Tíminn - 12.06.1969, Blaðsíða 5

FEHMTUDAGUK 12. júuí 1969.
TIMINN
5
ÁBURÐARPLASTPOKAR
Norsði'eadiiniguir hrimgdi í Land-
fara 'ben'bi horauim á, aö vaík-
din hefSi verið atbygii á þörfu
máii í síðasta tölubla@i íslend
irags — ísafo'M'ar, ©n :það blað
«r igeiið út á Ataneyni. Þama
er taMi niim nýtt -vamdamiál,
sem sisapazt hefiui' vegma ti(l-
toomiu plastpotoamma ut-ain um
ábiurðinn. Áður var tóljbúnium
ábruirSi patotoað í pa'ppírspoika,
e'ða floðraða strigapotea, og
eyddust þessir pokar fJ'jótt úti
í nát'túrumni. Nú hinsveigiar er
farið að bera mokikiuð á þvi að
bæmdur skiilga þlas'tpoikaoa eft
ir úti á túnum, oig frjúika þeir
síðain þaðam, oig spoilia náttúr-
rnóig fyrir, þótt ek'ki bættust
áburðarplastpokarnir við, en
það eima sem bægt er að gera
til að eyða plastpokumum er
að brenma þeim, og það þarf
að gema staiax.
Landfaira er eteki kU'nmu'gt
um, að meim sérstök berferð
hafri verið fairin gegm þessum
áburðá'i'piaistpokum, en 'bimsveg
ar þairf ektoi að fara lamgt út
fiyrir borgiarmörtoiim til að sjá
þessa plasbpotea í .náttúrummii.
Lamdfari leggur það 'bil, að Búrn
aðarféliagið og Áburðarverk-
smiðjian talki bömdum samam og
með hgé'lp f j ölmiólu'nai-l æk:j a,
reymi að íkiomia því tii leiðar, að
ammað bvort vei’ðd þessum pok-
um saifnað samam, og þeir
gevmdir á öruggum stað, þar
sem þeir fjútoa ektoi, eða þá
að iþeim wrði brenint. Það
rroætiti segjia Landfara að marg
~jr búmaðuirinm viildi ekki
ba'enm'a þessum potoum því
pl'astið í þeim er væmit, en þá
þ'arf lítoa að búa svo um bnút-
ama, að þeir vaidi ókikii óþrifm-
aði.
LAUGAVEGI 38
Sími 10765
SKÓLAVÖRÐUSTÍG 13
Síittl 10766
VESTMANNABRAUT 33
Vestmannaeyjum
SÍMI 2270
Ný sending
af ítölskum sundfatnaði
kvenna og telpna
Mjög gotf úrval
f í & | 'v
JÓN ODDSSON hdl.
Málflutuingsskrilstofa,
Sambandsliúslnu
við Sölvhólsgötu Simi 130 20.
umoi. Plastpoba ruslið var mú
HVEIIFÍSGÖTÖ 105
PÍPULAGNINGAMEISTARAR
Vettoi er toteið og aðieimis eftir að prófa toerfið undir þrýstimigi, en þá kemur í ljós, að lögmim lekur
á eimum eða jafiaveJ tveimur stöðum. Hvað kostar að' laga silíkam leka? — Eiibt humdrað? Fimm
humdru'ð? Eitt þúsumd krónur? — AMai' tölurmar gætu sta'ðizt en þær þurfa ekki að gera l>að.
etokn ef þér notið BAKERSEAL, þvi það er öruggasta vörmin gegm slíkum óhöppum.
Eflár að hafa notað BAKERSEAL um tlma þá munuð þér komast að raum um, að þér hafið
etoki efmi á að noba ammiað þéttiefni — jafnvel ekki þóbt .yður væri gefið það.
a BAKERSEAL:
harðnar ekki — þolir hita allt að 315C° — án liamps heldur það þrýstingi allt að 4 kg/fercm.
á evrópskum fittings og allt að 700 kg/fercm á amerískum fittings — litlaust og þvi afar þrif-
legt í notkun — sérlega öruggt á olíu- og gufulagnir — drjúgt í notkun.
Frekari upplýsingar í verzlun vorri. .viaBœsáftiwí
ÍSLEIFUR JÓNSSON H/F - Bolholti 4
^lllilllllllilllllllllllllllllllillllllllllllllillllllllllll!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII|l!llllll!ll|||l|||||!llllllllll|l^
KIDDI
f WHAT 9APPENEP ? VITS THl
Am--
AFTE/Z STOPPING THE fHJHAÝWS, C/SCO JOINS
THE SSAR.CN FOR THE MISSINGr STA6E... \
7-3
HvaS kom fyr.ir Þetta eru pósthest- aenir. En hvar er vagninn? Eftir aS hest
arnir hafa veriS stöðvaSir, fer Kiddi meS
tH þess að leita að týnda vagninum.
Ó! Eyddu ekki kröftum í skræki, það
heyrir enginn 'Hvers vegna eltirðu okkur?
Ég gerði það ekki! Ljúgðu ekki, við sáum
jeppann þinn í kjarrinu. Eg týndist í eyði
mörkinni, það er enginn vegur þar, þeg.
ar ég sá þyrluna ykkar þá fylgdi ég
tomorrow- nectsinhi
ykkur eftir . . . þakka ykkur fyrir . . .
Hún var týnd, hún e!ti okkur . . . hvað
heldur þú Toff? Ég veit ekki.
lllilllllillllltililllllj]lJI!!llllJII!!lll!lllJ!!ll!lllll]!!!lllj]!!í!l]llilllIlIlllll]llllll!l!l]!!lllllilllill!ll!lllllIIJ]l!!l]l!ll!]!ll]|ll!!!lllilll!llll!lllllI!lllllll!lll!|||)l!irrF

A VlÐAVANGI
Skýjaborgir og alvöru-
leysi ríkisstjórnar-
innar
í grcin, sem Ilelgi Bcrgs,
ritar í Þjóðólf fyrir skömmu
gerir liann m. a. að umtalsefc^
skipulagsleysið í uppbyggingu
atvinnulífsins og telur að hér
á landi hafi skort raunsætt mat
stjórnmálamanna og þjóðaiinn-
ar á þeim verðmætum, sein
þjóðin verði að velja eðá
hafna. Það væri eins og sljóm-
völdin sjálf hafi lifað í ein-
hverjum draumlieiini og með
öllu vanrækt hin hversdags-
legu viðfangsefni þjóðfclags-
ins. Jafnvel þegar stefna þeirra
hafi leitt yfir þjóðina alvarlegt
atvinnuleysi sé livergi komið
niður á jörðina, heldui' sé fa-
búlerað urn alvinnugreinar,
sem okkur skortir augljóslega
forsendur til að fást við enn
um árabil, en þær greinar,
sem séu uppistaða atvinnulífs
okkai', og verði enn um sinn,
séu látnar veslast upp vegna
skorts á fyrii-greiðslu, enda sé
fjár or'ð'ið vant til alls.
Þá eru nógir
peningar til
í franihaldi af þessu segir
Helgi:
„Og þó ekki alls. Ekki þegar
á að láta utlenda memi byggja
kísilgúrverksiniðju fyrir ís-
lenzkt fé. Ofan á þau liundruð
milljóna, sem verksmiðjan við
Mývatn koslaði í öudverðu,
bættist vcgagerð fyrir 50 miilj-
ónir og gufuvirkjun fyrir ótald
ar milljónir en hvorttveggja
var gert fyrir verksmiðjuna
eiogöngu. Og svo þcgar rekstr-
arárangur fyrsta ársins ligg-
ur fyrir koma i ljós stórfelld
tæknileg mistök. Afköst verk-
smiðjumiar aðeins brot af því,
sem vera átti, rekstrai'liaili
nemur tugum milljóna, og
engri ábyrgð hægt að koma
fram á hendur þeim útlending
um, sein þannig hafa brugð-
izt okkur. En þá er ekki fjár
vant. Þá stendur ekki á þeim
þingmeirihluta, sem fellir
hvert þjó'ðþrifamálið á fætur
öðru i'yrir stjóniai’aiidstöðinni,
að samþykkja 150 millj. kr. i
|jj viðbót í verksmiðjuna, og lofa
gulli og græmnn skógum að
þeim eyddum. Kaimski gætu
einhverjar aðrar greinar einn-
ig spjarað sig með slíkra fyrir-
greiðslu.
Með siíkum vinnubrögðum
og þeim ruglingi í inati verð-
mæta, sem dæini er tckið, af,
er nú búið a'ð sökkva þjóðinni
svo djúpt í skuldafen eftir allt
góðærið, að sjötta bver króna
gjaldeyristekuanna fer til að
standa straum af erlendum
skuldum. Og ráðsmennskan birt
ist víðar: Svo miklar skuldir
hvíla orðið á vegasjóði, að nær
allt nýbyggingafé þjóðbrauta
hefði farið ti! a'ð standa straum
af þeiin, ef ekki herði vcrið
gripið til þess ráðs að hækka
benzínskattinn enn um eina
krónu á Iítra.
Það er vissulega þörf á nýj-
uin og ferskuin lökum á vanda-
málum ríkisins og þjóðarinnar
og vafalaust á þingmaðurinn,
sem vilnað er til í upphafi,
kollgátuna; þau koma aðcins
með nýjum mönnum, nýrri
forustu.
Það verður að lcggja rækt
við atvinnuvegina og má ekki
vamækja að hirða um eldin
FramJiaJd ó bls. 15.