Vísir - 27.11.1977, Blaðsíða 5

VÍSIR
Sunnudagur 27. nóvember 1977

■
Íi J,
.

.
' 'Vw'

ingurinn Michael
igunum.
Kann verst við
rigninguna"
— ségir Andrew Piazza þjálfari og
leikmaður KR
„Ég vissi nú varla á hverju ég
átti von þegar ég kom hingaö
svo það er e.t.v. ekki hægt að
segja að neitt hafi komið mér á
óvart” sagði Andrew Piazza,
þjálfari og leikmaður KR-inga.
Piazza er 23 ára og er af itölsk-
um ættum eins og nafn hans gef-
ur strax til kynna.
„Það sem mér likar verst
hérna er rigningin sem fer væg-
ast sagt mjög svo i taugarnar á
mér, enda er ég óvanur henni.
Mér er alveg sama þótt það
kólni svolitið, ég er vanur þvi að
heiman að það sé kalt”.
Andy, eins og félagar hans i
KR kalla hann, er fæddur og
uppalinn i Michigan, og þar hef-
ur hann ávallt verið búsettur
þar til i vetur að hann er þjálfari
og leikmaður með KR i Vestur-
bænum i Reykjavik á Islandi.
„Þetta er alveg stórkostlegt
hérna, almennilegt og gott fólk,
og félagarnir i KR alveg ein-
stakir. Ég hef aldrei kynnst
svona samheldni eins og er inn-
an liðsins. Það má segja að KR
sé eins og stór fjölskylda, og all-

Andrew Piazza þjálfari og leik-
maður KR: „Ég sakna kon-
unnar minnar mest”.
ir bera virðingu fyrir öðrum
taka fullt tillit til skoðanna
hvers annars.
Ég hélt að körfuboltinn hérna
væri öðruvisi en hann er, hélt að
það væru fleiri sterk lið hérna.
En hér eru margir mjög góðir
leikmenn, og kemur sennilega
engum á óvart þótt ég nefni Jón
Sigurðsson félaga minn I KR
þar fremstan. Hann er frábær
leikmaður sem hefur allt til að
bera sem prýða má einn körfu-
knattleiksmann, — leikmaður
sem myndi sóma sér vel með
mun sterkari liðum en finnast
hér á landi. Þá má nefna þá
KR-ingana Einar Bollason og
Kolbein , Pálsson. Þeir eru báð-
ir komnir jyfir þritugt, en leika
körfuboltann þrátt fyrir það
með áhuga unglingsins.
Það sem ég sakna mest er
konan min, en vonandi fæ ég
tækifæri til að skreppa heim um
jólin og heimsækja fjölskyldu
mina. Annars er félagsskapur-
inn i KR þannig að maður hefur
ekki haft mikinn tima til að láta
sér leiðast eða sakna einhvers
að heiman”.
„Kom hingað fyrst
sem ferðamaður"
— segir Michael Wood leikmaður og
þjálfari hjá Ármanni

Koma Michael Wood hingað
til lands bar að með talsvert
öðrum hætti en hinna Banda-
rikjamannanna sem leika
hérna. Hann kom fyrst hingað
til lands fyrir fjórum árum sem
ferðamaður, og f sumar hafði
hann viðkomu hér á leið sinni til
Evrópu I sumarfri.i bakaleiðinni
kom hann aftur við, enda ávallt
verið mjög hrifinn af öllu hérna
eins og hann segfr sjálfur.
„Það var svo algjör tilviljun
að ég fór að leika körfubolta
hér. Ég var i samkvæmi, og þá
barst körfubolti eitthvað i tal,
og svo kom fljótlega að þvi að ég
var farinn að æfa með KR. En
vegna þeirra reglna sem eru
hérna og segja að ekki megi
fleiri en einn útlendingur leika
með hverju liði þá fékk ég ekki
að spila með KR, og fór þvi yfir
til Ármanns bæði sem leikmað-
ur og sem þjálfarj allra flokka.
Að sjálfsögðu er margt hérna
öðruvisi en maður er vanur, og
er handhægast að nefna i þvi
sambandi veðrið og verðlagið
sem er óskaplegt á öllum hlut-
um. En fólkið er stórkostlegt,
fólk að minu skapi og hérna
kann ég vel við mig.
Y
L
Michaei Wood þjálfari og leik-
Jú, það hefur verið sagt að
þetta verði erfiður vetur hjá
okkur Armenningum, og senni-
lega verður svo. Það sem okkur
vantar i liðið er góður miðherji,
við erum alveg miðherjalausir.
Það hljóta lfka allir að skilja að
það er erfitt að ná upp jafngóðu
liði eftir að hafa misst leikmenn
eins og Jón Sigurðsson, Simon
Ólafsson og Björn Magnússon
alla i einu.
En það erfiðasta við þetta er
að fá menn til að halda áfram
og vinna af einbeitni að þvi tak-
marki að halda okkur uppi i
deildinni. Það er ekkert óeðli-
legt að leiðindi sæki að mönnum
þegar þeir tapa sifellt i leikjum
sinum, en ég get þó fullyrt að
þetta er ekki stórt vandamál
hjá okkur og allir eru ákveðnir
aö berjast til þrautar.
Þjálfun yngri flokkanna er
mjög skemmtileg, ég þjálfa þá
alla, og ég elska það starf.
Nú er ég að leita mér að ein-
hverri hentugri vinnu til að
yfir þessu
— segir Mark Christenssen, leikmaður

Þórs á Akureyri
Mark Christenssen sem leikur
með Þór á Akureyri er Banda-
rikjamaður af dönskum ættum.
Hann fæddist i Nebraska og ólst
þar upp og hóf að leika körfu-
bolta strax sem unglingur.
Hann lék þar með skólaliðum,
og sfðan lá leiðin til Kanada þar
sem hann spilaði með liði Uni-
versity of Kanada við góðan
orðstir. Þegar keppnistimabil-
inu lauk og Mark útskrifaðist úr
háskólanum var hann vaiinn i 5
manna lið bestu körfuknatt-
leiksmanna f Kanada svo sjá
má að þar fer sterkur körfu-
knattleiksmaður.
„Ég var siðan í æfingabúðum ^
i Bandarikjunum ásamt 120 öðr-
um leikmönnum sem höfðu *ií
áhuga á að fara til Evrópu og
leika þar körfuknattleik. Þar
var samkeppnin geysihörð,
enda komust ekki nema 20 úr
þessum hópi til Evrópu, hin.ir
sitja eftir heima,” sagði Marn
er við ræddum við hann. Mark
var þá nýkominn af fundi og æf-
ingu með leikmönnum Þórs, og
var þar að leggja leikmönnum
sinum siðustu reglurnar fyrir
leik liðsins gegn 1S i 1. deildinni.
„Jú, ég var dálitið undrandi
þegar mér var boðið að fara til
maður Ármanns: „Verðlagið og hafa með þessu, og svo ætla ég
veðriö er ólikt þvi sem er heima að fara að byrja i Háskólanum
i Bandarikjunum”. að lesa Islensku þar.”
Islands til að leika og þjálfa lið
Þórs, maður hafði einhvernveg-
inn ekki reiknað með að fara
hingað. En þetta var freistandi
tilboð og ég stóðst ekki freist-
inguna, það var einhver æfin-
týraljómi yfir þessu og þess-
vegna sló ég til.
Og ég get sagt það að ég sé
ekki eftir þessu. Hér er gott að
vera, mikil náttúrufegurð og
mjög gott fólk sem ég umgengst
daglega.
Ég get heldur ekki kvartað
undan verkefnaskorti, þvi hér
er fyrir höndum mikið verkefni
við uppbyggingu körfuboltans.
Vissulega er iþróttin á uppleið á
Akureyri, en það kostar mikla
og margra ára vinnu að komast
á toppinn, ná unglingastarfinu
úpp, og fá það til að skila
árangri.
Ég þjálfa alla flokka hjá Þór
Þeir yngstu eru 10-12 ára, og
mér finnst mjög gaman að fást
við að þjálfa þá. — Ég myndi þó
segja að það væri of seint að
byrja á þeim aldri, það þarf að
byrja 6-8 ára til þess að ná valdi
á undirstöðuatriðunum strax i
byrjun, það tekur 5 ár að læra
þau”.

HVAÐ SEGJA ÞEIR?
það að gæði leikjanna aukast
verulega. Við það aö sjá hvernig
þessir menn æfa og hvað þeir
leggja á sig, fylgja aðrir meö,
og það er óhætt aö segja að
menn leggja mun meira á sig en
áður.
Aöur fyrr voru það oftast 5
menn i hverju liði sem báru þar
af og léku mest, en nú er þetta
mikið aö breytast. Nú leggja
menn meira á sig en áður, og
breiddin hefur aukist mikiö.
Þetta tel ég tvimælalaust að sé
Bandarikjamönnunum að
þakka.
Guömundur Hagalín form.
Körfukn. deildar Þórs:
— Þvi er ekki að leyna að
undanfarin ár hefur áhugi legið
mikið niðri hér á Akureyri á
körfuboitanum, og það er þvi
gleöilegt að geta sagt að nú
verður maður greinilega var við
að áhuginn er að aukast aftur,
og fólkiö er komið með á ný.
Þetta tel ég tvimælalaust að
sé aö þakka þvi að við fengum
Bandarikjamanninn Mark
Christenssen til liðs við okkur,
en auk þess að leika með meist-
araflokki þjálfar hann alla .
flokka félagsins.
Hjá þeim yngri er nú risinn
upp mjög mikill áhugi, og má
segja að troðfullt sé á öllum æf-
ingum hjá okkur i yngri ílokk-
unum, enda er Mark þjálfari i
fremstu röð þótt hann sé ekki
gamall að árum. Hann tekur
þetta mjög alvarlega, og kennir
undirstöðuatriði körfuboltans
alveg frá grunni, og þetta á eftir
að skiia sér.
En ég geri mér ljóst að það
gerist ekkert kraftaverk á ein-
um vetri, það þarf að halda
þessu starfi áfram.
Erlendur Eysteinsson,
Armanni:
— Ég tel það grundvallaratr-
iði þegar fengnir eru hingað til
lands erlendir leikmenn að ekki
sé flanað aö neinu i þvi sam-
bandi. Þetta er það mikið fyrir-
tæki fjárhagslega að slikt má
alls ekki gera. Ég tel að koma
þessara manna hingað til lands
geti haft m jög góð áhrif á vissan
hátt, það hlýtur að skila sér að
þeir þjálfa yngri flokkana , en
ég hef ekki trú á að þeir geti gert
mikið fyrir meistaraflokkslið
sin.
Viö erum mjög ánægðir með
Michael Wood sem þjálfara,
hann er með skemmtilegar æf-
ingar og alltaf eitthvað nýtt, en
hann er ekkert sérstakur sem
leikmaður”.