Tíminn - 22.08.1969, Blaðsíða 5

TneywM/r
mefí&ur Mth .
J'CAH'rTXACK K
Ofí wsrtEfís 1
MBwmme-- f yousAy tut tho
■■'■...... TfffíSD GUVS MOST
peOP££ THOUGHT WSfíEMIPBy
THE BUTLEfíS 70 fí/LL yOUfí MH
M?ME0Pi
SHEAXED
/NTOTHE
ENEMY ,
GAMP/ A
mHt£ 7HE AC&MBSS
AND WEAftP ,_____
FEUDING/ )
AfíE hOPI//N
fop yvu/
fí/SHT/
Pabbi, þeir v»Ha taia ví5 þig, segjast e4cki
geia ieitaS rærvrngja á meðan erjurrvar
skanda stöSugt yfir. Leitt aS valöa ykkur
ykkur í raunl Já, viS höfum laumaS þerm
inn á óvininn! Ef til vill verSur Butler
ánægSur ef bann fréttir þetta, ég ætia
as laumast tjl húsbóndans!
erfiSteikum, en enjwrnsr getrö þiS
stöSvaS!
Þú segár aS leigubofar Buflers v.inni
OM yOUR
KNEES.ONE
PHONy \
MOVE ANP *
VOU'LL BE
COPS WITH
NO HEADS/ /
1RY THESE FOR
síze. wow you
CÖP5 KNOW HOW
IT FEELS/
ALL SET.TAKE *
OUT THE GUMS.
SíC,-r LET'S GO m
WICCIS'
ROOM
lady.
DREKI
W6s»Ka>AGl7R 22. ágúst Í969.
TIMINN
KALSKEMMDIR OG
JARVEGSRANNSÓKNIR
Jón I-ngvarsson, bónrti, Skipum,
skrifar;
Uitgur bóndi úr Ölfiusi skrifar
nýlega í Tímanum um kalskemmd
irnar og girasteysið á Suöurlandi
á þessu suimri. Er hér réft frá
skýrt og akikert ýkt. En tíi þess
að au'ka við þá nrymd, sem hiann
dró upp, skal þess gietið, aS þeir
bændur hér um slóðir, sem hafið
hafa beyskap að inanki, hafa feng
ið — þar sem bezt liætur — rú«n-
íega háMa uppskeru af tónratn
siinum, og er þó heysikapur hér á
Stt'ðuriandi aiít að mánuði síðar
á ferð en í meðalári. Þess skal
ci'nnig getið, að ég, sem þessar
línur sendi frá mér, hef að þessu
stnni 50 d'agsláttur af t.únum á
l'eigu til þess að reyna að vega á
m’óti áfölliunum. Ég hef þó enga
von um að ná því féðu'iinnag'ni,
sem óg þarf tii þess að haddia ó-
Skertutn búiStofni.
Hér er um alvarljega hkiti að
ræða og nýtt vanda'mád við að
glíma. HalMór búnaðai-máiastjóri
h'eifur sagt eiíí spakmæii: „fsland
er grasræk'tarland." Hanm hefur
sennilega með réttó veitt því at-
hyiigli, að karíöflur ná ekki fudd-
irm þroska um allt land, mema í
eintstaka árferði. Eorníræ*ktt er ebki
ctm að ræða, naumast í wðiursæd-
Bstni sveitóm. Nytjasbógtur eiktki
sennitegur. En grasið — fððrar-
ýurtirn'ar — hefur á síðairi árum
vteiið almennin'giseiigm í sveitum
þessa lands. En hivað tefkrar við,
ef það fer nú að bregðast?
I>vi miður erj kadispjölddinn var-
andleg, þid að túnjurtimar, sem
Miið h'afa í vtaddmn, koma aidrei
að blúfia giifurleg áburðlarkaup.
Maigir bæmduir hafa orðið að
kiaupa ábu'i'ð — ekifci íyirir tugi
þúsumda, heldtur fyrir hrandruð
þúsundta. Og noktkur daemi et-u þess
á Suðraiiiándi, að baendur ine.vddust
tid þess að sedtja af birstofm sím-
uim — kýr si'nar -— titl þess að
getia bori® á túnin.
Hefúr fyrst þymmt ytfiir hja
bænduim eftir að yfWýst stefna
Gyltfa í landibúnaðarimádum náði
U'ndi'rtökuin-uim í i-íikisstjórninni, og
hann féktk óhindrað að þjarma að
bæindum, er neitað var með öl'liu
að draga úr þumtga síðusitiu geng-
isifellingar mieð n.iðurgreiðis'lu á til
bimum álburði. Br bú helat að sjlá,
að Tdtið sé eftfe' af landfbúimaðac-
ráðberrainium nemta monitið. f
mtádigiagmi hans á Siuðurtaindi 1S.
júffi s.í. mátti sjlá gilóinuttau'sar
vaingavedtiur um vélgiengni bænda
og bol'lailegigiinigair am góða út-
fcomu, þegar bæmdur geri utpp bú
i'eikinimtga sáina um ntæstó áraimiólt.
Það er efclbi sársauikadanusit fyrir
bæmdtur að verða vitmi að svona
raogtiúdkiuin staðreymda, Jafnvel
þótt vitað sé, að menm emu að
taía við sjádifa sig.
Þá lieifur það komiið rwjög við
aiflkomiu manna Siuininiain tamdis, að
Mjódlku'i'ibú Elóramiainoa fcókst edókd
að skita út úr reikistri síouirn lög-
bo'ðnu verðlagiSigruiiidivaiMámverði.
Þaj' vamteði 14.5 milij. kr. á, og
heÆði þessi iwangodldma uippbæð
raægt tii hádíra álburðankarapa f
suima hiceppa Ármasisýslu. Verða
bænditn' að sdamda fast samam og
vera ved á verði um að þetifca end-
umfcalki siig ekiki, og þeir sitji að
aðalm a rka ðssvæðu tnum.
Þiótt kadáð og grasleyisið á Suð-
umtamd’i sé víðtaekt, mum það vera
á tóiiin aftór, nema fciil þeiirra sé | eitttivað mi'sjafint efltir sweiitum og
sáð að nýjra. Þac ríkir airfi, soar-! býliuim. Þá vedour það aifihiygH
rótartoppar og ajimað iddgresi. Erimiarama, að tón sömra jiarðar jafm-
þetfca þefen miun ískyggilegra fyrir j ved. þótt náSovæimtega samd jiarð-
afkomu bsenda, að þeir hafa addi'ei i vegur sé í þefen, verða imjfeg mis-
átt í öðnum eins erfiðleiikram með I hant áti. Þytrir því adiveg Ijlóst, að
þamna sé umi að ræða eitfchvað,
sem fetst í ræiktuminni, þ. e. áburð
airtegumdiuim og áburðai'skömmt-
uim, sem jörðin faer. Hdýtór því
athyigli og áhugi bæmda að beinast
að því, að hér á Suðuiitamdi fari
firam víðtaek ra'onsökm, og þá kem-
w nú til Teits og Siggiu.
Umguir bómdi á Suðurlamdi tök
sig tid á þessu sumri og flór með
jiarðvegissýnfis'hoiin úr stórsibemmd-
uim túmum sfnum liil höfuðstöðva
ramnsoknanna í fteykjaivik og
hugðist fá þau ra.nnsökiuð. Eftir
gióða lieiðsögn télkist honum að
hitóa mienn að mádi í hvítum slopp
um, viðræðuigóða og alda af vil'j'a
gierða. En svo var helzt að sjá
sem bóndimn hefði lent á vddili-
gjörnum kross'göfcum og aldrei
bitó á réfctar dyr, því að öldum
þessuim dtáimwnöninum tókist að ýta
af sér, og hermir sagam, að bóndi
hafi neyðzt ti'l að flama beim méð
mold síma aftur óramnsaikaða, og
vissj engiimm ammað hér auistam
fjiaias himrn 20. júJí, en þessar
ramms'ólkinarstöðVair vænu hreinar
af þessarj summil'emaku modd þá.
Kemur reynsta þessa bónda
nokkuð heim við mína eigim
íeynsTu, sem hér skal tidfærð:
Þegar l jóst. var að kaláð var að
leggja í auðn túmin m»'ðam tamds, j
og sýrutsfcig jarðvegsiins að verða
óætSkileigt, beitti Búmaðairfédag
Stokiteeyrai'hrepps sór fyrir þvi,
að dr. Bgarmi HeTigason bæmi
hinigað austur til viðfcads, oig hamm
gerði hér símar aibhuiganir. f fýligd
með homum var jarðræbbairráðiu-
mau'fcur Búmaðarsamibamds Suður-
tendis, ag þráfct fyrir meðfædda
hógyæcð og pnúðnTennskiu og
smurðuilaipsam, ágiæfcain krammim'gis-
skap obkar á -miMi fydT ag síðar,
álfcti hamm aifar ertfitt með að dylja
gremju sírna yfir svo ásfcæðulausu i
óniæSi að vilija láta fama að ranm-
sadca ástand jarðvegsims. Var þeimj
ferðaféíögum dálítið ójaifint farið.!
Er dr. Bjacni eimdwer ámægjrjdeg-
astj gesbur, sem að mimum garði
hefú'i' borið, og nú'kið af honum
að laara. Haon hetfur aldrei farið
duilit með, að fýiT eða síðar kæmi
það Tamdbúinaðinuim í kodd, hvað
i nmd'enda ábui'ðarframleiðísdain sé
óheppileg fyrir jarðvegimin og út-
hiald túmamma.
Get óg ektki að því gert, að í
hveit Skipti, sem ég heyri hró'pað
til ókkar bændarKia úr höfuð-
stöðvu-m Tand'búnaðarims í Reykja-
vik: „Talið við ráðumautinn, gerið
ekbert, bændur góðir, án þess að
tada við ráðunautinm," kemur
mymdiin af þessum fcveim gestum
upp í huga mimin og reynsdiam af
þessu einasta tidfeTli á 20 ára bú-
sbaparferli mínuim. O.g síðam ef-
ast óg jafnan um það, hvorfc fjöl'ga
beri ráðuinautastéttinni hér í mamm
heimi og finmst, að enm samnist hið
foróbveðna, að guð hjálpi þeim,
sem hj'álpa sér sjállfir.
Vegma þess ástands. sem skap-
azt hefur á Suðurlamdi vegna kals
ins, bafla fijórir bænduT i Árn.es-
sýslu sent frá sér eftirfarandi á-
skorun til Búnaðarsambamds Suð-
urlands:
„Umd'a'ntfarin bvö vor, það er
1968 og 1969 hafa verið svo til-
fiinman'teg brögð að ka'iskemmd-
urn í túmMn hór víðs vegar um
Suiðurf'and, að veimtegt tjón hef-
ur af holtizt. Er hér um svo stór-
flell áföll að raeða, að eiklki verður
hijá bomizt að b\'ieðja til sórfróða
menn á sviði j a rðveg.s vísinda. Er
þefcta svo brýnfc og aðkaldamdi, að
við undin’itaðir bændur á Suður-
landi leyfurn okkur með bréfi
þessu að legigja það tii við stjlórn
Búnaðarsamibands Suðurfamids, að
hún Mufciist tii urn, að flemgnir
verði nú þegar á þessu sumri sér
fnóðir menm og rannsaki kalsvæð-
in, tali við bændur og kO'mist að
n.iðurstöSu m um, hivað megi hér
tid bj'argar verða.
20. jlúlí 1969.
Jón Imigvarsson, Skipum.
Engilibert Hamnesson, Túmi.
Pétrar Siigurðsson, Austmikoti.“
Telþa má fiuffivíist, að ná'lega áll-
ir bændiur á Suiðurfandi mumdu
skrifa hér uradSr. Því ráða aðeins
óhemjuTegar ammir, að nöfnin eru
Erasnhald a bis. 11.
Farið, inn í hcrbergið töggur, þið tveir Reymð nú siáltór hvernig er að
sifáíð um sfcúlkuna. Leggist á hnén ng
hafa handjárn! AHt tilbuið. Takið byssurnar og
af staðl
S hveyfið yfckor oJck*
Á VÍÐAVANGI
Hagstæðasta 5 ára
tímabilið
Hér í blaðiiiu liefur oft ver-
ið sýnt fram á það með ótví-
ræðum tölum, að engin fimm
ár hafi til jafnaðar verið eins
hagstæð í þjóðarsögunni, þeg.
ar miðað er við útflutngsverð
»g aflabrögð, og árin 1964—68.
Jafnframt hefur verið sýnt
fram á, að þegar þetta fimm
ára tímabil hófst, var hin efns-
hagslega staða þjóðarinnar
mjög sæmileg. Þá var næg at-
vinna s laudinu, gjaldeyrisvara-
sjóðui'inn 2600 millj. kr„ mið
að við núv. gengi og heildasr-
sknldimar við útlönd 3000
milljónir, einnig miðað við
núveranrti gengi. Eftir þessi
fimm ár, er liins vegar svo
komið að atvinnuleysi er mik-
ið, gjaldeyrisvarasjóðurinn er
raunverulega enginn og skuld-
irnar við útlönd munu komnar
yfir 14000 milij. króiia.
Bjarni og Gylfi
Hvað veidur því, að sKk ó-
hcillabreyling hefur orðið á
högum þjóðarinnar á því fimm
ára límabil, sem bezt hefur ver
ið á íslandi?
Því veldur framar öðrn
röng stjórnarstefna — steína,
sem hefur fólgizt í gengisfell-
ingum, skipulagsleysi, hóflaus-
um innflutningi, lansfjárhöft-
um og vaxtaokri.
Og þeir sem öðrum frernur
bera áb.vrgð á þessu, eru for-
sætisráðherrann, Bjarni Bene-
diktsson, og efnaliagsmálaráð-
lierrann, Gylfi Þ. Gíslason.
Ábyrgð Bjarna Benedikts-
sonar er fólgin í því, að hanii
hefur brostið þekkingu til að
vera forustumaður í efnahags-
málum. Hann má iíka eiga það,
að hann Iiefur hva'ð eftir ann-
að viðurkennt sjálfur þennan
vanmátt sinn. Sökum þessa
liefur hann látið efnahagsmála
ráðherra sínum það nær alveg
eftir að móta stefnuna í efna-
hagsmáiunuin. Ábyrgð Gylfa Þ.
Gíslasonar er sú, að hann hef-
ur valið ranga stefnu — stefnu,
sem hefur lpitt tii sífellt meiri
upplausnar og glundroða. Hann
liefur verið forsætisráðherran.
um iiinn rangi áttaviti.
Eftir hagstæðasta fimm ára
tíinabil í sögu þjöðarinuar er
þess vegna jafn hörmulega
komið og lýst hefur verið hér
að framan.
Fróðárdraugamir
nýju
Ilvarvetna annars staðar
myndu þeir menn, sem hefðu
haldið þannig á málunum, telja
sig helzt geta bætt fyrir mis-
tök sín með því að segja af
sér. Gerðu þeir það myndu
þeir gefa þjóðinni kost á
að dæma verk sín.
Þeir Gylfi og Bjarni gera livor
ugt. peir bara sitja sem
fastast eins og Fróðárdraug-
arnir. Þeim er hót sama um
vaxand: gl'indroða og upp-
lausn, ef þeir aðeins fá að
sitja áfram í ráðherrastólun-
um. Von þeirra er sú, að þjóð-
ina bresti gæfu til að reka
þessu íiýju Fróðái'hirð af hönd
um sér.
Sú von þeirra má ekki ræt-
ast. Þ.Þ.