Tíminn - 22.08.1969, Blaðsíða 3

fÖSTUDAGUR 22. ágúst 1969.
TIMINN
3
Meö
morgun
kaffinu
— Margar baniuir gæfcu or'Sið
fiyiriimiyinidiaineiiginlkioniur, ef þaer
væru efkfiii altiatf a@ leita að
Éyrinmiyind'aireiginimairmii.
— 'HivieaMÍg í óslköpomiuim d'efct
or þér í tog, að igenast toenmsliu
bon'a?
— Hefurðu eíkfkeint togmynda
fiiuig? Hiuigisaðiu þér bama, toað
fallega ljósa háirið á mér mun
njóitia siín yei fnamain við svarfca
ifiöflluinia.
— Ég er sto ámægðuir með,
að þér sfculuð vema Euglend-
inguir. Ég elsíka enskt buff.
— BDvaða vitiieiyisa er þetta?
Saigði iæfcniirinn þér a@ siteia?
— Bamn saigði, að éig æfcti að
Jjaka eíifcfchivaB á toerju 'kvöidi.
Tveir gamiir menn hittusit á
fömium vegii eion vordag.
— MiMð er in'dæflt að það
er vor, seigir aninar — þá sitiing-
ur aMit það, sem eæ niðri i mold
inni upp höfðinu á ný.
— Guð hjálþi þér að segja
iþeitta, miaður, segir þá hinu. —
Ég á þrjár bomur miðri í moild-
inni.
— Alfreð, við erum gjald-
þrota. Ég er búin að týna tékk
heftinu mínu.
— Afi, yaii-st þú í ö.rkinni
hiains Nóa?
— Nei, drengur minn.
— Hiveraiig bjangaðistu þá?
— Þessi maður þarna öfund-
ar mdig málkið, em það furðulegia
er, að ég ötfiuinida hamn Mfca.
— Hvetnmg þá?
— SjáðU itil, þegar við vor-
um uing'ir, elslkuðum við sömu
sitúllkuna, og ég er fcwiæmtur
henni niúna.
Skeifing er að sjá hausinn á
þér. Þú hefðir átt að láta
klippa þig fyrir löngu síðan.
— Ég lé't Hippa mig fyrir
löngu síðan.
— Hvers vegna finnst þér
aiga að lána honum peningana?
— Vegna þess, að annars
kemur hann bara til mín.
— Þegar ég tófc við fyrirtæk
inu, þá átti ég ekkert nema
gáfurnar.
— Nei, ég byrjaði líka með
lítið.
— Ég drekk bolla af heitu
vatni á hverjum morgni.
— Það geri ég Mfca, en kon
an mín kallar það bara kaflfi.

DENNI
DÆMALAUSI
Ó, komdu aftur Jói, ég skal ekki
öskra eins og Tarzan aftur.
Hinn mikillhæfi franski leik
ari, Michel Simon, • nefur leik
ið í 143 kvikmyndum og um
hundrað leikhúsisýningum.
Þessi iðjusami leikari, sem nú
er sjötíu og fimrn ára og hefir
á sínum langa leikferli grætt
milljónir franka, er nú sagður
vera öreigi orðinn.
Nú á hann einungs húsið sitt
eftir af fyrrverandi eignum sín
um, og bækurnar í hillunum,
segir hann sjálfur. Ef ekki
verður brugðið við og gamla
inn of gamall til þess að gerast
flækingur, en ég sé ekki annað
en ég verði að leggjast út á
vegi, ef ég sel húsið mitt, þá
á ég sennilega að mestu fyrir
skuldum.“ Þetta sagði Simon,
og eftir er að vita hvort að auð
ugir vinir hans bregðast ekki
hart við og reyna að rétta karl
við fjárhagslega, því mörgum
mun þykja skömm að, ef Frakk
ar láta þennan einn merkasta
leikara sinn verða hungurdauð-
an.
vegna lætur guð mig horfa á
dásemdirnar, ef ég get ek'ki not
ið þeirra sem skildi?
manninum bjarigað frá gjald-
þroti, er hætt við að hann
verði að segja sig til sveitar,
þvi mikil gjöld hvila á húsinu
hans, því eina sem hann heldur
enn.
Það vita vfet margir, sem ein
hver kynni hafa haft af Simon,
að hann hefir aldrei viljað hafa
neinar áhyggjur af peningum,
aidrei viljað spara og nú er
svo komið, að gengið hefur allt
of hratt á auð þess gamla, og
hann verður að borga oflfjár fyr
ir að hafa nýlega ekki staðið
við samning sem hann hafði
undirritað. „Ég er reyndar orð
MarceHo Mastroianni, ítaiski
leikarinn sem Soffíu Loren
gezt svo vel að er orðinn fjöru
tíu og fjögurra ára. Og af þeim
sökum segist hann vera orð
inn svartsýnn og jafnvel þung
lyndur á köflum. Hann nöldrar
um þessar mundir mjöig yfir
tungiferð Bandaríkjamanna,
eða öllu heldur öiiu því fé sem
þeir eyða til geimvísinda.
MJarcello segir að það grátleg
asta við fjárausturinn sé það,
að þó að Kanar sói þessum mill
jónum og billjónum sínum, þá
eldist hann stöðugt.
Fimmtugum manni sé er.gin
bót að geimferðum, öðru máli
skipti ef fjandans mennirnir
eyddu þessum trilljónum sín
um í það að finna upp eina
litla piilu sem gæti látið menn
hætta að eldast. Bara eina pínu
litla undrapillu, hún gæti heit
ið æskupil'lan, segir Marcello.
Marcelio segir líka að þetta
sé efclki bara eiginigirni í sér,
hann yrði hvort sem er orðinn
sextugur, lofcsins þegar pilian
væri fundiu upp, ef vísinda-
mennirnir settust niður í dag
og færu að hugsa um pilluna.
Og, segir Marcello, vísindin
hafa eyfct allri rómantík, kann
ski er gott að vera gamall orð
inn, en nú er ég farinn að fá
sting í hjartað í hvert sinn
sem ég sé falilega stúlku, hvers
„Þar sem að enskan mín er
nú fremur bágborin, þá var ég
aldrei viss um hvort ég væri
að ieika það sem enskurinn
kallar hippie eða Hopi, en það
virðist ekki gera neitt til“.
Franski leikarinn Jean-Poul
Belmondo er nefnilega um þess
ar mundir staddur í BandarfifcJ
unum, og einhvers staðar inn í
í auðnum þeyisir hann framan
við myndatökuvélarnar, klædd
ur sem Hopi-Indíáni. Indíána
mynd þessi nefnist „Again, a
love story“ og það er Ósfcars
verðlaunahafinn Claude Le-
louch sem stjórnar myndinni.
Um efnisþráð hennar vitum
vér það eitt að Belinondo mun
eiga í miblum ævintýrum
ásamt leibkonunni Annie Girar
dot, en þau hittaet þar sem þau
eru sem tveir franskir ferða
menn í Bandarikjunum. „Ég
valdi Girardot og BeHmondo".
sagði Lelouch, „vegna þess að
þau eru „ekki gerð hvort fyrir
annað. Ef þau elsfca hvort ann
að, þá er það vegna þess að
þau eru tveir Frakkar í ó-
kunnu landi ,hefði myndin ver
ið tekin í Frakklandi, hefði
aldrei getað verið neitt á milli
þeirra."
Hubert nefnist fimmtíu og
tveggja ára gamall Nígeríumað
ur. Hubert ber nafnbótina höfð
ingi, og nýlega kom hamn til
Svíþjóðar í heimsókn, og hafði
með sér fjölskyldu sína, því
Hubert er kvæntur Adesewa,
Ibisomi, Ebun, Joke, Veronica,
Rouke, Labo, Taibatu. Sum
um kann að virðast þetta ó-
þarflega mörg nöfn á einni
konu, en merkurinn málsins er
sá, að Hubert á átta konur, og
hver þeirra heitir bara einu
nafni.
Hubert mun vera um kyrrt
í Sviþjóð um hríð, og leigði
sér íbúð, og þegar blaðamenn
báðu um að fá að heimsækja
þau hjón, varð Hubert vel við
því, bauð mönnum heim til
sín, og sýndi þeim síðan, að
hann getur aðeins haft þrjár
konur hjá sér í einu í rúminu,
hann gat nefnilega ekki haft
hjónarúmið með sér frá Níger
íu.
Hubert segir það mi'kla saelu
að eiga átta konur. Yfir-eigin
konan húnAdesewa stjómar öll
um hinum með harðri hendi,
segir þeim fyrir um húsverk
in, lœtur þær skiptast á um
uppþvottinn og að sofa hjá
Hubert. Allt fer eftir áætlun
um sem gerðar eru nokkuð
fram í tímann. Ef að Hubert
vi'll fá kvinnu með sér í bólið,
lætur hann bara Adesewu vita,
og hún bcndir á þá næstu á list
anum, „og það er ekkert nauð
synlegt að það sé á háttatíma",
sagði Hubert og glotti. Einu
áhyggjurnar sem höfðinginn
kvaðst hafa voru þær, að hann
er ekki jafn léttfær og áður,
hann hélt að konurnar gætu
farið að verða geðvondar og
leiðar á honum, Hubert er
nefnilega kominn á sextugs ald
ur.