Vísir - 11.04.1981, Qupperneq 12

12
VÍSIR
Laugardagur 11. april 1981

ÞBJAR
Þrjár hljómsveitir verða nefndar á nafn i þessu
Helgarpoppi, sem er hið siðasta fyrir páska. Allt að
þvi tilviljun réði hvaða hljómsveitir urðu fyrir val-
inu þvi um mjög auðugan garð er að gresja hvað
næstum óþekktar hljómsveitir áhrærir. Þær eiga
það þó sammerkt að heimsfrægðin er fyrir handan
morgundaginn, að öðru leyti en næsta fátt sem
tengir þær saman. Tilaðmynda eru þær úr sinni áttr
inni hver og frá sinu landinu hver ein bresk önnur
japönsk og sú þriðja kanadisk. Plássins vegna
verður aðeins drepið á nokkur atriði i lifi þessara
gesta okkar: þriggja upprennandi hljómsveita.
ekki hvika frá stefnu sinni og
alls ekki færast i sögulegri átt.
„Samt viljum við verða eins
vinsælir og tök eru á”, bætir
Kilburn við að lokurn.
Psychedelic Furs
Breska hljómsveitin. Þegar
hún var sett á laggirnar þekktu
liðsmenn hennar hvorki haus né
sporö á hljóðfærum. „Það eru
enn sögusagnir á kreiki um það
að svo sé enn,” segir gitarleik-
arinn John Asthon nýlega i
blaöaviðtali. Og flissar um
leiö. 1 Pcychedelic Furs eru sex
piltbörn og hljómsveitin hefur
vakiö nokkra athygli i Banda-
rikjunum, sem er að þvi leyti
sérstakt að oftast nær verða
breskar hljómsveitir að hafa
náð hylli heima fyrir áður en
þýðir að hugsa um frægðaröflun
utan landsteinanna. En hvers
vegna var hljómsveitin stofnuð?
Svarið kemur að bragði: „Kyn-
lif og eiturlyf og allt það” segir
saxófónleikarinn Kifburn og
glottir við tönn. „Ég gat ekki
hugsað mér neitt betra starf. Ég
var hvort sem var á atvinnu-
leysisbótum,” segir söngvarinn
Bichard Butler grafalvarlegur.
„Þú veist hvernig það er þegar
maður er ungur og strýkur fyrst
að heiman,” er svarið sem fæst
hjá gitarleikaranum Ashton.
Fyrsta stóra plata Psychedilic
Furs (heitir i höfuöið á hljóm-
sveitinni) hefur aö geyma tón-
list sem þeir skilgreina sem
„undurfagra ringulreið”.
Hljómsveitin var stofnuð árið
1976, mestanpart sem andsvar
við pönkbylgjunni, sem þá reið
yfir Bretland. Og þar sem pilt-
arnir eru ekkert upprifnir af
hugmyndafræði pönkaranna
komu þeir sér upp einhvers
konar ofskynjunar-endurliíg-
unar-stefnu. Nafn hljómsveitar-
innar er þessu tengt, en hana
mætti kalla á islensku „Of-
skynjunarfeldirnir”. David
Bowie mun hafa sýnt áhuga á
þvi aö starfa meö hljómsveit-
inni en forlögin hafa þó ekki leitt
þá saman enn sem komið er. Nú
sem stendur er hljómsveitin aö
leggja siöustu hönd á aðra
breiðskífu sina, þeir segjast
Yellow Magic Or-
chestra
Japanir eru ekki sú þjóð sem
fyrst kemur upp i hugann þegar
popp er annars vegar. Okkur er
þó mikilvægt að vingast við
Japani þar eð þeir hafa lofað áð
gera stjörnur úr Helgu Möller
og Jóhanni Helgasyni, — og þvi
skulum við leggja á minnið
þessi nöfn: Yukihiro
Takahashi, Harry Hasono og
Ryuichi Sakamoto. (Setjið fing-
ur yfir nöfnin og japlið á þeim
svo lengi sem þurfa þykir). Tón-
list Yellow Magic er mörgum
Islendingum kunn og sjálfir
hafa þeir skilgreint hana sem
„tæknipopp” (technipop). Sú
tónlist hefur verið kölluð tuttug-
ustu aldar dansrokk, iburðar-
mikið, ófrjótt og ópersónulegt.
(Sammála? Ekki ég) A
japanska visu eru piltarnir þrir
hógværir og lágróma, og sagðir
svara spurningum með langri
þögn, þvi næst setningunni „Það
er erfitt að segja” eða „Það fer
eftir einstaklingnum”. Trióið
var stofnað árið 1978 og er nú
langvinsælasta rokkhljómsveit-
in i Japan. A siöustu misserum
hefur trióið ennfremur komiö
tónlist sinni á framfæri i öðrum
löndum meðal annars Banda-
rikjunum. Þar er tilaðmynda
lagiö „Tighten UP” allvinsælt
um þessar mundir, en lagið er
fornt, fyrst fluttaf Archie Bell &
The Dells.
Rafeindatækni er háþróuð i
Japan, tölvur og svuntuþeysar
eru i vaxandi mæli notuö i
hljómlist, — þegar þetta tvennt
er haft i huga þarf enginn að
koma af fjöllum þegar hann
heyrir hljóðið i þeim gulu. En
hvort framtiðartónlistin verður
J. J. Cale- Shades
Shelter Records ISA
5021
Jean Jacques Cale hefur nú
gefið út sex breiðskifur og
sýnist vaxa við hverja raun!
Letilegur blúsrokk still hans
hefur fyrir löngu skapað hon-
um sérstöðu og virðingu
meðal tónlistarunnenda. Til
hans öðrum fremur hafa menn
eins og Eric Clapton og Mark
Knopfler sótt hugmyndir sinar
og efnivið. Nýja plata J .J.Cale
er nokkuð frábrugðin plötu
siðasta árs, „Five”, einkan-
lega hvaö lata stilinn áhrærir.
Tónlistin er öll pinulitiö
hraðari, jafnvel örlitið popp-
aðri en viö höfum átt að venj-
ast, en nota bene án þess aö
rýra gæði hennar á nokkurn
hátt. Það er ætið hressandi að
fá i hendurnar nýja plötu frá
J.J. Cale, tónlist hans er þann-
ig gerö, að hún á alltaf viö,
hvenær sem er, hvar sem er.
Sjálfur er hann ákaflega
lunkinn gitarleikari og frábær
lagasmiður, sjarmerandi
söngvari og svo framvegis..
Sem sagt: min bestu meðmæli
með Shades.
r.uíoisííHtsos