Tíminn - 16.04.1969, Blaðsíða 5

MIÐVIKUDAGUR 16. april 1969.
TÍMINN
HUS JONS FORSETA
OG DANSKUR SKRÍLL
Raiguiair Jöh'aiiiae'sscwi ákiriiifar:
„í 'fimauianum s.íL fimiirjtu-
daig hi'HtiLsít fregin, sem seibja
mium hrotlll að öllram þekn ís-
ieadtagium, er Leljast. mega
saamileiga þjeííih’oilijr. Þetta er
ein'da iskiyiggiílieg firétt, ef hún
hefur tí6 rök a:ð styðjast.
Par siegiir, a® hús Iþiaö í Kiaiuip
m,-"n'níalhöfini, sem Jón fioirseiti
t' guiHcSlsson t>j ó tenigi í á siínium
Líma, stand'i nú autt og um-
Irrðuilaiust. Og ektoi aóg rne'ð
þa'ð: Óþjiótðaiýðiur, sivokialliáðir
„ihippóair", ’hiafa hreiðrað um
ság í húsaiky.ninum fiiielisiislhetj'U
Metnzíkiu þijóð'airinnar. Og svo
teMlr e>ru þeir og önuig.gir um
taegarhal'd sitt á húsi'mu, að
þeir augiýsa á sWitum, er þeir
fiesta uitam á hú'sið, a@ þar ®é
laust húsnæði.
Við Menclimigar höfum verið
blfessuin'anlega lauisáir við ófagn-
a'ðanfólik það, sem kállað er
„liippíaa*11, em'dia mumiu þedr
etinikum vera stórborgiafyr'i'r-
bæn’i. Þetita er lýður, sem við
hér mundum toáOÍia „róaa“, en
þair etf þetta víst eimgöo.gu umgit
fólk, mj'ög ungt. Það sisekist
eftir 'að litfia sern fjarst bor.gia.ra
iegum si@ven.juim o.g' sötokvir
sér martovisst niður í eifcir-
lyfjainiaiuitniir o.g sóðaakap.
Hvemig œhl'i Jómii Silgui'ðssyni,
þeim fágaða jaaústóíkrait, bi-ygði
við, ef hamm mæititi m úna gam.ga
um sin fyrri he'iimkymni, þar
sem á hans dögum rilkti and-
númslo-ft •hámenudogar og göf-
ugrna «men'ni.a?
Ilúsnæði þetta er nú í eágu
íslenztou þjóðiariraniar, m'ám'ar tiil
telkið alþinigis. Oari Sæmujiids-
son stórkaupmaður í Höfm
sýndi þjóðinmi þá ræk'tars'emi
að kiaupa húsniæðið og færa
það Aillþin.gi ísilemidiin'ga að gjöf.
Má mæm geta ihvemniig þessum
aMmað'a heiðursmanini geðjast
að því, að sjá þessa gjöf sína
þaminig svívirita sv.o að kaD'Ia
umdir vemdarvænig forseta afl-
þimgis.
Húsilð hefur nú sitaðdð autt
urn ár, er fremur. illa útleikið,
enda gamailit orðið. Er því
brýn þörtf við@er@ar og lagifær-
in'ga, en efk/ketrt hefur verið
gert. ísl'enzkir stúdenbar í Höfn
hatfa h'Uig á að varðveita ibúð-
ina í sæmilegu stamdi, em siko'rt
ir senmiiiega boim'agn tiM að að-
hafiast neitst siMkt sjáltfir. Og
eim'S og við mátti búast gei'dr
sá ágæti oig þjóð'holli miaður,
Gummiar Thoroddsen semda-
herra. siibt tffl þess, að bætt
v.erði úr þessu va*wteœ®a-
ástandi. Hetfur faamm genigiið
tfraim í þvi að útbvega l'ám til
viðgerðarinnair og mun ívú
sliikt lánsloforð vema fyrir
hendi.
En hvar abemidrar þá hm'ifur-
inn í toúmní? Hvar á að viæmta
aitJhatfnia? — Eins og fyiT segár,
er húsnæði þetta nú í eigu al-
þamgis. Porsetar þimigsinis verða
því að teljast þar húsbændur.
Bn þeir várðast vera silifciir
lognhaittar og traissar, að eikiki
hetfur þesis oiðið vart, að þeir
aðhefðus! neitit í þessum
vand'a, sem verður þó a® telj-
ast þjóðlegt metnaðarmál.
Haild'i svo átfram ber n'auðsym
til að svipta þá þessu uanboði,
mieð einhverjum ráðum, og
tfel'a það dujganeári möninium.
Þetta er etotoi ©inrain.gis þjóð-
legt metnaðarmiál, hekiur v®rð-
air það Mtoa sóma 'islienzku þjóð-
ariminar á eiil'endum vettviangi.
Mangir Dan.ir þetotkija sjáltfsa.gt
edttih'vað til sögu þessia húss,
e.nd'a befur verið settur á það
gkijöl'diur, er skýrir fa'á því, að
þannia hafi Jón forseti búið.
Má búast vúð þvi, að sumór
d'anskir glotti tfyrinlitlega og
nvcð lit'ilsvirðing'U, er þeir toom
ast á snoftir um lwiea’nig ísilend-
iin.gar hirfta um þj'óðiega mieirto-
i'sstaði og helgidóma. En þess
verfftur enn aLLmjiög vant, að
sumir Danir hatfa horn í síðrn
ísióndingia. Er urn það dœmi
deginum Ijósara um þessar
mund'ir, er dtoslkiir sbúdentar
þemja sig út og mótmælia með
ærsium veditingu svotoaffliaiðhR
Sonimng-bó'tomenntaveaíðiliauna,
að því er vdrðiist nær eánigöngu
vegma þess, að það er íslend-
ingur, sem hlýtur þau að þessu
sinini. Það lifir stunduni len.g'i
í tooiunum.
Nei, það hlýtur að veaia lýð-
um ljóst, að heimiM Jóns for-
seba má ektoii failla í niður-
n.íðsi|u og eymd, þótt í fjar-
lægu landi sé, édigi sízt þar sem
það e>r eign , sj'áltfs alþim.gis,
þedrra.r stofnunar. sem Jón
veilbti leng.i tforiusbu með mdM-
um sóma. Þetba varftar samt
þjóðina affla.
Bn hvað er þá hœgt að gera?
— Fyiist og tfiemst að feia
tfraratovæmd máteias möninum,
sem haifa áhuga fyrir því oig
dug til fraimtevæmda. Alþin.gi
gæti t. d. stoipað tiil þess raetfnd.
Þá er fjiárhaigslMiðin. Vafia-
l'au'st stooi'bir fé, og lagfæa'iirag-
ar sjálf.sa.gt kostnaiðairsam'ar.
Síðar toetniU'r tii'l aitlfaU'g'Unai'
hvernig raota á húsið og búa
það húsgögnuim. Vitanl'eg'a
verðus’ ritoið að leggja fnann
sinn hliuit tiil. Oft hetfur verið
efnt til almeram'a samis'toota af
óverð'Ugra tiletfná. Alþýða
m'anina muinda áreiðanlega taltoa
sl'íkiu vel. Þóðholustu og þjóð-
eamisteenaid eiga sér enin býsna
dijúpar rætur m>eð ís'lendiing-
um. Og vaa' efctei eidfavemn
tíma sagt: „Þegar býður þjóð-
arsómi þá á Íslíamd edná sál?“
Að miinihsta toosti geta tflieiiiri en
Bnglemdinga.r tetoið undnr svip-
uð orð.
Þingisikipuð hetfnd þyrffti
senniilega að hatfa á'hendd tfram-
tovæmd málsins. En ég hygg að
dagiblöðin ættu lítoa að hatfa
þairna forusbú. Án áróðui’S
þeirra og fyrkigreiftslu mund'i
s'toammt rnifta i áttina. Otft satfn
ast beimKnis miikiar fjárupp-
hæðir á atfgPeiftsiu bliaðannia.
Fyrirgireiðsia þeima yrfti anjög
niikáls veoð og áríðandi.
Bf Alþinigi íslend'iraga, dag-
biöftin og ailiur al'merareiiragur
leggjiaist á eitt og með áihuga,
J>á tel ég líbiinn vatfa á því, að
m'Lnmiragu forsetaras mátola
verðá sýradur verðuigur sómd í
Jæssu •netnaðarm'áilii þjóðaráom-
aa'.
Ragnar Jóhainiesson.“
I!lillll!llll!ll!lll!lilll!!llilllllllllllllllllllllllllllllllllllílllllllllllllllllllllllillllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!!llll!lllll!ll!ll|il
HA/ LOOKS UKE iTS AU. HERE /
JIST Táe WAV I l£FT IT TEW YEAPS
a<=°!
.SHOOLP LV-w.-'TÍTD.
.tíAVE SOMc. USHTJ
IN THE OLP VMS UOBOPY
‘-ASÉÍC4ME POWW HER6
ii.i MUCH' Tt
KIDDI
I gamla daga komu fáir hingað niftur. Þaft ætti aft vcra í Iagi aft kvcikja smá Ijóstýru. Aha! Virftist allt vera méð
sömu ummerkjum og fyrir tíu ávum!

TO SHOW ME
YOUR. "EYRIE"
WE BARELY
SAW IT—
55 Þl‘ lofádk aft' sýua mér skýlift áftur en flugvél., Ég er tilbúin, segðn mér frá Þarua er þaft, Díana, það «r
= þú færir. Þaft er löng ferft. Vift förum í þessu skýli. Það var fyrir löngu....... Drckaborg.
kallað
5
A VlÐAVANGI
Hverjir eru hræddir?
Það er greinilegt aí skrifum
Morguublaðsins í gær, að við-
ræður þær, er farið hafa fram
milli leiðtoga FramsóknarHokks
ins og þeirra Björns Jónssonar
og Hannibals Valdimai'ssoiiar,
fara mjög í taugarnar á Sjálf-
stæðismönnum. f Staksteinum
Morgunblaðsins er því haldið
fram að þessar viðræður eigi
sér stað vegna sameiginlcgs
ótta Framsóknarinaiuna og
Hannibals og Björns við mikla
fylgisaukuingu miverandi ríkis
stjórnar í næstn kosningum!
Oft hefur nú kcyrt uin þverbak
en nú kastar tólfunum og að
slíkum hugleiðingum Morgun-
blaðsinaiina um sífellt stcrkari
stöftu ríkisstjórnarinnar meftal
kjósenda er hlegift' um land
allt. Slíkar hugleiðingai’
„bezta fréttablaðsins" cru
broslegar þvert ofan í þær
fréttir, sem berast hvaðan
æva að af landinu íncðal ann-
ars úr herbúftum Sjálfstæðis-
nianna sjálfra um sífellt þverr
andi trú á stjómarstefuuna og
stórminnkandi trausti á stjórn'
arflokkunum meðal kjósenda
landsins.
Björn og Hannibal
Á þessu stigi skal ekkert rnn
það fullyrt, hvort þær viðræft-
ur, sem mí eiga sér stað um
hiigsanlega samvinnu milli
Björns Jónssonar, Hannibals
Valdimarssonar og Framsóknar
flokbsins beri jákvæðan árang-
ur. Það mun koma í ljós á sín
um tíma. Hitt er Ijóst, að mál
efnaágreiningur þarf vai’la að
verða niikill. Þessir aðilai' hafa
jafnan átt samleið á Alþingi á
undanfömum árum, og sam-
stöðu um það, hvaða leiðir
skuli fai-a til lausnar á megin-
vandamáluin íslenzks þjóðar-
búskapar. Ákvarðanir um fram
boð eru hins vegar í höndum
fólksius í hinum cinstöku kjör-
dæniuin. Það er skýlaust t.d.
samkvæmt lögum Framsókuar
flokksins að það eru hin sjálí-
stæðu kjördæmasambönd í kjör •
dæmunum, sem fara með
æðsta vald varðandi ákvai'ðan-
ir um framboð. Verði um,
kosningabandalag að ræða,
verða Kjördæmasambönd
Framsóknai'manna í hverju
kjördæmi að ákvcða slíkt og
ganga frá þeim málum Iivert
fyrir sig .Formaður Framsókn
arflokksins eða flokksstjórnin
fer ekki mcð það vald i fram- ,
boðsmálum, eins og stunduin
er lialdið fram af vanþekkingu.
En vegna eðli þessa máls, scm
hér hefur verið skýrt, bljóta
svona viðræður að taka all
langan tíma.
Ummæli Ólafs
Jóhannessonar
Á blaðamanuafundi, sein .
stjóm Framsókuai'flokksins
efndi til í gær, áréttafti Ólafur
Jóhamiesson, formaður flokks-
ins, þetta atriði. Ólafur sagði, ■
að forystumenn • Framsóknar- '
flokksins teldu æskilcgt að
reyua að sameina þau öfl, scm
samleið gætu átt og það væri
að áliti forystumamia Fram-
sóknarflokksins að samvinna
gæti tekizt við þá Björn og 1
Hannibal. Ilaldift hefði verið '
við þá vakandi sambandi allt '
frá því samkomulag varð um ’
það í haust að eiga við þá
samstarf um kjör í þingnefod-
PramihaM á 14. siða.