Morgunblaðið - 13.07.2001, Síða 4

4 B FÖSTUDAGUR 13. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
FYLKIR hreykir sér á toppideildarbikarmótsins í fót-bolta. Þar leikur meðalannarra Pétur Björn Jóns-
son sem til nokkurra ára keppti með
sænska liðinu Hammarby. En hann
hefur unnið sér fleira en þrumuskot
til frægðar – undir 1980 lék hann,
átta ára gamall, í myndinni Punktur
punktur komma strik, sem Þorsteinn
Jónsson leikstýrði eftir samnefndri
bók Péturs Gunnarssonar. Pétur
Björn lék aðalsöguhetjuna fyrri
hluta myndar. „Hallur Helgason
hafði þegar verið ráðinn sem eldri
strákurinn, í seinni hluta myndarinn-
ar,“ útskýrir Pétur. „Þá var gerð út
leit, á 17. júní, fyrir leiðinlega mörg-
um árum, að yngri, dökkhærðum
strák með brún augu.“ Pétur fannst.
„Foreldrar mínir tóku bara mjög vel
í þetta. Guðný Halldórsdóttir var að-
stoðarleikstjóri og hún var í mjög
góðu sambandi við foreldra mína.“
Stelpan var í
sokkabuxum
„Á þessum tíma var í mesta lagi
frumsýnd ein íslensk mynd á ári. Það
var ekkert sjónvarp á fimmtudögum
og ekkert sjónvarp í júlí. Punkturinn
fékk auðvitað mikla athygli.“
Pétur Björn jánkar því svo sem að
pattinn hafi notið kvenhylli í kjölfar-
ið „en þegar maður er átta ára finnst
manni stelpur ekkert skemmtilegar,
og vill frekar vera í fótbolta“.
Pétur segist lítið muna eftir hama-
ganginum. „Þetta er allt saman horf-
ið úr sjónminninu. Jú, atriðið í fiski-
hjallinum, þar sem ég fæ að sjá
stelpuna bera, það man ég. Það var
búið að segja mér að ætti að taka það
atriði, ég var átta ára og ég man
hvað ég var að hugsa í tökunum. Ég
beið þarna spenntur og stelpan stóð
fyrir framan mig, svo girti hún niður
um sig og ég beið gapandi, en hún
var í sokkabuxum. Ég beið áfram
spenntur en allt í einu var bara atrið-
ið búið og ég fékk ekki að sjá meira,
hún fór aldrei úr sokkabuxunum. Það
situr mest í mér.“
Ánægjulegar fórnir
Pétur Björn vinnur fulla vinnu
samhliða fótboltanum. En samt segir
hann alveg jafn gaman að vera at-
vinnumaður í fótbolta og átta ára
strákar eiga til að halda.
„Jájá, þetta er mjög skemmtilegt.
Og forréttindi að fá að vinna við
áhugamálið sitt, hvað svosem það er.
Einu fórnirnar sem maður þarf að
færa eru tími. Það er verst fyrir fjöl-
skyldumenn. Sjálfur á ég strák úr
fyrra sambandi en er ekki með fjöl-
skyldu.
Þegar maður var aðeins yngri var
þetta erfiðara. Ef maður er tvítugur
og vinahópurinn er á leið í Þórsmörk
eða á djammið, þá velur maður bara
að sleppa því. En þessar fórnir eru
léttvægar. Maður uppsker eins og
maður sáir. Ég held að margir sem
hafa hætt í íþróttum vildu gjarna
hafa fórnað tíma fyrir fótbolta, já eða
önnur markmið.“
Pétur segist aldrei hafa velt fyr
sér leiklistarframa. „Nei, sú sta
kom aldrei upp. Krakki á þessu
aldrei er líka bara hann sjálfur, han
hefur varla skilning eða vitsmuni
að búa til karakter, setja sig í an
arra spor. Leikarastarfið leiðir ek
beint af þátttöku í svona mynd.“
Telur Pétur að reynslan af kvi
myndaleiknum hafi eitthvað að seg
um líf hans að öðru leyti?
„Nei ... ja, ekki meira en hvað an
að. Allur lærdómur er góður og þes
lífsreynsla var skemmtileg.“
Stekkur
enn í
stuttbuxum
Pétur er sóknarmaður í
fótboltaliði Fylkis.
Af sögunnar
HÚN hefur mikið við sigþessi mynd ... ekki íslenskalandslagið, mér finnst ofmikið gert úr því. Kannski
er það byrjendasjarmi – myndin er
einlæg,“ segir Guðný Ragnarsdóttir
um Land og syni, mynd Ágústs Guð-
mundssonar. Guðný heillaði þjóðina
upp úr snjónum í hlutverki hlédræga
og heimasæta náttúrubarnsins Mar-
grétar. Hún var 16 ára þegar myndin
var tekin og 17 á frumsýningu.
„100.000 manns sáu víst myndina –
ég held að það hafi ekki gerst á Íslandi
síðan.
Ég var algerlega óþekkt fyrir þessa
mynd og hafði engan þátt tekið í leik-
listarstarfi, ekki einu sinni í mennta-
skóla.“ Guðný segist þó hafa verið lítil
stúlka þegar hún ákvað að verða leik-
kona. „Maður verður leikari ef maður
verður að leika. Ég varð að leika.“
Sá mig á strætóstoppistöð
„Það var föstudagskvöld um versl-
unarmannahelgi og ég var bíða eftir
strætó á Lækjartorgi. Aðstoðarleik-
stjóri myndarinnar kemur hlaupandi
og spyr hvort Ágúst Guðmundsson
mætti prófa mig fyrir smáhlutverk í
bíómynd. Hann sá mig út um glugga á
skrifstofunni sinni, hafði séð mig áður,
og fannst ég líklega passa í hlutverkið.
Ég tók þetta eiginlega ekki alvarlega
en sagði já. Svo kom hann heim um
kvöldið, spjallaði við mig og ég las úr
handritinu. Svo fór ég í helgarútilegu.
Eftir helgina hringdi hann og bauð
mér hlutverkið.“
Hróður Guðnýjar barst víða og með-
al annars fékk hún lofsamlega umsögn
í bandaríska kvikmyndaritinu Variety.
„Þetta var svolítið óvenjuleg lífs-
reynsla, ég var bara í menntaskóla. Í
langan tíma var fólk að stoppa mig á
götu og spjalla.“
Hvað svo?
„Síðan kláraði ég MH, útskrifaðist
um jól, og hóf nám í bókmenntafræði
meðan ég beið eftir inntökuprófum í
leiklistarskóla. Ég var einn og hálfan
vetur í Háskóla Íslands, en þá hóf ég
leiklistarnám í Bristol á Englandi.“
Guðný kom heim að þriggja ára
náminu loknu, 1986, og fékk fljótlega
inni í Þjóðleikhúsinu. En árið 1989
breytti hún um stefnu.
„Það eru svo margir leikarar á Ís-
landi. Þegar á leið var ég í hlaupavinnu
á milli hlutverka til að geta séð fyrir
mér og mínum. Mér fannst þetta
þreytandi og starfsorka mín nýttist
ekki. Ég vildi komast í starf þar sem
hún nýttist til fulls og ég væri metin að
verðleikum. Því fór ég að huga að öðru.
Það er barist um bókasafnsfræðinga.“
Guðný hóf því nám í bókasafns- og
upplýsingafræði við Háskóla Íslands.
Árið 1991 eignaðist hún barn, 28 ára
gömul. „Lífið hefur upp á svo margt
bjóða og maður getur skipt því í kafla
nú er ég í öðrum kafla. En ég fin
ennþá fyrir þörf fyrir að leika, og é
Ég er
á öðrum
kafla
Guðný Ragnarsdóttir starfar
sem bókasafnsfræðingur hjá
bókasafni Alþingis.
Guðný Ragnarsdóttir og Sigurður Sigurjó
Punktur punktur komma
strik er byggð á skáld-
sögu Péturs Gunnars-
sonar og segir uppvaxt-
arsögu Andra, Reyk-
víkings með kalda
stríðið allt í kringum sig.
tjöldum
Þau hafa átt athygli okkar flestra í eina og hálfa klukkustund hvert, vorbörn íslenskra kvik-
mynda. Nú er komið sumar og barnastjörnur myndanna Land og synir, Punktur punktur
komma strik og Jón Oddur og Jón Bjarni orðnar fullorðnar. Haukur Már Helgason tók þær tali.
Frá vinstri: Björn Pétursson, Pétur Björn og Hafsteinn Ingimundarson.
Morgunblaðið/Kristinn Ingvarsson
DAGLEGT LÍF