Tíminn - 16.04.1969, Blaðsíða 6

6
TÍMINN
MIÐVIKUDAGUR 16. aprfl 1969.
GUÐMUNDUR ÞORSTEINSSÖN FRÁ LUNDI:
TEFNIR?
Það er kuoniara en svo, að á
það ætti að þurfa að mimna, að
Menidintgiar voru orðni-r langlþreytt
ir og nweddir af ágengi erlendxa
reilðMciipa í iandlheigi sinni —
ágeinigni sem fyrix aivöru fór að
seigija tiii sín, þegar botmvarpan
v-ar almiann,t tetoin í no-tlkun, allt
þair tl við höfiðuim að lokum far-
sælagia u-nni0 hið svotoalaða
„:þorisitoaistríð“. Þótti miörgum
bæði utan lamds og innan það ail
dijarft af íslendingum, a® fara að
ýfiaat við svo voidiug-a aðiia, sem
þar áttu hl'U't að mál. En sem
kunnuigt ex-, vaninet það samt. Mun
aið verul-agu leyti mega þaktoa þ-að
því, að heita m-átti, að þjóðin
stæði ósiki-pt að '.baiki þeim, sem
af einurð og festu stóðu í fyito-
ingaribrjó-stiv og létiu ekto-i loiktoa
kiig með þlíðmælium, né hræða
með hiótunum, þ-ar tii siigur vannst.
Þá var það okkur tii framdráittar
á Geinfarf-undinum, að fuMtrúar
olkik;ar, iétu sér þar annt uim frið-
um hirygninigarsvæða, varndun
fistoistofna, vísi'ndálegt eftiirlit með
þessu o.s.frv. Slik ummæli hafa
síðan oift og fjáliglega verið en-dur-
t-ekin, í blöðum á tyiiidögum og
af f'Ulltrúum oktoar hjá Samiaiin-
uðu Þjóðunuim Er það vi-sisulega
á-nægjiuil'agur fclið-ur. Mitoil.v-ar litoa
gíeði mairgra, þegar hinir eriendu
ránivargar voru lofes varanlesa ú-t
róknir úr landhelgininá. Þóttust
menn þá iotosine sjá hiilia un-dir
þann gulln-a miöiguiieitoa að firð-ir
og fl-óar, jem áður höfðu verið
gjöfulir, en voru þó orðnir ör-
tröð eán, gætu þá afltur farið að
gróa upp að nýju ÍM. Fynstu árin
eftir þennan sigur 1-eit eiunig lík-
I-ega út með þetta, svo glæddi vor-
-huig o,g bjiartsrýinii.
En, — A-dam v-ar ókiki 1-e-ngi í
Paraidlíis. Bráðliaga fór að kvisost,
að tooiminir væru nýir þjófiar i
landlhaligina, fyrst voru þær fragn-
ir strjélar og óljósar, en _ hækk-
uðu og skýrð-Uist flj'ótlag'a: ísilenzk-
um sikiisptjórum þótti n-efnflega
l'ainidlheligiismiönkin draiga buist úr
□iefd sínu og töidu sig etoki geta
báiddð skipurn sínum út, nema
IWHES
Bareytið til og veljið
SirWalier Raleigla. Hið gamla góða
og rómaða reyktóbak
Irá Kentucky.
Það er skýnsamlegra að reykja pípu nóna. Pípureykingamenn vita að
skynsamlegast er að réykja Sir Walter Raleigh.heÍmsífæga reyk-
tóbakið frá Kentucky í Bandaríkjunum.
Sir Walter Raleigh töbakið fæst í 7 oz. loftþéttum dósum og í oz.
loftþéttum og handhægum pokum. Með því móti geymist það ferskt 44% lengur.
Hvernig er Raleigh-reyktóbakið búið til? Sir Walter Raleigh er sérstök
blanda af 100% úrvals Kentucky tóbaki, vandlega valið svo það gefi
mildan og ljúífengan reyk. Töbakið er grófskorið, malað en ekki úðað
heldur lagt i lög og bragðbætt; geymt síðan á sérstakan hátt,þangað til
það hefur öðlast hinn rétta mjúka og milda keim.
Hver er saga Raleigh-reyktóbaksins? Frægðarferill Sir Walter
Raleigh tóbaksins hófst árið 1884. Árið 192,7 hafði það náð
útbreiðslu um alla Ameriku. Það er nú eitt vinsælasta
reyktóbakið í Ameríku og er notað í pípur um víða veröld;
frá Argentínu til Danmerkur og frá Kongó til Hong Kong.
Það er því ekki að undra,að vandlátir reykingamenn velji
Sir Walter Raleigh..
OZ. PAKKI KR. 38.50 / 7 OZ. DOS KR. I78.OO
Sir Walter Raieigh,
Reykióbakið hdmsfaaega frá Kentucky, U.S. A.
landhelgin yrði opnuð þeim aifbur
að nýju.
Það er sjónanmið fyrir siig,
hivort ekfcd þyrfti e'iitjtihivað að
rýmtoa heámildir fyrir þá ienian
vdð tólf malna mörkin — en hdtt
gengiur alveg fram af heiibrigðri
sltoyinisemi, og því trausti, sem afl-
ir ærlegir menn reyma að verð-
stouida, þegar þessir nýju ránis-
memn tiiiemka sér náfcvæmiega
sömu vinnubrögð og Bretar létu
sér sæma, á meðan þeár voru iítt
eða efcfei áreilbtir, — þó þeir tog-
uðu upp umdlr hvern sand og iinm
á hverin fcrók svo grumnt sem
skipin flutu, — jafinrveQ þar tii
'þau stóðiu.
En mikið mega þessir efbirtiát-
ar þeirra vera þaktoláitdr nýrri,
tæfcnd að nú eru þeir búnár svo
fuiilkommum siglingiartæfcjum, að'
hreiinn fclaufaskapur er að stranda,
jafovel bó þeir séu lijóslausir að.
smuðina uppi umdir íandsteimum,
togi og snurpi svo nær.ri landi, að
rjúprabyssur drægju tfl þedma.
Þó brögð hafd verið að þessu
áður, heÆur efcíci fyrr 'baetað tólf-
um, eem á því árd, sem nú er
senn á enda Þetta vita fil'estir,
en efckd safcar að nefma dæmi:
Væni ekfci fróðl'agt fyrir yfir-
stjiórn iamidlhe'lgisgæzl'unnar að at-
huga mynd'ir, sem biöðin birtu í
sumar af lögbrjðti inn á Þistfl-
fiirði, mieð bæ í bafcsýn, og redkna
út eftir pví, hvað haon var fjiarni
iandi? Þá var nýlega í útvarpi tal-
að við maino í Grímsey, hann
fcvartaði um. að sfcipin kæmu brun
amdi upp undir Eyjuina, böstuöu
þar og toguffu svo út aftur. (Sömu
sögu bafa menn að segja hér víða
með ströndimnd) Sá hann ekfei
annað ráð tdi að vernda afikomu
heimamanna, en að þeir feoigju
fafllbyssu á eyjuna sér til varnar.
Nýlega bictu blöðin þá frétt. að
iögreglumaðuT á Þórahöfn hefði
skroppið út á báti og tekdlð eimn
þjófkm. (Hefur máske óttazt að
hamn færd að sitramda?) Þótti
þetta rösikdega gjört og voru marg
ir honum þakfcláitdr ftmir það.
Nýlega sfcýrði útvarpið frá þvi,
að Húsvíkmg'air sæju í ratsjá Ijós-
lauis sfciip að veiðum þar inn um
aíflan flióa, og iiitlu síðar, að þeir
'hefðu giört út bát tfl þess að
stoggia við þeim skuggaböldnum,
og ætiuðu að M'ta eftir þeim fram-
vegiis. Þá segir 'ftver öðrum nú ný-
lega, sögu frá Þórshöfn, sem ég
hef þó enn ekfci orðiið var við í
opdniberum rrétJtum: Einn þes'sd að
bomu'báitor, sem heimamenn voru
farnir að þekfcja af námum kynn-
um á Þi'Sbiifirði, þumfti að koma
J þar upp áð bryggju, vegma þess,
í að hanm burtfti sm'áviðgerð. Þeg-
ar hamn hafði svo fengið það. sem
bann vamhagaði um. greiddi hann
vörpu sína, kastaðd henni svo
fl'jótt, sem rúm vanmst tfl þess. og
togaði frá ftrygigjumni. (Þyfci ein-
hverjum petta ótrúiegt, skal hér
síðar vifcið að hliðstæðu) Þá er
að víkja að þeinri stirönd, sem hér
er naest: áður er, menn fóru aJ-
miennt til fiiskjiar hér í vor, þótiti
þekn, sem Dúa yzi á Siéttu togar-
ar og ömnur sfcip ærið nængöng-
uil þar, enda mun þar lítið hafa
orðið vart gæzlusfcipa. í sum'ar
hefur svo varla femgizt hranda.
frá Ásmuii'darstaðaeyju, vestur
undir Tjörnes Aftur var nofckuö
um smáfisk á ÞistiMrði, og j
grennd við Raufairtiöifn, en sdðan
ekid fyrr en fast undir Tjörnes-
björgum og i Skjálifiand.aflóa, öffl-
uðu Húsvifcimgaii þar vel á hand-
færd á triillux sínar En þótt þessi
smáfiskur ,æri nærri landi, var
lítiM firiður með hanm fyrtr stóru
skipunum. sem komu með idn
feröliatæki og hrifsuðu það, sem
þau náðu. Dæði cýtt og ónothæf'.
Leiddd betta fljótlega tfl þess að
þeim var Dannað að koma að
lamdi með fisk styttri en vissa
seatimetracölu Lítil fiskverndun
miun það pó haía orðið. — þvi
þá var því meira mokiað í sjóinjj
diauðu, sjaldmast öðrum til nytja
en vargfUgtimum.
Framhald á bls. 12