Tíminn - 22.11.1969, Blaðsíða 5

LA®»JME»AGm 22. itóvearwiber 1'969.
TIMINN
\
i
og trúloíaðist henni jafnframt. J
lofa<5i meira að segja að k\æn \
ast henni fyflfcr jól. {
Nú er þetta allt farið í vask J
inm fyrir Evu, og héfði hun í
betur verið hinum danska unn- J
usta sínum trygg, þrátt fyrir J
?að a@ hami leikur bara í \
jósku þriðju dcildinni. Góorge J
Best er binn að segja henni J
npp og hans vegna- getur-hún. a
fari® í rass og rófu. Eva grey j
ið segir þó að þau ,,skilji sem [
vinir“ og að hún megi búa h.iá i
honum unz hún hafi komizt að {
því hvað eða hvert hún vilji j
fara. j
Eva segist ■ ætla að vcra á- ;
fram í Manchester, þvd þar eigi (
hún marga vini, en sennilega \
fari hún á endanum til Lund {
úna að starfa sem ljósmynda j
fyrirsæta. Myndin er af Evu {
Haraldssted. j
Viö skulum ötl þakka guði j
fyrir að hann hefir lagt bless- ,
un sína yfir vini okkar og gef
ið þeim tvibura eftir að þau
hafa verið barnlaug í svo mörg
ár, sagði kaiþólski presturinn í
hámessu sem hann hélt í kirkj
unni sinn-i í smábaemmi Hessen,
Þýzkalandi.
Tviburaniir ag foreldrar
þeirra gáta hins vegar sleppf
því að þaitoka guði, þau þðtok-
uðu bara prestitnum- Prestur
inn sagði nefnilega frá þvi
nokkrum mánuiðum seinna, þeg
ar unga móðirin yfigiaf mann-
inn sinn og tvíburana og flutti
til prestsins, að hann vaeri fað
ir barnann-a. Hún hafði sungið í
kirkjtikórum og listin fcrafðist
mikils af lienni.
Biskupmn í Fulda er ekki ai-
veg viss um hvað hann á að
gera við þennan rómantíska
presit, sem ekki getur hamið
sig í nálægð giftra kvenna.
Kórstúlkan hefir reyndar feng
ið sig Mteaddia af prestinwn,
er farin frá honum og beim tál
mannsins stns og tvíburasma
aftur. Þau voru skilin Kglega ;
þegar hún hljóp á brott með
prestinum, svo þau urðu að !
gifta sig aftur.
Hinn þrjátíu og þriggja ara
gamli kóngur Jórdaníu, Huss
ein kom í snögga ferð til Lond
on um daginn, hann var í einka
erindum að heimsæk.ja konu
sína, hina ensku Munu, og sex
ára gamlan son þeirra. Þau
1
Englandi um nokkra hríð, og
verða í nokkrar vikur í viðbót,
en á meðfylgjandi myndum eru
þau Muna og sonuriim Feisal
að fylgja kónginum á flugvöll-
inn. Hjónabandi þeirxa Huss
eins og Munu hefur verið nokk
uð brösótt, til dæmis var mjög
um það talað fyrir fáum mán-
uðum að Husseim hygðist.
skilja við Munu og kvænast
jórdanskri söngkono, Snfea
Toukan.
DENNI
DÆMALAUSI
Frændi minn kallaði mig
„spíru“ af því áð þcgar cg var
strákur var ég mjög mjór. Má
ég nú halda sögunni áfram?
MfeSiðt hítfl marm C rawðum
etokeonísbéninigi-
— Hvað gerrr þá, sp»rfh
han-n man nirm .
— Ég er bréfiberi, ég geng
ttm og sktla bréíum tfl fSBos.
— Sá er galiwn. HeJdnrðn,
ftð þaS vaeri ekiri þægfle^a afS
senda þa*t í póstL
- -- £ »
wBT 3 SWfuÍnáWyiWfítðE
!» -
— Hwáð - ea' «ú þetta , sporrflf
harm.
—■ Þetta er vasarefcHvS,
sem leggwr saman með ttnrtea
vsðtnt hraða.
— Hagsa séc, að einhver
g»& þnrfa að nota svoleífBs.
hétt a6 fólk befði éWri m
matgsa vasa, að þyvfti að telja
|é-sacoM í wéL
Madsen stórkaupmaðu£ og
fcona hans voru mikið fyrir
góðan mat. Um daginn fóru
þa« á veitingastað til að fá
sér rauðsprettu.
— Haoda konunni ntiraii,
skýrði Madsen fyrir þjónimwn
—á að steikja hana pínuJítið
ftwst, sfðan í jurtaoMu átta
mtóútur á svörtu hliðinmi og
sex á þeirri hvítu. Síðan ögn
at joðsaáti á báðar hliðar. En
nrio á að - . .
Þjónoimi hlustaði á með mik
BHi þolinmæði og kinkaði kolli
B5 hvert atriði. Þegar uppisrt-
wrinn tók enda, gekk þjónimn
að lúgu í veggnum og kallaðí
ími f eidihúsið: — Tvær sprett
Viðaubi við matseðil í járn
brautarlest: — Þeir, sem panta
avepparétti, ern beðnir að
greiða fyrirfram.
MoBbúi kom í fyrsta sirm til
Kattpmannahafnæ* Hann viilt-
Ist og var að rátfa um Kóngsins
Syjahorig, þegar inntfæddmr vor
keorvfi hontrm og spurði, hvort
teaun gæti hjálpað.
— Nei, þvá nriður, savaraði
Mnftníittn. Bg ætlaði í Konuog
lega leSehúsið og hesma var
mér sagt, að bvert bam gæti
segt mér hvar það væri, en sé
bara ekkert hér, nema fuihorð-
ffi tfóBc
Eigi alts fyrir löngu skýrð
um við frá því, hér í Spegli
Timans, að k n attspy rn um aður
noktour í Danmörku, hefð'i sent.
nnnustu síoa Evu Haraldssted
til þess fræga brezka fótbolta
manns, George Best, þegar
hann kom til Kaupmannahafnar
s- 1. sumar, að fá hjá htonum
eiginihadnaráritun. Það tókst
ekki betur til en svo, að George
féll fyrir hinni fögru Evu,
bauð henni til Englands að
starfa við tíztoufyrirtæiki þar,