Vísir - 20.09.1977, Qupperneq 10

10
VÍSIR
Utgefandi: Reykjaprent hf.
Framkvæmdastjóri: Davíö Guömundsson
Ritstjórar: Þorsteinn Pálsson ábm.
ólafur Ragnarsson
Ritstjórnarfulltrúi: Bragi Gudmundsson. Fréttastjóri erlendra frétta: Guð-
mundur G. Pétursson.
Umsjón meö Helgarblaði: Árni Þórarinsson.
Blaðamenn: Anders Hansen/ Edda Andrésdóttir, Elias Snæland Jónsson, Guöjón
^rngrimsson, Jón Óskar Hafsteinsson, Kjartan L. Pálsson, Magnús Olafsson, Óli
Tynes, Sigurveig Jónsdóttir, Sæmundur Guðvinsson. Iþróttir: Björn Blöndal, Gylfi
Kristjánsson. Ljósmyndir: Einar Gunnar Einarsson, Jens Alexandersson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson. Askriftargjald kr. 1500 á mánuöi
Auglýsingar: Siöumúla 8. Símar 82260, 86611. innanlands.
Afgreiösla: Stakkholti 2-4 sími 86611 Verð í lausasölu kr. 80 eintakiö
Ritstjórn: Siöumúla 14. Sími 86611 7 línur Prentun: Blaöaprent hf.
Iðnaðarátak eða
aðeins orðin tóm?
Líklega hefur aldrei veriö gert annaö eins átak til
kynningar á ákveönu efni eða málaf lokki eins og und-
anfarið varöandi íslenskan iðnað. Ljóst er að með
þessu öfluga starfi hefur tekist að vekja athygli
landsmanna á þýðingu íslensks iðnaðar og þegar
hefur komið í Ijós umtalsverð söluaukning á innlendri
iðnaðarf ramleiðslu.
Hlutur iðnaðarins i þjóðarframleiðsiunni er orðinn
um 35 af hundraði og mun nú f jórði hver maður starfa
að iðnaði f landinu. Þessi atvinnugrein þarf að fá að
njóta jafnréttis bæði gagnvart öðrum innlendum at-
vinnuvegum og erlendum iðnaði.
Það vill oft gleymast að það fé sem lagt er í fram-
leiðsluatvinnuvegina skilar sér í auknum hagvexti og
er því ólfkt því, sem gerist um f járfestingu í óarðbær-
um mannvirkjum. Hagsmunir atvinnufyrirtækjanna
eiga því að vera hagsmunir allra landsmanna, og á
þetta ekki sist við um innlendan iðnað.
Mikilvægt er, að skilningur manna á þessum atrið-
um aukist og ætti iðnkynningarárið að hafa orðið
vakningarár meðal annars að því er varðar þarfir
iðnaðarins og áhrif hans.
Svipmót Reykjavíkur mun næstu daga bera þvi
vitni, að þar er nú hafin fjölbreytileg iðnaðarhátíð,
lokaþáttur iðnkynningarárs hér á landi. Vel er við
hæfi að Ijúka þessu átaki til örvunar iðn-
aðarframleiðslu landsmanna og skiIningsauka
þjóðarinnar á þessum þætti atvfnnustarfseminnar 'í
Reykjavík. Þar má með sanni segja, að iðnaður hafi
lagt grundvöllinn að þvi þéttbýli, sem myndaðist á
bæjarstæði Ingólfs, er Innréttingar Skúla landfógeta
Magnússonar tóku til starfa.
Er lokaátak iðnkynningarinnar hefst nú í höfuð-
borginni er ástæða til að ætla, að staða iðnaðarins sé
orðin íslendingum Ijósari, en hún var í upphafi þess-
arar merku kynningarstarfsemi. Hefur hún nú náð til
iðnaðar í átta byggðum og um helmingur þjóðarinnar
orðið persónulega þátttakandi i sýningum og öðrum
umsvifum kynningarinnar. Margþætt auglýsinga- og
upplýsingastarfsemi hefur væntanlega vakið athygli
hins hluta landsmanna.
Sú spurning hlýtur aftur á móti að vakna, hvort
fjálglegar ræður framámanna byggðarlaga, forystu-
manná iðnaðarins og fyrirsvarsmanna þjóðarbúsins
verði meira en orðin tóm. Þessir aðilar hafa vakið at-
hygli á þvi, að iðnaðurinn sé í mörgu tilliti mun verr
settur en aðrar atvinnugreinar og allir eru sammála
um það á fundum og mannamótum iðnkynningarinn-
ar að þörf sé úrbóta. Menn benda á leiðir og allir virð-
ast bera hag iðnaðarins fyrir brjósti. En hvað gerist á
næstu mánuðum og misserum? Verður einhver breyt-
ing á stöðu iðnfyrirtækjanna í landinu? Fá þau að
njóta jafnréttis varðandi fyrirgreiðslu og aðstöðu
miðað við landbúnað og sjávarútveg? Verður þeim
sköpuð samkeppnisaðstaða við innfluttan iðnvarning?
Þessum spurningum verður tíminn að svara.
Vonandi hefur forráðamönnum iðnaðarins ekki að-
einstekistað vekja hinn almenna borgara þessa lands
til umhugsunar um þýðingu iðnaðarins, heldur einnig
þá, sem sæti eiga í ríkisstjórn og á alþingi. Ástæða er
því til að ætla, að innlendum iðnaði verði af hálfu
ráðamanna þjóðarinnar búin þau vaxtarskilyrði, sem
honum eru nauðsynleg þannig að hann geti veitt við-
töku þeim mannaf la sem á næstu árum mun bætast á
vinnumarkaðinn. Þannig mun aukin framleiðsla bæta
þjóðarhag okkar á komandi árum.
Þriðiudagur 20. september 1977
vísm
Sunnudagur 11. september 1 dag
er vindurinn ósköp hægur á land-
inu fremur svalur austlægur og
nærri þurr. En suður af Græn-
landi er lægð, sem er hlaðin sin-
um venjulega farmi miklu skýja
þykkni með rigningu og vind-
strekkingi. Enþessi lægð hefur þó
örlitið meira i pússi sinu en vant
er. Hún hefur tekið upp á arma
sina loftbelg, sem tveir
amerikanar hanga neðan i. Svona
lægðir berast nefnilega nokkurn
veginn með vindinum, sem rikir
um miðbik gufuhvolfsins og með
þvi að loftbelgurinn er ekki langt
fráþeirrihæði 3-4kilómetrum, er
hann samferða lægðinni. Meðan
þessu fer fram, eru reykvikingar
að þyrpast ái heimilissýninguna á
siðasta degi hennar og fylla 81.
þúsundið, bibliulestrinum á
Suðurnesjum erað ljúka á 71 klst.
og 47 minútum nákvæmlega og
norðmenn eruað gera alltklárt til
þess að ekki misfarist nú neitt i
talningunni eftir kosningarnar,
sem eiga að fara fram á morgun.
Mánudagur 12. september. Nú er
lægðin að koma og hann gengur i
sunnan eða suðvestanátt, hvessir
og rignir og hlýnar dálitið, en er
samt svalari en i meðal ári á
þessum árstima Lægðin skilar
loftbelgnum upp undir Vestfirði
með kvöldinu en hrekur hann
heldur illa. Þar sem hitinn við
jörð i Reykjavik er um 9 stig og
venjulega kólnar um 6-7 stig á
Páll Bergþórsson
skrifar um veðrið
í síðustu viku
hverjum kilómetra sem ofar
dregur, þá er belgurinn i frosti i
skýjaþykkninu. Þar er þvi snjó-
koma eða slydda, sem hleðst á
belginn sem ising og
,,belgiu”mennirnir verða að
lækka flugið. Og nú kemur enn
eittsérkenni lægðanna til sögunn-
ar. Vindurinn er ekki sá sami ofar
og neðar. Hann er á vestsuðvest-
an uppi, svo að von er til að þeir
komistinná landið. En um leið og
þeir lækka sig, komast þeir i
landsynninginn, sem er hið neðra
á undan lægðinni og þeir stefna
fram hjá Vestfjörðum.
Björgunarflugvélar og þyrla eru
nærstaddar og nú er ekki annað
að gera en lenda i mynni ísa-
fjarðardjúps og þakka sinum
sæla að sleppa með skrekkinn.
Það er enginn öfundsverður að
vera kominn varnarlaus i fangið
á þeim skessum, sem haust-
lægðirnarokkar eru. Hvers vegna
völduð þið þennan árstima,
spurði fréttamaður annan belgiu-
manninn. Við ætluðum að fara,
þegar sumarstormarnir væru
liðnir hjá og áður en vetrar-
stormarnir byrjuðu, var hið visa
svar. Og nú eru talningamenh i
norsku kosningunum komnir i
sinar stöður og ekkert á að geta
farið þar á milli mála.
Þriðjudagur 13. september.
Lægðin fórfram hjá Vestfjörðum
og hann er genginn i vestrið
veðurhæðin 6-7 og smáskúrir og
„Lœgðin skilar loftbelgnum upp undir Vestfirði með kvöldinu,
en hrekur hann heldur illa"
Vlglundur Þorsteinsson segir meðal annars I þessari grein sinni, að
frjálst efnahagslif sé hluti af almennum mannréttindum, — hluti af lýð-
ræðinu.
Að undanförnu hefur
nokkuð verið rætt um
breytta kosningaskipan til
Alþingis og sveitarstjórna.
Uppspretta þessara um-
ræðna er einkum þrenns
konar. Atkvæðisrétti er
mjög misskipt milli lands-
hluta, almenningur hefur
mjög takmörkuð áhrif á
það, hverjir veljast til
framboðs og þegar til
kosninganna er komið, er
ekki hægt að gera upp á
milli þeirra einstaklinga,
sem í framboði eru, heldur
verða kjósendur að velja
allan framboðslistann hjá
ákveðnum stjórnmála-
f lokki.
Við þessar aðstæöur hef-
ur almenningi fundizt vald
sitt til áhrifa á það, hverjir
stjórna í umboði fjöldans
mjög takmarkað. Sú
skoðun er eðlileg og rétt-
mæt. Núverandi kjör-
dæmaskipan er ekki komin
frá fólkinu í landinu,
heldur frá stjórnmála-
flokkunum sjálfum sem
virðast hafa viljað koma í
veg fyrir það, að einstakir
stjórnmálamenn ættu
^VíglundurT
Þorsteinsson skrifar
um lýðrœði í stjórn-
mólum og atvinnulifi
og heldur því fram,
að með haftastefnu í
gjaldeyrismólum hafi
i reynd verið lagðir
átthcgafjötrar á
Lfólkið í landinu
v y —
framboð sitt undir skoðun-
um almennings á frammi-
stöðu þeirra sem einstakl-
inga á Alþingi eða í
sveitarstjórnum.