Tíminn - 07.09.1969, Side 5

SUNNUDAGUR 7. september 1969.
TÍMINN
5
ÞÁTTUR KIRKJUNNAR
IÐJUSEMI - SPARSEMI - GÖTÓTT PYNGJA
Það var iþegar alit virtist
brosa við og það virtist einn-
i'g isem ali'snægtir yrðu til af
engu, að þessi ógteymani.egu
orð 'vioru sögð:
„Taikið saman 'leifarnar, sem
afgangs em, svo að elrkert tfari
titt énýitis".
Og sá, sem sagði þetita var
einmitt hann, hinn sami, sem
hafði mettað þúsundir aí
næsta iitlum föngum eða mifcl
um, eftir því hvernig á er lit
ið. Hefði ekíki ’ver.ið nær, ef
hugsað er, að han.n hafi gert
þai’na steina að brauðum, að
haTin 'hefði sagt eitth'Vað á
þessa leið:
,,Uss þið þurfiið , efcki að
huigsa um ]>essa mola, sem eft-
ir eru, ég bý til nógan mat
úr grasi og steinum eða b-ara
úr loftimu, næst þegai’ ok'kur
varthiaigar um veikluifönig“.
Nei, Kristur þelkfebi allar að
stæður okkar jarðarbarna bet-
ur en svo, að hann vildi að
Favorite de Luxe
NÁKVÆMUR
VID ÓÐINSTORG - RBYKJAVIK
VOERE
Vélritunar- og hraðritunarskóli
NOTtD FRÍSTUNDIRNAR:
Vélritttn — blindskrift, uppsetning og frágangur
verrfunarbiéfa, sanuiinga o. 0.
íslenzka (málfræði, stafsetning) og rcikn-
ingur gagnfi’æðastigsins.
Enska. — Einkatímar.
Uppdýsingar og innritun i sínia 31768.
HtLDIGUNNUR EGGERTSDÓTTIR - Stórholti 27 - Sími 21768
kristinn dómur fjfyititi sTí'kan
hugsuniarhábt með kenningum
sín.uim.
Þvi hefur sþarsemd án veizlu
verið ein af höfuðdyggðum
ihiv.ersda'gsleTkans. ásannt iðju
semi og regLusemi all.t til þessa
dags og einfcenni í dagfari vei
kristins föillks, sem hefur þá
jafnframt vitað að sælla er að
gcía en þigg.ja, og þá ekfci held
ur gteymt gestrisni, fórnar-
lund og höfðingssikap i útlát
um öTlum a.f góðváld gjörðum.
Það .snant því undur þægilega
við hjiartarótum, þegar sú frétt
barst um Tandið í síðasta rnán-
uði, að nú væru nauðsynjasjóð
ir 'heldur að rótta við og í
betra Taigi, þrátt fyrir síidar
leysi og sólskinsTeysi. Og þá
komu undarlegar hiuigimyndir
um eyðslu og sóun ásamt ó-
hóífi undanfarinna ára í tau.m
leysi veligenigninnar og
heinteku hinnar gengdarTaus.u
kröfu, sem orðin var þjóðar
einikenni og þjóðiarskömm.
Oig enn voru það spádóms-
orð og spek'i hel'gra bóka, sem
læddust fram á varir, þessi
síigiidu orð, sem engin þjóð
ætiti að gleyma, sízt á vel
gengnistímuim.
„Taikið eftir, hvernig fiyrir
yður fer. Þér sáiið miiklu, en
safnið litl'U, etið en verðið
aldirei saddir, drekikið, en fáið
ek'ki nægju yðar, klæðið yður,
en þó verður yöur ébfci hlýtt,
og sá, sem vinniur fyrir kaupi,
vinniur fyrir því í götói't'a
pymgju".
Það eru ótrálega margir,
sem hafa átt götóttar pyngj-
ur á islandi á þessum áratug.
Úr sumra pymgjium hefur beiti
Tínis horfið í þjófiahendur það,
sem safnað var, en bjá sum
um enniþá verr, þvd að aurar
pynigjunniar hafa horfið úf um
göt óh'ófs, nauitna og græðigi og
eyðiiagt eigendur s£na um leið
bæði á iikama og sál og rænt
eiufli.g ástvini þeirra huigró o.g
bjartafriði.
Og þar á ég við þá áura,
sem varið var í það að brcnna
u.pp lungun, safna sóti i lifandi
síur brjóstboldsins og kaliki og
trénj í æðavegigi lijartans, og
þá ekki síður þann vöikva, sem
Þegar skriöan hefor fallið niöor: Þeir við hræft þá rvaegilcga til þess að þeir hirtgað Tonto hefur fundið svo litiö merki
sluppul Hvílik heppni! En kannski höfum haldi sig frá þessum stað. Lóni! Komdu legt. Sjáðu!
Kimm v ''iiy/rrcrk! \ i/c>TCLr7 i?T rrr^i zywt"
Taktu niður grímuna, eða . . . Danni, skal annast þig seinna! Þekkirðu hann. una, ég hef haft nóg af mótmælum, sá
haeftu viHeysunni eða ég skýt á þig! Ég er að reyna að muna . . . Danni . næsti sem rífst fær kíló af blýi í skrokk
Farðu yfir að veggnum og sfattu þar, ég apríl 1964 . .? Látið demantana í tösk inn! Þér frú! (Móðir Díönu).
l!ll!lllllll!lllllllllll!IIIIIHIIIIIIHIIIIIIIIIIHIIIIIII!lll!ll!l!linil!mi[nil!l!!HII!llll!llllllll!lllllllllllllli!llllllllll!lllll!llllll!l!!llllllllll!!l!l!ll!n!'<.........
oft var kej'ptur fyrir siðasta
eyri pyngjunriar, en varð íil
þess að gera Tifrina að graut
og hjartað að máttvana
'breyfli, vitið að v.argaska.p og
nianngildið að mannvonzku.
Og þar mætti ljika minn.a á
aiHar óhófsveizlumar, bar sem
borð \-oru svignand.i af (fyr-
mætum krásum handa söddu
fó'Tki, sem var á hraðrj leið lil
grafar, sökum offitu og óhófs.
Þar mætti og minna á biT-
rciðir, sem með mjúkum sæt
um sínum ræna eigendur og
motendur oúku og kröftum og
gera þá maikráða t'esalinga, áð
ur en af veit á unga aldri.
Þar mætti og minna á hús-
og háli'ir sem byggð eru með
a.u.gnabTiiksþægindin og óhófs
legt húsa’ými sem aðalt.akmark
oft af máiklum du.givaði og un.g
æðislegu ikappi, án þeirrar for-
sjár, sem spyr, hvað verður
urn þjóð mdna sem heiid, ef
allir ættu að búa í sTíibum höl
um?
Og ekikj ættu heldur að
gTeymast „ódýrar" sumai’íerð-
ir ti'l sóiarland>a, sem vissulega
eru efti rsóknarvei’ðar og fireist
a-ndi úr regfli og súld á storma
ströndum, en geta samt lokað
landinu innanfflá fyrir kom
andi ár og komandi ifcynslóðir.
ef ekki er hóf'Te'g'a neytt.
ÖM þessi göt á pyng.ju Tands-
manna þarf að aithuga, og
muna að pymigjan á eðlilegt op
með eðliTegum lás, sem fram
sýnn hugur, gott hja.rta og heil
hönd þarf að ráða, og þá mun
fara vel.
Sönnum þvd og sýnum í
hvert sinn og barðnar á daln-
um, að vdð séum vitur þjóð,
s.em tounnum að fara með auð
þann, sem land og eær loggur
í iheaidur, kunnum miaaamáil og
ha'nd.ahóf, .. rðum etoki af
aurum apar“, heldur „mienn af
mundi“.
Andlegt hús okkar eigin sál-
ar má ekki gteymast í ölTum
byigigiimigaáhyiggjainum.. „Ef
Drotibinn speki og eTsíku^ bygg
ir ekki húsið, erfiða smiðirnir
ti'l einskis" þá verður það tii
tjóns, sem átti að veröa til
iieiíll'a.
Sú þjóð, sem gleymir Guðd
sdnum, það er spöki og forsjá
guðdómsins í sínu ei'g'in hjarta
fiyrir gi’æðgi og 'kröfu, hún
hlýtur fyrr eða siðar áð ienda
í botnlausu öngþveiti fjármála
spiTTingar og fátæiktar.
Spai’semi, iðjusemi, nægju-
senni og regiusem.i voi-u hjart
g.rónar dyiggðir hinna beatu Is-
lendinigia um a'ldir. Svo þarf
enn og ávaiilt að vera.
Hið vitra sbáld Örtn Arnar
son, sem emginn vænir um
glópsku né ólifræna rómantik
í tijáningum hugsana sinua seg
ir:
Þar eigófligiirni er í ráðuni
öli eru verlk á sandi byigigð.
Upp er sikorið sem
vér sáðuim,
sáð var þebking,
ekki dygigð.
Úr síiiigirninnar þús-
und þráðwm
þjóðmenmimg er smara
tryggð.
Árelíus Níelsson.
HIÍSEIGENDUR
itcluui utveaað cvötalt einangr
tinaigíei meí stuttum fyrlr-
vara Önnnmsi máltökn og
'semlngai s elaföldu og tvö-
öldu glcn Einnia alls fcooar
viðhaid ntauhúss svo sem'
-eiuni og bakviðgerðir. Gerfð
svo ve) og ieitið tilboða i sím-
52620 og 50SH
Scndum gegn póstkröfu wm
tand allt