Vísir - 05.05.1978, Síða 9

9
Svívirðileg svik
við lóglaunafólk
G.G. skrifar:
Morgunblaðið birti viðtal við
launafólk 1. mai. Þar á meðal
var viðtal við flugfreyju sem
kvaðst hafa 250 þúsund krónur i
laun á mánuði og gæti hún ekki
lifað að þvi sem einstaklingur.
Hins vegar hefði maður hennar
miklu hærri laun og þvi hefðu
þau getað komið sér upp ibúð,
en þau væru barnlaus.
Blessuð flugfreyjan klykkti
svo út með þvi að segja að hún
gæti ekki lifað af launum sinum
þar sem hún vildi ganga i
góðum fötum og kaupa vönduð
húsgögn. Hins vegar ætti fólk
ekki að gera kröfur þvi slikt
færði þvi ekki hamingju.
Þetta lýsir mætavel hugsana-
gangi fjölmargs fólks úr öllum
flokkum. Það vill hafa góð laun
til að geta veitt sér allt en er
alveg á móti þvi að aðrir geti
lifað sómasamlegu lifi. Þeir
sem eru svo ósvifnir að krefjast
þess að geta lifað af dagvinnu-
tekjum sinum eru úthrópaðir
sem ofbeldisseggir sem ekki ta-
ki tillit til þjóðarhags. A sama
tima eru þúsundir manna sem
hafa um milljón króna tekjur á
mánuði auk þess sem þeir
drvgja tekjur sinar með þjófn-
aði af almannafé i formi skatt-
svika.
Dirfist einhver að mót-
mæla þessu er hann álitinn
kommúnisti sem vilji koma hér
á einhverju alþýðulýðveldi.
Hræsnisskrif Mogunblaðsins
um að verkalýðnum beri að
taka i útrétta sáttahönd for-
;ætisráðherra fylla mig
viðbjóði. Svik Alþýðubanda-
lagsmanna og annarra er ráða
verkalýðshreyfingunni við hina
lægstlaunuðustu eru svivirðileg.
Með þrældómi sem hvergi
þekkist i lýðfrjálsum löndum
tekst almenningi hér að draga
fram lifið. Það sem okkur
vantar i dag eru heiðarlegir
stjórnmálamenn sem hugsa um
hag allra landsmanna en ekki
þeir klikugosar sem nú sitja á
þingi.
Um dýravernd og Dýraspítalann
Guðrún A. Kunólfsdóttir skrif-
ar:
Það er nú ef til vill ekki besti
timinn núna þessa dagana að
vera að tala um dýraverndun-
armál. Blöð eru að mestu full af
stjórnmálum og kosningum.
Fólk er fullt af þeim lika nema
þeir sem ætla alveg að sleppa
þvi að vera með i þetta sinn.
Samt langar mig að hefja máls
á þessu og vona að sem flestir
gefi sér tima til að huga að þvi
hvar við stöndum idýravendun-
armálum.
Nú er sumar að ganga i garð,
sólin skin og hugurinn er léttur.
Samt megum við ekki gleyma
dýrunum mitt i þessum fegin-
leik okkar að vera nú enn einu
sinni laus við myrkur og kulda
vetrarins. Dýrin þurfa eftir sem
áður á aðhlynningu okkar að
halda.
Ég er unnandi allra dýra en
hef þó mestan áhuga á málum
kattanna og aðbúnaði þeirra.
Þessi heimilis- og gæludýr okk-
ar sem veita okkur svo mikla
skemmtun og ánægju þurfa
mikla hlýju og gott atlæti frá
okkur mönnunum. Það er með
ólikindum hve kærulaus við höf-
um verið i framkomu okkar við
þau. Þvi er tekið sem sjálfsögð-
um hlut að kötturinn sé fær um
að sjá um sig að mestu sjálfur
og ef honum, af einhverjum
ástæðum, er orðið ofaukið á
heimilinu virðist sem það sé i
lagi að henda honum út á götuna
— hann á að geta séð þar um sig
sjálfur. Þetta er mikill mis-
skilningur og athugunarleysi.
Þetta dýr er ekki i stakk búið til
að bjarga sér sjálft hér á landi,
allra sist ef þau hafa verið
heimilisdýr. Það verður ömur-
leg tilvera fyrir þau.
Ég vil aðeins nefna eitt eða
tvö atriði sem mig langar til að
biðja fólk að athuga vel. 1 fyrsta
lagi að merkja kettina sina vel
með hálsól og bjöllu. Þetta eru
dýr sem vilja vera mikið úti og
hreyfa sig og geta þvi farið það
langt frá heimili sinu að þau
komist ekki af sjálfsdáðum
heim til sin aftur. Þá er úr
vöndu að ráða að koma þeim til
réttra eigenda, og lika erfitt að
auglýsa þá. Einnig er mikils-
vert að hafa á þeim bjöllu — það
kemur i veg fyrir að þeir geti
komist að fuglum.
Annað vildi ég óska að fólk
tæki til alvarlegrar athugunar.
Ef kettlingar.koma á heimilið —
i öllum bænum látið þá ekki
bara auglýsingu i blað og af-
hendið siðan hverjum þeim
kettling sem hafa vill. Þetta
getur verið stórhættulegt. At-
hugið vel hvernig aðstaðan er
hjá þeim sem vill fá kettlinginn.
Getur hann haft hann staðsetn-
ingar og vinnu sinnar vegna? Ef
um barn er að ræða, fáið þá á
hreint að kettlingurinn sé vel-
kominn á heimilið af öllum.
Auðvitað er ekki alltaf hægt að
halda öllum kettlingum sem
koma og mikill lettir að geta
komið þeim fyrir á heimilum i
stað þess að láta svæfa þá — en
það má ekki koma i veg fyrir þá
ábyrgð sem við höfum á hendi
að sjá um að þeir komist i
örugga höfn. Það er heldur
óskemmtilegt að bera ábyrgð á
að þessi dýr lendi einhversstað-
ar þar sem annaðhvort er ekki
aðstaða fyrir þau, eða þau eru
beinlinis ekki velkomin. Þá
kemur að þvi fyrr en seinna að
þau lenda á götunni og það eru
verri örlög en ég get imyndað
mér að neinn vilji hafa á sam-
viskunni. Þetta er okkar mál.
Við eigum að búa eins vel um
hnútana i þessum efnum eins og
okkur er framast unnt.
Að siðustu langar mig til að
spyrja, enn einu sinni, hvenær
Dýraspitalinn muni komast i
það horf að hann geti sinnt sinu
Merkiö ketti ykkar vel með
hálsðl og bjöllu.
hlutverki? Að þar verði dýra-
læknir þó ekki yrði nema nokkra
tima á viku til að byrja með, svo
að fólk geti komiö þar með
heimilisdýr sin og fengið þá
þjónustu sem með þarf fyrir
þau? Er alveg útilokað að hægt
sé að koma skriði á þetta mál.
þannig að sá dagur fari að renna
upp að dýrin geti fengið þarna
þessi sjálfsögðu réttindi sin i
formi góðrar læknisþjónustu?
Það er hreint ekki vansalaust
að það skuli vera liðinn allur
þessi timi siðan spitalinn kom til
landsins og aðekki sé enn komin
rétt mynd á starfsemi hans. Það
væri nú, gæti ég imyndað mér,
eitthvað búið að segja bæði hátt
og i hljóði ef um læknisþjónustu
fyrir mannfólkið væri að ræða.
Eins og Dýraspitalinn er
starfræktur i dag er hann nán-
ast verri en ekki neitt athvarf.
Þar er ekki til þess menntað
starfsfólk að veita dýrum
læknismeðferð, enda þótt svo að
dýrahjúkrunarkonan hafi tekið
sér þá ábyrgð á hendur að fram-
kvæma ýmsar aðgerðir sem hún
hefur ekki kunnáttu eða leyfi til
að framkvæma. Það er ekki i
verkahring hjúkrunarkonu að
framkvæma starf læknis. Þetta
getur siðan komið niður á dýr-
unum i þeirri mynd að ekki
ósjaldan þurfi að fara með þau
til dýralæknis seinna. Sjálfsagt
er ekki með ráði gert að þetta
gengur svona fyrir sig. Það er
einfaldlega afleiðingin þegar
verk er ekki framkvæmt af rétt-
um aðila.
1 rauninni er ástandið alveg
óþolandi og i raun verr af stað
farið en heima setið. Hvernig á
þvi stendur að yfirdýralæknir
virðist ekki vilja láta sér koma
þetta við veit ég ekki — en hitt
veit ég að sem dýraeigandi vil
ég eindregið mælast til þess að
hann gefi sér tíma til að athuga
þetta vel og reyni að gera sér
grein fyrir að hann hefur skyld-
um að gegna i þessu máli. Einn-
ig vil ég eindregið beina þvi til
hans og þeirra aðila sem um
eiga að fjalla að fara að koma
þvi i kring — nú sem allra fyrst
— að útvega dýralækni að
spitalanum. Sifellt eru gefin lof-
orð um þetta og þau eru jafnoft
brotin. Þetta má ekki ganga
svona lengur. Okkur er þegar
orðið til stórkostlegrar van-
sæmdar hvernig staðið hefur
verið að málum Dýraspitalans.
Allt gott er um það að segja að
við spitalann sé starfrækt upp-
lýsingaþjónusta og göð ráð gefin
dýraeigendum. Einnig snyrting
dýra og annað slikt. Það er
örugglega mikil þörf fyrir slika
þjónustu og fullt verkefni fyrir
dýrahjúkrunarkonuna, á meðan
ekki er þarna starfandi dýra-
læknir. En ég vil ráðleggja fólki
að athuga sinn gang ef það
hyggst leita til Dýraspitalans
með dýr sin til að fá þar gerðar
læknisaðgerðir af einhverju
tagi. Hann er ekki starfræktur,
enn sem komið er, með slikt i
huga. Það þarf að fara með dýr-
in til dýralæknis og fá þá réttu
og öruggu þjónustu sem
veita. Ekkert annað er nógu
fyrir dýrin okkar.
Að lokum, ég vona og bið að
nú fari þessi mál að komast i
betra horf. Ég vona að allir þeir
aðilar sem þarna eiga hlut að
máli taki saman höndum um að
koma þessu máli i höfn nú sem
allra fyrst. Ekki er eftir neinu
að biða, ekki einu sinni pening-
um þvi ég vil halda þvi fram að
þeir séu til bara ef áhugi er fyrir
hendi að veita þeim i þennan
málstað. Satt best að segja hafa
ekki farið i hann svo stórar upp-
hæöir hingað til. Ég held að timi
sé kominn til að bæta þar úr.
Ég vil raunar taka svo sterkt
til orða — og ég veit að fleiri
dýraeigendur og dýraunnendur
taka undir það — að ég krefst
þess að þessu máli verði gaum-
ur gefinn og að unnið verði að
þvi af fullum krafti. Það er sið-
ferðileg skylda okkar að veita
dýrunum okkar — og hafa til
þess aðstöðu — þessi sjálfsögðu
rettindi þeirra.
r
Askorun til eigenda og
ábyrgðarmanna fasteigna um
greiðslu fasteignagjalda
í Reykjavík
Fasteignagjöld i Reykjavik 1978 eru nú öll gjaldfallin.
Gjaldendur sem ekki hafa gert skil innan 30 daga frá birt-
ingu áskorunar þessarar, mega búast við, að óskað verði
nauðungaruppboðs á eignum þeirra i samræmi við 1. nr.
49/1951 um sölu lögveða án undangengins lögtaks.
Reykjavik 3. mai 1978.
Gjaldheimtustjórinn i Reykjavik.
Prentarar — Prentarar
Viljum ráða pressumenn sem fyrst.
Prentsmiðjan Oddi hf.
Bræðraborgarstig 7
simi 20280.
Útboð
Rafmagnsveitur rikisins óska eftir tilboði
i rafbúnað fyrir áveitustöðvar Vesturlinu
— Hrútatungu, Glerárskóga og Mjólká
Útboðsgagna má vitja á skrifstofu
Rafmagnsveitna ríkisins,
Laugavegi 116. gegn greiðslu á kr. 5.000.-
Aðalfundur skókfélagsins
Mjölnis
verður haldinn mánudaginn 8. mai kl. 20 i
Fellahelli.
Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.
Lœkir Skarphéðinsgata | Bergþórugata
Austurbrún Flókagata Frakkastigur £
wr / jw 1 Í
Norðurbrún Karlagata
t » Vesturbrún Mánagata
Kárastigur
Vitastigur
VISIR
Nauðungaruppboð
hZfíÆ Vart 1 87‘ »g 88- tbl. Lögbirtingablaðs 1977 á
h!“.ta.1 r.lóhag°tu 54- Þ'ngl- eign Leós Jónssonar fer fram
efUr krofu Gjaldheimtunnar i Reykjavfk á eigninni sjálfri
mánudag 8. maf 1978 kl. 14.00. J
Borgarfógetaembættið i Reykjavlk.