Tíminn - 31.10.1969, Blaðsíða 5

FÖSTUDAGTO 31. októbcr 1969.
TIMINN
5
Bömin í bekknura voru í
hciinsókn i dýragarðinuim o-g
voru nú að skoða ljónin. í
öðru ljónabúrinu var ljónynja
með unga, en í hinu var ljóna-
par.
— Þarna er ljónamasnma
með ljónabörnin, útskýrði
kennslukona, — og þarna er
Ijónapabbi með vinnukonunni,
sagði þá eirrn af drengjunum.
1 óskalagaiþætti sjómanna ný-
íega:
Lára Jóns á Fæðmgardeiid
inni semidir Jóni P. á mótorbátn
am .......... beztu kveðjur
með þökk fyrir ógleymanlegt
JcvöH i Klúbbiium í janúar.
Hún sendir lagð J>að geirir
eðdkert tfl!“ nteð Omari Ragmans
syná.
Það var á lamdsieik í knaft-
spyrnu. Lítill dremgur sat á
fyrsta bekk í stú'ku og maður-
in við hliðina á honum spurði
harm í hiléinu. hvort hann væri
aleinn. — Já, ég fór inn á
pabba miða.
— En bvar er þá pabbi
þinn?
— Hann er hein»a að leita
að miðanum.
KaShinn: — Ef é® dœi nú
ailt í einu, sonur miníL HvaS
yaSfl þá rna þig?
• SommrinB: — Ég bjarga miér,
en þeð er mikln meira spenn-
«ndi, hwað jwfS um þig.
— Viltu svo gjöra svo vel
að boröa matinn þirm, annars
verður vont veður á morgwn.
— Það þýðir ekkert. Þeir
sögðu það iwort sem er í veð-
urspáwni.
— B&Ksraóig er þetta efegm-
tega rweð þég. Né hefurðu ver-
íð að slást við Kailla og ég
verð að kaupa nýjar buxnr á
l»g.
— HafíSu ekM áby.ggjur af
því. Mamma hans þarf að
kaupa alveg nýjan Kaila.
— Pétur, komdu að borða.
Ekkert svar.
— Pótar, enta þarna?
— Hvar, mamma?
— Pabbi minn ræður við
pabba þnwi.
— Það er nú ekkert til að
monta af. Mamma ræður lfka
við hano.
— Mamma. í dag sagði kenn
arinn okkur alHt um blómin og
býflugurnar.
— Jaeja, þá veiztu af hverju
kisa eignaðist kettlingana.
— Liklega af því að bý-
ffluga stakk hana.
DÆMALAUSI
DENNI
Sú er feit! Ilvernig
storloirinn getað b’ft
þessu!
hefur
öllu
vinnunni . . mér finnst þetta
stórkostlegt hvað með öðru,
stundum hefur mér dottið í
hug að breyta dansatriði mínu,
þannig að ég komi fyrst inn í
gamla skítuga samfestingnum
mínum . . . mér finnst raun-
verulega skemmtilegra að
vera á stöðinni, en það er nekt
ardansinn sem gefur pening-
ana af sér, þeirra vil ég ekki
vera án.
Friðrika drottniug af Grikk
landi hefur, sem kumwigt er
verið sérlega iðin við að troða
dóttar sinni í væntanlegt bá-
sæti Spánar, en sagt er að eú
gamla hafi orðið sérstakiega
æst í að koma henni þangað,
eftir að Konstantín sonur henn
ar varð að fara frá veldisstóli
sínum í Grikklandi.
Friðrika varð að sögn. mjog
móðguð við tengdason sinn, Ju-
an Carlos, þann sem Fratieo
hefir útnefnt væntanlegasn
Spánarkóng, því Juan Carlos
mun hafa farið til fundar við
föður sinn og beðið harm að
ráða sér heilt í sambandi við
þessi hásætismál öll. Föður
simn varð Juan Carlos að hdtta
leynilega, því ekkjudrotningin
gamla mátti ekki vita neitt um
þann fund, því hún álítar föð
ur Carlosar, greifann af Barse
lónu, leiðindasegg, enda hefur
hann aldrei sleppt tilkalTi t?i
spönsku krúnunnar.
Nú, en Juan Carlos tókst að
hitta föður sinn, þeir munu
hafa þingað sitthvað saman í
höfninni í Paima á Majortku,
og vitað er að þeir feðgar átta
saman langar orðræður, og
margir eru á því, að greifínn,
Don Juan, hafi reynt að fá son
sinn tiT að hugsa málið vand-
lega einu sinni enu áður en
hann settist formlega í hásætið
hjá Franoo.
Þetta leiðist Friðriku óhemju
Tegu, hún komst auðvítað strax
að því hvert tengdasonurinn
fór, það gerir hún ætið, en |
það sem fer í taugarnar á henni j
í sambandi við málið, er, að J
Juan Carlos skuli enn vera að
spjalla um málið við föður
sinn, hann á að hafa ákveðið
sig fyrir löngu, að áliti Frið-
riku, og þess vegna er hún óró-
leg þegar hann fer að ræða
við þann gamla hrapp, Don
Juan, sem er trúandi tii að
plata hann til alls, því þeim
kemur mjög vel saman fcðgun
um. ,,Hann hefði að minnsta
kosti getað látið mig vita hvert
hann ætlaði, þá hefði ég getað
gefið honum nokkur góð
ráð . . “, segir sú gaml-a
GrikkLandsdrottn'ing.
a nveij uTii uegi
líta hina tattugu og tveggja
ára gömlu Bonnie Burke frá
Sydney í Astralíu, þar sem hún
skýzt á milli bílanna á benzín-
og þvottastöð föður hennar, en
þar viinmur Bonnie á daginn við
að fægja bílana úða yfir þá
vatni, sprauta þá, nú eða tak-
ast á hendur smálagfærdngar,
sem gera þarf í skyndi, því
Bonnie er mjög lagin við bíla.
Hún klæðist að jafnaði kámug-
um verkamannafötum eins og
lög gera ráð fyrir og vekur
kannki fyrir þær sakir litla eft
irtekt viðskiptavinanna.
Én þegar hin harða törn dags
itiis er liðin, þá gefur bún sér
stattan tíma til að lagfæra hár
ið, skafa brákina undan nöglun
um, því á kvöldio kostar það
peninga að horfa á hana,„.þö
mönnum finnist hún kannslri
lítils virði allan daginn bjartan.
Því á kvöldin breytist Bonnie
Burke í hæst launuðu nektar-
daresmey Sidneyborgar, og kem
ur yfirleitt fram á einum af
atlra dýrustu^ næturklúbbum
borgarinnar.
Skýringin á þessu er sú, að
þó hún geti vissulega lifað
lúxuslifi af laureum sem hún
fær sem nektardansmær, þá
vill hún ekki hætta starfi
sínu á benzínstöðinni. „£g
hef verið á þessari benzinstöð
frá því ég var smástelpa, og
í’ ÖTI þau ár sem ég gat ekkert
gert þar, var það draumur
minn að geta sjálf verið í
svona stórum og skítugum sam
festiregi. Nú get ég það, og ég
hef gaman af því . . • ég hef
líka mjög gaman af hireni art-