á timum Gilja-
reita voru bíívegir um vestfírðí
viða utan þeirra möguleika,
sem bilum var ætlað aö hafa,
enda var þeim ýmist stefnt svo
að segja beint upp fjallahliðar
eða beint niður i djúpa dali.
llvernig þeir komust þetta og
hvernig bilstjórar fóru að þessu
er hrein ráðgáta i dag, og
hvernig nokkrir fengust tii að
ferðast með þessu móti er enn
meiri ráðgáta. En allt var þetta
svo sjálfsagt, að engum tiö-
indum þótti sæta. Fólk talaöi og
skrifaðium Giijareiti, sem hafa
veriö hreinn byggðavegur sam-
anborið götusióðana um vest-
fjarðafjöllin og enn sér fyrir I
bröttum hliðum.
Nú eru komnir góðir vegir uin
Vestfirði, en fólk sem feröast
um þá er samt ýmist niður við
sjó eða uppi á fjallabrúnum.
Það ekur hvern Ólafsfjarðar-
múlann á fætur öörum, án þess
að nokkurntima hafi heyrst að
vegarlagningin hafði verið mik-
ið fyrirtæki. Og nú siðast var
lokið við Vestfjarðahringinn án
þess aðstakt orð heyrðist um þá
framkvæmd utan hvað Hanni-
bal var að gera einhverjar kröf-
ur þar um I vinstri stjórninni.
Og óneitanlega mun þeim, sem
ekið hafa „litla hringínn”,
þykja hreinn barnaskapur að
vera að tala um fjallvegi eða
heiðar þar sem Holtavörðuheið-
in og öxnadalsheiðin eru annars
vegar. Helst mætti likja Lóns-
heiðinni eystra við brot af þvi
viöfangsefni, sem vegagerð
hefur verið á Vestfjörðum.
Nú er „litli hringurinn” aö
verða vel birgur af gististöðum
og veitingahúsum. Bjarkar-
iundur undir Vaðalfjöllum og
skammt frá Skógum, fæðingar-
stað Matthiasar, er sjálfgerður
upphafsstaður hringferðarinn-
ar, hvort heldur menn vilja'
byrja hana með akstri inn
Baröaströnd eða yfir Þorska-
fjaröarheiði. f Heydal i Mjóa-
firöi eru djúpmenn með skála.
A tsafiröi er Eddu hótel rekið i
heimavist menntaskólans, og
þar fæst matur fyllilega sam-
bærilegur við þaö, sem gerist á
betri veitingahúsum I Reykja-
vík. Frá tsafirði er góður áfangi
i Flókalund, sem er tvimæla-
laust finasta hótel utan Reykja-
vfkur og Akureyrar. Þannig
getur vel farið um fólk á þessum
slóðum þrátt fyrir brattar leiðir.
Og það er spá Svarthöfða, að
eftir þvi sem fleiri leggja leið
sina „litla hringinn”, minnki
geipið um iáglendisvegina ann-
ars staðar á landinu. Svarthöfði