Vísir - 10.06.1981, Blaðsíða 23

23
Eigendur efnalaugarinnar Lisu eru þau Jón Guömundsson og Ellsabet
Jónsdóttir.
LfSA HREINSAR
FYRIR SKAGAMENN
Efnalaugin Lisa heitir nýtt
fatahreinsunarfyrirtæki sem
opnaði nýverið á Akranesi og eig-
endur þess eru þau Jón Guð-
mundsson og Elisabet Jónsdóttir.
Lisa sem er til húsa að Skaga-
braut 17, býður upp á kemiska-,
hrað- og kilóhreinsun, auk fata-
pressunar og þar er opið frá 9 til
18 virka daga nema til 17 á föstu-
dögum.
1 framtiðinni er ætlunin að nýta
þá möguleika sem opnuðust með
tilkomu Borgarfjarðarbrúarinn-
ar og koma upp afgreiðslu i
Borgarnesi.
Skemmtun spiiara og leikara
Slysasjóður heldur miðnætur-
skemmtun I Háskólabiói næst-
komandi fimmtudag og föstudag
kl. 23.15.
Starfsmannafélag Sinfóniu-
hljómsveitar Islands og Félag is-
lenskra leikara halda þessa
skemmtun til ágóða fyrir bág-
stadda.
Óhætt mun að fullyrða að
skemmtun þessi er einstök i sinni
röð þar sem svo margir af
fremstu listamönnum þjóðarinn-
ar koma fram endurgjaldslaust.
Nefna má: Arna Tryggvason
leikara, Kristján Jóhannsson
óperusöngvara, Sigelinde Kah-
mann óperusöngkonu, islenska
dansflokkinn, Sinfóniuhljómsveit
Islands, Sigurð Sigurjónsson leik-
ara.
VÍSIR

TOFRA'
Ryksugan sem svífur
HOOVER Töiradiskurinn S 3005 er ryksuga sem vekur
undrun, vegna þess hve fullkomlega einföld hún er.
Sogstyrkurinn er ósvikinn frá 800 W mótor, og rykpokinn
rumar 12 litra, já 12 litra af ryki. HOOVER S 3005 er
ennfremur léttasta ryksuga sem völ er á, hún liður um-3|
gólfið á loftpúða alveg fyrirhafnarlaust
fyrir þig, svo létt er hun.

HOOVER er heÍITIÍIÍShjálp
FÁLKIN N
SUÐURLANDSBRAUT 8, SÍMI 84670
Um „mosóltan lit a hestum
Það fer I vöxt að menn skrifi
um liti á hestum án þess að hafa
fullnægjandi þekkingu á litar-
heitum. Þetta gerir kannski
ekkert til, og eflaust á tungan
hvað þetta snertir eftir aö taka
breytingum eins og annað f
okkar daglega iifi. NU um
helgina efndi Fákur til sinna ár-
legu kappreiða, og komu þar
fram hestar I öllum regnbogans
litum — nema fjólubláum.
Þegar svo farið er að skýra frá
þessum kappreiðum með litar-
heitum til skýringar, læöist að
manni sa grunur, að ekki séu
ailir blaðamenn flugmælskir á
hrossaliti. Einhvers staðar stóð
igær að hestur væri „mosóttur”
á litinn, og mun þá átt við að
hann hafi verið móálóttur.
Segja má að þessir hestar séu
eiginiega grábláir, eins og gráir
hestar verða stundum á vissu
stigi breytinga á háralit. En það
er ekki mergurinn málsins,
heldur hitt, að nokkur litaröð á
hestum dregur heiti af svo-
nefndum ál, sem liggur frá
herðakambi og aftur að sterti.
Ég kann ekki að greina af
hverju hér er nefndur tQ áll, en
átt er við litarrönd, sem liggur
eftir baki hestsins og er dekkri
en litur hestsins. Allir ljósleitir
hestar, nema leirljósir og þeir
hestar sem verða gráir og eru
ekki fæddir með ál, svo og
margir dökair hestar, eru með
þennan ál á baki og draga sumir
litirnir nafn af honum. Ljós-
bleikir hestai, sem hafa samlitt
fax eru með rauðbieikan ál á
baki án þess að draga nafn af
honum. Þeir eru aðeins nefndir
bleikir. Hins vegar eru bleikir
hestar með dekkra fax og dökk-
an ál á baki kallaðir bleikálóttir.
og sá „mosótti” er kallaður mó-
álóttur eins og áður sagði. Ef-
laust eru mörg fleiri einkenni
að finna á hestum, sem litur
þeirra dregur nafn af, þótt það
liggi ekki fyrir að sinni. Kunn
eru lýsingarorð eins og glófext-
ur um hest, sem hefur allt að
hvitleitt fax og tagl en er að öðru
leytirauður. Þetta þykir falleg-
ur litur og prýðir að auki ef
hesturinn er blesóttur, sem oft
kemur fyrir. Hrimfaxi hefur
verið fallegur, eins og nafnið
bendir til. Og alkunna er að
blesóttir hestar hafa fram á
okkar daga oftast verið rauöir.
Blesóttir hestar i öðrum litum
hafa verið sjaldgæfir hvað sem
veldur. Með kynbótum ber nú
meira orðiðá blesóttu hestunum
og má vera aö Kirkjubæjarkyn-
ið komi þar nokkuð við sögu.
Einn hestur var i keppni á
laugardag, sem nefndur var
Svartblesi, snotur skepna og
fallega lit. Hér áður fyrr hefði
hann verið nefndur Bninblesi.
Jarpblesóttur hestur hefði verið
nefndur Jarpblesi, og bleik-
blesóttur Bleikblesi. Þá var
hestur nefndur blesóttur þarna
á laugardaginn, sem var aðeins
með stuttan gráma á höfði, og
hefði það ekki þótt annað en
skyrsletta i minni sveit.
Þetta skiptir auðvitað ekki
neinu, þótt gaman væri ef jafn
voldugí félag og Fákur gæfi út
litaskrá um hesta og algengustu
heiti á litum. Þaö mundi auö-
velda hinu unga og áhugasama
fólki, sem nú hefur helgað sér
nýtt áhugasviö á gömlum meiö
að viðhalda litarheitum, sem
fylgdu okkur öld fram af öld.
Það er auðvitað ekki nokkur von
til þess aö þriðja og fjórða kyn-
slóð I kaupstað hafi átt þess kost
að viöhalda nafngiftum á þessu
sviði.
Þá var það gömul og góö
venja, einkum um hesta sem
keyptir voru aö, að kenna þá við
fæðingarbæ sinn. Svo var um
RUtsstaða-J arp, Konungs-
Grána frá Esjubergi, Nótt frá
Svignaskarði, Dunkárbakka-
Skjóna og fleiri merkisgripi. Nú
er aö verða ný saga af nýjum
hestum, og það skiptir máli að
þeir hljóti ekki kettiinganöfn
eða hvolpa, heldur haldi gamalli
nafnreisn sinni. Fákur er rétt-
nefni á góðu félagi, Ljósaskjóni
er réttnefni á leirljósum og
skjóttum hesti, en „mosóttur” á
við hest, sem hefur velt sér og
stendur upp þakinn mosa, og
verður móálóttur um leið og
hann hristir sig.
Svarthöföi.