Pressan - 16.06.1993, Qupperneq 30

BARÞJONAR TAKAST A
30 PRESSAN
Miðvikudagurinn 16. júní 1993
NAIN KYNNI

14*1*41*'
Eitt er að fara út á lífiö og annað aö skemmta sér. Það
er þessi skrítni vorhugur sem rekur mann áfram í leit að
gleði og skemmtun. Með allri þessari fiölgun bara og kaffi-
húsa mætti ætla að þaö væri létt að finna eitthvað við sitt
hæfi. O ekkí.
Af einhverjum ástæðum viröast margir fá þessa sömu
hugmynd og ég: Að fara út og skemmta sér á sama tíma
og þar með troðfylla barina. Þessar biðraðir eru hreint og
beint óþolandi. Að húka í röð og hlusta á misvitrar sam-
ræður eöa þá fjöldasöng einhvers þjóðræknisfélagsins.
Biðtíminn í röðinnl er mismikill en það er alltaf einhver
sem fær aö fara inn á undan mér, er í klíkunni eöa eitt-
hvað svoleiðis. Fyrir þetta ætti að taka, mér liggur alveg
jafnmikið á og næsta manni.
Eln lausnin á þessu biðraðavandamáli hlýtur að vera
hreinlega bara aö útdeila skemmtanatímum til almenn-
ings til aö forðast þessar raðlr. Kannski er það ekki nógu
hentugt, því fólk fér nú út til að hitta aöra, jafnt vini sem
ókunnuga. Það gæti þá farið svo aö sumir hittu aldrei
kunningjana. Það væri hægt að leyfa nokkrum sinnum að
skipta á tímum en einungis ef brýna nauðsyn bæri til;
brúðkaup eða stórafmæli. Önnur lausn værl hreinlega að
fjölga stöðum. Enn önnur væri að hækka áfengið enn
meira í verði, binda það við eitthvert vísitölustig þannig að
einungis þeir efnameiru féngju að drekka. Þá myndi snar-
fækka á stöðunum og biðraðimar heyra sögunni til.
Ég komst loksins inn. Og ekki tók betra viö; aftur röð
við barinn. Enn og aftur voru einhverjir sem bara veifuðu í
þjóninn og hann kom til baka með veigamar. Ekki gat ég
þetta og mín þörf var enn sú sama. Þessi saklausa hug-
mynd mín, að gera mér smádagamun, var aö breytast í
martröð. Það var komið að mér og ég bar fram erindið en
bætti svo viö:
„Það er hart að bíða svona lengi eftir drykk,“ — hér
meinti ég nú allt stússið frá því ég fékk fyrst þessa hug-
mynd um þennan dagamun minn — „það mætti alveg
bæta við staffi fyrst ég er nú að styrkja þennan stað.“
„Þú ert ekki að styrkja þennan stað, þaö erum við sem
erum að hjálpa þér í þínum alkóhólisma. Takk fyrir.“
Mitt saklausa eðli átti ekki von á þessu, mér hreinlega
brá það mikið að ég missti lyst á drykknum. Þama stóð ég
með fullt glas og vissi hreinlega ekki hvað ég átti af mér
að gera. Svifu þá ekki að mér þrjár stúlkur, íðiifagrar, og
spurðu:
„Ertu frægur?"
„Nef,“ sagði ég, „en ég verö það kannski á morgun.“
Smáhúmor hjá mér, en þá þustu þær bara í burtu. Ég
dreypti ögn á drykknum og ég hlýt aö hafa gleymt mér í
einhverrí sælu því ég tók ekki eftir rúllandi fylllbyttu sem
slengdist utan í mig með þeim afleiðingum að drykkurinn
minn flaug úr hendinni og smallaöist í gólfinu. Því næst var
þrifið í hnakkadrambiö á mér og mér tiikynnt af dyraverði:
„Svona óróaseggir fá ekkl aö vera hér inni.“
Vonsvikinn stóð ég fýrir utan staðinn, ekki alveg búinn
aö átta mlg á þessum snöggu umsklptum. Ég jafnaði mig
nokkuð fljótt, klukkan var að nálgast þrjú hvort sem var.
Þá fékk ég þá hugmynd að fá mér pylsu. Beint á pylsubar-
Inn og viti menn; þar var biðröð.
Daginn eftir vaknaði ég ótimbraður og glorsoltinn.
Einar Ben.
POPP
Núll og ttix—ýktfjör!
Tímaritið Núllið ákvað í
byrjun árs að saína saman því
helsta og merkilegasta úr
þeim tveimur óskyldu deild-
um dægurtónlistarinnar sem
einna mestur vaxtarbroddur
er í; danstónlistinni (einnig
nefnt sveim, reif, techno,
hard core, trance o.fl.) og
öðruvísi rokki (einnig nefnt
ræflarokk, pönk, new wave,
indie o.fl.). Ákveðið var að
gefa út disk sem myndi fylgja
með fyrstu eintökum næsta
tölublaðs. Brátt þróuðust mál
þannig að ákveðið var að hafa
útgáfúna tvöfalda, því fram-
bærilegt efni bókstaflega
streymdi að úr öllum áttum.
Nú er pakkinn loksins kom-
inn út, heitir Núll og nix —
ýkt fjör, og inniheldur 33 lög
með 33 hljómsveitum. Tíma-
ritið Núllið er væntanlegt fyr-
ir helgi og heppnir kaupend-
ur fá annan diskinn í kaup-
bæti.
Til að fagna útgáfunni
verður Tunglið tekið her-
skildi í kvöld og á föstudags-
kvöld. I kvöld troða rokk-
böndin upp; Stilluppsteypa,
Púff, SS Span (áður Xerox),
Saktmóðígur, Hún andar,
Dr. Gunni, Kolrassa krók-
riðandi, Yukatan, Curver og
íslenskir tónar. Sveitirnar
gefa góða mynd af hinum
ýmsu hliðum sem eru upp á
rokkteningi augnabliksins.
Gamanið hefst kl. 9 og stend-
ur til kl. 3 og borgar sig að
mæta snemma til að missa
ekki af neinu.
Það sama má segja um
föstudaginn þegar stuðið
hefst kl. 8. Þá koma fram
dansböndin Bubble flies, T-
World, Spaceman spliff,
Passive agressive, Secret Ag-
ent, Agzilla & DJ L.s.k., Love
unlimited hooligans, Bong,
Mind in motion og Maskína.
Böndin verða að til miðnætt-
is, þegar fer ffam tískusýning
á vegum Kjallarans og Skap-
arans. Plötusnúðarnir DJ
Shakra og Baby Ford magna
síðan upp heitan dansseið til
kl. 3.
Þess má einnig geta að út-
sendarar breska tískublaðsins
I-D koma til landsins í tilefni
af útkomu Núllpakkans og
blaðsins og munu gera mál-
inu góð skil á síðum I-D.
wmmt

BÓKMENNTIR
Heimsborgari á Króknum
GEIRLAUGUR MAGNÚSSON:
SAFNBORG
MÁL OG MENNING 1993
★★★
Geirlaugur Magnússon hef-
ur marga fjöruna sopið; num-
ið meðal annars í Frakklandi
og Póllandi. Hann er heims-
borgari, gerkunnugur bók-
menntum Evrópuþjóða en
hefur árum saman búið á
Sauðárkróki. Geirlaugur var
lengi vel hálfgert utangarðs-
skáld og sá sjálfúr um útgáfú
bóka sinna. Hann var þá læri-
sveinn og félagi Dags Sigurð-
arsonar. Líkt ög Dagur hefur
Geirlaugur haft áhrif á yngri
skáld og ber þar sérstaklega að
nefna til sögunnar Gyrði El-
íasson.
Geirlaugur var eitt þeirra
skálda sem kvöddu sér hljóðs
upp úr 1970. Á þeim tíma
kepptist heil kynslóð við að
senda frá sér ljóð sem voru
merkilega laus við ljóðrænu.
Þau líktust lesendabréfum í
ljóðformi og þar var þusað og
gjammað út í vonsku heims-
ins.
Það er umhugsunarvert
hversu fáar ljóðabækur frá
þessum árum hafa reynst líf-
vænlegur skáldskapur. Hin
gagnrýnu skáld hefðu sitthvað
getað lært af Þorsteini frá
Hamri, sem hefur löngum
verið meistari ádeilunnar án
þess að misbjóða formi, efni
eða stfl.
Geirlaugur hóf feril sinn af
nokkrum vanefhum og gekk í
gjammliðið. Frá þeim árum er
Ijóðið Trú. Þar segir:
í nótt var það systir mín í
Chíle
í nótt er það bróðir ininn
íAngóla
aðeins eitt
get égfærtykkur
systur bræður
vantrúna á vopnið.
En Geirlaugur hefur, ólíkt
nrörgum heimsósómaskáld-
um áttunda áratugarins, end-
urnýjað ljóðgerð sína og er
kominn óralangt ffá því kjaft-
fora og dálítið banal skáldi
sem hann var. Með árunum
hefúr hann öðlast lífsreynslu
og þroska sem skáld og mað-
ur.
Ákveðin stilla og sálarró
einkennir ljóðin í nýjustu bók
skáldsins, Safnborg. Ljóðin
eru um leið íhugul á örlítið
þunglyndislegan hátt. Geir-
laugur er ekki lengur að yrkja
gegn heiminum heldur um
sinn eigin heim, hlutskipti sitt.
Skáldskapurinn er persónu-
legri og innilegri. Ljóðrænan,
sem með árunum hefúr vakn-
að til lífs í skáldskap hans, nýt-
ur sín hvergi betur en hér.
I bókinni er að finna ljóðið
„málverk“ sem ég vil kalla
gyrðislegt, því það gæti mæta-
vel verið komið úr ljóðabók
eftir Gyrði Elíasson. Fyrr í
þessum pistli var Geirlaugur
nefndur sem áhrifavaldur á
ljóðagerð Gyrðis, en því má
velta fyrir sér hvort áhrifin séu
ekki gagnkvæm:
málverk
vetrarmorgun kemur út
ogsérð að
gleymst hefur að mála
náttúruna antiað
hvortgrœna eða skjanna-
hvíta —jafnvel
dökkbláa skœrrauða til
hátíðabrigða
en auðvitað skortir þig
málningu pensil
ogþor
Svo yrkir nú skáldið sem
áður og fyrrum skrifaði ber-
orð brýningarljóð.
Geirlaugur hefur engan
veginn látið hugfallast vegna
vonsku heimsins: en hefur
fundið nýjan mótherja að
glíma við — sjálfan sig.
Stöndum andspœnis ég
ogég
stöppum niður fótum
einsog
stífþijóskustu túnrollurn-
arforðum
hvergi víkja
skal ekki komast upp með
að storka mér
hérstendég
églœt mig aldrei
segir Geirlaugur í síðasta ljóði
bókarinnar og einu því besta,
„Hér stend ég“.
Á árum áður vildi skáldið
ffelsa heiminn, eins og við var
að búast tókst það ekki. En
Geirlaugur tekur þeim úrslit-
um með æðruleysi og still-
ingu. Hann virðist hafa kom-
ist að þeirri niðurstöðu að það
sem mestu varði sé að gefast
ekki upp — og segir okkur nú
í ljóðum sínum að glíman við
mann sjálfan útheimti engu
minni styrk en fangbrögð við
heiminn.
Safnborg er tvímælalaust
besta bók Geirlaugs til þessa.
Sigurlaugur Elíasson á heið-
urinn af mjög smekklegri og
stílhreinni kápu.
Athugasemd
I ritdómi um Uglubækur
Máls og menningar, sem birt-
ist hér fyrir tveimur vikum,
var fjaUað um bókina Föður-
landið. Þar hafði undirrituð
skrifað að Joseph Kennedy
hefði verið Bandaríkjaforseti
árið 1964. Áður en blaðið fór í
prentun rak starfsmaður
Pressunnar augun í þessa
frétt, þótti söguþekkingu
gagnrýnandans afar ábótavant
og breytti nafninu í John F.
Kennedy. Hið rétta er að höf-
undur bókarinnar breytti
gangi sögunnar allnokkuð ffá
því sem við þekkjum við
samningu bókar sinnar og
gerði Joseph Kennedy að
Bandaríkjaforseta.
Kolbrún Bergþórsdóttir