Tíminn - 18.12.1968, Side 5

Ekkert samkomu
hús í sókninni
Ræff við Guðrúnu S. Jónsdóttur, form. kvenfélags Ásprestakalls
ÁspresíakaU er fimm ára gam-
alt, eitt þeirra yngstu í borginni
02 sennilcga fámennast nú, a.m.k.
el miðaS er við 'virka safnaðar-
meðlimi. En það ihefur nokkra
sérstðða, því innan takmarka þess
eru tvð stór vistheimili, Hrafn-
ista, Dvalarheimili aldraðra sjó-
manna, og Kleppsspítalinn. Eng-
in kirkja er enn til í sókninni
og ekkert samkomuhús nema
Laugarásbíó í Hrafnistu os þar
messar sóknarpresturim, séra
Grímur Grímsson, annan hyorn
sunnudag, en hinn í Laugarnes-
kirkju. Á hátíðum aonast séra
Grímur einnig guðsþjónustur að
Kleppi, en þar er einnig sjúkra-
húsprestur, séra Magnús Guð-
mundson, sem messar þar endra-
naar.
Eins og nærri má geta, hefur
811 félagsstarfsemi safnaðarins ver
ið erfiðleikum bundin, þar sem
þurft befur að leita í annan bæj-
arhluta um húsnæði. Og nú hef-
ur Rvenfélag Ásprestakalls unaið
stórátak í því máli og keypt gam-
alt einhýli-shús miðsvæðis í sókn-
inni. Er þegar farið að nota það
tfl. ýmiss konar fétagsstarfsemi.
Nú fyrir skömmu hélt Kvenfélag-
SS basar í Langholtsskóla, sem
tókst mjög vel og gaf þe;m ötulu
konum góðan skildáag í aðra hönd
tii áframhaJdandi starfsemi og
væntanlegrar kirkjubyggingar
safnaðarins, en kirkja Ássafnaðar
á að standa vestan í Laugariásn-
am.
— Við höfum ákvéðið að kalla
húsið okkar að Hólswegi 17 Ás-
heimilið, segir prestfrúin, Guð-
rún S. Jónsdóttir, í viðtali við
Tímann. — Þar rúmast nú 50
manns og með litlum breytingum
geta vel komizt fyrir 70 manas.
Ætlunin er að nota Ásheimilið til
alls konar félagsstarfsemi lnnan
safnaðarins. Þar verður smíðað
altari svo hægt verði að fram-
kvæma þar hjónavígslur og skírn-
ir, og húsið verður eianig leigt
út fyrir fermingarveizlur og slíkt.
Kveafélagið hefur keypt borð-
búnað fyrir 150 manns, húsgögn
og gluggatjöld, svo nú unum við
hag okkar vel, miðað við þá að-
stöðu, sem við höfum haft fram
til þessa. Þó er Ásheimilið eng-
an veginn okkar verk eiagöngu,
því að bræðrafélagið brá skjótt
við, þegar þeir heyrðu um áform
okkar að kaupa húsið, og söfnuðu
handa okkur hundrað þúsundum
og sóknamefndin lánaði okkur
einnig peninga til húsakaupanna.
Þegar kirkjubyggingin verður
komin vel áleiðis, verður húsið
síðan væntanlega selt og andivirð-
ið lagt í bygginguna, og starfsem-
in flyzt í húsnæði kirkjunnar.
— Það er mifcill áhugi ríkjaadi
í félaginu. Félagskonur eru um
150. Fundir eru eimu sinni í mán-
uði og þá er alltaf eitthvað til
fróðleiks og skemmtanar. Bryndís
Stemþársdóttir húsmæðlrakennari
kom 131 akfcar aiúna á jólafúnd-
inn og sýndi okkur ýmsa rétti og
jólaskraut. Þá höfum við venju-
lega spilakvöld í janúar. Og í
haust höfum við komið saman
tvisvar í viku, þær sem hafa get-
að, og unnið muni fyrir basar-
inn. Við ætlum að halda áfram
að bittast eftir áramótin, þvi okk-
ur hetfur fuadizt þessir fundir
mjög gagnlegir. Við lærum margt
hver af annarri og fáum nýjar
hugmyndir.
— Við höfum nýlega bafið
þjónustu við aldraða í sókninni
og höfum skrifað öllum, sem eru
eldri en 67 ára af því tilefni.
Fólkið getur feogið fótaaðgerð á
þriðjudagseftirmiðdögum frá kl.
2 til 5 í Ásheimilinu og þá er
líka opið hús og kaffi á boð-
stólum. Föst venja er einnig að
bjóða öllu öldruðu fólki í sóikn-
inni til kaffidrykkju í safnaðar-
heimili Langholtssóknar einu
sinai á ári. Þá er fyrst messa, en
á efftir er ævinlega skemmtiidag-
skrá. Við höfum fengið Dánað-
an strætisvagn og sótt fólkið
heim og hefur þessi samkoma allt
af verið f jölsótt.
— Það stendur til að hafa opið
hás fýrir unglinga eitt kvöld í
heimilinu eftir nýár, en ekki er
ean ákveðið, hvaða dægrastytfáng
eða starfsemi þar fari þá fram.
— Annars er starfsemi okkar
svipúð og hjá öðrum kvenfélög-
um kinknanna. Við höftrm notið
góðviMar Langholtssaifnaðar og
fengið inni í saíoaðarhcinrili bans
fyrir starfsemi okfcar undanfar-
Frú Guðrún S. Jóusdóttir, formaður Kvenfélags Ásprestakalls,
in ár. Þar höfum við haft okkar
árlega kirkjudag, sem er ætíð vfel
sóttur. Þá öfkrin við fjár með
sölu minningarifcorta, sem frú
Giéta Bjömsson teíknaði, og ekki
má það gleymast, að margir hafa
gefið okfcur góðar gjaifte.
— Hverjar eru í stjóm félags-
ins aufc þín?
— Varaformaður er Guðný Val
h'erg, Anna M. Daníelsseu er rit-
ari, Guðmunda Petersen, gjaM-
Ikeari og Rósa Guðmundsdóttir með
stjórnandi.

Frú Dagný Auðuns, form. kirkjunefndar kvenna Dómkirkjunnar.
T
— segtr Dagný Auðuns, form. kirkjunefndar kvenna Dómkirkjunnar
Samtök kvenna innan Dóm-
kirkjusafnaðarins eru mæstelzta
ktekjukvenfélagið í borginni,
stoffnað 1930, og aefnist Kirkju-
nefnd kvenna Dómkirkjunnar. Að
eins Rvenfélag Fríkirkjusafnaðar
ins er eldra. Hafa fconuraar fyrst
og fremst starfað sem fjáröflun-
arnefnd, en í lögum félagsins seg-
ir, að hlutverk þess skuli vera
„að efla kristilegt safnaðarlíf og
vinna að ýmsum velferðarmálum
safnaðar og kirkju", og starfar
nefndia enn í sama anda. f fyrstu
voru 12 konur í nefndinni, en
síðar fjölgaði þeim og eru þær
nú 32. Fyrsti formaður nefndar-
innar var frú Bentína Hallgrímsson
en síðan tók frú Áslaug Ágústs-
dóttir við af henni. Nú veita
prestfrúrnar kirkjunefndinni for-
ystu til skiptis og er frú Dagný
Auðuas formaður um þessar
mundir.
Dómkirkjan í Reykjavík er göm
ul bygging á íslenzkan madi-
kvarða, eða frá 1847, en þá voru
ekki byggð félagsheimili í tengsl-
um við kirkjur eins og nú er far-
ið að tíðkast. Félagsstarfsemi
safnaðarins hefur því lengst af
orðið að fara fram í öðrum húsa-
kynnum. En nýlega hefur kirkju-
löfbið verið lagfært, en þar er
mokkuð stór salur, fallegur í göml
um stíl. Þar fara fram ýmsar fá-
mennar samkomur og nefnda-
Störf, en ekki er hægt að nota
salinn til almenns sanjkomu-
halds vegna brunahættu. Kirkju-
nefndin hefur keyþt stóla og borð
fyrir 30—40 manns í salinn. Þar
á borði er fallegt teppi, eitt af
þremur, sem konur í Reykjavík-
ursöfnuði gáfu kirkjunni fyrr
meir, segir frú Dagný Auðuas í
viðtali við blaðamann Tímans.
— Dómkirkjan er annaÆ frem-
ur fátæk af kirkjugripum, svo við
kirk j u nef n darkon ur höfum haft
næg verkefni að prýða hana á
allan hátt. Við höfum m.a. gefið
kirkjunni fjóra kertastjaka, kross,
altarisklæði úr flaueli, með silfur-
skrauti og íslenzkum steinurp og
raurrar endurnýjað altarisbúnað-
ina allan. Þá höfum við gefið
kirkjunni ýmsa fleiri hluti. Við
höfum gefið kirkjunni fermingar-
kyrtla eins og fleiri kvenfélög og
skreytum ævinlega altarið og setj-
um blóm í kirkjuna fyr:r kirkju-
athafnir.
— Við höldum fundi eiau sinni
í mánuði, ýmist á Dómkirkjuloft-
inu, í kvenskátaheimilínu eða
heimahúsum. Þá höfum við alltaf
eitthvað skemmtiatriði eða
fræðsluefni. Fundirnir eru á eft-
irmiðdögunum, sem hefur náttúr-
lega bæði kosti og galla. En þó
sennilega fleiri kosti, því húsmæð
ur eiga yfirleitt betra með að
komast burt af heimilunum síð-
degis.
Þá er sérstakur jólafundur ný-
afstaðinn hjá okkur, en þá er flutt
jólahugvekja, sunginn sálmur og
haft eitthvert skemmtiatriði.
— Af öðru félagslífi innan fé-
lagsins má nefna, að við förum
í skemmtiferð á sumrin. Nú síð-
ast fórum við á Suðuraes og skoð-
Framhald á bls. 15.
1