Morgunblaðið - 21.05.2003, Blaðsíða 6

6 B MIÐVIKUDAGUR 21. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
bílar
ÞEGAR komið er í glæsileg húsa-
kynni B&L við Grjótháls er ljóst að
hér er framsækið fyrirtæki, sem slær
í takt við nýja tíma í alþjóðlegum við-
skiptaháttum. Ný bifreiðaumboð
hafa tekið við af hinum eldri, en B&L
flytur nú inn BMW frá Þýskalandi,
Renault frá Frakklandi, Hyundai frá
Suður-Kóreu, eðalvagna frá Land
Rover verksmiðjunum á Bretlandi og
Arctic Cat vélsleða frá Bandaríkjun-
um. Mikið vatn hefur því runnið til
sjávar frá því „gerska ævintýrið“ í
bílabransanum hófst með innflutn-
ingi bíla frá Sovétríkjunum sálugu en
segja má að viðskiptasaga Bifreiða og
landbúnaðarvéla og samskipti fyrir-
tækisins við Ráðstjórnarríkin hafi yf-
ir sér ævintýralegan blæ. Sú saga
hófst með viðskiptasamningi Íslands
og Sovétríkjanna skömmu eftir lok
seinni heimsstyrjaldarinnar. Ákvæð-
inu um bílainnflutninginn var hins
vegar „þvingað“ inn í samninginn af
hálfu Sovétmanna, því upphaflega
stóð aldrei til að fara að flytja inn bif-
reiðar frá austantjaldsríki. Síðan hafa
orðið stórstígar framfarir og við-
skiptahættir og viðskiptaumhverfi
hér á landi hefur tekið miklum breyt-
ingum.
Ódýrir og góðir brúkunarbílar
„Gerður var mjög stór viðskipta-
samningur við Sovétríkin, sem fól
meðal annars í sér að Sovétmenn
keyptu af okkur frosinn fisk og síld og
síðan fylgdu iðnaðarvörur í kjölfarið,
svo sem ullarvörur frá Sambandinu
og Álafossi og gaffalbitar frá KJ á
Akureyri, svo nokkuð sé nefnt,“ sagði
Gísli Guðmundsson, starfandi stjórn-
arformaður B&L, um upphaf við-
skiptanna við Sovétríkin.
„Í staðinn keyptum við Íslendingar
af þeim alla okkar olíu og bensín, að
undanskildu flugvélaeldsneyti. Enn-
fremur keyptum við mikið að timbri
og steypustyrktarjárni. Af hálfu Sov-
étmanna var eindregið óskað eftir því
að við keyptum ennfremur einhverj-
ar iðnaðarvörur og hófst þá leit að
einhverju nýtilegu á sviði iðnaðar,
sem hægt væri að kaupa af Svoét-
mönnum. Bergur Gíslason var meðal
annarra í fyrstu sendinefndinni, sem
fór til Moskvu til að reyna að finna
einhverjar iðnaðarvörur, og sagði
hann mér að Sovétmenn hefðu notað
harla óvenjulegar aðferðir til að koma
þessum vörum sínum á framfæri.
Þeir reyndu til dæmis mikið til að
pranga inn á okkur vatnspípum, sem
þóttu ekki sérlega góð vara, og í stað
þess að koma með sýnishorn af þeim í
viðskiptaráðuneytið, þar sem við-
skiptasendinefndin var, sturtuðu þeir
heilu bílhlössunum fyrir utan ráðu-
neytið, þar sem menn þurftu síðan að
skoða þær í 30 gráða frosti. Íslend-
ingar harðneituðu hins vegar að
kaupa vatnspípurnar. Þá neituðu
Sovétmenn að skrifa undir samning-
inn nema íslenska ríkisstjórnin geng-
ist inn á að að kaupa að minnsta kosti
hundrað Pobeta-bíla, og það varð of-
an á. Sovétmenn hrósuðu því sigri í
þessu máli, enda þýðir nafn bílanna
„sigur“. Þetta voru mjög sterkir og
þungir bílar, öruggir og traustir að
allri smíði, þótt ekki þættu þeir sér-
lega liprir í akstri.
Síðan þróuðust viðskiptin þannig
að við fengum gamla Moskvich-bílinn
B&L í takt
við tímann
Morgunblaðið/Árni Torfason
Gísli Guðmundsson, stjórnarformaður B&L, við gamla Pobeta-bifreið frá Sovétríkjunum.
Mikið vatn hefur runnið til sjávar í íslensku
viðskiptalífi frá því Bifreiðar og landbúnaðarvélar hófu
innflutning á bílum frá gömlu Sovétríkjunum. Gísli
Guðmundsson, stjórnarformaður B&L, segir
Sveini Guðjónssyni söguna af sovésku bílaviðskipt-
unum og framþróun fyrirtækisins.