Tíminn - 13.09.1968, Síða 11

FÖSTUDAGUR 13. sept. 1968.
TIMINN
n
f leifcbúsinu:
— Afsakið, en þér getið víst
ekki sagt mér, hvort það er
gamanieikur eða sorgarleikur
sem á áð sýna hér ’’ kvöld,
spurði stakur miaðuir ictmuna
við hlið sér á kurteislegan hátt.
— Æ, svaraði daman og
blaðaði álkaft í prógramminu:
eftir því sem ég fæ hezt 6éð
er það áðeins gestalerkur.
(Spmnskir brandarar:
— Blaðamaður no’kkur átti
áð senda blaði sínu greinar frá
Spáni og var hugmymidin að
hann dveldist þar um langt
skeið. Til þess að kiomast hdó
ritskoðun spænkra yfirvalda
hafði rittrj’óri blaðsins og
fréttamanninum komið saman
um að a'llt, sem hann skrifaði
með bláu bleki ætti áð skilj
ast bókstaflega, en allt sem
hanm ritaði með grænu skyldi
skiljast öfugt við orðamna
hljóðan.
Eftir vi'ku tíma kom fyrsta
greinin og var þar á skáldteg
an hátt lýst hvað ástandið í
Iandinu væri framiúrskarandi
gott. Greininni lauk svona:
— f hinum ágætu verzlun
um í Madrid er vöruúrval mik
ið og hægt að fá allt sem hug
orinn girnist nema einmitt
grænt blek.
Eims og allir vita getur
Lundúnaþoka orðið mjög þétt
Sjaldan er hún þó svo svört
eins og s. 1. haust þegar maður
nokkur frá Bristol, sesn hsfði
komið ti'l London til þess að
■ skemmta sér dálítið, hitti
stúlku á förnum vegi og spand
eráði á hana heilum eftirmið
degi áður en hann komst að
raun um að þetta var hans eig
in tengdamóðir.
FLÉTTUR
OG MÁT
Eftirfarandi skáklok komu
fyrir á norska meistaramótinu
í ár mil'li Einars Hatlebakk,
sem hafði hvítt og Petter H.
D. Hansen.
— Ekki þarna . . fíflið þitt. Vélin er að aftan.
Krossgáta
Nr. 115
Lóðrétt: 2 Vœla 3 Afchuga
4 Eona 5 Mjólkurmatur 7
ílát 9 Hratt 11 Óþétt 15
Veik 16 Stafimir 18 Eomast
Riáðning á gátu nr. 114.
Lárétt: 1 Skata 6 Áta 8
Sel 10 Los 12 Ll. 13 EE 14
Ann 16 Þau 17 Ómi 19 Stóll
Lárétt: 1 Spilasort 6 Lukka 8 Lóðrétt: 2 Eál 3 At 4
Byða 10 Bors 12 Tveir eins 13 Tal 5 Áslag 7 Öskur 9 Ein
Eeyri 14 Saurga 16 Eeyrðu 17 11 Oka 15 wót 16 Þil 18
Dvel T9 Óvirða. Mó
17
Svartur gafst upp í þessari
stöðu, mörgum til undrunar.
BDvað skeður ef hann leikur
hinum eðlilega leik Rf6.
A. — 1. hö — Re4t,
2. Bh5 — Ef6 og skákin virð
ist jafntefli.
B. 1. g7 — Ee6
2. Eg6 — Rg8
3. h6 — Re7t
4. Eh7 — Ef7 óg ekkert
nema jafntefli virðist framund
am
Þegar þau kvöddust fyrir utan
hliðið, voru þau aftur orðnir góð-
ir kunningjar. En eigi að síður
hafði eitthvað nýtt laumazt inn í
spilið.
7. kafli.
Samskotalistiun.
Anna var að þvo upp eftir mið-
degisverðinn og bentu allar
handatiltektir hennar til þess, að
hún hlyti að vera bráðdugleg
kona.
— Er það ekki sem ég segi, að
það var bjánaskapur að láta Agn-
esi fá þennan hest, sagði hún.
— Onei, því þá það? anzaði
Eristín og fór að þurrka glösin.
— Þú sérð nú hve mikla skemmt
un hún hefur af Gullu.
— En nú veit maður aldrei
hvar að henni er að leita, gengdi
Anna. — Áður "hélt hún sig oft-
ast heima við, og færi hún eitt-
hvað, vissi maður ætíð hvar hana
var að finna. Nú er þetta orðið
vonlaust .Hún gætir ekkert að
tímanum. Svo er aldrei að vita
hvað fyrir getur komið.
— Auðvitað getur eitt og ann
að komið fyrir bæði telpuna og
hestinn, mælti amma, — en það
er nú ekki hægt að varðveita
börn frá öllu illu. Þau verða að
læra að standa á eigin fótum ogi
gæta sín sjálf. En I alvöru talað
finnst mér að hún ætti að minnsta
kosti að geta skilað sér til mið-
dags'matarins.
— Hún hefir enga klukku,
sagði Eristín. — Það ætti hún að
hafa, þá gæti hún engu um kennt.
Tóni fór að gelta frammi á
hlaði og Jón leit út.
— Það er afi. Eannski hann
hafi séð hana. Og nú fer ég út,
því pabbi er farinn að bíða. Við
ætlum að aka inn heyi með hesti
undir kvöldið.
— Hvers vegna? spurði Anna.
Er eitthvað að dráttarvélinni?
— Nei, nei. Við ætlum bara að
taka inn það sem orðið er þurrt
úti í girðingunni, og brúin yfir
keldurnar heldur ekki dráttarvél.
Bless á meðan.
Nú heyrðu þau pikkið í göngu-
staf Óla Péturs frammi í gang-
inum. Hann hafði vanið sig á að
nota staf, og hélt því áfram eftir
að hann var orðinn góður í fæt
inum.
— Sæl verið þið, kallaði hann
glaðlega. — Hvernig líður ykkur
í góða veðrinu? Hann var ber-
sýnilega í sólskinsskapi í dag.
— Betur en okkru hefur liðið
lengi, þakka þér fyrir, svaraði
amma. — En hvemig er heilsan
hjá þér?
— Ojæja, beinahrúgan hangir
þó saman.
— Góðan dag, pabbi og velkom
inn, mælti Anna.
Maður er kannski velkominn, ef
hægt er að gera eitthvert gagn,
og það hafði ég hugsað mér að
gera í dag. Hvað hafa karlarnir
fyrir stafni.
— Þeir eru að taka inn hey,
við höfum verið að því í allan
dag.
— Hefur þú orðið nokkuð var
við Agnesi, pabbi? spurði Anna.
Óli Pétur kinkaði kolli. — Já
en það eru einir tveir tímar síð-
an, ekki styttra.
— Hún fer sjálfsagt að koma,
mælti Jóhann sem gekk inn I
þessu. — Ertu búinn að borða9
— Já, miðdegismatinn er ég
búinn að snæða, en ekkert hefði
ég á móti kaffisopa.
— Þá fáum við okkur kaffitár,
öll saman, áður en við leggjum
í það aftur, sagði Jóhann. Hádeg-
ishvíldinni er eiginlega ekki lok-
ið enn.
— Ef við ættum þetta alltaf
víst, mælti Eristín og hló. —
Pabbi er orðinn svo vinnuharður,
skal ég segja þér, afi, að við höf
um ekki fengið svo mikið sem
fimm mínútur eftir mat ennþá,
síðan heyskapurinn byrjaði.
— Um þetta leyti þarf enginn
að búast við að komast af með
átta stunda vinnudag, gengdi Jó-
hann. — Þeir mega vera fegnir,
sem komast hjá að vinna um helg
ar.
— Nú, það er þó ekki verra
en svo, að þú getur verið úti á
kvöldin, sagði Óli Pétur glettinn.
— Eða varstu kannski ekki í
Glaumá í gærkvöldi? ,
— Jú, það stendur heima, svar
aði Jóhann. — Það var fundur
þar.
— Hvers konar uppátæki er
þetta, að halda fund á miðjum
slætti? Hvaða fundur var það?
— 0, það var nú eins konar
einkamál. Þú veizt að fjósið á
Bakka brann um daginn. Ágúst
og Beta eiga ekki beinlínis rúmt
um hendur, svo okkur kom sam-
an um það, nokkrum nágrönnum
hérna, að veita þeim ofurlitla að-
stoð við að koma upp nýja fjós
inu.
— Áttu við að fjósið hafi ekki
verið brunatryggt? spurði Óli
Pétur.
— Jú, víst vár það, en ekki svo
að nægi til nýbyggingar, eins og
verðlagið er nú orðið.
— Og hver borgar þá?
— Tryggingafélagið, minnsta
kosti að einhverju leyti. En við
ætlum kannski að skjóta saman
í nokkur tré.
— Þetta er það versta sem ég
hef heyrt. Það er bara stór-
mennskubrjálæði að taka þátt í
öðru eins, mælti Óli Pétur.
— Ekki býzt ég við að fara á
hausinn, þó ég geri mitt, ef aðrir
gera sitt, svaraði Jóhann fastmælt
ur.
— Hvert getur Agnes hafa lagt
leið sína? spurði Anna nokkru
síðar og var óróleg. — Bara að
ekkert hafi komið fyrir hana.
Eins og farið er að aka bílunum
núna, er ekkert vísara en að
keyrt hafi verið bæði yfir hana
og hestinn.
— Það er ekki rétt að vera
eins kvíðandi út af henni, og þú
ert ævinlega, mælti amma alvar-
lega, nærri ströngum rómi. —
Eigi óhappið að henda, getur það
allt eins komið fyrir einhvern
hér heima við bæ, eins og úti á
þjóðveginiun. Allir hlutir eru í;
guðs hendi, Anna mín. . .
— Já, og þó. . . svaraði Anna
og varp öndinni.
— Nú koma þeir aftur með
hlass, sagði hún þegar heyra
mátti ákveðið hófatak Baldurs.
uppi á bjallanum. — Ég ætla að
fara út og taka á móti í hlöð-
unni. ,
Það gekk vel að ryðja hlassinu
af. Anna átti fullt í fangi með
að hafa undan í hlöðunni.
— Er Agnes ekki komin heim
ennþá? spurði Jóhann.
— Nei, ég er orðin svo hrædd
um hana. Eg hefi hringt í allar
áttir, og allir hafa séð hana. en
enginn veit hvar hún er nú nið-
urkomin.
— Hún hlýtur að koma bráð-
um, sagði Jóhann róandi. — En
hún skal fá almennilega skammar
ræðu þegar hún birtist. Þetta má
hún ekki gera.
— Hvernig getui’ðu talað
svona, þegar hún liggur kannski
einhvers staðar limlest? mætti
' Anna í ávítunarrómi.
— Maður á nú ekki að halda
allt hið versta undir eins, anzaði
Jóhann og sló úr. Hann var ekki
eins rólegur sjálfur og hann lét
á sér heyra. — Ég verð að senda
Jón á hjólinu, til að leita henn
ar. Ekki af því að ég haldi að
neitt hafi orðið að heuni. . . En
Jón er snar í snúningum þegar.
hann vill það við hafa, en kannski
verður Agnes komin heim á und
an honum, við sjáum nú til.
— Óskandi að svo yrði. . . and
varpaði Anna.
Þau fóru sér að engu óðslega
úti í girðingunni. Eristín ók síð-
ustu umferðina, og Jón var bú-
inn að taka upp allar tómu hesj-
urnar svo hægt væri að hlaða
þeim á vagninn og aka þeim að
ÚTVARPIÐ
Föstudagur 13. september
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hó-
degisútvarp 13.15 Lesin dag-
skrá næstu viku. 13.30 Við,
sem heima sitjum. Sigríður
Sohiöth endar
lestur sög- MBHM
unnar „Önnu
á Stóru-Borg“ eftir Jón
Trausta (20) 15.00 Mi'ðdegisút
varp 16.15 Veðurfregnir. ís-
lenzk tónlist. 17.00 Fréttir
Elassísk tónlist. 17.45 Lestrar
stund fyrir litlu börnin 18.00
Þjóðlög Tilkynningar 18.45
Veðurfregnir. 19.00 Fréttir Til
kynningar 19.30 Efst á baugi
Elías Jónsson og Magnús Þórð
arson tala um erlead málefni.
20.00 Fiðlukonsert nr. 3 í h-
moll op. 61 eftir Saint-Saens
20.30 Sumarvaka a. f lífsháska
á hákarlaveiðum Pétur Sigurðs
son ritstjóri flytur frásögu-
þátt b. Andleg tónlist: Eór
Patreksfjarðarkirkju syngur.
Guðmundur H. Guðjónsson stj.
og leikur með á orgel kirkj
unnar. c. Syngur hver með sínu ■
nefi Auðunn Bragi Svemsson
skólastjóri flytur visnaþátt. d.
Huldublómið Eristján Þór-
steinsson les tvo stutta þætti
eftór Orra Uggason. 21.2i5
Eammermúsík. 22.00 Fréttir og
veðurfregnir. 22.15 Evöldsag-
an: „Leynifarþeei minn“ eftir
Joseph Conrad Sigrún Guðjóns
dóttir les (4) 22.35 Evöldfaljóm
leikar: „Striðsmessa" eftir
Bohuslav Martinu 23.05 Frétt
ir í stuttu máli. Dagskrárlok.
Laugardagur 14. september
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.00 Óskalög sjúkl
inga Kristín Sveinbjörnsd. stj. lö.
10 Laugardagssyrpa í utnsjá
Baldurs Guðlaugssonar 17,15
Á nótum æskunnar. 17.45 Lestr
arstund
fyrir litlu
börnin 18.00
Söngvar í léttum tón: Gunth'er
Kallmann kórinn syngur nokkur
lög. 18.20 Tilkynningar 18.45 Veð
urfregnir 1900 Fréttir, tilkynn
ingar 1930 Daglegt líf Árni
Gunnarsson fréttamaður sér um
þáttinn 20,00 Dönsk tónlist. 20.
40 Leikrit: „Máninn skín á Kyleu
amoe“ eftir Sean 0‘Casey Þýð
andi: Gelr Kristjánsson. Leikstj.
Gisli Halldórcsnn 21 35 Söneur 1
útvarpssal Tón kvartettlnn á
Húsavik syngur 22.00 Fréttir og
veðurfregnir 22.15 Danslög 33.
35 Fréttir í stuttu rnáli Dagskrár
lók.