Morgunblaðið - 06.06.2003, Blaðsíða 2

DAGLEGT LÍF
2 C FÖSTUDAGUR 6. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
HVERSU oft hefur maðurekki heitið sjálfum sérþví, eftir vel heppnaða
Spánarferð, að fara nú að gera
eitthvað í því að ná tökum á
spænskunni? Læra undurstöðuat-
riðin og lykilorðin til að geta
bjargað sér. En svo verður aldrei
neitt úr neinu, kannski vegna
þess að það er dálítið átak að
setja sig í þær stellingar að fara
að læra nýtt tungumál. Einar
Trausti Óskarsson, kennari við
Fjölbrautaskóla Suðurnesja, hef-
ur nú komið fram með nýstárlega
aðferð til að læra lykilorðin í
spænsku, aðferð sem kalla má
„gagn og gaman“ eða öllu heldur
„það er leikur að læra“. Sjálfur
kallar hann aðferðina „tungumál
strax“, en hún felst í því að menn
fara inn á samnefnda vefsíðu:
tungumalstrax.com og smella á
þau orð sem þeir vilja læra. Þar
heyra menn framburðinn um leið
og þeir skoða hreyfi-
myndir og tengingar til
að festa orðið í minni.
„Hugmyndin er sú að
menn hafi gaman af
þessu og jafnvel gleymi
sér við tölvuna á meðan
þeir eru að læra orðin.
Námið verður því eins
og skemmtilegur tölvu-
leikur,“ sagði Einar
Trausti um hugmyndina
að baki vefsíðunni.
Tengiorðatæknin
„Tildrög þess að ég setti upp
þessa vefsíðu eru að ég hafði í
nokkur ár verið að vinna með að
búa til efni í spænsku fyrir byrj-
endur sem auðveldaði þeim að
læra orðaforða. Til þess notaði ég
svokölluð tengiorð sem hjálpa til
við að læra spænsku orðin.
Grunnaðferðin sjálf, það er tengi-
orðatæknin, er þekkt erlendis, en
ég var búinn að þróa hana á nýtt
stig með því að búa til teikningar
til að gera það enn auðveldara og
skemmtilegra að læra orðin. Ég
var búinn að átta mig á því að þó
að teiknaðar myndir í bók væru
skemmtilegar, þá væri magnað-
asta aðferðin náttúrlega sú að
setja þetta efni fram á Netinu,
sem teiknimyndir með hreyf-
ingum, hljóðum og gagnvirkni.
Ég hafði fylgst vel með þróun
Netsins síðastliðin ár, og sá að
það hafði orðið mikil breyting á
möguleikum þess að búa til svona
efni. Flestir notendur eru komnir
með góðan tengihraða og forrit
til þess að búa til mynd- og hljóð-
efni fyrir Netið eru orðin mjög
góð. Þetta þýddi að það var orðið
mögulegt að setja á Netið gott
mynd- og hljóðefni, á þann hátt
sem ég væri ánægður með. Ég
fór því síðasta vor að þróa efni
og opnaði síðan síðuna
um haustið,“ sagði Ein-
ar Trausti.
Gagn
og gaman
„Grunnhugmyndin
sem ég er að vinna með
er að búa til svokallað
„infotainment“, eins og
Bandaríkjamenn kalla
það, það er efni sem
fólk skemmtir sér við
að skoða og njóta og
lærir síðan eitthvað um
leið. Vefsíðan er hönn-
uð með allan almenning
í huga, fólk á öllum
aldri. Hún er byggð
upp þannig að öllum
þyki hún aðgengileg.
Pælingin er að notand-
inn skemmti sér á síð-
unni, sjái hluti sem
honum finnst fyndnir,
smellnir, skrýtnir,
skemmtilegir. Það að
hann læri ný spænsk orð kemur
síðan eiginlega sem einhvers
konar hliðarverkun. Þetta er lyk-
ilhugmyndin. Efnið er afþreying-
arefni sem maður lærir af án
þess að vera sérstaklega meðvit-
aður um það.“
Einar Trausti sagði að vefsíðan
væri eins konar tilraunaverkefni
sem væri í stöðugri þróun enda
hefðu breytingar og framþróun á
Netinu orðið mjög örar á síðustu
Einar Trausti Óskarsson við tölvuskjáinn þar sem sjá
má forsíðuna á vefsíðu hans: tungumalstrax.com.
Það er leikur
að læra
spænsku
Morgunblaðið/Kristinn
Þ
EGAR Jón Valgeir
frændi minn tilkynnti
mér þá ákvörðun sína að
fara að keppa í aflraun-
um, svelgdist mér á af
skelfingu. Ég lagði mig alla fram um
að telja hann ofan af þessari bölvaðri
vitleysu, þetta væri stórhættulegt,
menn hlytu að stórslasa sig að
minnsta kosti einu sinni í viku.
Bauðst meira að segja til að kenna
honum að prjóna. Dugði ekkert. Þá
greip ég til þess ráðs að útskýra fyr-
ir honum að þetta væri mjög óráð-
legt út frá genetísku sjónarmiði. Það
væri ekki og hefði aldrei verið einn
einasti íþróttamaður í fjölskyldunni.
Sá sem kæmist næst því væri bróðir
minn sem hefði einu sinni verið í
lúðrasveit og ráfað um í skrúðgöng-
um. Eins og að skvetta vatni á gæs.
Þetta unga fólk ber enga virðingu
fyrir hefðum.
Þegar Jón byrjaði að keppa sat ég
heima og nagaði á mér neglurnar
upp að olnbogum. Hringdi á korters
fresti til að fullvissa mig um að hann
væri ekki slasaður, ekki kalt og gá
hvort það væru ekki allir alveg
örugglega góðir við hann. Hann tók
þessu af þolinmæði til að byrja með,
en endaði með því að segja mér að ég
yrði barin með Húsafellshellunni ef
ég yrði ekki til friðs. Þá fór mig að
gruna að hugsanlega fyndist honum
ég kannski dálítið þreytandi.
Nú átti ég ekki annars úrkosta en
mæta á keppni og reyna að halda
mig á mottunni. Fyrst mætti ég með
sjúkrakassa, nesti, trefil og vettlinga
(fyrir Jón) og birgðir af róandi (fyrir
mig).
Móðurleg umhyggja fauk
út í veður og vind
Þegar ég hafði mætt nokkrum
sinnum gerðust þau undur og stór-
merki að öll mín móðurlega um-
hyggja fauk út í veður og vind. Mér
var slétt sama hvort hann slasaði sig
eða ekki. Þetta var bara spurning
um að vinna og engan helv… aum-
ingjaskap. Eftir það varð ekki aftur
snúið. Ég var orðin miðaldra krafta-
grúppía.
Hápunkturinn á ferli mínum sem
áhangandi var þegar ég dröslaði 9
ára syni mínum með mér á Vest-
fjarðavíkinginn síðastliðið sumar,
þvílík upplifun. Vitanlega tókst mér
að snúa mig illa á ökkla rétt fyrir
keppni en ákvað að láta það ekkert
aftra mér.
Aumingja Jóni til sárrar hrelling-
ar sem sá fram á að hans erfiðasta
grein á mótinu yrði að öllum líkind-
um frænkuburður.
Jens Andri Fylkisson kraftlyft-
ingamaður aumkaði sig yfir mig og
keyrði mig vestur og heim aftur,
GrúppíaáVestfjarðavíkingnum
Hvernig verða miðaldra konur helteknar af kraftadellu? Helga
Magnúsdóttir veit allt um það og það mun þurfa mikið til að hún
mæti ekki á næsta Vestfjarðavíking.
góður drengur Jens. Hann er falleg-
ur, vel gefinn og skemmtilegur.
(Þetta er alveg satt, en samt óþarfi
að taka mann hálstaki til að fá það á
prent.)
Keppnin hófst á
því að haldið var út í
Vigur þar sem
keppa átti í steina-
tökum á tunnur. Ég
var alveg andaktug í
bátnum, öll goðin innan seil-
ingar. Þessa tilfinningu hafði ég
ekki fundið síðan ég hitti með-
limi Led Zeppelin niðri í bæ
þegar ég var 16.
Að þessu sinni voru fimm ís-
lenskir keppendur, Grétar Guð-
mundsson, Guðmundur Otri Sig-
urðsson, Jón Valgeir Williams,
Magnús Magnússon og síðast en
ekki síst sjálfur Magnús Ver Magn-
ússon. Svo voru þrír litlir Banda-
ríkjamenn af vellinum, Jim Kelley,
Steve Stockton og Terry D. Walsh.
Þeir höfðu lagt af stað með þann
misskilning í huga að þetta væri
amatörakeppni, en hinn hræðilegi
sannleikur kom fljótlega í ljós. Þeir
stóðu sig samt með prýði og voru
verulega indælir. Lá við að ég fengi
móral út af öllum Keflavíkurgöng-
unum.
Jón Valgeir hóf keppnina, hann
fór feikilega vel af stað, en fór svo að
möndla með þyngsta steininn og
missti dýrmætan tíma. Hinir fengu
þarna ágætis sýnikennslu í því hvað
átti ekki að gera og Jón lenti í fjórða
sæti. Magnús Ver vann, héðan í frá
verður bara tekið fram þegar hann
vinnur ekki. Magnús Magnússon
varð í öðru og Grétar í þriðja.
Næst var ferðinni heitið á Flateyri
í bóndagönguna. Sonur minn hálf-
sofnaði í bílnum og þegar hann rank-
aði við sér á Flateyri og sá að bíllinn
stóð við kirkjuna varð hann alveg
kjaftbit. „Hva? Er legsteinalyfta?“
Hræðileg pyndingagrein
Bóndagangan er hræðileg pynd-
ingagrein þar sem menn ganga með
125 kg í hvorri hendi eins langt og
þeir komast. Nú sigraði Magnús
yngri. Hann bara labbaði og labbaði
og labbaði, menn voru farnir að
halda að hann endaði sem Aust-
fjarðatröllið. Jón Valgeir varð í öðru
sæti og Magnús Ver í þriðja.
Þá var það Ísafjörður. Þar fór
fram keppni sem kallast hönd yfir
hönd og í þetta sinn fólst hún í því að
hífa níðþungan poka upp í krana.
Magnús Magnússon í öðru og Jón í
þriðja. Þá var fyrsta keppnisdegi
lokið og spennan í hámarki. Magn-
úsarnir tveir hnífjafnir í fyrsta til
öðru sæti og Jón Valgeir í þriðja.
Daginn eftir var ferðinni heitið á
Hrafnseyri við Arnarfjörð í dásam-
legu veðri. Nú átti að lyfta steinum
upp fyrir haus. Ég verð víst að taka
það fram að Magnús Ver vann, því
hann lyfti 113 kg, Jón Valgeir í öðru
sæti með 96 kg og Grétar í þriðja
með sömu þyngd og Jón en í fleiri til-
raunum. Magnúsi yngri og Otra
brást eitthvað bogalistin, því einn
Kaninn, Terry, lenti í fjórða sæti.
Næstu tvær greinar, kast yfir
vegg og dekkjalyfta, fóru svo fram á
Þingeyri. Brotið var blað í sögunni
því Magnús yngri sló Íslandsmet
nafna síns, sem hafði verið 5,10 m, og
kastaði 5,25 metra. Jón Valgeir og
Otri jöfnuðu gamla metið, en Magn-
ús Ver lenti í fjórða sæti með aðeins
4,80 m, öllum til mikillar undrunar
og ekki síst honum sjálfum. Hann
góndi á kútinn og hefði ekki orðið
meira hissa þótt hann hefði breyst í
dúfu og flogið burt. Verið afrekaði
það þó að láta kútinn standa dágóða