Vísir - 29.05.1981, Side 20

20
Föstudagur 29. mal, 1981
Þessi mynd er tekin fyrir nokkru, þar sem læknar þinga og fá sér kaffibolla með, en bréfritari telur
lækna almennt þurfa að borða grautinn sinn saltlausan, fyrir fátæktar sakir.
BLESSAÐIR LÆKNARNIR MEfi
SALTLAUSA GRAUTINN SINN
Sjúklingur hringdi og
sagði:
Mér þætti gaman að vita, með
blessaða læknana okkar, vegna
þess að þeir eiga ekki salt úti
grautinn sinn. hvað margir þeirra
fá greiðslu útúr sjúkrasamlaginu
og hvað mikið.
Stundum dettur mér i hug að
þeir hafi litinn áhuga á að lækna
okkur þessa sjúklinga sem ekki
erum sárþjóð en göngum eigi að
siðqr með sjúkdóma, sem hægt er
að halda i skefjum með stöðugri
meðalatöku.
Ég er með slikan sjúkdóm og
min ganga er stöðug og hefur
verið lengi. Ég verð að fara til
heimilislæknisins mins, fá hjá
honum tilvisun á sérfræðing,
borga fyrir tilvisunina, fara til
sérfræðingsins og borga honum
fyrir viðtal og lyfseðil. Eftir þrjá
mánuði rennur tilvisunin út og þá
verð ég að kaupa nýja. Sérfræð-
ingnum verð ég að borga i hvert
sinn, sem ég fer til hans og ég
verð að fara til hans, þvi hann
lyftir ekki simtóli til að afgreiða
lyfseðil, þótt hann geri ekkert
annað fyrir mig, þegar ég kem til
hans.
Svar
lesendasíðunnar:
Davið Oddsson, forstjóri
Sjúkrasamlags Reykjavikur var
beðinn um að gefa upplýsing-
arnar, sem sjúklingur biður um.
Hann sagði að ef aðeins væri
nefnd tala lækna, sem fengju
greiðslu úr SR og upphæðin, sem
þeir fengju samtals, gæti það gef-
ið rangar hugmyndir. Hann vildi
þvi fá svigrúm til að gefa fyllra
svar og er þess að vænta fljótlega.
Seinnl hlutinn al bréll Lelfs:
UM FALLEGA ÁSETU OG RÉTTA
ásetu. Góð áseta er fyrst og
fremst sú, sem gefur knapanum
best samband við hestinn.
Hversu kórrétt sem ásetan er,
samkvæmt skilgreiningu hinnar
æðri reiðlistar, getur hún aldrei
oröið falleg, ef sambandsleysi
milli knapa og hests er áberandi.
1 minum augum er sú áseta
mun fegurri, þar sem maður og
hestur renna saman i eina heild,
samstæða, mjúka og skapandi,
jafnvel þótt eitthvað skorti á
fræðin.
Hinu neita ég ekki að fegurst er
myndin, þegar fagur gæðingur er
setinn mjúkt og frjálst af knapa,
sem kann „rétta” ásetu og er i
fullu sambandi við gæðinginn.
Ég verö að vera Gunnu
sammála i þvi, að mér þykir of
margir Reykvikingar sitja hesta
sina illa. Þar á ég við að
sambandið og samleikinn vantar.
Hitt er annað m5l að þvi fólki er
engan veginn of gott að njóta
samvistanna við hesta. Og vel má
vera að þvi lærist áður en lýkur,
að ná betra sambandi við hestinn
sinn.
Að lokum vil ég nota þetta
tilefni til að koma þeirri skoðun
minni á framfæri, að ég tel að
reiðkennararnir séu ef til vill ekki
á alveg réttri braut. Af þeim
takmörkuðu kynnum, sem ég hef
af skólunum haft, viröist mér að
of mikið sé lagt uppúr að kenna
nemendum að sitja hesta á sýn-
ingum. Það mun vera kallað
iþrótt og stefnir að uppbyggingu á
eigingirni mannsins, að sýna
hvaða vald hann hefur yfir hest-
inum.
Hitt þekkjum við, sem lengi
höfum átt gæöinga, að rpinnstur
hluti gleðinnar af samneytinu við
hesta er sigur i keppni. A það
þarf að benda nemendum i
reiðskólunum.
Siöari hluti bréfs Leifs
D. R. Einarssonar.
Þau Gunna og Valdimar ræða
bæði af nokkrum hita um ásetu og
reiðlag. Og likt og með drykkju
hestamanna, ber þeim ekki mikið
á milli, þar er áherslumunur.
Aseta er annars ákaflega
afstætt hugtak. Það sem þótti góð
áseta fyrir þrjátiu árum, þykir
ekki góð áseta nú. Þó er auðvitað
til vond áseta sem var vond fyr-
ir þrjátiu árum, og er enn vond.
Og ég er ekki viss um að sú áseta,
sem kennd er á reiðnámskeiðum
nútimans hefði fallið hestamönn-
um i geð fyrir þrjátiu árum.
Að minu viti er ekki hægt að
gefa neina algilda formúlu fyrir
A þessari mynd, sem er tekin I keppni, er allt I sómanum með ásetu,
taumhald og samband manns og hests. Hesturinn heitir óskar, en
maðurinn Sigurbjörn Bárðarson.
um bætti Friedmans:
Svona blinda
stappar nærrl
geðveilu
Ráövilltur skrifar:
Ég hef fram til þessa talið mig
vera sæmilega traustan sjálf-
stæðismann og hef haft trú á
framtaki einstaklingsins og
samkeppninni, og kaupi bæði
Moggann og Visi.
Trú min á réttmæti þessa beið
verulega hnekki nýlega, þegar ég
sat við sjónvarpið og horfði og
hlustaði á Milton nokkurn Fried-
man. Milton þessi er, að þvi er
mér skilst, mikið goð á hugum
einhvers hóps ungs fólks, sem
predikar frjálshyggju sem trúar-
brögð, án skilnings og gagnrýni.
Ég játa að þegar ég settist til að
fylgjast með Friedmen fyrsta
kvöldið, gætti þægilegrar eftir-
væntingar, þar sem ég átti von á
að fá góðar stoðir undir 'skoðan-
irminar. En þvilik vonbrigði. Ég
hef til þessa verið andstæðingur
kommúnisma, mest vegna þess
hve fylgjendum hans hættir til að
beita öfgum i málflutningi. Fried-
man gefur þeim ekkert eftir i
þeim efnum.
Menntaskólanemi skrifar 14.
mai og Sveinn Sveinbjarnarson
þann 20. i Visi, til að hrópa
halelúja og hylla Friedman. Mér
blöskrar. Það var annað kvöld
fyrirlestra hans, sem ég fékk mig
fullsaddan. Hann kvartaði þá
undan afskiptum bandariskra
yfirvalda af iðnaði og
framleiðslu, til verndar kaupend-
um. Hann sagði að neytendur
sjálfir gætu valið og hafnað og
þyrftu enga vernd. Er maðurinn
og islenskir taglnýtingar hans
svo blindir, að þeir sjái ekki að af-
skiptin er til komin af nauðsyn.
Almennir kaupendur hafa enga
möguleika á að standast tækni-
væddum svikum, ásamt auglýsr
inga- og sölutækni nútimans,
snúning. Þess vegna er nauð-
synlegt að vernda þá. Sú
staðreynd að stjórnvöld i
Bandarikjunum, höfuðvigi
einstaklingsframtaksins, sjá
og viðurkenna þessa þörf, talar
sinu máli.
Þó keyrði fyrst um þverbak,
þegar maðurinn leyfði sér að
birta svipmyndir frá Hong Kong.,
sem dæmi um draumaland frjáls-
hyggjumanna. Þar geta menn
valið sér viðfangsefni að vild og
orið rikir og hamingjusamir.
Svona mikil blinda sýnist mér
stappa nærri geðveilu. Þess
vegna er ég nú ráðvilltur, ég hef
orðið miklu meiri efasemdir en
fyrr um ágæti frjálsrar og tak-
markalausrar samkeppni. Þökk
sé Friedman, hann fékk mig til að
sjá verri hliðarnar á frjálshyggj-
unni, þær sem ég iokaði augunum
fyrir áður.
Draumaland frjálshyggjumannsins, Hong Kong. t forgrunni sést að-
staða fólksins, sem getur valið sér verkefni að vild og eignast hús eins
og sjást i baksýn. Bréfritari er ekki sammála Friedman i þessu efni og
tekur hann haldinn blindu af verra taginu.