Tíminn - 12.06.1969, Blaðsíða 3

FIMMTTJDAGUR 12. jóní 1969.
TÍMINN
3
Meö
morgun-
kaffinu
Faðirimm: Hva'ð þýðir þetta,
Snoiri Litfli? Bg finn tvo vind-la
í vaea þíniujm!
Snorri: Ég ætflaðii að geyma
J)á, þangað til ég væri orðimn
SltJÓŒV
Frænika: Gættu þím fyrir alla
miuini, Emnma litia, þeigar þú
fterð að læra á skautum. Ég
datt eimu sim'ná svo iiia á ísn-
um, að ég l'á í 'háifan mámuð
á 'etfibir.
Emma: Nei, er það satt? Og
þú hefiur þá nátitúirleeia frosið
fö'st vdð sveliið.
A: Hveroig í ósköpumium far-
ið þér að því að éta og lesa í
eimiu?
B: Það tekst ágætlega, éig
les með öðru augamu og ét m'eð
himu.
Jú, þakka yður fyrir. Lifrin
mín er ágæt. En yðar?
Ofurlítil Skotasaga.
Tveir Skiotair voru á kvöld-
gömigu og Laoimiu að vatni. Þeir
stöinsuðu og horfðu út yfir vatm
ið mokkra stumd. Þá saigði amm-
ar:
—Hverraiig skyldi mú svona
vatn hafa my'ndazt?
Hinm srvaraði um hæi.
— Það hefur eioihver týnt
peraníi og farið að grafa.
— Mamma, mdkið vorkenmd
ég hestumum.
— Aif (hiverju?
— Þeir gieta ekki borað upp
í mietfið á sér!
KaDli: „Geturðú sagt mér.
Paild, hvaðá dýr það er eem hef
ur tvö augu en getur ekki séð
tvö eyru en getur ekkemt heyrt
og tfj'óra fætur en getur samt
stokk'ið eims háltt og kdrkju-
turmiinin?“
PáE: „Nei, það @et ég ekki.“
KaLld: ,Það er jLauður köttur!"
PálL: .BöiLvuð vitLeysa —
dauður köttur getur alls ekki
stoQdkið."
KaHilá: ,Nú, em það geitur
Ikirkputummimin eskiki heldur.“
Rosfcie jómtfrú: „Máig dreymdd
skrýtinm draum í mótt, Hal-
dór. Mig dmeymdi — ja, þótt
umdarl'egt kiummi að virðast —
að við værum orðin hjón og
það væri brúðk'au.psmóttin okk-
ar. Það var aiiveg eiins og í
vöfcu. Dreymir þig aldrei þessu
lkt?“
HaM'ór: ,Nei, aldrei. Þáð er
ianigt síðam það hetfur sótt að
mér í sivefni!"
Mér líkar bara vel við þig. Þú
ert ekki eins og flestar stelpur.
— Hverniig er ffleirtailam af
miaður?
—■ Menm.
— Oig fleirtaian af barn?
— Tvíburar!
DENNI
DÆMALAUSI
Ef þú vilt tómatsósu, skaltu
biðja um tómatsósu, en ekki
Indíánablóð.
Aristóteles og Jaqueline
Omassiiis eru nú orðim iLliL'ega
ósammáLa. Hamrn vill nefnilega
bygigja höLL, stænrá en Hvíta
húsið í USA á eynni Skorplós,
og direymir um að bjóða þamg
að heimsfrægu fóki til veizlu
halda. Frúim kærir sig vi'st
ekki mikið uim sllíka höll, hef-
ur víst nóg fyrir, og á meðan
að Onassis reymir að fá skreyt
imigamieistaira sinm, hann Jimrniy
BaLdwin tiil að hlust'a á sig, og
byrja að teikna höLLimia, stemd
ur Jaqulim'e á bak vdð mamo
í Kenton Leifchúsinu í Ox-
fordshire er stöðugt frátekið
sæti í fmemsbu sætaröð fyrir
kven-morðinigja sem Litfði fyrir
tvö hun'diruð árum.
ALilt firá því að byrjað var að
leika leifcritið „Gálginm" hatfa
undariLegár hlutir verið að ger
aist í ieifchúsimu. SpegiLL datt
alLtf £ eirnu atf vegg, ljós eru
kveifcit og slökfct á víxl, án
þess að nokkur sjáist koma ná-
lægt þeim. Dyr eru opnaðar
og lokað atfbur, án þess að
mökkur taki í húmana.
„Gálgimm", fjallar um Mary
Blandy, sem var hengd í Hen-
ley árið 1752 fyrir að hafa
drepið föður siinm á eitiri, því
hanm vildii eLdd gefla henni
lieyfi tiL að giftast um'nusta síe
um.
Leifchússtjórimm, David Hend
ersson, segir að rnaður nokk
ur, sem komið hatfi til að
horfa á æfingu, hafi séð konu
stökkva í veg fyrir bllinm sinm
fmaman við Leikhúsim, þegar
hamm fór út tiL að gæta að
henmi, var þar emgimm.
Vofa Marfu á oft að hatfa
sést í bænum, og af öryggis
ástæðum hefur leikhússtjóriem
því láifáð taka frá sætið handa
Mariu í fremstu röð.
★
„Þetta er fyrsta máWðiin í
lífi mínu, ég hef aidrei fenigið
anmað að borða en bamamat",
sagði hinn þrjátíu og fimm ára
gamii Geoffrey Brown, þegar
honum var borimm málsverður'
siem og grettir sig og hristir
höfiuðið tiL Baldwies, og Bald-
win er alltaf saimmáLia frúnmi
og Onasisis lætur í mimini pok
anm í hvert sinm sem hamm
bryddar á þessu.
Jaquline er reyndar efcfci aL-
veg áhugaiauis um byggimgar,
hún hefur beðið mamn simm að
byggja eies konar þorp af
smáhýsum, og eitt slíkt smá-
hús er þegar komið upp, og
er ætliað fyriir John og Caro-
Limie Kennedy og vimi þeirra.
★
í eimu af famigelsum Luedúna.
Þessi fyrsta máltíð hans sam
am stóð af hökkuðu kjöti, lauk
oig kartöflum.
Geoffrey Brown, sem famgels
aður var fyrir þjófnað og
íkveikju, sagði að móðir sín,
sem er nú sjötiu og átba óra
hatfi aligjörlega kúgað sig. Hún
mataði hamm á barnamat, aðal
Lega banamiastöppu og mjólkur
veLMmigi, hún baninaði honum
að reykja, drekka og umgamg
ast stúlkur. Auik þess banmaði
kerldmig þesisi aiit sem stoemmt
un mætti kallast á símu heimiti.
Verjandi Browms iýsti móður
inmi sem valdasjúkri og sjúk-
lega afbrýðissamri út í vini
soniarins. Eftir að fiaðir Geoffir
eys dó, hefur hanm ekki gert
aonað en að gæta móður sinm
ar og hlýða skipumum hennar.
Geoffrey heldur þvi fram, að
hamm hatfi kvedLct í á mörgum
stöðum, til þess að fá útrás og
hefmd vegma drottnun'argirnd
móðurimmar.
Vimkona Geoffreys, sem
aldrei hafði fengið að koma
imm á heimiMd mæðgimanna í
átta ár, saigði að hún hefði
aildrei fengið að ræða við
Geoffrey einslega, hafi móðir
in verið eimhvers staðar nálæg.
— Ég gaf syni mínum bama
mat, því það er það hollasta
og bezta, sagði móðirin við
rétbarhöldin.
Brown var síðam sendur í sál-
fræðdlega athugun, og jafn-
framt látinn flytja burtu frá
móður sinmi.
Tveir þj óðf élagstfr æðimgar
við Santa CLara báskólann í
KaLiiforníu hatfa ramin.sakað það,
hvers vegrna fólk spilar póker,
og miikill fjöldi viðtaia. við
pófeerspi'liara á fjölmörgum
knæpuim, myndair kjarnaon að
lokaniðursföðum þjóðfélags-
fræðimigainina tveggja.
Það kemur í ljós, að ein-
staka spiiiarar tapa oftast, en
spila þó stöðuigt póker, vegma
þess að þeirn finost það af-
slappandi og fær þá tdL að
gleymia áhyggjum hversdags-
ins. Það eru eimmi'g til póker-
spLLarar sem aLltaf tapa, meon
sem kasta sér út í spifdð, reyna
með öLLum tiLtækum ráðum að
vinn.a, en tapa þó aLL.taf að
lokuim. Þessir menn nota sér
pókerspiL, tiL þess að komast
í sambaod við anmað fólk. Og
það sem þessar manogerðir
hatfa yfirleitt samieiginLegt er
það, að þetta eru nær aiLtaf
kvæntir barlmenn, kommir yfir
fertugt.
Þá komuist þjóðtfélagsfirœð-
inigarmir að þvi, að þedr sem
oftast viema eru pi.pairsiveinar,
eða fráskildir menm á aldrim
um tuttugu og sex tdL þrjátíu
ára.
★
„Þetta virtist ailt sam'ae vera
að lagast, ég var viss um að
mér tækist að filýja eimu simoi
enn. Ég ga.t troðið etfri hluta
Lífcamam's út milLi rimLiamina —
en þá sat ég aLlt í eimu föst.
Þetta var hræðiieg uppidtfuin“.
Jeamme Brown er tuttuigu oig
átta ára gömuL stúLfca frá San
Francisco, o*g á sinmi stuttu ævi
hetflur hennd tckizt að skapa sér
frægðiarorð sem vtfða h-etfur bor-
izt, em Liún er eimkum fræg tfyr-
Lr að stela úr kjörbúðum.
Ungtfrú Biöwm hetfur þrjátíu
og tvisivar si.nmum verið hand-
tekiin og sett í tove'nm'afamgelsi,
oig þrjátíu oig einu simind hetfur
henmii tefciat að sleppa út aftur
en ás'tæðon fynir því hve vel
henni gemigur að strjúka, er sú,
tLlvali'n fyr:r fianga, sem sé 68-
40-69.
Stundium hefur h'enni tekizt
að troöa sér út í gegnum lúg-
uma, imm uim hverja fangaverð-
irnir stinga matarbökkum til
fanganma, en otftast hefur henni
tetoizt að smeygja sér út á millli
rimLanmia, eins oig_ sést á með-
fiylgjaodi mynd. í þaö simmið
er myndiin var tekim, tókst
benni þó ek'ki að sieppa, húu
sat fiöst á mijöðmnu.num, og af
þeton sötoum er hún koimin í
megru'niankúri
L