Pressan - 25.01.1990, Side 22

22
Fimmtudagur 25. jan. 1990
síðustu árin og það er ýmislegt sem
veldur því að margir eru svartsýnir
á að framhald verði á velgengninni.
Það ríkir mikil óvissa í íslenskum
handknattleik um þessar mundir og
ýmsar blikur eru á lofti. Á hinn bóg-
inn er líka ýmislegt sem gefur tilefni
til bjartsýni og margir hafa ástæðu
til að ætla að landsliðið geti jafnvel
náð ennþá lengra en það hefur gert
til þessa. Við skulum skoða þessi
mál hér á eftir en fyrst skulum við
líta á það sem framundan er hjá
landsliðinu næstu vikur.
Landsleikir
í febrúar
Nú hefur verið gert hlé á fyrstu-
deildarkeppninni og verður ekkert
leikið fyrr en að lokinni heimsmeist-
arakeppninni um miðjan mars.
Landsliðið er komið saman og byrj-
að að æfa en enn eru nokkrir dagar
þar til þeir liðsmenn sem leika er-
lendis, á Spáni, i Vestur-Þýskalandi
og Frakklandi, skila sér heim.
Keppnin hefst í lok febrúar og mun
sterkasti landsliðshópurinn hafa
þrjár vikur til undirbúnings. Leiknir
verða sjö landsleikir hér á landi í
febrúar, þrír gegn Rúmenum, tveir
gegn Sviss og tveir gegn Hollandi.
Það hefur lítið verið um landsleiki
hér á landi í vetur og því ætti fólk að
hafa ástæðu til að fjölmenna á leik-
ina í næsta mánuði sem ættu að
geta orðið mjög skemmtilegir auk
þess sem þeir skipta vitaskuld miklu
máli í undirbúningi liðsins.
Rúmenska liðið mun að líkindum
draga að sér flesta áhorfendur. ís-
lenskir handknattleiksáhugamenn
eiga góðar minningar um rúmensk
Þegar menn rifja upp árangur hand-
knattleikslandsliðsins áður en Bogdan
Kowaljzik tók við liðinu 1983 og leiða hug-
ann að vinnubrögðunum sem síðan hafa
ráðið ferðinni í þjálfun sést að vandi er á
höndum með framtíðarlandsliðið.
Erfið verkefni bíða sem hægt er
að leysa farsællega en það er líka
hægt að klúðra þeim hrapallega
eins og reynslan úr fortíðinni sann-
ar. Það er Ijóst að láti Bogdan af
störfum eftir heimsmeistarakeppn-
ina í mars verður ekki auðvelt að
finna verðugan arftaka og sumir
halda því raunar Iram að jafningi
hans í handboltaþjálfun finnist ekki
i heiminum. Það er hins vegar brýnt
aö sá hugsunarháttur sem Bogdan
hefur innleitt hér skjóti rótum: Æf-
ing og aftur æfing er það sem gildir,
vinna og aftur vinna. Þetta er sér-
staklega mikilvægt þegar til lengri
tíma er litid en mönnum getur yfir-
sést það þegar þeir skoða hlutina i
of þröngu samhengi. Menn geta ver-
ið sammála um það að landsliðið
hafi verið ofkeyrt á Ólympíuleikun-
um en flestir sem til þekkja vita að
ef ekki hefði komið til sú þjálfun
hefði liðið ekki náð að sýna það sem
þaö sýndi í B-keppninni. Með sam-
bærilegum hætti má segja (þó það
sé umdeilt) að þriggja vikna undir-
búningur með sjö landsleikjum
nægi að þessu sinni fyrir heims-
meistarakeppnina þegar svo
reynslumikið landslið sem það ís-
ú lenska á í hlut. En verði þessi vinnu-
* sbrögð við lýði í framtíðinni er eins
- víst og að nýr dagur rennur upp að
íslendingar munu ekki eiga sterkt
landslið til langframa. Þó að mikiö
æfingaálag hafi kannski komið nið-
ur á leik liðsins af og til þá er það
þessi harka og þessi vinnubrögð
sem gert hafa liðið að því sem það
er í dag.
Það er því augljóst að við höfum
það sjálf í hendi okkar hvort landslið
framtíðarinnar verður í heimsklassa
eöa leikur í C-keppni: Handknatt-
leiksforystan sem þarf aö afla fjár og
sýna vit og skynsemi í ráðningu
þjálfara, félögin sem þurfa að halda
áfram að sá í nýjan jarðveg og
byggja upp íþróttina, leikmennirnir
sem þurfa að leggja hart aö sér og
við áhorfendurnir sem þurfum aö
fylla Laugardalshöllina og íþrótta-
húsin á landsleikjum og deildarleikj-
um. Það er ekkert sjálfsagt mál að
eiga gott landslið og það eiga menn
eftir aö verða varir við á næstu miss-
erum.
Óvissan
í handboltanum:
Hrun framundan
eða stórsigrar?
Það er mikið um að vera í hand-
boltanum næstu vikur og það eru
stórar spurningar sem menn spyrja
sig þesa dagana um íþróttina.
Heimsmeistarakeppnin í Tékkóslóv-
akíu er á næsta leiti og kunnuglegur
fiðringur er farinn aö gera vart viö
sig í íþróttaumfjöllun fjölmiðla þó að
menn forðist nú jafnbjartsýnislega
spámennsku og oft hefur tröllriöid
umræðunni rétt fyrir stórmót. En
handknattleiksunnendur spyrja sig
margir hverjir fleiri spurninga þessa
dagana en um árangur landsliðsins
í næstu heimsmeistarakeppni þó að
það komi ekki fram í íþróttaumfjöll-
un fjölmiðla nema með óbeinum
hætti: Hvað tekur við eftir heims-
meistarakeppnina? Hvað er fram-
undan í landsliösmálunum? Það er
ekkert sjálfsagt mál að eiga landslið
í fremstu röð í heiminum eins og ís-
lendingar hafa átt í handboltanum