Vísir - 21.11.1980, Síða 27

Vísir - 21.11.1980, Síða 27
Föstudagur 21. nóvember 1980 vtsm afn^umbókum Sönn ást Hörpuútgáfan á Akranesi sendir nú frá sér tólftu bókina eft- ir hinn vinsæla danska höfund Bodil Forsberg, sem löngu er kunnur af bókum sinum hérlend- is. „Silsanna fæddist blind. Hún trúlofaóist nágranna sinum, Ed- ward Nordenheim greifa. Skömmu siöar fór hún til Banda- rikjanna, þar sem hún gekkst undir uppskurö og fékk sjón- ina...” „Enn fléttast örlagaþræöir hjá Bodil Forsberg. Málin veröa si- fellt dularfyllri og spennan eykst en ástin er samt i öndvegi meö öllum sinum óútreiknanlegu flækjum”. Skúli Jensson þýddi bökina sem er 185 bls. Prentverk Akraness hf. annaðist prentun og bökband. Hilmar Þ. Helgason geröi kápu- teikningu. Fimm Grimmsævintýri Út er komin Fimm Grimmsævintýri myndskreytt af danska teiknaranum Svend Otto S. Þorsteinn frá Hamri is- lenskaöi. IÐUNN gefur bókina Ut i samvinnu viö Gyldendal I Dan- mörku. t bókinni eru þessi ævintýri: Mjallhvit, Clfurinn og kiölingarn- irsjö, Brimaborgarsöngvararnir, Stigvélaöi kötturinn og Þumalingur. — Svend Otto S. hlaut H.C. Andersen-verölaun fyrir myndskreytingar sinar árið 1978. Teikningarnar i Fimm Grimmsævintýrum eru allir i lit- um. Fimni Grimms ævintýri Tetkningar efln Svfítd QUn S. Fimm Grimmsævintýri er liö- lega 120 blaösiöna bók í stóru broti. Hún var sett I Odda en prentuö i Danmörku. SAHHARFnA&AamnúMxmHi 1 fremstu (Jr bókaflokknum hetju- dáðir ,,í fremstu vig- linu” Hörpuútgáfan á Akranesi sendir nú frá sér 5. bókina i bóka- flokknum HETJUDAÐIR. Þetta er 2. útgáfa bókarinnar á is- lensku. 1 bókinni eru sannar, valdar frásagnir af hetjudáöum og ógn- vekjandi atburöum úr seinni heimsstyrjöldinni, skráðar af mönnum sem uppliföu sjálfir grimmd og miskunnarleysi striösins. í fremstu víglinu er 160 bls. Skúli Jensson þýddi. Bókin er prentuð og bundin i Prentverki Akraness hf. Káputeikningu geröi Hilmar Þ. Helgason. Liðsforingjanum berst aldrei bréf Almenna bókafélagið hefur sent frá sér skáldsöguna Liösfor- ingjanum berst aidrei bréf eftir colombiska skáldiö Gabriel Gar- cia Marques. Þetta er, eins og kunnugt er, einn þeirra höfunda sem árlega koma til tals i sam- bandi viö veitingu nóbelsverö- launa. Þessi stutta skáldsaga hans um liösforingjann er ein af hans ódauðlegu perlum. Guðbergur Bergsson hefur þýtt þessa nýju bók Marques. Hún er gefin út sem pappirskilja. MANUEL SCORZA Ij7*|! h T: ‘ýýf l|í * I Rancas-þorp á heljar- þröm Rancas-þorp á heljarþröm nefnist skáldsaga sem komin er út hjá Iöunni. Þýöandi er Ingi- björg Haraldsdóttir. Saga þessi er byggö á raun- verulegum atburöum þótt öðrum þræöi sé hún I ævintýra- og þjóðsagnastil. Greinir hún m.a. frá mótmælaaðgerðum á Spáni vegna fjöldamorða á smábænd- um i fylkinu Cerro de Pasco. Bók- in er 261 blaösiður aö stærö, Prentrún prentaöi. ferilmxyndir 27 n I Leikur að hnifum, Emily (Geraldine Chaplin) og Barbara (Berry | Berenson) I eidhúsinu. ; ögleymaniegl naln I I Stjörnubió: Mundu mig (Remember my name) Leikstjóri og höfundur hand- rits: Alan Rudoiph Kvikm y ndatökumaöur: Tak Fujimoto Höfundur tónlistar og texta: Al- berta Hunter Framleiöandi: Robert Altman Aðalleikarar: Geraldine Chap- lin, Anthony Perkins, Moses Gunn og Berry Berenson Mundu mig” er áreiöanlega einhver óvenjulegasta kvik- mynd hingað borin frá Banda- rikjunum á þessu ári. Myndin greinir frá stúlkunni Emily (Geraldine Chaplin) sem setiö hefur i fangelsi langan tima. Hún telur sig eiga óuppgerðar sakir viö fyrrum eiginmann sinnoghyggst jafna metin. Inn i ráöabrugg Emily fléttast minn- ingar hennar frá fangelsisdvöl- inni og smám saman er dregin upp mynd af margslungnum persónuleika. Emily er svo ólik flestöllum kvenhetjum banda- riskra kvikmynda aö einhverj- um kynni að detta i hug að Alan Rudolph hafi samiö handritiö meö karlmann i aöalhlutverki i huga. Þannig er þvi þó tæpast varið heldur hefur Rudolph sýnt fátiöa drifsku og skapað at- hyglisveröa og flókna kvenper- sónu, algera andstæöu þeirrar einföldu týpu sem kvenfólk er Sólveig K. Jóns- dóttir skrifar tiöast i bandariskum kvikmynd- um. Geraldine Chaplin leggur sitt af mörkum til aö gera Emily eftirminnilega. Margir muna vafalaust eftir henni frá siðustu kvikmyndahátiö en þeir sem ekki hafa enn kynnst hæfileik- um hennar eiga kost á góöu ;ýnishorni i „Mundu mig”. Ger- aldine Chaplin má meö sanni teljast meðal fremstu leik- kvenna samtiöarinnar. Notkun hljóös og tóna ræöur geysi miklu um blæ kvik- myndarinnar „Mundu mig”. Fangelsishljóð hljóma ósjaldan fyrir eyrum Emily, sjónvarpiö glymur hvarvetna og bluestón- list Albertu Hunter túlkar hugarástand aöalpersónunnar. Tak Fujimoto er afar flinkur kvikmyndatökumaöur. Hann er tilgeröarlaus og vinnubrögö hans falla vel aö sögusviöi „Mundu mig”. Likast til ættu flestir aö geta haft ánægju af „Mundu mig”. Myndin býður upp á góöan leik, fallega tæknivinnu og segir sér- kennilega sögu. Emily er kona, fyrrum fangi, ranglega dæmd i kuldalegu samfélagi þar sem sjónvarpið flytur fréttir um slys og dauöa i hverjum kima er kalla á heimili. Ekki ókunnug- leg saga en sögö á nýjan og óvæntan hátt. —SKJ jj»lf o luc&iut i>vaitnoioi SÉRTRÚARSÖFNUÐIR OG ÞJÖÐKIRKJAN Undanfariö hefur fariö fram nokkur umræöa um trúmálafé- lög.oghófst hún meö sjónvarps- þætti um svonefnda Moonista, sem hafa jafnvel skotið rótum hér á landi. Viö tslendingar er- um öflugir i trdmáiafræðum þeim, sem snerta ekki þjóð- kirkjuna. Aftur á móti ræðum viö litið trúmál innan þjóökirkj- unnar, og kirkjusókn er ekki teljandi mikil, enda fátt annað aö sækja i kirkjur en þaö, sem menn telja sig vita um almætt- iö. Félagslif innan þjóövirkj- unnar er næsta fábrotiö á sama tima og trúarsöfnuöir margvls- legirlifa i miklum innileikum og næstum eins og ein stór eöa lltil fjölskylda eftir þvi hvaö meö- limatalan er há. Þjóðkirkjan var upp á sitt besta á nitjándu öldinni, sem þó var öld efasemda og endur- skoöunar. Þá var brugöist hart við sértrúarboöun, og mormón- ar fengu fyrir feröina i fyrstu þegar sú trú skaut rótum hér. Þaö var ekki fyrr en tslendingar fluttu vestur um haf aö lifnaöi verulega yfir trúnni bæöi á félagslegu og pólitísku sviöi, enda er Noröur-Amerika upp- full meö margvislegar trúar- stofnanir, svo akurinn var þeg- ar plægður fyrir þrasgirni þá, sem stundum sækir að okkur skammdegisþjóöinni. Nú reifast þjóökirkjan helst umræöur um prestskosningar og biskupskjör, en þaö kjör sérstaklega stefnir I þjóöaratkvæöi. Þá veröa kyrrlátir tlmar til þess öðrum fremur aö sveigja fólk til leitar aö almættinu ein- hvers staðar annars staöar en innan þjóökirkjunnar. Starf- semi sértrúarsöfnuöa iagðist t.d. mikiö til niöur á striðsárun- um siöustu, þótt hún væri öflug fyrir striö, og hafi slöan sótt I sig veðriö á sföustu áratugum. Þetta getur eftir atvikum veriö eölilegt, þarsem trúfrelsi rlkir, en jafnframt getur þetta bent til þess aö þjóökirkjan sé ekki samkeppnisfær, of litiö sveigjanleg um messuform, boöun og söng, til aö hljóta fylgi þeirra, sem vilja finna fyrir trú sinni meö spádómum og vanga- veltum.sem hvorki lúterska eða kaþólska telur sér sæmandi. Nú eru framundan biskupa- skipti innan þjóökirkjunnar. Þeirágætu menn, sem hafa ver- iö orðaöir við það kjör, hafa I raun gengiö troðnar slóöir hins lúterska siöar, og þess er ekki að vænta aö nein samkeppnis- forusta komi frá þeim. Þess ber svo að gæta, aö mjög veröur erfitt fyrir hvern þann, sem tek- ur viö af núverandi biskupi, aö standa I biskupskápu af sömu reisn og hann. Kemur þar til mannvit hans og mikil reynsla, svo stundum er eins og þar fari trúarbrögðin sjálf holdi klædd. Hissa er ég á þvi af hverju séra Eiríkur J. Eiriksson hefur ekki veriötilnefndur sem væntanleg- ur frambjóöandi viö biskups- kjöriö. Hann hefur andagift og skáldskaparlegt innsæi, sem þjóökirkjunni væri bót að meö- an hún er aö jafna sig eftir þann missi sem fyrir dyrum stendur. Um sértrúarsöfnuöina er þaö aö segja, aö þeim veröur aö svara meö byltingu æskufjörs innan þjóökirkjunnar. Rikis- kirkjan er svelt i sjálfu landi sósia lisma ns, liklega sam- kvæmt kenningu Lenlnsum opl- um fólksins. Og sé staöið aö ein- hverjum söfnunum snúast þær um vandamáli fjörrum löndum. Siémr. Moon ríkur og þrigiftur, ætti þjóökirkja hvaöa lands sem er aö geta orðiö sæmilega efnuö, ef hún snýr sér aö því, og er þá átt viö aö hún veröi sjálfbjarga um fleira en fagnaöarerindiö. En meðan þjóökirkjan á viö andstætt rikisvald að etja, er ekki von að vegur hennar standi eins framarlega á fjölmiðlatima og vegur þeirra sem ganga þrl- giftir og rfkir til leiksins. Þaö er nefnilega til sértrúarsöfnuöur I landinu, sem er þjóðkirkjunni hættulegri en allir hinir til sam- ans. Þessi sértrúarsöfnuöur heldur nú landsfund, og leitar þar aö nýju opfum fyrir fólkiö. Svarthöfði

x

Vísir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.