Morgunblaðið - 07.04.2002, Blaðsíða 6

ELLEN Ingvadóttir sigraðiumrætt kvöld kornungm.a. Hrafnhildi Guð-mundsdóttur, helstusundkonu Íslands á þeim
tíma, í 200 metra bringusundi.
Ellen er nú löggiltur dómtúlkur
og skjalaþýðandi ásamt því að starfa
sem ráðstefnutúlkur, bæði innan-
lands og utan.
„Ég á mér margar minningar frá
sundinu yfir höfuð,“ segir Ellen. „Ég
var ákaflega erfiður unglingur,
skapmikill frumburður sem gerði
nánast það sem honum sýndist. Einn
góðan veðurdag var foreldrum mín-
um nóg boðið og faðir minn tók í
hönd mér og fór með mig í Sundhöll
Reykjavíkur og skráði mig sund-
deild Ármanns. Ein af ástæðum þess
var að ég var „sett“ í íþróttir svona
ung var að ég var bæði hávaxin og
kraftmikil og hafði mikið keppnis-
skap og þessir þættir samanlagðir
urðu að svokallaðri „óþekkt“.
Vinur foreldra minna, sem var
mikið við unglingastarf, sagði að
sennilega vantaði mig útrás fyrir
orkuna. Sennilega var þetta rétt mat
því hálfu ári eftir að ég fór að æfa
sund komu fyrstu Íslandsmetin, ein-
mitt eftir þetta eftirminnilega kvöld.
Ég æfði fyrst og fremst bringusund
sem er mjög tæknileg grein og erfið.
Til að hvíla mig frá bringusundinu
æfði ég einnig skriðsund og keppti í
því og seinna meir í fjórsundi líka.
Ég var alla tíð undir handleiðslu
mjög góðs þjálfara, Siggeirs Sig-
geirssonar, landsliðsþjálfara.
Minningarnar frá þessu umrædda
kvöldi eru þær að ég stakk mér til
sunds í þær keppnisgreinar sem ég
hafði verið skráð í og varð mest hissa
sjálf þegar í ljós kom að ég var að
setja met – mér fannst
ég ekki hafa haft svo
mikið fyrir þessu.
Foreldrar mínir höfðu
hvatt mig til að mæta vel á allar
æfingar. Þegar ég kom heim með
verðlaunapeningana sem ég fékk, þá
trúðu þau varla hvað gerst hafði. Það
var ekki fyrr en næsta morgun þeg-
ar Morgunblaðið kom út og símtöl
og fallegar kveðjur fór að berast að
menn áttuðu sig á því að þarna höfðu
orðið kaflaskipti – ekki bara á
íþróttaferli heldur í lífi mínu, því
næstu árin á eftir snerist líf mitt um
tvennt, þ.e. skólann og sundið.
Þessi kaflaskipti þýddu að allur
minn tími utan skólans fór í sundið
og æfingar.
Ég vann mér sess í landsliðinu
mjög fljótlega og æfði af kappi
næstu árin með félögum mínum. Þá
voru átta til tíu aðilar í landsliðinu og
við æfðum og fórum í keppnisferða-
lög til útlanda, bæði í landskeppnir
við ýmsar þjóðir og á ýmis meist-
aramót.
Ég vil einnig geta þess í sambandi
við „kaflaskiptin“, að auðvitað átti ég
eins og aðrir unglingar vini í skól-
anum en þegar ég varð gjaldgeng í
landsliðið þá sköpuðust sterk vin-
áttubönd við félaga mína þar, sem
aldrei hafa slitnað.
Við vorum yngstar ég og Sigrún
Siggeirsdóttir baksundkona og
Hrafnhildur Kristjánsdóttir, sem
var tveimur árum eldri en við Sigrún
– hún var besta flug- og skriðsunds-
kona á þeim tíma.
Þá má geta sundmanna
eins og Guðmundar Gísla-
sonar, Leiknis Jónssonar
og bræðranna Árna og
Gunnars Kristjánssonar, en allt
voru þetta fyrsta flokks sund- og
keppnismenn.
Mig langar líka til að geta þess, úr
því að við erum að rifja upp sundfer-
ilinn, að fyrirmynd mín, alveg frá því
ég byrjaði að synda var Hrafnhildur
Guðmundsdóttir sem er tíu árum
eldri en ég og hafði þegar þetta var
verið sunddrottning Íslands um
margra ára skeið. Hún var mjög fjöl-
hæf sundkona og mikill keppnismað-
ur – ég minnist þess að faðir minn
sagði við mig í gríni, en þó hefur ein-
hver alvara fylgt, að sennilega gæti
ég aldrei talist góð sundkona fyrr en
ég færi að nálgast tíma Hrafnhildar.
Þess má geta að á sínum tíma var
Hrafnhildur ein besta sundkona
Norðurlanda.
Hætti að keppa í kjölfar veikinda
En hvenær lagðir þú sundið „á
hilluna“?
Ég keppti óslitið frá þessu örlaga-
ríka kvöldi og tók mér sjaldan hlé
allt til þess að ég hætti að keppa 17
ára. Þá veiktist ég og var frá æfing-
um í hálft ár og byrjaði aldrei að æfa
aftur af neinni alvöru eftir það.“
Hvað áttir þú mörg Íslandsmet
þegar upp var staðið?
„Ég hef aldrei haldið tölu yfir Ís-
landsmetin en þau voru allmörg því
markmiðið var jú ætíð að setja ný og
ný met. Ég er hins vegar svolítið
hreykin af því, þótt maður eigi alltaf
að gleðjast yfir framförum, að ég átti
met í nokkur ár eftir að ég hætti
keppni.“
Hvern telur þú hápunkt sundferils
þíns?
„Nú, það er draumur allra íþrótta-
manna að öðlast keppnisrétt á Ól-
ympíuleikum og það gerði ég þegar
ég var 15 ára þegar ég keppti á Ól-
ympíuleikunum í Mexíkó 1968 og var
þá einn yngsti keppandinn á þeim
leikum.
Ég hafði oft keppt fyrir Íslands
hönd áður en ég gleymi aldrei til-
finningunni sem bærðist í brjósti
mínu þegar ég gekk inn á Ólympíu-
leikvanginn.“
Hef átt ákaflega skemmtilegt líf
Hvað hefur drifið á daga þína síð-
an þú hættir keppni?
„Ég hef átt ákaflega skemmtilegt
líf finnst mér. Ég starfaði um
tveggja ára skeið í íslensku utanrík-
isþjónustunni og var í New York.
Síðan var ég sölustjóri og síðar sett-
ur framkvæmdastjóri ferðaskrifstof-
unnar Landsýnar. Þá tóku við ellefu
ár í amerísku utanríkisþjónustunni
og síðan stofnaði ég fyrirtækið Þýð-
ingar og textaráðgjöf fyrir tíu árum,
það hefur stækkað ört og félagar
komið inn í það. Jafnframt hef ég
verið virk í stjórnmálastarfi Sjálf-
stæðisflokksins undanfarin tíu ár og
gegnt þar ýmsum trúnaðarstörfum,
átt sæti í nefndum og ráðum, ásamt
því að hafa unnið að jafnréttismál-
um, m.a. með setu í jafnréttisráði.“
Getur verið að jafnframt þessu
öllu hafir þú lagst í víking um tíma?
„Jú, árið 2000 var ég einn níu
áhafnarmanna sem fóru á víkinga-
skipinu Íslendingi í Vesturheim. Ég
var eina konan um borð og upplifði
þarna ævintýri sem engu líkist.“
Er eitthvert ævintýri í þínu lífi
sem stenst samanburð við víkinga-
ferðalagið og Ólympíuleikana?
„Allt lífið er ævintýri og að taka
áskorun hvers dags er mjög
skemmtilegt. Hins vegar er ég að
eðlisfari þannig að ég leita gjarnan
nýrra ævintýra og er núna ákaflega
upptekin af því í frítíma mínum að
stunda kajakasiglingar, að ekki sé
nú minnst á nýjasta ævintýrið, en ég
og maðurinn minn Þorsteinn Ingi
Kragh, vélfræðingur hjá Orkuveitu
Reykjavíkur, erum nýbúin að fá okk-
ur stór og mikil mótorhjól og hugs-
um gott til glóðarinnar í sumar að
ferðast á þeim. Ég er jeppakona og
ferðast mjög mikið á sumrin á nýjar
slóðir, því endalaust er hægt að finna
staði á Íslandi sem heilla.“
Má kannski kalla þig „kvenofur-
huga“?
„Ekki mundi ég nota það orð en
hef það „mottó“ að lifa lífinu lifandi
og það var reyndar eitt sem var mér
mikil hvatning þegar ég var að
keppa í sundi á unglingsárunum
mínum, hugtak sem ég hef mikið
notað á síðari árum, „ef aðrir geta
það – get ég það“. Þessi setning er
reyndar komin frá foreldrum mínum
þegar þau hvöttu mig áfram í sund-
inu forðum daga og í lífinu yfirleitt.“
Á himni stjarnanna
Í Morgunblaðinu 20.
apríl 1967 segir í fyrir-
sögn á bls. 30: „Ung
stúlka Ellen Ingvadóttir
vakti mesta athygli á
KR-mótinu í fyrra-
kvöld“. Guðrún Guð-
laugsdóttir spurði Ellen
hvað hún hefði að segja
um þetta kvöld þegar
hún „skaust skyndilega
upp á himinn stjarn-
anna“, eins og segir í
fyrrnefndri blaðafrétt.
Þessi kaflaskipti þýddu að
allur minn tími utan skólans
fór í sundið og æfingar
HVAR ERU
ÞAU NÚ?
6 B SUNNUDAGUR 7. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
M O N S O O N
M A K E U P
lifandi litir
Tannstönglabox
Verð kr. 2.590
Mörkinni 3, sími 588 0640
Opið mánudag-föstudag 11-18,
laugardag 11-15