Tíminn - 01.08.1969, Blaðsíða 3

FÖSTUDAGUR 1. ágúst 1969.
TIMINN
3
Pabbinn: — Komdax hérna,
Tommi, við mamma þín höfum
orðið sammála um, að þú eigir
skilið að verða fl-engdur fyrir
þetta.
Tommi: — Það er eiofcenni-
legt, að þegar þið einu sinni
gietið orðið sammála, þá á það
að bitna á mér.
Frúin hellti óbótaskömmum
jdir kaupmanninn, fyrir að
selja sér slæmar vörur. Hann
hlustaði á orðaflauminn um
stund, en sagði síðan kurteis-
lega: — Kæra frú, ef þér fóið
peningana yðar aftur, nýja tó-
mata ókeypis, ef ég loka vcrzl
uninni og frem sjólfsmorð,
eruð þér ánægðar?
ur öilu gangandi. Það gleður
mig sannarlega, að í okkar
fyrirtæki er þetta alls ekki
svona, heldur þveröfugt.
Tollþjónninn: — Mó ég biðja
manninn, sem sagði „guði sé
lof“ að koma hingað aftur.
Hún: — Heldur þú, að gáfað
ir menn verði góðir eiginmenn?
Hann: — Gáfaðir menn verða
alis ekki eiginmenn.
— Get ég fengið frí 6 morg
un, ég þarf að hjólpa konunni
minni að gera hreint?
— Nei, þér getið alls ekki
Forstíórinn: — I mönguim
fyrirtækjum er ástandið oftast
þannig, að helmingurinn af
starfsfólkinu gerir alls e'kkert
meðan hinn helmingurinn held
fengið frí til þess, það er ekki
hægt.
— Þafcka yður kærlega fyrir,
forstjóri, ég vissi, að ég gæti
treyst yður.
DENNI
DÆMALAUSI
— Já, ég setti nokkra af
skítugu golfkúlunum hans
pabba í vélina! Af hverju
spyrðu?
1?-z&
Aður fyrr gerðu Nígeríumienn
sér þær hugmyndir um fegurð
ardrottningar að þær ættu að
vega í kringum hundrað kíló,
hafa hrokkið hár og bifcsvarta
húð, slíkar fconur voru veru-
lega eftirsóttar á hjónabands
markaðnum.
Nú á dögum grenna nígerisk
ar stúlkur sig, og troða sér
í pínu-pils, og þær reyna að
slétta úr hrokknu hári sínu,
en auk þess reyna þær að gera
eins lítið úr dökku litarafti
sínu og þær geta. „Fegrunar-
meðöl“ sem varpa bleikum
blæ á hörund eru mjög dýr
og eftirsótt vara í Nígerfu.
„Hvað gengur að stúlkunum
okkar“, sfcrifaði blaðamaður
við nígirískt dagblað, „hveirs
vegna reyna þær að líkjast
evrópskum stúlkum? Hvers
vegna nota þær þessar inn-
fluttu ri'sahárkoílliur til þess að
rgyna að skýla náttúruliegu
hári sínu? Einhver ætti . að
segja þeim, að svart er fallegt,
litur tifl að vera stoltur yfir!“
Margir Nígeríumenn hafa skor
að á yfirvöldin að banna pínu-
pilsin, þvi stúlkur sem þeim
fcliæiðst brjtóti ailar fornar
venjur ættflokkanna, sem
krefjast þess að verulegur
hluti konulfkamans skutti vera
hijiúpaður. Gamtta fólikið bvein-
ar yfir þessu „siðleysi" æsk-
unnar, og trúarleiðtogarnir
skrifa mikið um „hinar hættu-
Iegu til'hneigingar”.
★
★
★
NTB-frétt fró Aþenu hermir
að gríski skipakóngurinn Onass
is hafi verið einkar höfðingleg-
ur eins og hans er stundum
vandi, við konu sína Jaekie
Onassis á fertugasta afmœttis-
degi hennar. Hann sbenkti
henni fjörutíu karata demant,
eða svo segír fró í grfsku síð-
degisblaði. Önnur gjöf er hann
færði henni voru eyrnalokkar,
sem samanstanda af gullkeðju
en við eyrun er lftið jarðlíkan,
gert af safír og rúbín sem á
að merkja tunglið, og milli
þessara tveggja stjarna hanigir
efttrlí'king af ApoIIo ellefta,
tunglfari Bandaríkjamanna.
★
Sautjón ára þjónustustúttka í
Pueblo í Colorado bar nýlega
á borð salatskammt og mjólk
urglas fyrir herramann einn. I
þjórfé rétti hann henni tuttugu
krónur og einn bil af gerðinni
Cadillac, árgerð 1959. Síðan
bað búnninn hana að hringja
fyrir sig í leigubíl, þvi hann
þyrfti að komast út á flugvöll
hið snarasta.
Gjafimildi sem þessi virðist
stund'um grunsamleg, og unga
stúlfcan varð ekbert sérlega
hrifin af þessu, og þegar mað
urinn var farinn, hringdi hún
á lögregluna. Síðan fór hún í
fyttgd með lögreglunni út á
flugvöllinn, en þar sat þá hinn
örláti gestur hennar og beið
flugvél'arinnar. Hann gat sýnt
lögreglunni fram á að hann
væri réttur eigandi bifreiðar-
innar, hann hafði aðeins gefið
stúlfcunni hana vegna þess að
„mér fannst hún svo falleg"
(þ.e. stúlkan). Var þá í hasti
kallað á lögfræðing, og geng
ið var lögiega frá eigendaskipt
um á bifreiðinni áður en flug
vélin fór.
★
Albert greiddi farmiðann
sinn, kom sér síðan makinda-
lega fyrir aftarlega í sætaröð
strætisvagns núrnier 14, hann
virtist sannarlega ætla að
njóta ökuferðarinnar gegnum
London. Raunverulega er Att-
bert ekkert frábrugðinn venju
legu fól'ki, nema ef vera skyldi
að augun í honum virðast sitja
öl'lu dýpra í höfðinu en á flest
um öðrum — Albert er nefni-
lega beinagrind, einfcar hæglát
beiinagrind, sem vi'll vena í
friði, og víst er það hægt að
fó að vera í friði í strætis-
vagni í London, því Engiend-
ioigar virða mjög einkalíf
manna, og fólk getur leyft sér
að vera hverniig til fara sem
það viltt, því er sjaldnast veitt
nokkur eftirtekt. Menn litu
því naumast á Albert greyið,
þar sem hann sat í sætinu sínu
í vagninum.
Reyndar verður Albeirt, þeg
ar hann ferðast um, að hafa
aðstoðarmenn, því hann getur
ekki gengið sjálfur, söngvar-
inn Elmer Gantry er jiafn'an
í förum með honum, og vin-
'lcona Elmers, Suzanna. Þau segj |
ast hafa keypt Albert út úr [
búð fyrir næstum sjö þúsund t
krónur, og venjulega stendur J
Berti hljóðlátur í einu horni J
stofunnar heima hjá þeim, en j
í þetta skipti fór hann raeð j
þeim í vagninum. Hann fékk 1
engan aíslátt af fargjaldinu, j
þrátt fyrir það ,að hann vantar
bæði hold utan á beinin, og J
mierg innan í þau.
i----------------------