Tíminn - 17.11.1968, Side 7

6UNNUÖAGUR 17. nóvcmbci' 1968.
TÍMINN
7
Frá Olympíuskák-
mótinu í Lugano
í i
Olympiuskáfcniótinu í Lugano
í Sviss er nú lokið og fer hér
á eftir röðin í B-flokki úrslit-
anna, sem íslenzka sveitin
tefldi í:
1. Holland 33% v.
2. England 33 v.
3. Austurríki 30 ¥2 v.
4. ísrael 30 v.
5. Spiánn 28 V2 v.
6.-7. Kúiba og Sviss bæði 27 v.
8. ísland 26 v.
9. Finmland 24% v.
10. Sviiþjóð 22% v.
11. Brasilía 21% v.
12. Belgía 20% v.
13. Mongólía 20 v.
14. Skotland 19'/2 v.
Eftir atvikum hlýtur það að
teljast prýðilegur árangur hjá
íslenzku sveitinni að hljóta 8.
sætið, þegar þess er gætt,
hversu þraubþjáifuðum og
reyndum skákmönnum hinar
þjóðimar í flokknum tefla
fram. Munurinn á íslendingum
og tveimur næstu þjóðum fyrir
ofan er líka sáralitill og vissu-
lega hefðu allir verið ánægðir
með að sjá ísland í 6. sæti,
sem var alls ekki svo fjarri
þvi að vera staðreynd.
Við skulum nú athuga,
hvernig islenzku kempunum
hefur reiit af í þessari hðrðu
raun:
L Ingi R. Jóhannsson tefldi 15
skákir og hlaut 8 vinninga
eða 53,3%.
2. Guðmundur Sigurjónsson
tefldi 15 skákir og hlaut 9
vinninga, eða 60%.
3. Bragi Kristjánsson tefldi 12
skákir og hlaut 6 vinninga,
eða 50%.
4. Jón Kristinsson tefWi 15
skákir og hlaut 9% vinning,
eða 63,3%.
5. Bjöm Þorsteinsson tefldi 12
skákir og hlaut 5% vinning,
eða 45,8%.
6. Ingvar Ásmundsson tefldi 7
skákir og hlaut 4 vinninga,
eða 57,1%.
Eins og þetta yfirlit ber með
sér skera þeir Guðmundur og
Jón sig nokkuð úr, hvað vinn-
ingsihluttfall snertir, en þegar
þess er gætt, að Inga er fengið
á hendur erfiðasta hlutverkið,
hlýtur útkoman hjá honum að
teljast vel sambærileg. Þessir
þrír mynda líka kjölfestuna í
sveitinni, tefla mest og hljóta
flesta vinninga. Reyndar er
árangur Ingvars einnig ágætur,
en erfitt er að meta hann rétti-
lega vegna þess hve fáar skák-
ir Jngvar teflir.
Ég ætla nú að birta hér
nokkrar skákir, sem íslending-
arnir tefldu á Olympíumótinu
í Lugano. Verður fyrst fyrir
valinu skák Guðmundar Sigur-
jónssonar við hollenzká stór-
meistarann Donner, en hún ber
þess glöggt vitni, að Guðmund
ur ræður yfir góðri tækni og
kann að halda til haga þeim
ávinningi, sem honum áskotn-
azt.
Hv.: Guðmundur Sigurjónsson.
Sv.: Jan Heiii Donner.
Kóngs-indversk byrjun.
1. Rf3, d5 2. g3, g6 3. Bg2,
Bg7 4. 0-0, e5 5. d3, Re7 6. e4,
0-0 7. Rbd2, c5 (Skákin er nú
komin út í þekkt afbrigði
kóngsindverskrar varnar með
þeirri breytingu þó, að hlut-
verkaskipti hafa orðið með að-
ilum. Hvítur er því leik á und-
an miðað við venjulegt af-
brigði.)
8. c3, Rbc6 9. a3, h6 (Svart-
ur er undarlega rólegur í tíð-
inni, þegar þess er gætt, að
hvítur er einurn leik fyrri til,
en venjulegt er í þessari stöðu.
Öruggast var að leika hér 9. —,
d4.)
10. b4, c4? (Svartur gerir
ofsafengna tilraun til að hrifsa
til sín frumkvæðið, en Guð-
mundur lætur ekki villa sér
sýn og hrindir atlögunnþ með
nákvæmri taflmennsku. Á það
er hins vegar að líta að svart-
ur átti ekki góðra kosta völ.)
11. dxc4, dxe4 12. Rxe4, f5
(Nú reynir á hugkvæmni Guð-
mundar. Ilvert á riddarinn að
fara.)
13. Rd6. (Rétt. Aðrir leikir
hefðu leitt til góðrar stöðu fyr-
ir svart.)
13. —, e4. 14. Rel, Bxc3.
15. Bxh6. (Nú kemur í ljós
einn aðal'kosturinn við 13. leik
hvíts. Eftir 15. —, Bxal getur
svartur ekki bjargað sér með
því að leika 16. —, Hf7.)
15. —, Be6 16. Bxf8, Bxal
17. Dxal, Dxf8.
18. Rc2 (Mestu bardagamóð-
únni héfur'"nú létt bg ljóst br?
að hvítur stendur mun betur
að vígi. Guðmundur á ekki í
neinum vandræðum með að
leiða skákina til sigurs.)
18. —, Rc8 (Það er skiljan-
legt, að svartur vilji losa sig
við hvita riddarann á d6. Gall-
inn er bara sá, að hvítur þarf
ekki að fara í mannakaup.)
19. Rxb7, Bxc4 20. Hcl, Rb6
21. Re3, Bb5 22. Hc5, Ba4.
(Svartur er í hálfgerðum vand-
ræðum með menn sína.)
23. Ra5, Rxa5 24. Hxa5, Bb3.
25. De5, Df7 26. h4! (Upphafið
að endalokunum. Hv. splundr-
ar nú peðastöðu svarts á kóngs
vængnum.)
26. —, Rc4 27. Rxc4, Bxc4.
28. h5, Hd8 (Vinningurinn í
skákinni e,r nú aðeins tækni-
legt atriði fyrir hvít.)
29. hxg6, Dxg6 30. Dxf5,
Dxf5 31. Hxf5, Hdlt 32. Kli2,
Bd3 33. He5, Hd2 34.Bxe4,
Bxe4 35. Hxe4, Hxf2t 36.Kh3,
Ha2 37. He3, a6 38. Kg4, KÍ7
39. Kg5, Hal 40. g4, Ha2 41.
Hc3, Hal 42. Kf5. Svartur gefst
upp.
Leiknum gegn Hollending-
um lyktaði svo, að Hollending-
ar hlutu 2V2 vinning gegn 1%.
íslendingar mega vel við þessi
úrslit una, því að Holllending-
ar áttu efstu sveitina i B-flokki
eins og að framan er rakið.
Úrslitin hefðu jafnvel getað
orðið hagstæðari, því að Bragi
hafði á tímabili mjög hagstæða
stöðu gegn Ree á 3. borði.
Ilér fer á eftir skák úr við-
ureigninni við ísraelsmenn.
þar sem In.gi leggur að velli
hinn þekkta skákmeistara
Czérniák. Skáki.n talar sínu
máli um góðan „positionellan“
skilning Inga.
Hv.: Czerniak.
Sv.: Ingi R. Jóhannsson.
Alekhines-vörn
l.e4, Rf6 2. e5, Rd5 3. b3,
g6 4. Bb2, Bg7 5. Rf3, 0-0 6. c4,
RbO 7. Rc3, dO 8. exd6, exd6
9. d4, Bg4 10. Be2, Rc6 11.
0-0? Hvítur á eftir að iðrast
þessa leiks mjög. Betra var 11.
d5.)
11. —, Bxf3 12. Bxf3, Rxd4
13. Bxb7, Hb8 14. Ba6. (Nauð-
synlegur leikur til að koma í
veg fyrir —, Rxc4. Biskupinn
stendur að sjálfsögðu mjög af-
káralega á a6.)
14. —, c6 15. Dd2, Dh4 16.
Hael, Hfe8 17. Dd3, Rd7 18.
Ra4, Re5 19. Ddl, Rg4 20. h3,
HxH 21. DxH, Re5 (Svörtu
riddararnir eru nú orðnir mjög
ógnandi og varla fer hjá því, að
hvíta staðan fafi að gefa.)
22. De3, Rf5 23. Dxa7, He8
24. f4, Rd3 25. Bxg7, Kxg7 26.
c5, Rxf4 27. cxd6, Dg3 (27. —,
Rxih3t var einnig afgerandi
leið, eins og menn geta fljót-
lega sannfært sig um.)
28. Hxf4, Dxf4 (Staða hvíts
er nú algjörlega vonlaus og
hann gæti gefizt upp með góðri
samvizku.)
29. Df2, Dxd6 30. Bc4, Ddlt
31. Kh2, Hel 32. g4, Dd6t 33.
Kg2, Re3t 34. Kf3, Df6t 35.
Kg3, De5 36. Kf3, Rxc4 37.
bxc4, De4t 38. Kg3, He3t Hvít-
ur gafst upp.
Viðureigninni við ísraels-
menn lyktaði með jafntefli 2
vinningum gegn 2. Guðmundur
gerði jafntefli við Porath á 2.
borði, Jón tapaði fyrir Kraid-
mann á 3. borði, og Björn gerði
jafntefli við Kagau á 4. borði.
Tap Jóns gegn Kraidmann var
fyrsta tapskák hans í mótinu,
en eins og kunnugt er, tapaði
hann aðeins tveimur skákum.
Friðrik Ólafsson.
Peningar setja alls staðar
strik í reikninginn, meira að
segja í íþróttum áhugamanna.
Það er kunnara en frá þurfi að
segja, að íslenzk íþróttahreyf-
ing á við mikla fjárhagsörðug
leika að etja, örðugleika, seni
hamla gegn eðlilegum vexti og
viðgangi íþróttanna. Þetta er
gömul saga og ný íþróttasam
bandi íslands hefur orðið nokk
uð ágengt hin síðari ár í fjár-
öflun, en það þarf marga munna
að fæða, svo að styrkurinn til
tverrar einstakrar íþróttagrein
ar verður næsta Iítill.
Jafnvel sú íþróttagrein, sem
mesta tekjumöguleika hefur,
knattspyrnuíþróttin, berst í
bökkum. Á sama tíma og a!
menningur krefst betri knatt-
spyrnu, verður að hafa í huga,
að án fjármagns er lítið hægt
að aðhafast. Það kostar pemaga
að starfrækja knattspyrnufélög
in og það kostar peninga að
byggja knattspyrnuvelli. Og
jafnvel þótt knattspyrnuhreyf-
ingin njóti stuðnings ýmissa að-
ila, aðallega bæjarfélaganna, þá
er sá stuðningur svo lítill í
siáifu sér, að hann hefur engín
úrslitaáhrif.
En þarf íþróttagrein eins og
knattspyrnan að vera þurfaling
uú? Þegar haft er í huga, hve
mikilla vinsælda knattspyrnan
nýtur, þá verður svarið neit-
andi. Að sjálfsögðu þarf knatt-
spyrnan á styrkjum hins opin-
bera að halda, en engu að síð-
ur ætti hún að geta staðið
meira undir sér sjálf. Hvar-
vetna annars staðar, hvort sem
það er í löndum áhugaknatt-
spyrnumanna eða atvinnuknatt-
spyrnumanna, er knattspyrnu-
hreyfingin voldug og sterk fjár
hagslega, enda tiltölulega auð-
velt að afla peninga á knatt-
spyrnu, ef haldið er rétt á spii
unum.
Það er því spurning, hvort
yfirstjórn knattspyrnumála hér
á landi hefur haldið nógu vel á
spilunum. Það hefui hún ekki
gert. þó að öllum sé ljóst, að
lífsspursmál sé að finna fastan
og nokkuð öruggan tekjustofn-
Nei, það er flotið sofandi að
feigðarósi og látið nægja að
samþykkja tillögur á ársþing-
um KSÍ, en síðan ekkert að
hafzt. í þessu sambandi nægir
að minna á getraunastarfsem
ina. Þaðvantar ekki, að sam
þykktar hafi verið margar til-
lögur um þetta efni. Bæði hef-
ur verið skoráð á stjórn KSÍ
— og stjórn KSÍ stundum skor-
að á sjálfa sig — að aðhafast
eitthvað í málinu, en ekkert
skeður. Það skal viðurkennt, að
ýmis ljón eru á veginum. —
íþróttanefnd ríkisins, undir
stjórn íþróttafultlrúa, er mcð
nefið niðri í þessu máli og er
með skrýtnar hugmyndir um
framkvæmd málsins. Til að
mynda eru uppi raddir um það,
að hagnaður af getraunastarf-
semi eigi að renna til allra
íþróttagreina eins og tíðkast á
sumum Norðurlöndunum, en
þar er getraunastarfsemi mjög
arðbært fyrirtæki.
En slíkt má ekki ske hér,
a.m.k. ekki í byrjun. Knatt-
Nltn. Jín Jfinnaon
Bum’i*/ WohmitirnpTon 1
Cí.M»»» __ Sotrthiimplon 1
Covonlry CJt/ — l**tiUnh*J 1
Cv»it ?f» - Qimeni Plt R»r>3»r» * 1
M»’cS»»t»* UnH*d - lp»*1ch Town y
N»wr»iM» UnHwJ - M»nnH»»l»r Clly 1
N?ninjh»m fomrt - Ar»»n»l I
W*Jn»»<1»/ - LHmrpool X
Ton*Vi»m H?T»? Jr — Bond»i»nd z
W»H BorrmJ-A A,l*4>n — 6l?i» C«y r
W»«1 K».t. tlVWJ - i»i-»«>»• c*v X
PMMttflfMMillll.
S* hMur »«'Vl rfr.a. to' vtnWnJ
11 to'hlr r»Ttlr p*-( 10OX
10 to'hlr rtnir pr-»
U tolVXr r»U!r p»-» $ox fjr
o • Inr
V»« fltlrl *n •'m m*1 »»m» t»'V|»»iV1» r»n»n v»r«jr vlnnlnj *»?>
rrllll þ»’rr»
Slíkir getraunaseðlar eru í
umferð bjá mörgum fyrirtækj-
um í borginni.
spyrnan á heimtingu á að fá
hagnað af getraunastarfsemi (í
knattspyrnu) óskiptan. Knatt-
spyrnan þarf á fjármagni að
halda til að byggja starfsemi
sína upp — og með tilliti til
þess, að hér er um langvinsæl-
ustu íþróttagrein á íslandi að
ræða, á slík krafa rétt á sér.
Síðar getur komið að því, að
getraunastarfsemi í knattspyrnu
rétti öðrum íþrót.tagreinum
h.iálparhönd
Efist einhver um það, að
hægt sé að reka getraunastarf-
semi á íslandi með hagnaði, er
nægilegt að benda ó' að hjá
ýmsum stórfyrirtækjum í
Reykjavik er rekin getrauna-
starfsemi í sambandi við enska
knattspyrnu. Hundruð ef ekki
þúsundir manna taka þátt í
slíkri getraunastarfsemi um
hverja helgi. Og á sama tíma
aöhefst íþróttaforystan ekkert.
Þetta kallar maður að nenna
ckki að tína peninga upp af
uirð/mni
Það er vissulega kominn tími
til, að knattspyrnuforystan taki
af skarið og geri eitthvað í mál
inu. Og það getur hún. ef hún
er viliaföst og ákveðin. Það
er með öllu óþoiandi, að tekju
lind eins og getraunastarfsemi
sé ónýtt á sama tíma og knatt
spyrnuhreyfingin á við mikla
fjárhagsörðugleika að stríða.
— alf.