Pressan - 30.09.1993, Blaðsíða 28

MED HILSEN
28 PRESSAN
Fimmtudagurinn 30. september 1993
NÁIN KYNNI
Aldrei hefði mér dottið í hug að ég ætti eftir að
skrifa:
„Já, haustið er komið í allri sinni litadýrö_“
Enda hef ég aldrei skrifað neitt þvílíkt og mun ekki
gera það ef ég fæ að ráða. Nær væri aö skrifa:
„Þá er djöfuls haustið komið aftur meö ’ann aö suð-
vestan og rigningu og djöfulgangi..."
En ég held ég sleppi því að skrifa það og hugsa, held-
ur hugsi með hlýju til undanfarinna mánaða, hvar ég
hef fengiö að njóta funhita á svölunum, afókató og gó-
gómils kunt, stórvinar míns, er horfinn er í vesturveg.
Eg græt krókódílatárum. Fótboltaseasonið er búið með
stórkostlegum árangri Stoke City í fyrstu umferðum.
Ég kýs að ræða það ekkert nánar. Vei þeim Kristjáni
sem kaus sér gæiunafnið KR. KK hafði þó rænu á því
að kalla sig KK en ekki KR KR. Hann yrði í dag að at-
hlægi hvar sem hann dræpi niður fæti eða gítar.
Eða þá tjaldútilegan? Þar sem Qölskyldan dreif sig í
pokann til þess eins að geta sagt að maöur hefði farið í
útilegu um sumarið. Bara til þess að vakna hálftíma
seinna til að pakka niður. Hefði þetta ekki verið kald-
asta nótt sumarsins sem við völdum til aö sanna vísi-
tölustig okkar. Enda sagði mér mætur maður daginn
eftir að hann skildi ekki hvað edrú fólk væri meö það
að gera að tjalda, þetta væri svo ömurlegt að það þyrfti
í það minnsta einn pela af brjóstbirtu til að halda hita í
pokanum, nema ef maður væri fæddur hænuhaus, þá
myndi maður bara deyja birtudauða.
Ég hef haldið mínu striki í sumar, alveg harðákveðinn
í að heilsubót mín skyldi vera hjólreiöar og að fara á
völlinn. Til þess hef ég haft forláta fák, reiðhjól, húfu og
hanska. Það tók mig að vísu nokkurn tíma að ná ball-
ans eftir að hjálpardekkin voru tekin af, — ég hef ekki
hjólað síðan ég átti Eska-gæðahjóliö. Hvar ætli það sé
nú? Svör óskast ekki á póstkorti frá umhverfismálaráö-
herra. Vonandi í endurvinnslu.
Völlurinn datt uppfyrir fljótlega. En hjóliö!
Þvílíkt yndi. Eftir að hafa lært á umferöina aftur er
ekkert sem jafnast á viö að hjóla. Finna gustinn um
heilabörkinn og ískriö í beygjunum og skransið þegar
ég tek af stað. Óviðjafnanlegt!
Þegar heiladauði blasir við er ekkert betra en að fara
út á fákinn, já ég kalla þetta fák eins og stangveiöi-
maður kallar uppáhaldsfluguna sína elskuna sína, eigin-
maður konuna sína í blíðu og stríðu kellinguna, bar-
gesturinn uppáhaldsdrykkinn sinn sjúss og KR-ingar
fótbolta fótbolta.
Þess vegna sagði ég við konuna:
„Ég held ég drífi mig út á fákinn og bleyti aðeins í
’onum,“ — átti við berkjurnar —, „ég hef ekki farið út
úr húsi í dag. Ég hefði gott af að láta andvarann Ijúfa
leika um mig allan. Ég verð eins og nýr maður, tilbúinn
undir góðan nætursvefn. Maður veröur að halda sér í
formi.“
Stuttu síöar var ég orðinn blautur og hrakinn. Ég sat í
ræsinu. Á heiladauða hafði ég átt von, en ekki þessu!
Engin miskunn hjá honum Kára. Jú, berkjumar voru vel
blautar. Ég hugsaði skýrar en áður. Því í andskotanum
hafði ég hlaupið út á fákinn liggur viö í nærunum ein-
um? Þúsundir hugsana leiddi út í gegnum berkjurnar.
Og þaö eina sem mér datt í hug var:
„Blessað haustið er komið með allri þeirri gleði sem
því fylgir.“
Þetta var rafmögnuð upplifun, eða eins og skáldi virt-
ur sagði, nýkominn frá Skandinavíu og þreyttur:
„Jeg har ondt i hovedet."
Einar Ben.
Deilur homma og 22 taka nýja stefnu
Danshurinn sver af sér
hommapginn
Sendiherra neitar að vera við málið riðinn
í PRESSUNNI sem kom út 16.
september var sagt frá máli
undir fyrirsögninni Hommar í
stríöi viö 22. Oll mál hafa á sér
ýmsar hliöar og þetta ekki síö-
ur en önnur, eins og komið
hefur á daginn. Viö greinina var
mynd af viðmælanda PRESS-
UNNAR, Guðmundi Karli Friö-
jónssyni, sem stendur óvart á
tröppum danska sendiráðsins.
PRESSUNNI hefur nú borist
bréf frá danska sendiherran-
um, sem vill aö það komi skýrt
fram aö tengsl sín við þetta
tiltekna mál séu engin.
Okkur er Ijúft og skylt
aö koma þessu á
framfæri.
Bréfið frá danska sendiherranum
Hr. redaktor.
De har fundet for godt at illustrere en artikel i PRESSAN’s udga-
ve torsdag 16. september 1993 under overskriften: „Hommar
stríði við 22“ með et billede af en ung mand stáende pá den danske
ambassades indgangstrappe.
Derved indgives læserne et falsk indtryk af, at ambassaden er indblandet
i den omhandlede sag.
Det ville vi gerne have undgáet.
Med venlig hilsen
V. Villadsen .
Ambassador.
TVIFARAR
RONG SVIÐSMYND!
Alexander Gan-
schin, sem
hafói yfirum-
sjón með
aróðurs-
kvikmynd-
um Stalíns
gamla,
v a r ö
standandi
hissa þeg-
ar hann
missti allt í
einu vinn-
una. Þó varð
til þessi sam-
anherpti jnunn-
svipur sem Olafur
I Olafsson setur líka
I alltaf upp þegar
I handvömm lækna-
| stéttarinnar ber ó
| góma.
I
I
I
I_________________________________________________I
Fimmtan sottuum
stöðu Bogomils Font
Metsöludrengirnir úr Millj-
ónamæringunum eru að hefja
sig til flugs á ný, nánar tiltekið
þann 1. október á Ömmu Lú,
þar sem þeir ætla að eyða
föstudagskvöldunum næstu
tvo mánuðina. Og með nýtt
andlit í framvarðarsveitinni;
Pál Óskar Hjálmtýs-
son. „Páll Óskar var sá
eini sem kom til
greina, en það sóttu
fimmtán manns um
stöðu Bogomils
Font,“ segir Stein-
grímur Guðmunds-
son milljónatrymbill.
Margir þekktir?
„Já, bæði þekktir og
óþekktir. Eg vil þó
ekki nefna nein nöfn.
Einn mætti t.d. með
kassettu sem hann
hafði sjálfur sungið
inn á Marsbúa-tjatja-
tja. Þetta var mjög fag-
mannlegt hjá honum
en því miður passaði
hann engan veginn
inn í hlutverkið. Á
tímabili reyndum við
að ná í söngvara frá
Mexíkó og annar frá
Danmörku var í sigt-
inu. En þegar upp var
staðið fannst okkur
Páll henta best; hann er góður
söngvari og getur leikið.“
Er hœgt aðfeta ífótspor Bog-
omilsFont?
„Nei, enda engin ástæða til.
Það er bara einn Bogomil
Font.“
KemurBogomil aftur?
„Já, hann gæti komið aftur
en þá eingöngu sem gesta-
söngvari, því hann hyggst vera
með konu sinni úti í Banda-
ríkjunum næstu fimm árin.“
Eruð þið að öðru leyti sömu
Milljónamœringamir og áður?
þeir Sigurður Jónsson sax-
ófónleikari, Ástvaldur
Traustason píanóleikari og
ég,“ segir trymbillinn Stein-
grímur.
Verður eitthvað nýtt um að
vera hjá ykkur
„Við birtumst á sviðinu
Mambó-tjatjatja. Það verður
eflaust áffam farið ffam á að
þau verði spiluð.“
Hverju sœta vinsœldir sveifl-
unnar?
„Við urðum jafnhissa og
aðrir. Við höfum reyndar þá
einföldu kenningu að fólk hafi
MILUÓNAMÆRINGARNIR OG PÁLL ÓSKAR. Fimmtán dreymdi um stööuna sem Páll Óskar gegnir nú
„Nei, ekki alveg, því við
höfum bætt við nýjum bassa-
leikara, Birgi Bragasyni, og svo
er Jón Björgvinsson slagverks-
leikari genginn til liðs við okk-
ur þar sem Páll Óskar syngur
eingöngu. Aðrir meðlimir eru
með splunkunýtt prógramm
en takturinn verður svipaður
og áður, þ.e.a.s. mambó, latin,
swing og djass, eða suðræn
sveifla. Við leggjum þó ekki
alveg gömlu lögunum á borð
við Fly me to the moon og
viljað heyra eitthvað nýtt og
svo erum við kannski bara
svona heit í eðli okkar. Þetta
felst einnig í því að við spilum
alhliða danstónlist sem getur
virkað sem tónleikapró-
gramm í leiðinni, þótt við sé-
um fyrst og fremst dans-
grúppa.“
Er nýr geisladiskur vcentan-
legur?
Nei, ekki í bráð. Sá síðasti er
enn að seljast. Ég sé það fýrir
mér svona méð vorinu.“
Emð þið jafnmikið fyrir „ba-
bes“ og áður?
„Við erum ekkert
orðnir náttúrulaus-
Blondínumar?
„Nja, persónulega
hef ég alltaf verið
meira fyrir dökk-
hærðar stúlkur með
brún augu. Þetta
blondínukjaftæði er
ýkt. Þetta eru babin
hans BogomiIs.“
Fötin sem Millj-
ónamæringarnir æda
að íklæðast í vetur
verða skrautleg;
röndótt jakkaföt og
engin tvenn eins. Til
að lesendur geti
glöggvað sig betur
má geta þess að hug-
myndin að þeim er
sótt í kvikmyndina
um Malcom X.
Félagarnir ætla
ekki eingöngu að
halda sig við Ömmu
Lú því þeir ku einnig vera eft-
irsóttir í einkateiti sem fyrr. Þá
munu þeir einnig koma við á
Akureyri og víðar, t.d. í mið-
bæ Reykjavíkur, og bræða sál
landans á ísköldum vetri.