Tíminn - 27.03.1969, Side 3

FIMMTUDAGUR 27. marz 1969.
TIMINN
3
Maöur notokuir, Jón Guðm.sis.
aö niafni, var eitt sdmm í erfis-
di'ykkj u eftir aldraða sæmdar-
'koreu. Sezt var aið borðum að
jarðafrförinnii lokirmi, oig sat
Jón hið naesity prestsihjóeuuinuTn.
— Mikið þótti mér léleg hjá
þér húskveðjM. sagði Jón við
presitiinin.
Prestiurimin, sum var stilltur
maður, glotti og sivaraði því
emgiu.
— Já, heHdur Jón áfnaim, —
hún var meira að segja léiegri
ern ég hafði búizt við.
Þá reiddist bona prests,
teíkur svari manms síns oig seg-
ir með þjósti:
— Og heldurðu nú, að þú
hefðir geitað halddð betari hús-
fcveðju, Jón?
— EKki eftir þiig, svaraðd
Jón hen'ni.
— Ég veit ekki almennilega
hvesmig þetta skeði. En það
byrjaði þannig, að ég bað
bann að skipta hundrað króna
seðli, sem ég geymdi í sokkn-
um • • • •
Vi'ð kvikmynidatöku árið
1910 átti ieikarirnn Rasmus Otte
sen að leifea atriði, þar sem
hann barðist við óðan björa.
Til alirar óheppmd va-rð björn-
inm óður og bei't leifeamann illa,
Hnnm átti að leifca um kvöld
i® í lieikriti og 'fcvifcmynidstjór-
imrn varð að hringja til Karls
Mantziu 'leibhússtjóra í Raup-
mammahöfn., þar sem Ottesen
var ráðinm oig tilikyinmti að hanm
igæiti ebki mæitt.
— Ég sikal mú bara segja
yður það, sagði M'antzius æst-
ur, að ég hef efcfeert á mótd
þvi, að l'eikararnir mimir stairfi
með yðar l'eifeurum, en ég vil
helzt losma við að þeir séu étn
ir af þeim lífca.
— Það var nú ekki svo
slæmt, að mamma þín skyldi
prjóna hana, meðan hún horfði
á Forsyte.
Jóseps anoars Austurríkis-
keisara var vænat í heknsókm
til bæjiar nokkuris og áfevað að
fiana á umdian fyiigdiarliiðd sínu.
Þegar þangað fcom, leiigði
hanm sér herbemgi á ldtilli krá.
Forstöðukonam virti gestiinm
umdramidi fyrir sér og sipurði
hvort 'hann væni í fyllgdiariiði
keisarans.
—■ Nei, svaraði Jósep.
Litöju síðar fiamin. forstöðu'kon-
an sér edtthvað til erimidis og
gefcfc imn í herþemgi komu-
miamns, sem var þá að raika
siig. Hún baifði emigiam hemil á
forvdtni sirani og spurði, hvort
gesturinm hefði efcki eitthvert
stamf með höndum hijá keisar-
amum.
— Jú, svaraði Jósep, — ég
rafca hainm srtundum.
Maður mofcfcur kom til laekm-
is, og bað hamm um að gefa
sér ráðleaginigar tffl að verða
100 ára.
— Notið þér tóbak? spurði
læknirinm .
— Nei, svaraði maðurimn. —
Em áfengi? — Því síður,
svaraði hdinm.
— Bn hafið þér 'kymnzt kvem
fólfci'? spurði þá læfcmirimm.
— Nei, miei.
— Hvers vagma lamgar yður
þá til að verða humdrað ára?
varð liæfenimiuim að orði.
— Niels, hivað er hún systir
þín gömu'l?
— 27 ára.
— Jæja? Húm sagðd mér í
igær, að húm væri 20 ára.
— Á, — em það stafar víst
af þvi, að hún var orðin 7 ára,
þagar hún lærði að reitona,
Gesturinm: — Það er stór
maðlkafiu'ga í súpummi, sem þér
berið mér.
Þjónnimm: — Æ, veslimtgs dýr
ið! Haldið þér að hún sé dauð?
Hvars vegoa hafur þú allt-
af logamidi útidynaijósið?
— Það er vagna inmibrots-
þjófia.
— Geta þeir etoki haflt með
sér vasaljós bölvaðir.
Svo sem bummuigt er, þá er
baþólskum prestum ekki Leyft
að kvænast, eða baþólsikum
nunmium að giftast, en ef ein-
hver kirkjuminiar þjónn viil
garnga í hjónaband, verður
hann áð sækja um lauisn páfa
fmá skirlífisheiti kirkjuinnaæ,
gamga síðan út fyrir kinkju eða
klaustursmúrana og gerast
venjul'egur borgari, því ást á
dauðlegri manmeskju virðist
ekki eiga samleið með ein-
lægri ást á kaþólskum guði.
Á meðfylgjandi mynd sjáum
við herra Giovanni Musamte,
en hann er fyrrveramdi prestur
við hima pápístou kirkju og
féfck leyfi páfa til þess að
hætta pmestsstörfum og kvæn-
*
MiMjónum af útslitnum bll-
dekfcjum er fleygt á hverju ári
um ailam heim. Bíldefckj-
uim þessum er venijulegast safm
að saman í hauga og þeim síð-
an brenmt, en sem bunmuigt er,
þá er þetta gífurieg sóum á
verðmætum, því að í einu
gömlu og siitnu bíldefcki eru
mörg dýr efni sem hœgt væri
að nýta, fyrir og u'tam það að
við bruna gúimmísáms berasí
efnd út í andrúmsloftið sem
eru óheállmiæm.
Vísiindaim'enn við „t'he Inter-
ior Departmentes Bureau of
Mirnes Pittsburgh, hafa í sam
vinmu við Firestone hjólbarða
fyriirtækið tekið betta vamda-
mál til meðferðar, og nú hafa
vísLndamenm fundiið aðferð til
þess að hagnýta oTíuna og gas-
ið sem í sérhverjuim hjólbarða
er. Við þessa gúmmívinnslu
aota þeir sérstafca. þar tffl gerða
oifna, sem hita gúmmíið að
vissu marki, en við þessa hitun
mumu efinin greiinast hvert frá
öðru.
ast ekkjunni Giovanna Carle-
vairo. Presturinn er fimmtíu og
tveggja ára ,em konan þrjátíu
og átta.
Mamgir bannast eflaust við
hana þessa, þetta er Greta
Garbo, Leibkonam, sem öllum
öðruim var fremri á árunum
1920—1930.
Sagt er að nú, 28 áirum efltir
að Garbo hætti kviikmyndaleik
með öllu, gaingi samt stöðuigt,
orðrómur um að þá og þeg-
ar hyggist Greta taka til
við Leikinm aftur. Orðrómur af
þessu tagi hefur þó aldrei átt
við neim rök að styðjast.
Enn sem fyrr hefur gosið
upp kvithur um að þessi stór-
kosthega Leikkona ætli áð hsfja
Leik á ný, en fáitt eitt er þó
til þess að hleypa stoðum umd
ir þann orðróm. Sagt er að
Greta hafi margoft upp á síð-
bastið sézt á tali við og á fumd
um með þekkbum kvikmynda-
framleiðanda í Hollywood sem
um Langa hríð hafi reynt að
fá baoa til þess að leika, væri
þáð sann'airlega forvitnilegt að
sjá til Gretu atfur á hvíta
tjaldinu,
Brotthvarf Gretu frá Leiklist
inni vair með nokfcuð draimia-
tískum hætti, en það bar þanm
ig að, að Greba var við upp-
töfcu á síðiuistu mynd sd’nmi,
„Tvíburunum“ þegar henni
barst í hendur sfceyti þar sem
stóð í, að vinur hennar og
benoari, kvikmyndiamieistarimn
Mauritz Stiller væri Látion.
Stffller „uppgötvaði“ Grebu þeg
ar hún var 17 ára og lék í
„Dram’aten" í Stobkhólmi.
Eftir lát StiLLers hefur lílið
spurzt til Gretu, hún hefur
forðast að Láta bera á sér, hef-
uir ferðazt um víða veröld und-
ir föLskum nöfnum, ætíð látið
barðastóra haibba og sólgier-
auigu sikýla sér fyrir forvitnum