Tíminn - 16.04.1969, Blaðsíða 3

MIBVIKUDAGUR 16. aprfl 1969.
TIMINN
Per Jakobsen yfiriögreglu-
þjónin kcwn heiim til sín þrem
tíimum fyrr en venjulega af
nætuírvaktinni. Tiil þesis að
vekja ekki bonuima, læddist
hamin hljóðlega iinn í svefnher-
beirgið og háttaði í maTkrinu.
Eftir stutta stund heyrði
bano konu sína stynja: —
Góði Pear, ég hefi aiveg hræði-
legan höfuðverk, — nei.
krveiiktu ekfci, ijósið sfcier sivo
í augun.
— Viltu ekki vena svo vænin
a® skreppa fyrir miiig í apótek-
ið og kaupa nofcfcnar höfuð-
verfejatöflur.
Jakobsen var góður eigin-
maður hanm fclæd'dd siig í
skymidi í myrifcrinu og fór í apó-
tefcið. Apótekarinn, sem þekfcti
Jafcobseu, var grei0vifcniio sjáltf
og aifgreiddi töiflluraar stirax
— Afsafcið, en er þetta etoki
Jakotosen yfÍTilögregluþjónn.
— Jú, ég hélt að þú þakfct-
ir miiig, svaraði Jatootosen uindr-
andi.
— Jú, það geri ég líka, sagði
apótefcarinm, — en mig rak i
rogastanz við a® sj!á yður í
eioikenn.sifötum bnunaiiðs-
mianns!
„Hann betfir móðgað mág
sibórlega,“ sagði bóndino fyrir
rétti, þar sem hana kærði ná-
granna saran fyrir mieffiyrði.
„Hamn sagði, að ég hefði rnauð-
lljótan sauðahaus.“ „Það hefir
hiano sagt í flijótræði,“ sagði
dómiarinn.
„Nei, eklbi heid ég það. Hana
horfði lengi á rniig áður en
hann sagði það “
Pétur var vinnuimiaður í svedt
Hamn fétok eitt sinn sómsfceyti
frá kærustunmi sem var í bæn
um, aim að hún fcæmi í heim-
sófcn um hél'gina.
Hann féfck lániaðan hest-
vagn og spennti fyrir baran
ungan Ma og ók af stað til
að sækja kærustuna á biðstöð-
ina, sem var 1—2 tímia akstur
í buntu.
Gefcfc nú aMt eins oig í sögu
þar til á balMieiðinmd, a® þau
óku framhjá heáimMlkillli mera-
sýningu. Vi® að sjá þernnan
gliæsitega meramhóp reds Miino
upp á afturfætuirina og féfckst
ekki meir úr sponunum, hvea-n
ig sem a® honum var fiari®.
Loiks missti Pétur þolinmæð-
inia, gekfc að folanum og hróp-
aði: „Heyrðu góði, vairst það
þú eða ég, sem féfck símiskeyfi-
i®“.
= 1
D/EMALAUSI
Bara til þess að finna ein-
hverja gangstétt!

■HiS
Tii hvens er konian með
béllti'? var® ljósmyndamaraum a®
orði, áður en haran sm'ellti af
þessari mymd. Það er baransfci
efcfci að umdra þótt maðuriino
sé hiissa, þ.e.a.s. ef haran er
svo gamaidags að haida a®
beiiti þurfii endiiega að nota til
þess a® haida uppi pilsá eða
buxum. Reyndar hafa menm nú
taiað um þa® nokfcur uudaoifiar
Liz Taylor varð vist ösfcu-
vond um daginm þegar haida
átiti frumsýnio'gu á nýjustu
mynd heranar, „Where eaigles
diare“, í Lomdion. Elízabet niafna
heramar, Bretadrottniinig, sandd
niefniilega afiboð, saigðdst efcfci
geta komi®, en myndii seoda
Alexöndru pi'tasessu af Keoit
í sinrn sta®. Þetta er í þriðja
siimn sem eáifitbvað þessu lílkt
io ár a® a® því hlyti að koma
að mámi-piiisin yrðu að beltum,
og hér sjáið þið það fynsba.
Kanmski ætfii að kalia þetta riisa
bellfci, nú eða þá pímu-pímu-piiis,
en það skiptir reyndar engu
hvað þetiba heitir, stúikan er
Chrisfcme Donna og er firá
London þar sem hún stai'far
sem
kenirjr fyrir Tayior, og húo
heldur þvi fbam að drottnimgim
sé bara að reyna að auðmýfcja
sig, og klUinmámgjiar berima a®
greiraiiegt sé að drottmiimigim
reynii aillt sem hægt er til þess
að bomiast hjá því að hitba
himia firægu lieifctoonu. Reyndar
segjia menm a® Taylor sé efcfci
með öllu óselk í þessu fálæti
sem rikir á miilli þessama
kverana, þvi þegar Elízabet
Taylor giffitist Buatom, og gerð-
ist þar me® brezbur níkis-
bomgari, sagði hún a® sér
fyndist drottniinigim ætti að
aðia sig eiins og Laurence Olli-
vier og Maingot Fomteyn. Húm
var ekkd öðiuð, em hiras vegiar
fiorðaðist dirottnim'gin að sækja
samibvæmd þar sem vom var á
hirani hmotoafrjilu l'eikkionu. Það
er oig hafit fyrir satt að drnottn-
ingin hafá verið mjög hrifim af
fyrr'veranidi eigimbomiu Ric-
hardis Buirtomis, Siibyl Buitom,
ern aldmeíi fcUinmað að theifia Elís'a
beitu, þá er og það tínt til að
l'e'iktooraao etour uim í Roils-
Royee bíl sem er alveg eirns á
iitimm og bifmei® dmottniiiagar.
og ákmeytir sig með skarpgriip-
uim sem emu lítoir gripum og
kóragafóifc er gjamnian mieð.
Giuseppe Marimo éir sextíu
og fjögumna áma verzlumianmað-
ur finá Siltoifey, 'kværatur og á
bvo syrni, og maflmiagns'V'erfkfiræð
iragumiinin Saivatome D Paolo er
fiammtíu og tveiggjia ára, kværat
ur og á upptoominn son. Þess-
ir tveir menm vita það báðir
a® þeir ediga sfcutt efifcir óddfiað.
Sá fynrmiefindi þjáist af óteton-
amietgium h'ái'ssjútodómi, em hinn
er með hjiambasjúfcdóm sem
lætonoir fcummia emigim náð við.
Þeir hafa niú báðir andirmit-
að samning vi® „Life Extern-
sion Society“, það fyrimtæfci
sem þegar befur djúpfryst átta
Bianidiairífcjamienm. ítaiiarmár
verða því himiir fyísbu í
Evrópu sem láta djúpfrysta
sdig, með það að sjáifsögðu
fiynir auigmm að láfca þýða sig
upp afibur þegar l'æiknar haifa
fumdlið ráð Við sjúkdómum
þeimna. Floikfciur sérfir'æðdmiga er
mú tÆllbúim að frj'sfa þá ^tví-
mienmdmiga þeigar í stað, og ítail-
amniir emu báðir alHls óhræddir,
því þeir eru vissir um að
djúpfrystámgiiin fiinraist efc'M
öðmu vísi em sem lanigur og
djúpur svefin, og hvoruiaur
þeimna er smeybur um að vakma
í heimi sem þeir eiktoi bamm'ast
við.
Johm Ridigway skipstjóri, sá
er vamm sér beimsfræigð árið
1966 fiyi'ir að nóa einm yfir
Atilamishafiið í bátnum símum,
Ohay Blyth, hefair nú ákveðið
að gemast feemin'ani í ævintýnum.
Kafteimnimin ævintýnagjiarmii
hefiur beypt sér búgamð í Sfcot-
lamd'i og búið haran himum fjöl-
bneytiiil'egustu áhöldum sem hugs
ásit getur. Ridgway hefur vamið
öllum þeim peminiguim sem
hainrn græddli á Atlamtshafs-
ævimtýri sínu í þernnam búgairð,
ög nú hvggst hamin sem sagt
gena hanm að æviintýraskóla
fymir uraga viMiraga með ævim-
týnabióð í æðum. Sagt er að
búgarður þessi sé hneimasti
æviratýnaiheiimuT, miemm fá að
þjóba í eimibrj'ánimigum niður
fiossa, klilfina upp þverhnífit
björg og fara í leiðaragma lam.gt
iran í óbygðir. Síðam þegar fcaf-
beiraniiiran, eða skól'astj'ói-imm á-
llitu nemTiamdianm vema 0‘rðinm
nægiliega Skólaðam, fiær hama
niafinbótima æv'imtýraibetja.
I